ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ SAMAEL AUN WEOR

ΕΡ: Δάσκαλε, πολλοί πιστεύουν ότι ΣΑΜΑΕΛ είναι το ψευδώνυμο σας και ότι το πραγματικό σας όνομα είναι άλλο.

ΑΠ: Θα σας πω μια μεγάλη αλήθεια. Καταλήγει στο ότι ΣΑΜΑΕΛ δεν είναι το ψευδώνυμο μου. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι ψευδώνυμο.

Στην πραγματικότητα εγώ είμαι ο ΣΑΜΑΕΛ. Θα έχετε διαβάσει στην Καββάλα που αναφέρει τον ΣΑΜΑΕΛ και τον ορίζει σαν Αντιβασιλέα του πλανήτη Άρη, σαν Άγγελο όπως επίσης και σαν ένα Δαίμονα. Λοιπόν η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων εί­ναι ότι εγώ είμαι ο ΣΑΜΑΕΛ, και το λέω με όλη την ειλικρίνεια. Αν έπρεπε να στηθώ μπροστά στον τοίχο των εκτελέσεων προκειμένου να πω ποιος είμαι, ευχαρίστως θα πήγαινα, μιας και εγώ δεν έχω κα­νένα ψευδώνυμο. Γιατί λένε ότι πρώτα ήμουν άγγελος και μετά δαί­μονας; Απλούστατα διότι στο κεντρικό Οροπέδιο της Ασίας, όταν άρχισε να υπάρχει πάνω στο πρόσωπο της Γης η Άρια φυλή, έκανα το λάθος του Κοντέ Θανόνι. Είχα σώμα αθάνατο, δηλαδή Λεμουριακό. Είδα την Λεμουρία να βυθίζεται, μέσα σε 10.000 χρό­νια, στον Ειρηνικό Ωκε­ανό.

Γνώρισα την Ατλαντίδα να βυθίζεται και συνόδευσα τον ΜΑΝΟΥ ΒΑΪΜΠΑΣΜΠΑΤΑ στο πλευρό του.

Τότε φύγαμε από την Ατλαντίδα, με τον εκλεκτό λαό, τον λα­μπρό, μέχρι το Κεντρικό Οροπέδιο της Ασίας. Εγώ διατηρούσα το ίδιο σώμα. Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, έκανα ένα λάθος, στην παλιά Ήπειρο της Ασίας, στα Ιμαλάια. Εκεί υπήρχαν διάφορα βασίλεια και εγώ πήγα σ’ ένα από αυτά μαζί με όλους εκείνους που είχα μπορέσει να σώσω από την καταστροφή της Ατλαντίδος.

Μου είχε απαγορευθεί να παντρευτώ, γιατί στους γιους των θεών, απαγορεύεται να νυμφεύονται, δεν το έχουν ανάγκη. Εγώ όμως δεν υπάκουσα στην προαίσθηση και πήρα γυναίκα. Σαν απο­τέλεσμα η θεϊκή μου Μητέρα Κουνταλίνη με κάλεσε σε μια βαθειά σπηλιά και μου έδειξε την τύχη που μου φύλαγε. Είδα βροχή, δά­κρυα, αρρώ­στιες, δυστυχία, είδα τον εαυτό μου σαν περιπλανώμενο Εβραίο σε όλες τις χώρες της γης. Της ζήτησα συγνώμη, όμως δεν άξιζε, «Είχα πια φάει την πίττα».

Αποτέλεσμα της πτώσης μου ήταν να μου πάρουν εκείνο το λαμπρό αθάνατο Λεμουριακό σώμα και έμεινα να ακολουθώ τον τροχό της γέννησης και του θανάτου, σαν οποιοδήποτε παιδί του γείτονα, σαν οποιονδήποτε.

Γι’ αυτό λέω η Πραγματική Εσωτερική μου Ύπαρξη είναι η Μονάδα της Αντιβασιλείας του πλανήτη Άρη. Όσον αφορά εμένα, κατέληξα να είμαι ένας Μποντισάτβα πεσμένος. Ξανααναστήθηκαν τα Εγώ μέσα μου, οπότε έγινα πραγματικός διάβολος, πήγαινα πολύ άσχημα. Όμως σ’ αυτή μου την ύπαρξη κατάλαβα την ανάγκη να περιορίσω όλα τα ψυχικά επιπρόσθετα και να πραγματώσω το Με­γάλο Έργο, να γυρίσω στον Πατέρα.

Όμως σας μιλάω με το χέρι στην καρδιά, είμαι ο Samael Aun Weor, αυτό είναι το όνομα μου όπως Μποντισάτβα Samael είναι το όνομα της Μονάδας μου. Γνωρίζω για το ξημέρωμα, ήμουν παρών στην αυγή της δημιουργίας. Βρίσκομαι εδώ με την ανθρωπό­τητα από τότε που πρωτοφάνηκε η αυγή, από τότε που η καρδιά του ηλιακού συστήματος άρχισε να χτυπά, μετά από την βαθιά νύχτα του Μεγάλου Πραλάγια. Ήλθα εδώ γιατί εδώ μ’ έστειλε ο βαθύς εσωτερι­κός μου θεός, ο κρυφός μου Πατέρας, με σκοπό να υπηρε­τήσω την ανθρωπότητα και νομίζω ότι την υπηρετώ, δουλεύω για την ανθρω­πότητα. Έμεινα τόσους αιώνες πεσμένος, πώς όχι; όμως δόξα σοι ο θεός ήδη σηκώθηκα από τον βούρκο της Γης και αφο­σιώθηκα στο Μεγάλο Έργο του Πατέρα.

Έτσι λοιπόν εγώ λέω ότι δοκίμασα, μπήκα σ’ αυτό το κορμί για να βοηθήσω την ανθρωπότητα, όμως στ’ όνομα της αλήθειας σας λέω, είμαι ο αρχάγγελος Samael. Αν οι ανόητοι δεν πιστεύουν δεν μ’ ενδιαφέρει, ούτε αν γελούν με νοιάζει, εγώ τελειώνω λέγοντας ποιος είμαι χωρίς να νοιάζομαι αν πιστεύουν, αν δεν πιστεύουν, αν γελούν, αν αμφιβάλλουν. Άστους. Εμένα αυτό που μ’ ενδιαφέρει να πω είναι αυτό που είμαι όταν με ρωτούν και να διδάξω την επιστήμη, αυτή που υπάρχει για την τάξη του Πατέρα, του μυστικού μου Πατέρα.

Τώρα θα σας πω κάτι εξαιρετικό. Όταν ξανακατάκτηοα την τωρινή μου ύπαρξη (λέω «ξανακατάκτησα» γιατί ήδη σας είπα ήμουν Μποντισάτβα πεσμένος) μετά από αγώνα για να ξανασηκωθώ, ξανακατάκτησα τον βαθμό του ίκανού Μύστη. Αμέ­σως έγινα δεκτός στον Αιτιατό Κόσμο, γιατί στον κόσμο αυτόν βρί­σκεται ο Ναός της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας. Ήμουν εγώ αυ­τός που δέχτηκαν μέσα στον Ναό. Οι Μύστες έκαναν παρελάσεις απόλυτα στρατιωτικοποιημένα, όλοι με χαιρέτησαν με τον χαιρετι­σμό των Γνωστικών. Οι κινήσεις μέσα στον ναό ήταν απόλυτα στρα­τιωτικές, παρέλαυναν μπροστά από το ανάξιο πρόσωπο μου που τί­ποτα δεν σή­μαινε, μόνο και μόνο για να με καλωσορίσουν, για να με υποδεχθούν, όπως ακριβώς υποδέχονται οποιονδήποτε Μύστη που μπαίνει στην περιοχή αυτή.

Η μεταβίβαση έγινε όλη τηλεπαθητικά. Δεν είδα ούτε ένα χα­μόγελο σε όλους τους Μύστες. Υπήρχαν εκεί Μύστες Κινέζοι, Γερ­μανοί, Άγγλοι, Γάλλοι απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, Μύστες που δουλεύουν στο Μεγάλο Έργο του Πατέρα.

Όμως δεν υπήρχε ούτε ένα χαμόγελο στα πρόσωπα τους, παρά μια φοβερή σοβαρότητα. Τηλεπαθητικά μου έγινε όλη η μετα­βίβαση, χωρίς λόγια, μου είπαν για το μεγάλο γεγονός που θα συμ­βεί και που ήδη βρίσκεται έξω από την πόρτα. Για τα εκατομμύρια των ανθρωπίνων υπάρξεων που θα εξαφανισθούν από την φωτιά, τα νερά και τους σεισμούς, από τους πολέμους που πρώτα θα ξεσπά­σουν, για την πείνα πού μας παραμονεύει, τις επιδημίες, για την φο­βερή ερή­μωση. Γενικά, σ’ αυτούς δεν υπήρχε καμία χαρά, ούτε χα­μόγελα, δεν υπήρχε καιρός για χαμόγελα, παρά μια φοβερή αυστη­ρότητα. Μου έδωσαν να καταλάβω την μεγάλη ευθύνη που βαρύνει τους ώμους μου, που είναι να οδηγήσω τον Στρατό της Παγκόσμιας Σωτηρίας, έτσι το κατάλαβα, η μεταβίβαση ήταν τηλεπαθητική.

Ακόμη μου είπαν «πλοίο που δεν θα φύγει, θα κοπεί» δηλαδή, αν κάποια ομάδα Γνωστικών ξαφνικά εγκατέλειπε, θα λέγαμε, δεν έδινε την κατάλληλη προσοχή στην Διδασκαλία, χαλάρωνε, με λίγα λόγια, η ομάδα αυτή θα κοβόταν, θα της αφαιρούσαν την Ψυχική δύ­ναμη, την φοβερή δύναμη των ανώτατων κόσμων, θα αποτύγχανε η ομάδα αυτή.

Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να δημιουργηθεί ένας Στρατός και προτού έλθει η τρομερή καταστροφή, πρέπει ο Στρατός αυτός να βγει κρυφά και να πάει σ’ έναν τόπο. Εγώ ξέρω ποιος είναι ο τόπος αυτός, όμως αν τον πω θα έβλαπτα το έργο του Πατέρα. Στον τόπο αυτό δεν θα συμβεί τίποτα, θα οδηγηθούν οι αδελφοί αυτού του Στρατού, οι αδελφοί που πραγματικά δείξανε ότι δουλεύουν πάνω στον εαυτό τους. Θα οδηγηθούν σ’ αυτόν τον τόπο στην ώρα τους, στην μέρα τους, στην στιγμή τους και θα τους αναγγείλουν: Αδέλφια έφτασε η στιγμή και θα συγκεντρωθούμε για να πάμε στον τόπο αυτό απ’ όπου θα μελετήσουμε την μονομαχία ανάμεσα στην φωτιά και το νερό για αιώνες, Πατέρες και Γιοι, όλοι πρέπει να μελετή­σουμε αυτή την φο­βερή μονομαχία. Μετά λοιπόν από δύο αιώνες, όταν από τα βάθη της θάλασσας βγουν καινούργιες στεριές, σ’ αυτά τα νέα χώματα θα πάει να ζήσει η εκλεκτή αυτή ομάδα, που θα γίνει ο Πυρήνας της μελλο­ντικής Έκτης Μεγάλης Φυλής.

Φυσικά σ’ αυτό το χρονικό διάστημα η Γη θα είναι σκεπασμένη από Φωτιά και Υδρατμούς. Τότε σ’ αυτό το χρονικό διάστημα η διάλυση του ΕΓΩ, πρέπει να γίνει, οπωσδήποτε γιατί στην καινούργια Εποχή, στην Χρυσή Εποχή, δεν θα δοθεί φυσικό σώμα σε ΚΑΝΕΝΑΝ ο οποίος θα έχει Εγώ. Γιατί οποιοσδήποτε που θα είχε Εγώ, αυτός μόνος θα μπορούσε να τελειώσει την Χρυσή Εποχή δια­φθείροντας την, θα την έβλαπτε, αυτή είναι η ωμή αλή­θεια.

Κατά την Χρυσή Εποχή δεν θα υπάρχουν σύνορα, θα είναι μια αλλιώτικη Γη, μια Γη ανανεωμένη. Αυτό που τώρα σας λέω συμβο­λί­ζεται από τον φτερωτό Ταύρο, τον Ταύρο με τα φτερά, σύμβολο της ξαναγεννημένης Γης, σύμβολο του Ευαγγελίου κατά τον Άγιο Λουκά. Είναι το ευαγγέλιο του φωτός, το Ηλιακό Ευαγγέλιο, το Ευ­αγγέλιο για την μελλοντική Χρυσή Εποχή.

Η Χρυσή Εποχή δεν είναι μερικά εκατομμύρια χρόνια αργό­τερα, όχι, είναι τώρα την εποχή του Υδροχόου. Ήδη βρισκόμαστε στην εποχή του Υδροχόου. Ο Νοστρόδαμος λέει ότι ναι, την εποχή του Υδροχόου έρχεται η Χρυσή Εποχή και ο Νοστράδαμος δεν λάθεψε ποτέ. Ακόμη τα γεγονότα είναι γεγονότα, ο Ερκόλουμπους (Βάρναρ 1) βρίσκεται ήδη στο οπτικό πεδίο των τηλεσκοπίων, λοι­πόν τι άλλο θέλουμε; Έτσι ο αντικειμενικός σκοπός αυτής μας της διδα­σκαλίας είναι να προετοιμαστεί μια ομάδα ανθρώπων που θα χρησι­μεύσουν για τον Πυρήνα της μελλοντικής Έκτης Φυλής. Αυτό είναι και το βασικότερο.

Αν εσείς συνεργαστείτε με τον Ήλιο, αν δουλέψετε με τον εαυτό σας, θα μπορέσετε να ανήκετε στον Πυρήνα αυτόν. Τι θαύμα να μπορέσετε να πάρετε μέρος σ’ αυτόν τον Πυρήνα…

Η καταστροφή βρίσκεται έξω από τις πόρτες, όμως οι άνθρω­ποι ακούγοντας δεν ακούν και βλέποντας δεν βλέπουν.

Πάνε πάρα πολλά χρόνια, όταν εγώ ήμουν πολύ νέος, που στους ανώτατους κόσμους μου έδειξαν αυτά τα οποία σας λέω. Τότε έμαθα ότι μου έπεφτε ο κλήρος για να τελειώσω αυτή την απο­στολή, είδα τον εαυτό μου έτσι, μπροστά στα πλήθη να τους λέω αυτά που τώρα λέω μπροστά σας, έβλεπα με τις οξείες ικανότητες μου τον Ερκόλουμπους, έβλεπα μέσα από τον χρόνο, πόσο θα μου κόστιζε να μιλάω στους ανθρώπους γι αυτό.

Έβλεπα ότι πολλοί με πίστευαν και πολλοί άλλοι με πρόσε­χαν μα δεν με πίστευαν, αμφέβαλλαν για μένα, γελούσαν. Έβλεπα τον εαυτό μου στους δρόμους να τους μιλώ και να μη με πιστεύουν ώσπου ήρθε η καταστροφή και τέλειωσαν όλα. Έτσι όπως σας τα λέω θα γίνουν. Έτσι μιλούσα εγώ και στους Άτλαντες και γελούσαν και την μέρα που βρίσκονταν «στο χείλος» όπως λέμε εδώ, θέλησαν να μας ακολουθήσουν για να δουν αν θα σωθούν, όμως εμείς φύ­γαμε προτού αυτοί ξυπνήσουν……