Πραγματικά είναι η Φιλοσοφική Πέτρα των αλχημιστών του Μεσαί­ωνα. Αναμφισβήτητα κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του διάβολο. Ο Διάβο­λος, όπως έχει ειπωθεί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συλλογισμός του εσω­τερικού Λόγου μέσα σε κάθε έναν από εμάς, αυτό είναι φανερό. Έχει δύ­ναμη πάνω στους Ουρανούς, πάνω στην Γη και πάνω στις Κολάσεις.

Όταν λέγεται: «Να κλείσουμε τον διάβολο μέσα μας» εννοούμε ότι θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε, να συλλαμβάνουμε, να αιχμαλωτίζουμε αυτό το εκδηλωμένο σώμα, θα λέγαμε, του Χριστού-Σατανά των Γνωστι­κών και απασχολούμενοι με την τέχνη της κατασκευής μουσικών οργάνων να δώσουμε σε αυτό το σώμα την μορφή ενός οργάνου για να αντηχήσει σε μια νότα του νου.

Πρέπει να κάνουμε μια ξεκάθαρη διαφοροποίηση μεταξύ αυτού που είναι ο Διάβολος και αυτού που είναι ο Λούσιφερ. Ο Διάβολος, σαν συλλο­γισμός του Λόγου μέσα μας, είναι η Ακατέργαστη Πέτρα που πρέπει να την δουλεύουμε μέχρι να την μετατρέψουμε στην τέλεια Κυβική Πέτρα. Εκεί στην βάση του ζεύγους κιόνων έχουμε την Ακατέργαστη Πέτρα και την Σμιλεμένη Πέτρα. Πρέπει να την καταλαβαίνουμε, να την δούμε όταν είναι χωρίς πλύσιμο.

Ο Διάβολος (δηλαδή ο συλλογισμός του Λόγου σε μας) χωρίς πλύ­σιμο, χωρίς να είναι στιλβωμένος, μαύρος σαν τον άνθρακα είναι ο Σατα­νάς η πιο σκοτεινή και καταχθόνια άποψη. Αλλά δεν είναι ένας ανθρωπο­μορφικός Σατανάς, όχι. Είναι ένας ιδιαίτερος, ειδικός Σατανάς. Όταν ήδη έχουμε πετύχει την διάλυση του εγώ, όταν το έχουμε ελαττώσει σε στάχτη, τότε η Ακατέργαστη Πέτρα έχει μετατραπεί στην Τέλεια Κυβική Πέτρα. Ο Σατανάς ήδη είναι ο Εωσφόρος ο Δότης του Φωτός. Σε άλλους καιρούς συγχεόταν ο Δότης του Φωτός με την Αφροδίτη, το Αστέρι του Πρωινού και ακόμα και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη λέγεται: «Εις εκείνον που νικά… …θα του δώσω το Αστέρι το Πρωινό».

Ο Κύριος Κουετζαλκοάτλ αφού έκαψε τα μη ανθρώπινα στοιχεία του στους κόσμους των κολάσεων, ανέβηκε στους Ουρανούς και μετατράπηκε στο Αστέρι του Πρωινού, στον Αποσπερίτη. Έτσι λοιπόν ο Διάβολος μετα­τρεπόμενος σε Εωσφόρο, απαστράπτει σαν τον Ήλιο, έχει δύναμη πάνω στην Γη, πάνω στους Ουρανούς και πάνω στις Κολάσεις, Πρίγκιπας του Φω­τός, Κύριος της Δόξας, το πιο μεγαλοπρεπές επίτευγμα του Ηλιακού Λόγου.

Εάν στους υπερευαίσθητους κόσμους επικαλεσθούμε αυτόν τον συλ­λογισμό του Λόγου οποιουδήποτε ανθρώπου που δεν έχει διαλύσει το εγώ θα δούμε έναν Σατανά μαύρο σαν τον άνθρακα. Αλλά εάν επικαλούμαστε τον Σατανά κάποιου ανθρώπου που διέλυσε το εγώ, με μεγάλη έκπληξη θα συναντιόμασταν με ένα Αρχάγγελο του Φωτός, με έναν ένδοξο Εωσφόρο. Τότε διαπιστώνουμε ότι αυτός ο Σατανάς είναι η Ακατέργαστη Πέτρα που πρέπει να δουλεύουμε.

Για να μπορούν οι αδελφοί να έχουν λίγο παραπάνω συνείδηση, σχε­τικά με αυτό που λέμε, πρέπει να τοποθετήσει ο Αλαντίν την Ακατέργαστη Πέτρα και την Τέλεια, Κυβική Πέτρα ανάμεσα στις δύο κολώνες. Εδώ έχετε την Ακατέργαστη Πέτρα, εκεί έχετε την Τέλεια, Κυβική Πέτρα. Το άτομο που δεν έχει ακρωτηριάσει την φιλοσοφική πέτρα του, η πέτρα είναι σκληρή και ο Σατανάς είναι μαύρος σαν τον άνθρακα επιδεικνύοντας όλα τα δικά μας ψυχολογικά ελαττώματα. Αλλά όταν έχουμε δουλέψει την πέ­τρα τότε ο Σατανάς μετατρέπεται στην Τέλεια Κυβική Πέτρα. Δηλαδή όταν έχουμε διαλύσει το εγώ τότε μετασχηματίζεται σε τέλεια, Κυβική Πέτρα και από εκεί προέρχεται η λαμπρότητα και η μεγαλοπρέπεια.

Καταλήγει πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τον Διάβολο έξω από το φυσικό σώμα. Είναι μαύρος, μαύρος σαν τον άνθρακα, με αυτή την καταχθόνια φωτιά που ρίχνει στο άτομο που ακόμα δεν έχει εξαλείψει το εγώ. Προκαλεί έκπληξη να τον δούμε σε κάποιον που έχει ήδη εξαλείψει το εγώ, ένας ένδοξος Αρχάγγελος, γεμάτος λαμπρότητα.

Πραγματικά αυτός ο Αρχάγγελος μετατρέπεται στον ελευθερωτή, αυτό είναι φανερό, διότι από την ένωση αυτού του Αρχάγγελου με την Αν­θρώπινη Ψυχή, με το Πνεύμα, με λίγα λόγια με το Είναι δημιουργείται ακριβώς αυτός ο Αρχάγγελος. Αυτό δεν έχει γραφτεί σε κανένα βιβλίο εσω­τερισμού. Υπάρχει σχετικά μεγάλη βιβλιογραφία και όμως δεν έχουν μιλή­σει λεπτομερώς για αυτόν. Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τον Διάβολο με τον Εωσφόρο, αλλά συμβαίνει ότι ένα πράγμα είναι η Ακατέργαστη Πέτρα και άλλο είναι η Τέλεια Κυβική Πέτρα.

Συνεχίζοντας με την διαφοροποίηση αυτού του ζητήματος μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν θαύματα στο βάθος του καθένα από εμάς. Αλλά το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι να εξαλείψουμε τα μη ανθρώπινα στοιχεία που φορτωνόμαστε μέσα μας. Εάν παρατηρήσουμε κάθε αυθεντικό άνθρωπο θα ανακαλύψουμε σε αυτόν τρία Τρίγωνα: το πρώτο είναι το τρί­γωνο του Λόγου, το δεύτερο μπορούμε να το ονομάσουμε Ηθικό και το τρίτο καλό είναι να το ονομάσουμε Μαγικό Τρίγωνο.

Όσον αφορά το πρώτο, του Λόγου, συνίσταται από τρεις απόψεις της Εβραϊκής Καμπάλα: ο Κετέρ που είναι ο Γέρος των Ημερών, η καλοσύνη των καλοσυνών, η ευσπλαχνία των ευσπλαχνιών, το κρυμμένο των κρυμμέ­νων, είναι το μαθηματικό σημείο στο απέραντο, άπειρο και αμετάβλητο διάστημα. Είναι φανερό πως Αυτός με την σειρά του ξεδιπλώνεται στον Χοκμάχ: ο Γιος, ο Κοσμικός Χριστός. Ξέρουμε ήδη, και έτσι είναι, ότι αυ­τός σχετίζεται με όλο τον ζωδιακό. Το ξεδίπλωμα του Χοκμάχ δίνει σαν αποτέλεσμα το Άγιο Πνεύμα, ο Μπινάχ. Μερικοί καμπαλιστές δίνουν έμ­φαση στην ιδέα ότι ο Μπινάχ, το Άγιο Πνεύμα είναι θηλυκό. Αυτή η διαβε­βαίωση καταλήγει λανθασμένη. Με απόλυτη καθαρότητα έχει ειπωθεί στην Θεία Κωμωδία ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο σύζυγος της Θεϊκής Μητέρας. Έτσι το Άγιο Πνεύμα, ο Μπινάχ, ο Τρίτος Λόγος, ξεδιπλώνεται με την σειρά του στην σύζυγό του, στην Σάκτι των Ινδοστανών. Έτσι λοιπόν πρέ­πει να ξέρουμε να το εννοήσουμε. Πολλοί όταν είδανε ότι ο Τρίτος Λόγος ξεδιπλώνεται στην Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι, η οποία έχει πολλά ονόματα, πείστηκαν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Θηλυκό και έχουν σφάλλει. Αυτός είναι αρσενικός, αλλά όταν ξεδιπλώνεται σε Αυτήν δημιουργείται το πρώτο θεϊκό, άρρητο ζευγάρι. Είναι το Δημιουργικό Ελοχίμ, ο Καμπίρ ή Μέγας Ιερέας. Ο Ρουάχ Ελοχίμ που σύμφωνα με τον Μωυσή έπλενε τα νερά στην αρχή του Κόσμου.

Είναι αναγκαίο όλοι εμείς να συλλογιζόμαστε βαθιά, να καταλαβαί­νουμε όλα αυτά σε βάθος. Αυτός και Αυτή είναι ενωμένοι στην Κυβική Πέ­τρα του Γιεσόντ. Αυτή η πέτρα είναι το σεξ. Από την ένωση αυτού και αυ­τής παράγεται η ΝΤΑΑΘ, η τέλεια ταντρική γνώση με την οποία μπορούμε να αυτοπραγματοποιηθούμε εσωτερικά σε όλα τα επίπεδα του Είναι. Μερι­κοί καβαλιστές συγγραφείς υποθέτουν ότι ο Σεφιρώθ, που δίνει γνώση ή σοφία, προέρχεται από την συγχώνευση του αρσενικού Χοκμάχ, του κοσμι­κού Χριστού, με τον Μπινάχ θεωρώντας τον ότι είναι αποκλειστικά θηλυ­κός. Αυτή η διαβεβαίωση είναι εντελώς ψεύτικη, διότι το Άγιο Πνεύμα εί­ναι αρσενικό. Επαναλαμβάνω μόνο ότι όταν ξεδιπλώνεται στον Μπινάχ δη­μιουργείται το Τέλειο Ζευγάρι. Αυτή ενώνεται σεξουαλικά στην Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, στην Ενάτη Σφαίρα επανέρχεται η ταντρική γνώση, η Τάντρα μύηση, τα Τάντρας δια μέσου των οποίων είναι δυνατή η ανάπτυξη του φιδιού επί της σπονδυλικής στήλης, η εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Σε αυτές τις σπουδές της Καμπάλα χρειαζόμαστε να είμαστε πρακτι­κοί. Υπάρχουνε καταπληκτικοί συγγραφείς, αλλά όταν τους διαβάζει κανείς καταλαβαίνει ότι δεν έχουν ζήσει αυτό που γράφουν, δεν το έχουν πειραμα­τισθεί στον εαυτό τους και για αυτό σφάλλουν. Εγώ υποστηρίζω ότι πρέπει κάποιος να γράφει αυτό που άμεσα έχει πειραματισθεί στον ίδιο του τον εαυτό. Εγώ εκ μέρους μου έτσι έχω δράσει. Αυτό το Πρώτο Τρίγωνο κατα­λήγει υπερβατικό, αλλά ο Πατέρας, ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα είναι μια αδιαίρετη μονάδα. Είναι μία μόνο ύπαρξη στον εαυτό της, πιο πέρα από το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου. Είναι αιώνιο και ο λόγος ύπαρξης του Είναι είναι το ίδιο το Είναι.

Η Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, τοποθετημένη στα δημιουργικά όρ­γανα, είναι πράγματι η μεταλλική ψυχή που προκύπτει από τις σεξουαλικές μεταβολές. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ο Υδράργυρος της Μυστι­κής Φιλοσοφίας ή, για να μιλήσουμε σε πιο απλή γλώσσα, η δημιουργική ενέργεια. Αυτή καθ’ εαυτή αλληγορίζεται ή συμβολίζεται με τον Διάβολο. Όταν λέμε ότι πρέπει να δουλεύουμε με τον Διάβολο δεν είναι για να τον διδάξουμε ένα μουσικό όργανο αλλά για κάτι άλλο, για να τον μετατρέ­πουμε σε Εωσφόρο, τον Δότη του Φωτός.

Αναφερόμαστε με διαύγεια στην δουλειά στο Μεγάλο Έργο. Κατα­λήγει σημαντικό το να είναι εκεί ακριβώς, στην Κυβική Πέτρα του Γιεσόντ, όπου ο Σίβα και η Σάκτι, ο Όσιρις και η Ίσις ενώνονται σεξουαλικά. Είναι ακριβώς εκεί όπου βρίσκεται η ταντρική γνώση χωρίς την οποία δεν είναι δυνατόν να φτάσουμε στην εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Στο ανατολικό Θιβέτ οι μοναχοί είναι ριζοσπαστικοί, λόγος για τον οποίο η Μπλαβάτσκι νόμιζε ότι ήταν μαύροι μάγοι. Όλοι έχουμε επαναλά­βει εκείνο το λάθος και βλέπω την ανάγκη να το διορθώσουμε. Δεν λέω ότι οι Ντούγπας είναι άγιοι, ήμερα αρνάκια. Είναι μαύροι μάγοι διότι διδά­σκουν μαύρο ταντρισμό, αλλά οι Μπόνζος, αν και φορούν κόκκινο τουρ­μπάνι, δεν είναι μαύροι όπως λανθασμένα ειπώθηκε από την Μπλαβάτσκι. Εάν κάποιος στους Μπόνζος π.χ. δεν θέλει την Αυτοπραγμάτωση, αλλά θέ­λει να απελευθερωθεί για ένα χρονικό διάστημα για να γυρίσει πάλι ας πούμε στην Έκτη-Ρίζα Φυλή ή εάν δεν επιθυμεί να αυτοπραγματοποιηθεί ποτέ αλλά να χειραφετηθεί χωρίς Αυτοπραγμάτωση, τότε το πετυχαίνει.

Πρώτα από όλα φέρνουν τον νεόφυτο σε ένα απομακρυσμένο μέρος. Επικαλούνται όλα εκείνα τα μη ανθρώπινα στοιχεία που κατέχει και δια μέ­σου μεθόδων υψηλής μαγείας του τα βγάζουν από το αστρικό πεδίο. Αυτά γίνονται ορατά και απτά στο απομακρυσμένο μέρος του βουνού. Προσπα­θούν να καταβροχθίσουν τον νεόφυτο, αλλά αν αυτός παραμείνει ήρεμος δεν υπάρχει τίποτε άλλο να γίνει. Έχει βγει θριαμβευτής. Θα πρέπει τότε να δουλεύει πάνω στον εαυτό του να εξαλείψει το εγώ και να το ελαττώσει σε στάχτη. Η δοκιμασία και το μέγιστο όλων των προσπαθειών τους στον φυ­σικό κόσμο συνίσταται στα μάντραμ της αποσάρκωσης (που είναι δύο λέ­ξεις) και αποσαρκώνονται αμέσως.

Είναι φρικτό να δει κανείς τον Μπόνζο ιερέα δεμένο με την άσπρη ποδιά του γεμάτη από κόκαλα νεκρών με ένα κόκκινο σαρίκι στο κεφάλι και στο δεξί του χέρι να φέρει ένα ξιφίδιο. την στιγμή που ο νεόφυτος προ­φέρει τα δύο μοιραία μάντραμ το σώμα του πέφτει νεκρό στιγμιαία.

Γι’ αυτό ο νεόφυτος υποβάλλεται σε μεγάλες δοκιμασίες στους εσω­τερικούς κόσμους. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους τρόμους του θανάτου, θα πρέπει να αντέξει την λαίλαπα του Κάρμα, θα πρέπει να βγει νικητής σε όσα ο Πατέρας-Μητέρα θα τον βάλουν με τον σκοπό να μπει (ή να αναγεν­νιέται θα λέγαμε με υπεράνθρωπη μορφή) σε οποιοδήποτε από τα βασίλεια των Ντέβας, είτε σε αυτό της Μεγάλης Συγκέντρωσης ή στο των Μακριών Μαλλιών ή στο του Βούδα ή στο του Μαϊτρέγια ή στο βασίλειο της Υπέρ­τατης Ευτυχίας κ.λ.π. Είναι σε αυτή την περιοχή όπου θα τελειώσει την προετοιμασία για την απελευθέρωση.

Η Θεϊκή Μητέρα τον βοηθάει καταστρέφοντας τα μη ανθρώπινα στοιχεία του και στο τέλος πετυχαίνει να βυθιστεί στον κόλπο της Μεγάλης Πραγματικότητας, όχι σαν ένας αυτοπραγματοποιημένος δάσκαλος αλλά σαν ένας Βούδας Στοιχειώδης. Βυθίζεται σε αυτή την κατάσταση μέχρι την Έκτη Μεγάλη Φυλή με τον σκοπό να αυτοπραγματοποιηθεί. Αν απλώς δεν θέλει την Μαεστρία χειραφετείται (ή μετατρέπεται) για πάντα σε Βούδα Στοιχειώδη και τίποτε άλλο, όμως ευτυχισμένος. Αλλά αυτοί που πραγμα­τικά θέλουν να αυτοπραγματοποιηθούν, να μετατραπούν σε Μαχάτμας ή Ιεροφάντες, θα πρέπει να υποταχθούν στην ταντρική μύηση και μετά να δουλεύουν στην Ενάτη Σφαίρα. Θα τους μάθουν όλο τον ταντρισμό, το πώς θα αφυπνίσουν το φίδι, πως θα το σηκώσουν από τον νωτιαίο μυελό και πώς να ανοίξουν τα τσάκρας ή δίσκους ή μαγνητικές ρόδες.

Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι ότι οι Μπόνζος είναι ριζοσπάστες. Ή πηγαίνουν προς το Είναι ή δεν πηγαίνουν προς το Είναι. Ή πηγαίνουν στον βωμό της Αυτοπραγμάτωσης ή προσπαθούν να μένουν χωρίς Αυτο­πραγμάτωση. Μπροστά σε αυτό πρέπει να αποφασίζουν. Εκεί όλα είναι βί­αια, λόγος για τον οποίο η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκι τους έκρινε και τους θεώρησε μαύρους μάγους. Όμως όταν μελετάει κανείς τον ταντρισμό των Μπόνζος καταλαβαίνει ότι είναι άσπρος. Όχι μαύρος αλλά άσπρος. Μετατρέπουν το σπέρμα σε ενέργεια για να πετυχαίνουν την Αυτοπραγμά­τωση σε βάθος.

Είναι εκεί λοιπόν στο σεξουαλικό Σεφιρώθ όπου βρίσκεται η Ταντρική γνώση, το Ντάαθ της εβραϊκής Καμπάλα.

Αλλά ας περάσουμε αδελφοί στο Λογοϊκό Τρίγωνο, στο Τρίγωνο του Υιού. Αυτός αποτελείται από: τον Χεζέδ δηλαδή τον άφατο Άτμαν ή Ίντιμο, το Γκεμπουράχ δηλαδή το Μπούδι, την πνευματική ψυχή που είναι θηλυκή και τέλος τον Τιφερέθ δηλαδή την ανθρώπινη ψυχή, ακριβώς τον γιο.

Είναι ενδιαφέρον ότι (και εγώ μπόρεσα να το βιώσω όταν έπρεπε να δουλεύω στην σφαίρα του Τιφερέθ) πραγματικά έπρεπε να βυθιστώ στον Μαλκούτ πριν να περάσω από την έξαρση. Έπρεπε να βυθιστώ στον κόσμο των Κλίφος, στους ατομικούς κόσμους ή ατομικές κολάσεις. Έπρεπε να εξαλείψω εκεί πέρα πολλά μη ανθρώπινα στοιχεία. Αφού τελείωσα την ερ­γασία εκείνος που είναι Τέλειος, ο Κοσμικός Χριστός, μπήκε σε μένα και αισθάνθηκα μετατρεμμένος. Είδα τότε μερικές μητέρες που έφεραν τα παι­διά τους, τα ευλόγησα και μίλησα με την ευαγγελική παραβολή που λέει: «αφήστε τα παιδιά να έρθουν σε μένα γιατί δικό τους είναι το βασίλειο των ουρανών». Έτσι ήμουν γεμάτος από εκστατική ευτυχία, αλλά βέβαια στο τέλος Αυτός έφυγε. Εγώ σαν Τιφερέθ, σαν Ανθρώπινη Ψυχή κατάλαβα ποιος είχε γίνει ο στόχος της εκδήλωσής του. Ο Μπούδι, ο Κοσμικός Χρι­στός συνηθίζει να εκδηλώνεται δια μέσου της ανθρώπινης ψυχής, του Τιφε­ρέθ της εβραϊκής Καμπάλα.

Είναι λοιπόν το Τρίγωνο του Υιού ένα καταπληκτικό τρίγωνο που το αποτελούν οι Άτμαν, Μπούδι και Μάνας της ανατολικής Θεοσοφίας. Αλλά το κέντρο του Τριγώνου είναι ακριβώς ο Τιφερέθ, η Ανθρώπινη Ψυχή, αυτή η ψυχή που υποφέρει, που κλαίει, που οδύρεται, που αρέσει, αυτό που μας κάνει αληθινά ανθρώπινους και αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον. Στην πράξη μπόρεσα να διαπιστώσω ότι το Τρίγωνο του Υιού με κέντρο βαρύτητας τον Τιφερέθ είναι μια τρομερή πραγματικότητα.

Κάθε μυημένος αργά ή γρήγορα πρέπει να χριστεί σαν τον Χοκμάχ-Μπινάχ, από τον Πατέρα, από αυτή την Αθάνατη, Αδιαίρετη Λογοϊκή Τρι­άδα που υπάρχει από τον ίδιο της τον εαυτό. Την στιγμή που χρίστηκα από τον Πατέρα, Αυτός είπε: «Αυτός Είναι ο πολυαγαπημένος Υιός μου και εί­ναι Αυτός που έχω αγαπήσει περισσότερο στον κόσμο, να τον ψάχνετε σε Αυτόν». Σε αυτές τις στιγμές έρχεται στην μνήμη μου η περίπτωση του με­γάλου Καμπίρ Ιησού, του Τζέσουα Μπεν Πανντίρα όπως λεγόταν στους αρχαίους καιρούς. Ο Φίλιππος, εκείνος ο δάσκαλος ο ειδικός στις καταστά­σεις Χίνας, του είπε: «Δείξε μας τον Πατέρα» και ο Μέγας Καμπίρ απά­ντησε: «Όποιος έχει δει τον Υιό έχει δει και τον Πατέρα».

Το τρίγωνο του Υιού-Γκεμπουράχ-Τιφερέθ ή ο Ίντιμο με τις δύο ψυ­χές του, την θεϊκή και την ανθρώπινη θα λέγαμε ότι είναι, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, το ξεδίπλωμα του Πατέρα, η εκδήλωση του Πατέρα.

Συνεχίζοντας στον δρόμο, σχετικά με την μελέτη του Δέντρου της Ζωής, το Τρίγωνο του Υιού ξεδιπλώνεται στο Μαγικό Τρίγωνο. Το Τρί­γωνο του Υιού λέγεται Ηθικό Τρίγωνο. Γιατί; Διότι εκεί εμείς γνωρίζουμε την αυστηρότητα του Νόμου, εκεί γνωρίζουμε το καλό και το κακό, τι πράγμα είναι το καλό του κακού και το κακό του καλού. Το Τρίτο Τρίγωνο καταλήγει να είναι πολύ ενδιαφέρον.

Το Μαγικό Τρίγωνο αποτελείται από το Νετζάχ δηλαδή ο νους, από τον Χόντ δηλαδή το αστρικό και από τον Γιεσόντ δηλαδή το Λίνγκαμ-Σα­ρίρα ή αιθερικό σώμα ή βασική σεξουαλική αρχή της Παγκόσμιας Ζωής.

Γιατί λέγεται Μαγικό Τρίγωνο; Διότι αναμφισβήτητα σε αυτά τα βα­σίλεια του νου, του αστρικού και μέχρι τα βασίλεια των Κλίφος ή κόσμους των κολάσεων, είναι όπου πρέπει να εξασκήσουμε την Υψηλή Μαγεία. Μπορούμε να αναφέρουμε εδώ κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι έχουμε ακούσει να μιλάνε σχετικά με τον πνευματισμό, τους Ακουελάρες[1], τους Ζανγκάνος[2] και τις μάγισσες. Μερικοί το βλέπουν αυτό σαν κάτι παράξενο, άλλοι σαν παραμύθια για να γελάνε, αλλά η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οι μεσαιω­νικές Ακουελάρες ή οι διάσημες μάγισσες τα μεσάνυχτα έχουνε περισσό­τερο ρεαλισμό από όσο νομίζουμε εμείς. Πραγματικά αυτές οι Καλχόνας (όπως λέγονται σε αυστηρή ισπανική ακαδημαϊκή γλώσσα) ανήκουν στον κόσμο των Κλίφος, το βασίλειο του Μαλχούτ. Η Μαρία ντε λα Αντίλλα, που τόσο την αναφέρουν στα παλιά μεσαιωνικά μοναστήρια, ήταν ακριβώς αυτή που τους διεύθυνε. Πράγματι αυτοί οι μαγγανιστές των αρχαίων Ακουελάρες την ονόμασαν Άγια Μαρία. Όταν ερευνούσα στον κόσμο των Κλίφος σχετικά με το παράξενο εκείνο πλάσμα, το πώς μοιραζόταν την ζωή της με τόσους Ακουελάρες, ποτέ δεν είδα σε αυτήν εκείνο που θα μπορού­σαμε να ονομάσουμε διαστροφή. Οι καταχθόνιοι του αριστερού χεριού, τα υποσεληνιακά πλάσματα, την λάτρευαν και θεωρούσαν αυτή την μάγισσα όχι σαν κάτι καταχθόνιο αλλά σαν μία αγία.

Εγώ ήθελα να ξέρω τι αλήθεια υπήρχε σε αυτό, στην υποθετική αγιό­τητα ενός πλάσματος που αναμιγνυόταν με τα σκοτάδια, που εμφανιζόταν σε τόσους Ακουελάρες και μοναστήρια του μεσαίωνα. Αλλά όποιος έχει ασχοληθεί στο να μελετήσει τα παλιά κείμενα της Υψηλής και Χαμηλής Μαγείας του μεσαίωνα, θα έχει ακούσει να μιλάνε κάπου για την Μαρία ντε λα Αντίλλα. Υπάρχουν τόσα κείμενα κρυμμένα μέσα στην σκόνη πολλών βιβλιοθηκών και βέβαια το έμαθα. Εγώ έπρεπε να ξεκαθαρίσω και το ξεκα­θάρισα. Όταν στον κόσμο του Τιφερέθ, στο Δεύτερο Τρίγωνο, επικαλέ­σθηκα αυτή την οντότητα με άκουσε. Με έκπληξη βρέθηκα μπροστά σε έναν αυτοπραγματοποιημένο δάσκαλο. Είναι αλήθεια πως τότε κατάλαβα ότι είχε αναθυμιάσει τον Μποντισάτβα του από τον ίδιο τον εαυτό του. Ο Μποντισάτβα εκπαιδευόταν στην εξάσκηση της Μαγείας, του Μαγικού Τριγώνου ή Τρίτου Τριγώνου, περνώντας από αυστηρή προπόνηση, μυώ­ντας τον εαυτό του με τους Κλίφος, αλλά χωρίς να κάνει κακό σε κανέναν. Μετά από αυτό επικοινώνησα κατ’ ευθείαν με τον Μποντισάτβα του, την Μαρία ντε λα Αντίλλα, και όταν την κάλεσα να επισκεφτούμε τον κόσμο του Νιρβάνα με ευχαρίστησε, δέχτηκε την πρόσκλησή μου. Όταν συγχω­νεύτηκα με το Βασιλικό Είναι της, τον Κρυμμένο Δάσκαλο, είδα ότι πρό­κειται για ένα πλάσμα που έχει πετύχει την τελειότητα της Υψηλής Μα­γείας. Παρόλο που ζούσε στον κόσμο των Κλίφος ήταν για να τελειώσει την εκπαίδευσή του ή να προπονηθεί ψυχολογικά εξασκώντας τρομερές δυ­νάμεις χωρίς να κάνει κακό. Πραγματικά βρίσκεται σε Υψηλή Μαγεία. Όταν παρατηρεί κανείς αυτό το πλάσμα με το Βασιλικό του Είναι καταλα­βαίνει ότι είναι ένας καταπληκτικός λευκός μάγος, που όμως γνωρίζει σε βάθος τόσο τα Βασίλεια του Φωτός όσο και τον κόσμο του Μαλχούτ, δη­λαδή τον κόσμο των Κλίφος.

Έτσι λοιπόν τι Τρίτο Τρίγωνο είναι αυτό της πρακτικής μαγείας, διότι το πώς γίνεται η δουλειά με το Τρίτο Τρίγωνο είναι κάτι που πρέπει να κα­ταλαβαίνετε, επειδή θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τις προλήψεις για να μπορούμε να εργαστούμε στον κόσμο των Κλίφος.

Νετσάχ είναι ο νους, Χόντ είναι το αστρικό σώμα, Γιεσόντ είναι αναμφισβήτητα η Ενάτη Σφαίρα. Μετά έρχεται το βασίλειο του Μαλχούτ που είναι το φυσικό σώμα. Αυτό που είναι μέσα στο βασίλειο του φυσικού κόσμου, δηλαδή αυτό που είναι μέσα στα έγκατα της γης, ακριβέστερα εί­ναι Μαλκούτ, είναι τα αντίθετα Σεφιρώθ. Οι Κλίφος, οι δαίμονες όπως τους ονομάζουν, οι Ψυχές σε θλίψη, αυτοί που υποφέρουν, οι χαμένοι, εκείνοι που έχουνε ήδη εξαντλήσει τον κύκλο της ύπαρξής τους και μπαίνουν σε καθοδική εξέλιξη στον χρόνο ή οι Πεσμένοι Άγγελοι, τα πνεύματα του Κα­κού. Στο βασίλειο του Μαλχούτ αναμφισβήτητα ζούνε αυτοί που αναπτύσ­σονται στην Υψηλή Μαγεία, οποιοσδήποτε που μετανιώνει για τα λάθη του και που ποθεί το Φως.

Έτσι λοιπόν όταν μελετήσουμε το Δέντρο της Ζωής καταλήγει να εί­ναι πολύ ενδιαφέρον. Σε πρώτη θέση βλέπουμε την Σοφία του Αιώνιου. Οι παππούληδες βολεύουν τους διάφορους Σεφιρώθ της εβραϊκής Καμπάλα στους κόσμους. Ας πούμε π.χ. ότι ο Γέρος των ημερών είναι μία τελεία του απέραντου διαστήματος, σαν σύμβολο είναι αιώνιο. Ο Χοκμάχ κυβερνάται από το ζώδιο και είναι αλήθεια. Ο Μπινάχ λένε ότι κυβερνάται από τον Κρόνο. Εδώ φτάνουμε σε ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει να διαφωνή­σουμε. Δεν θέλω να πω ότι το Άγιο Πνεύμα δεν κυβερνάται από τον Κρόνο, ότι δεν υπάρχει μία σχέση μεταξύ του Αγίου Πνεύματος και του Κρόνου. Ναι, υπάρχει αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά κάποιον τρόπο σχετίζεται με τον κόσμο του Δία επειδή έχει εξουσίες, θρόνο και τα διαμορφώνει όλα επειδή Αυτός πλένει τα Νερά της Ζωής. Εκεί που λένε ότι ο Νετζάχ, δηλαδή ο νους, κυβερνάται από την Αφροδίτη είναι λάθος. Ο νους κυβερνάται από τον Ερμή.

Ακούστε καλά. Θα πάμε με τάξη για να μπορούμε να καταλάβουμε το Δεύτερο Τρίγωνο αφού είδαμε το πρώτο. Λένε ότι ο Χεζέδ κυβερνάται από τον Δία και τίποτε άλλο. Και αυτό είναι λάθος. Ο Ίντιμο είναι αριανός, πολεμιστής, μαχητής, πρέπει να μάχεται για την ίδια του την εσωτερική Αυ­τοπραγμάτωση. Το ότι έχει κάποια επιρροή από τον Δία είναι αλήθεια διότι μπορεί να παίρνει το σκήπτρο των βασιλέων. Αλλά το ότι είναι αποκλει­στικά του Δία αυτό είναι λάθος. Το να είναι ο Γκεμπουράχ, η αυστηρό­τητα, ο νόμος αποκλειστικά αριανός είναι λάθος. Διότι ο Γκεμπουράχ είναι ένας μοναδικός διαισθητικός κόσμος, ο κόσμος της Πνευματικής Ψυχής που είναι θηλυκός. Εκεί βρίσκεται το λιοντάρι του Νόμου, δεν θα το αρ­νηθώ. Είναι ηλιακό αυτό είναι αλήθεια αλλά εσείς ξέρετε ότι το λιοντάρι έχει επίσης ευγένεια. Έτσι στο Γκεμπουράχ συναντάμε την αυστηρότητα του νόμου και την ευγένεια του Λιονταριού. Είναι ο κόσμος της Πνευματι­κής Ψυχής ή Βουδικός ή Διαισθητικός κόσμος. Είναι εντελώς ηλιακός.

Ο κόσμος του Τιφερέθ, ο κόσμος της Ανθρώπινης Ψυχής ή ακριβέ­στερα του Υιού, πραγματικά κυβερνάται όχι από τον Ήλιο όπως νομίζουν οι καμπαλιστές, αλλά από την Αφροδίτη. Για αυτό ο Χριστός σταυρώνεται την Μεγάλη Παρασκευή. Αυτό είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να διαλογι­στούμε. Όσον αφορά τον νου, το να πούμε ότι κυβερνάται από την Αφροδίτη είναι λάθος. Ξέρουμε καλά ότι ο νους είναι Ερμαϊκός, ότι ο Ερμής δίνει την σοφία, τον λόγο κ.λ.π. έτσι λοιπόν ο νους είναι Ερμαϊκός.

Αν καταλαβαίνουμε λίγο τον κόσμο των Σεφιρώθ φτάνουμε στον αστρικό, αυτός είναι σεληνιακός κόσμος. Σε μερικές φυλές, π.χ. στις πιο βαθιές ζούγκλες του Αμαζονίου, δίνουν στους ανθρώπους ένα ειδικό ποτό. Αυτά τα ποτά τα κατέχει ο Πιάχε. Αυτός π.χ. χειρίζεται αυτό που λέγεται Μπιάγκουε που το συνδυάζει με το Γκουαρούμο. Σε μία χύτρα το μαγει­ρεύουνε καλά και το πίνουν όταν η Σελήνη γεμίζει. Τότε προκαλείται το ξε­δίπλωμα. Οι Πιάχες ή Ιερείς-Μαγγανιστές των φυλών ξέρουν πολύ καλά ότι το αστρικό κυβερνάται από την Σελήνη. Αυτό είναι Χόντ, αλλά πολλοί κα­μπαλιστές υποθέτουν ότι κυβερνάται από τον Ερμή και κάνουν λάθος.

Όσον αφορά στο κάθισμα της οργανικής ζωής η ζωτική αρχή, όσον αφορά το Σεφιρώθ Γιεσόντ, σχετίζεται με τα δημιουργικά όργανα που είναι σεληνιακά και αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. στον γνωστικό εσωτε­ρισμό εμφανίζεται μία γυναίκα μία Θεϊκή, άρρητη Παρθένος ντυμένη με μπλε χιτώνα (που συμβολίζει το βράδυ) πάνω σε μία Σελήνη. Πρέπει να ξέ­ρουμε να καταλαβαίνουμε αυτό. Η Σελήνη αντιπροσωπεύει το Σεφιρώθ Γιεσόντ που σημαίνει την σεξουαλική δύναμη. Ο χιτώνας αυτού του χρώ­ματος αντιπροσωπεύει την νύχτα στην οποία αναπτύσσονται τα Μεγάλα Μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου. Θα περιοριστώ να πω μόνο ότι την νύχτα δουλεύουμε με την δημιουργική ενέργεια του Τρίτου Λόγου. Ποτέ δεν είπα ψέματα. Η δουλειά στο Λαμπορατόριουμ Ορατόριουμ του Αγίου Πνεύματος πρέπει να γίνεται στις νυχτερινές ώρες. Ή μιλώντας με άλλους όρους το Σαάχα Μαϊτούνα πρέπει να εξασκηθεί μόνο στα σκοτάδια της νύ­χτας διότι η ημέρα, ο Ήλιος είναι το αντίθετο της γέννησης. Είναι ξεκάθαρο και ήδη σας το εξήγησα την περασμένη φορά ότι αν έβαζε κανείς μια κότα με τα αυγά της στο φως του Ήλιου για να τα κλωσήσει δεν θα μπορούσε να το κάνει. Και εάν έβγαινε κάποιο πουλάκι θα πέθαινε γιατί ο Ήλιος είναι εχθρός της γέννησης. Όποιος θελήσει να ψάχνει το φως θα πρέπει να το ζη­τάει από τον Λόγο που βρίσκεται πίσω από τον Ήλιο που μας φωτίζει, στην βαθιά νύχτα, αυτό είναι φανερό.

Όσον αφορά τον Σεφιρώθ Μαλχούτ αυτό είναι ο φυσικός κόσμος. Λέγεται ότι είναι ένας πεσμένος Σεφιρώθ αλλά οι κόσμοι των κολάσεων ανήκουν επίσης στον Μαλχούτ αυτό είναι ξεκάθαρο. Σε αυτούς τους κό­σμους των κολάσεων θα πρέπει να δουλεύουμε χωρίζοντας τα ανώτερα νερά από τα κατώτερα ή κολασμένα του Λεβιάθαν για να αναβλύζει η ζωή. Η Γένεση ήδη το είπε: «πρέπει να χωρίσουμε τα ανώτερα από τα κατώτερα νερά». Ποια είναι τα ανώτερα νερά; Είναι η Μεταλλική Ψυχή του Ιερού Σπέρματος δηλαδή ο Υδράργυρος της Κρυμμένης Φιλοσοφίας που πρέπει να χωριστεί από τα κατώτερα. Πως; Δια μέσου της μεταβολής της σεξουα­λικής ενέργειας. Έτσι είναι το πώς χωρίζονται τα ανώτερα νερά δηλαδή η Ψυχή του Σπέρματος από τα κατώτερα του ιδίου Σπέρματος. Γιατί; Για να αναβλύζει η ζωή. Διότι τα ανώτερα νερά είναι ο Υδράργυρος της Κρυμμέ­νης Φιλοσοφίας. Από αυτά βγαίνουν όλα. Με αυτά μπορούμε να δημιουρ­γήσουμε τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Με αυτά μπορούμε να επεξεργαζόμαστε τον αγνό χρυσό. Με αυτά μπορεί να μετατραπεί ριζικά το ανθρώπινο ον. Τα ανώτερα νερά, ο υδράργυρος που αλληγορικά έχει την μορφή του διαβόλου, πρέπει να μετατραπεί σε Εωσφόρο.

Μέχρι εδώ η βραδυνή ομιλία μου. Αν κάποιος έχει κάτι να ρωτήσει μπορεί να το κάνει.

-Δάσκαλε ένα ζωντανό πλάσμα δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από το φως του ήλιου;

-Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι σύμφωνα με την τοποθέτηση των δημιουργικών οργάνων η τεκνοποίηση γίνεται στα σκοτά­δια. Διότι το ζωόσπερμα, που βγαίνει από τους σεξουαλικούς αδένες, δεν βγαίνει φωτισμένο από το φως του ήλιου αλλά κινείται στα σκοτάδια. Στα σκοτάδια προχωράει προς την σάλπιγγα για να συναντηθεί με το ωάριο που κατεβαίνει από την λήκυθο του Γκράφ και αναπτύσσεται μέσα στο σκοτάδι της μήτρας. Αλλά τι θα γινότανε αν το ζωόσπερμα αντί να βγαίνει από τους σεξουαλικούς αδένες προστατευμένο από τα σκοτάδια προχωρούσε ξεσκέ­παστο στο φως του Ήλιου; Τι θα γινότανε αν το έμβρυο δεν βρισκότανε στα σκοτάδια αλλά ήταν στην ξεσκέπαστη μήτρα μιας γυναίκας εκτεθειμένο κατευθείαν στο φως του ήλιου; Πραγματικά η αποτυχία θα ήταν γεγονός. Έτσι λοιπόν από την ίδια την τοποθέτηση των οργάνων της Φύσης η γονι­μοποίηση πραγματοποιείται πάντα στα σκοτάδια. Έτσι επίσης ο σοφός πρέ­πει να εργάζεται μέσα στο σκοτάδι και στην μεγαλειώδη σιωπή της σκέψης για να μπορεί να φτάσει μια μέρα στην Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Το βράδυ είναι αυτό που μας δείχνει η Παναγία της Άχραντης Σύλ­ληψης τοποθετημένη πάνω στο φεγγάρι και ντυμένη με μπλε χιτώνα.

[1] Σ.Μ. Συγκεντρώσεις μαύρων μάγων.

[2] Σ.Μ. Μαύροι μάγοι.