Ο Όμηρος λέει πως αυτή ήταν η σύζυγος του Μενέλαου και βεβαιώ­νει πως έφυγε με τον Πάρη. Εκείνος ο μεγάλος πολεμιστής την έφερε στην Τροία. Συνέβη ότι έγινε ένας μεγάλος πόλεμος που διήρκεσε 10 χρόνια. Πολλά αναφέρει η Ιλιάδα σχετικά με αυτόν τον πόλεμο. Η Τροία πολιορκή­θηκε από τους Έλληνες, τους μελαχρινούς μακρυμάλληδες όπως θα έλεγε ο Όμηρος. Έχουμε μετά στην Ιλιάδα τον Αγαμέμνονα, τον Οδυσσέα τον πα­νούργο πολεμιστή, τον καταστροφέα ακροπόλεων, έχουμε τον Τρώα Έκτορα, τον γέρο Πρίαμο, τον Αινεία και πολλά άλλα άτομα που στο βάθος καταλήγουν να είναι πιο πολύ Άτλαντες παρά Έλληνες και Τρώες.

Ο Όμηρος ήτανε πραγματικά ένας μεγάλος μυημένος. Βεβαιώνουν ότι ήτανε τυφλός, ότι έζησε από την δημόσια ελεημοσύνη τραγουδώντας από χωριό σε χωριό τα ποιήματά του σε όλη την Ελληνική γη. Πραγματικά η τύφλωση του Ομήρου ήτανε συμβολική, αυτός δεν ήτανε τυφλός είχε τα μάτια του πολύ καλά. Με αυτό το της τύφλωσης βεβαιώνεται απλώς ότι δεν έβλεπε μόνο τα πράγματα του φυσικού κόσμου αλλά επίσης τα πράγματα των εσωτερικών κόσμων. Ήταν ένας μεγάλος μυημένος, ένας μεγάλος διο­ρατικός.

Αξίζει τον κόπο να σκεπτόμαστε λίγο με την Ιλιάδα, σχετικά με την Οδύσσεια. Στην εποχή του Ομήρου ήδη δεν είχαν μείνει από την Τροία παρά τα ερείπια και αυτός ο άνθρωπος βασισμένος μόνο στις παραδόσεις και στην δυνατή διόρασή του έγραψε τα καταπληκτικά έργα του.

Όσον αφορά την «Ωραία Ελένη» δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπήρξε στον φυσικό κόσμο, αλλά ταιριάζει μέσα σε ένα συμβολικό και κα­ταπληκτικό δράμα.

Πριν λίγο καιρό ένας γερμανός πέτυχε να ανακαλύψει τα ερείπια της παλιάς Τροίας. Η Τροία δεν ήταν στην Ελλάδα όπως είχε ειπωθεί πριν, βρι­σκόταν στην Τουρκία. Το πιο περίεργο αυτού του ζητήματος είναι ότι ανα­κάλυψαν 7 Τροίες στο υπέδαφος, κάτι που δείχνει ότι επί 7 φορές κατα­στράφηκε αυτή η ακρόπολη. Μόλις την ισοπέδωναν αυτή ξανακτιζόταν στο ίδιο μέρος, γι’ αυτό μπόρεσαν να καταγραφούν ξεκάθαρα οι 7 Τροίες. Θε­μελιώδης βεβαίωση ότι πράγματι υπήρξε η «Ωραία Ελένη».

Υπάρχει ο θησαυρός του γέρο Πρίαμου. Λέγεται πως μέσα στα πλούτη που βρέθηκαν υπήρχε η κορώνα της «Ωραίας Ελένης» και τα επι­τραπέζια σκεύη της από χρυσό, ασήμι και πολύτιμες πέτρες. Έτσι λοιπόν έχει μια πραγματικότητα η «Ωραία Ελένη».

Ο αρχαιολόγος που έκανε μια τόσο μεγάλη ανακάλυψη δεν σταμά­τησε όταν είδε τόσο πλούσιους θησαυρούς. Η κυβέρνηση της Τουρκίας αντιτάχθηκε στο να βγάλουν από την Τουρκία όλα αυτά τα πλούτη, αλλά αυτός πέτυχε να διαπραγματευθεί με την κυβέρνηση. Τα πλούτη μεταφέρ­θηκαν σε κάποιο σημαντικό μουσείο, ίσως σ’ αυτό του Λονδίνου, ίσως σ’ αυτό του Παρισιού, αυτό το τελευταίο δεν το ξέρω ακριβώς. Αυτό που πράγματι ξέρω είναι ότι ανακαλύφθηκε ο θησαυρός του γερο Πρίαμου και αυτό από μόνο του είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Καταλήγει γοητευτική όλη εκείνη η αφήγηση που ο Αινείας ο Τρώας κάνει σχετικά με την κρυφή φυγή του από εκείνη την ακρόπολη. Το πως έβγαλε τους οικογενειακούς Θεούς (Παινάτες Θεούς), το πώς έσωσε τον Πατέρα του ήδη γέρο, το πώς έβγαλε όλους τους συγγενείς του από τον καπνό και την φωτιά εκείνης της ακρόπολης που καιγόταν και μετά το τα­ξίδι του προς την αρχαία Εσπερία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι γοητευτικά. Όποιος έχει διαβάσει την Αινειάδα δεν μπορεί παρά να αισθανθεί το λιγότερο μία με­γάλη ευχαρίστηση στο να γεύεται εκείνους τους στίχους. Τα ίδια τα πλούτη της γλώσσας του Αινεία αιχμαλωτίζουν. Ο Βιργίλιος που είναι ο συγγρα­φέας της Αινειάδας εκδηλώνεται σαν ένας μεγάλος ποιητής, χρησιμοποιώ­ντας μια γλώσσα πολύ πλούσια. Έρχεται στην μνήμη μου ένα κομμάτι εκεί­νου του έργου όπου περιγράφοντας την περίπτωση της μάχης του Ρέμου με το νερό λέει: «Κουπί αγωνίσου με το απαλό μάρμαρο και έτσι φτάνουμε στην γη της Καλυψώς όπου η σκληρή θεά Κίρκη με τα βότανά της έχει με­ταμορφώσει τους ανθρώπους σε σώματα αγρίων θηρίων».

Για να μην πάμε πιο μακριά στην λογοτεχνία του Βιργιλίου και του Ομήρου, θα συγκεκριμενοποιήσουμε το θέμα της «¨Ωραίας Ελένης». Λέω πως πραγματικά υπήρξε σαν γυναίκα από σάρκα και οστά, αλλά εσωτερικά είναι συμβολική. Βέβαια σε όλα αυτά αξίζει μία εξήγηση. Ο Φάουστ π.χ. έκανε σε κάποια περίπτωση να εμφανιστεί η Ωραία Ελένη. Μερικοί νέοι της εποχής εκδήλωσαν την επιθυμία να την γνωρίσουν, έλεγαν ότι ήθελαν να την δουν. Υπολογίστε ότι ήταν ήδη νεκρή από χιλιάδες χρόνια και αυτοί ήθελαν να την δουν. Ο Φάουστ ήταν ένας μεγάλος μάγος και δεν είχε καμία αντίρρηση στο να την επικαλέσει. Λένε ότι χάθηκε από το περιβάλλον και όταν ξαναεμφανίστηκε, οι νέοι που τον περίμεναν εξεπλάγησαν όταν τον είδαν στο μπράτσο της Ωραίας Ελένης της Τροίας. Ήταν εκεί πέρα υλο­ποιημένη φυσικά, φαινόταν μια γυναίκα από σάρκα και οστά. Την περιγρά­φουν με μία άρρητη και ασύλληπτη ομορφιά. Βεβαιώνουν ότι εμφανίστηκε μπροστά στους νέους και είχε επικαλεσθεί από τον δόκτορα Φάουστ. Λένε πως είχε ξανθά μαλλιά που φαίνονταν σαν ένας καταρράκτης χρυσού και που έφταναν μέχρι τα πόδια, πλατύ μέτωπο, ίσια μύτη, λεπτά και ντελικάτα χείλη, γαλανά μάτια που φαίνονταν σαν να ατένιζαν το άπειρο, ήταν τρια­νταφυλλένια σαν την αυγή με λυγερό και ντελικάτο κορμί και μέτριο ύψος. Κοίταξε τους νέους και αυτοί βέβαια αισθάνθηκαν ότι έλιωνε η καρδούλα τους. Θα ήθελαν λοιπόν να ήταν πραγματική με σάρκα και οστά. Ο δόκτωρ Φάουστ την παρουσίασε μπροστά στους νέους και μετά κρατώντας το μπράτσο της έφυγε ξανά από το περιβάλλον. Βέβαια αυτοί, εφ’ όσον δεν υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές εκείνη την εποχή, ζήτησαν από τον Φά­ουστ να τους αφήσει να την ζωγραφίσουν επειδή μερικοί ήξεραν να το κά­νουν. Αυτός τους το αρνήθηκε αλλά τους υποσχέθηκε μία εικόνα της ίδιας για αργότερα και πράγματι εκπλήρωσε τον λόγο του.

Ήταν λοιπόν ένας μεγάλος εσωτεριστής ο δόκτωρ Φάουστ. Πριν από αυτό είχε πραγματοποιηθεί άλλο παρόμοιο θαύμα. Είχε επικαλεστεί μπρο­στά στον Κάρολο τον Ε΄ τον αυτοκράτορα Καρλομάγνο και την γυναίκα του. Και οι δυο εμφανίστηκαν με φυσική μορφή, ορατοί και απτοί. Ο δόκτωρ Φάουστ ήταν λοιπόν ένας μεγάλος θεουργός, κατείχε καταπληκτικές εξου­σίες.

Έτσι λοιπόν ο συμβολισμός της ωραίας Ελένης δίνεται με τις πιο ποικίλες έννοιες. Έχουμε την περίπτωση του Σίμωνα του μάγου, ο οποίος παρόλο που δεν ήταν τρελός (πολλοί τον θεωρούν σαν τον πατέρα των τρε­λών, πράγμα που δεν είναι έτσι) παρεκτράπηκε στον δρόμο της Μαύρης Μα­γείας. Βεβαίωνε ότι ήταν παντρεμένος με την «Ωραία Ελένη». Στην πραγ­ματικότητα αυτή που τον συνόδευε δεν ήταν η ωραία Ελένη. Ήταν μια πόρνη που είχε βρει κάπου, πολύ όμορφη, με μεγαλοπρεπή εμφάνιση και ονομαζόταν Ελένη. Ο Μάγος βεβαίωνε ότι αυτή ήταν η «Ωραία Ελένη». Ας δείτε όλους αυτούς τους συμβολισμούς του δρόμου.

Οι Έλληνες έλεγαν ότι η «Ωραία Ελένη» ήταν κόρη του θυελλώδη Δία, του νεφεληγερέτη, και της Λήδας, της Ελληνίδας Ιέρειας, αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Εξετάζοντας λοιπόν αυτό το ζήτημα στο φως της Ελληνικής μυθολογίας ανακαλύπτουμε ότι ο θυελλώδης Δίας, ο νεφε­ληγερέτης, είναι ο δικός μας πατέρας που βρίσκεται εν κρυπτώ και η Λήδα, η Ελληνίδα Ιέρεια, είναι η δική μας θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη. Όσον αφορά την «Ωραία Ελένη» είναι πράγματι η Πνευματική Ψυχή του κάθε ανθρώ­που που έρχεται στον κόσμο. Το Εσπερμακομέτο των πολικοτήτων είναι μια τρομερή πραγματικότητα, το Μπούδι. Σε σχέση με μας βρίσκεται πολο­ποιημένο στην μορφή της «Ωραίας Ελένης». Αλλά όσον αφορά τις γυναίκες είναι ο Αγαπημένος. Εν πάση περιπτώσει το Μπούδι είναι η Πνευματική Ψυχή αυτό είναι φανερό.

Η «Ωραία Ελένη» συμβολίζει την Πνευματική Ψυχή. Πρέπει να μα­χόμαστε για να κατακτήσουμε αυτή την Πνευματική Ψυχή, αυτό το Μπούδι του θεοσοφισμού, αυτή την αθάνατη ψυχή, αυτή την Βαλκυρία.

Εκπλήσσεται κανείς όταν στους εσωτερικούς κόσμους συναντάει μέσα στον ναό όχι μόνο μία αλλά πολλές «Ωραίες Ελένες» του ναού, αυτές είναι οι Βαλκυρίες.

Ξέρουμε πια ότι κάθε μία από αυτές τις Βαλκυρίες αντιστοιχεί σε ένα Δάσκαλο. Κάθε Δάσκαλος είναι διπλός. Έχει μία Ανθρώπινη Ψυχή που εί­ναι αρσενική και μία Πνευματική Ψυχή που είναι θηλυκή, την Βαλκυρία του, αυτή είναι η Ωραία Ελένη.

Ο ίδιος ο Δόκτωρ Φάουστ ήταν παντρεμένος με την «Ωραία Ελένη». Οι άνθρωποι το έπαιρναν αυτό σαν νεκρό γράμμα, αλλά εσωτεριστικά θέλει να πει ότι ο Φάουστ είχε πετύχει τον γάμο με την Βαλκυρία του.

Στο Σίμωνα τον Μάγο βλέπουμε μια βεβήλωσή της. Είχε βρει μια πόρνη που σύμφωνα με αυτόν ήταν η «Ωραία Ελένη». Με αυτό βλέπουμε τέλεια την βεβήλωση, την Μαύρη Μαγεία, γιατί η Ωραία Ελένη αυτή καθ’ εαυτή είναι κόρη του Θυελλώδη Δία του νεφεληγερέτη και της Λήδας, της Ελληνίδας Ιέρειας.

Ο Ζωροάστρης νυμφεύθηκε με την ‘Ωραία Ελένη» την ημέρα της ανάστασης. Ο Νίτσε στο έργο του «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» αναφέρει ότι ο Ζαρατούστρας ή Ζωροάστρης είναι το ίδιο. Αρχίζει την αφήγηση λέγοντας: «Έρχομαι να σας μιλήσω για τον υπεράνθρωπο». Αυτό ήταν το λάθος του Νίτσε, το να πιστεύει πως είχε φτάσει πια η εποχή του Υπεράνθρωπου, όταν ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην Ανθρώπινη κατάσταση, στην κατάσταση του αληθινού Ανθρώπου.

Ο Νίτσε, μιλώντας μας για το μέρος όπου διαλογιζόταν ο Ζαρατού­στρας, λέει ότι ζούσε σε μια σπηλιά και ένα πρωί κοιτάζοντας τον ανατέλ­λοντα ήλιο είπε: «Ω μεγαλοπρεπές βασιλικό άστρο, έχουν περάσει πια δέκα χρόνια που ανεβαίνεις στην σπηλιά μου. Αν δεν ήταν από σένα, από το φίδι μου και από τον αετό μου θα είχα κουραστεί πια με το να ζω σε αυτό το μέ­ρος». Μετά κατέβηκε το βουνό και συνάντησε έναν Άγιο που του είπε:

-Που πας Ζαρατούστρα;.

-Πηγαίνω στην πόλη.

-Γιατί πας εκεί πέρα;

-Λόγω της αγάπης προς την ανθρωπότητα.

Τότε του απάντησε ο άλλος: «Μήπως δεν είναι λόγω της αγάπης προς την ανθρωπότητα που εγώ βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Τραγουδάω άσματα, τα τραγουδώ και έτσι επαινώ τον Θεό που είναι Θεός μου».

Ο Ζαρατούστρα είπε: «Φεύγω δεν θέλω να αφαιρώ τίποτα» και εκεί­νος ο Άγιος τύλιξε ένα μαστίγιο το χάρισε στον Ζαρατούστρα και του είπε: «Πάρε, σου δίνω αυτή την μικρή συμβουλή. Αν πας όπου βρίσκεται γυ­ναίκα μην ξεχνάς το μαστίγιο». Πολλοί το πήρανε έτσι σαν νεκρό γράμμα, αλλά η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι διαφορετική. Έτσι δεν εί­ναι;

Πρέπει να έχουμε θέληση αν θέλουμε να δουλεύουμε στο Σιδηρουρ­γείο των Κυκλώπων. Αλλά αυτοί που δεν καταλαβαίνουν από εσωτερισμό το ερμηνεύουν σαν νεκρό γράμμα.

Καλά, η αλήθεια είναι ότι ο Ζαρατούστρας έφτασε στην πόλη και έλεγε: «Έρχομαι να μιλήσω για τον Υπεράνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά μία γέφυρα στον δρόμο. Είναι επικίνδυνο να κοιτάς πίσω. Όλα του εί­ναι επικίνδυνα. Έχει φτάσει η ώρα του Υπεράνθρωπου». Να το μεγάλο σφάλμα του Νίτσε. Το να μας μιλήσει για τον Υπεράνθρωπο όταν ούτε καν υπάρχουν άνθρωποι στην επιφάνεια της γης. Διότι αυτοί που υπάρχουνε εί­ναι ανθρωποειδή, δηλαδή διανοητικά θηλαστικά αλλά όχι Άνθρωποι στην πιο πλήρη έννοια της λέξης.

Εν πάση περιπτώσει ο Ζαρατούστρας εκτέλεσε μία ωραιότατη απο­στολή στην αρχαία Περσία. Όταν αναστήθηκε ενώθηκε, συγχωνεύτηκε εντελώς με την Βαλκυρία του, με την Ψυχή-Πνεύμα. Γιατί; Επειδή αυτό το Μπούδι ή Ψυχή-Πνεύμα, όπως λέει η Μπλαβάτσκι στην «Φωνή της σιγής»: «Είναι ένα ποτήρι αλαβάστρινο, φίνο και διάφανο μέσω του οποίου λάμπει η αιώνια φλόγα του Πράνα». Τότε αυτό το Μπούδι είναι η Βαλκυρία. Πράγματι ο Εσωτερικός Λόγος ενδύεται με το Μπούδι, περιέχεται στο Μπούδι στην Ψυχή-Πνεύμα. Όταν ενώθηκε η Ανθρώπινη Ψυχή του Ζαρα­τούστρα με το Μπούδι του ή Ψυχή Πνεύμα, δηλαδή όταν συγχωνεύτηκε με την «Ωραία Ελένη» του (στην οποία είχε ήδη εντελώς εκδηλωθεί ο Λόγος) έμεινε Αναστημένος κοιτάζοντας μέσω των ματιών της, ακέραιος, ένας και συνολικός. Τι έγινε με τον Ζαρατούστρα; Κανένας δεν ξέρει. Εξαφανίστηκε από εκείνο το σπίτι, είναι ένας αθάνατος Δάσκαλος.

Είναι καλό να καταλαβαίνετε τι είναι η Ωραία Ελένη σε όρια αυ­στηρά εσωτεριστικά. Όταν πετύχει κανείς την ένωση με την Ψυχή-Πνεύμα, μέσα στην οποία περιέχεται ο Θεϊκός Λόγος σαν φλόγα σε αλαβάστρινο πο­τήρι, τότε συνίσταται στον εαυτό της η Φιλοσοφική Πέτρα. Είναι αναγκαίο να ξέρουμε πραγματικά ποια είναι αυτή η Πέτρα. Λένε ότι αυτή η Πέτρα εί­ναι προικισμένη με καταπληκτικές εξουσίες, αυτό είναι αλήθεια. Οι αλχη­μιστές την αναφέρουν σαν ένα αχλάδι ή ένα μήλο χρυσού, ένα φρούτο, ένα ρόδι, κάτι πολύτιμο. Λέγεται ότι είναι διαμορφωμένη από το πορφυρό κόκ­κινο χρώμα, το πολύτιμο κόκκινο ρουμπίνι και το άλλο κάθετό του χρώμα του χρυσού κεχριμπαριού. Την περιγράφουν καλύτερα σαν Πόσιμη Σελήνη.

Μερικοί αλχημιστές περιγράφουν με ποιητικό τρόπο τις αρετές ή εξουσίες της Ευλογημένης Πέτρας, αυτού του αξιόλογου Ρουμπινιού, αυτού του Απόλυτου, αυτού του Ήλιου, του Μικροσκοπικού Ανθρώπου, αυτού του Αστεριού της Σοφίας. Υπήρχε κάποιος ποιητής που την ζωγράφισε σαν ένα τεράστιο δέντρο χρυσού. Έλεγε ότι μέχρι και οι μεγαλύτεροι κέδροι φαίνονται σαν απλό γρασίδι μπροστά σε τέτοιο δέντρο. Αυτός ο ποιητής βεβαίωνε ότι ο κορμός του ήταν από αγνό χρυσό και τα κλαδιά του από ασήμι. Όλα αυτά είναι συμβολικά. Η πραγματικότητα είναι ότι η ευλογη­μένη αυτή Πόσιμη Πέτρα είναι διπλή στις εκδηλώσεις της δηλαδή στις εξουσίες της. Γιατί είναι αλήθεια ότι σχετικά με την Παγκόσμια Ιατρική κα­ταλήγει να είναι ένα θαυμάσιο ελιξίριο, το καταπληκτικό, το θαυμάσιο ελι­ξίριο της Πόσιμης Σελήνης. Αλλά δεν είναι λιγότερο βέβαιο ότι σε σχέση με την ίδια την μεταβολή των μετάλλων σε αγνό χρυσό, σχετίζεται με τις εξουσίες του Ρουμπινιού ή κόκκινου Πολύτιμου Λίθου. Αν την κοιτάξουμε από την σκοπιά του ελιξιρίου, του διάσημου ελιξιρίου, υπάρχουν σχετικά με αυτό πολλές εσωτεριστικές και αλχημιστικές παραδόσεις. Οι καλύτεροι σοφοί βεβαιώνουν πως αυτό το ελιξίριο έχει καταπληκτικές εξουσίες, ότι μπορεί να θεραπεύει τους λεπρούς, τους μουγκούς, τους τυφλούς, τους πα­ράλυτους. Παλιοί θρύλοι βεβαιώνουν ότι αν αναμίξει κανείς τρεις σταγόνες αυτού του ελιξιρίου με λίγο οινόπνευμα, μπορεί να επιστρέψει η ομορφιά σε μια γριά γυναίκα και να ξανανιώσει. Αυτή πρώτα θα πρέπει να κάνει μπάνιο με αρωματικά βότανα και μετά να χρίσει το σώμα της με αυτές τις τρεις σταγόνες του διάσημου ελιξιρίου μέσα στο οινόπνευμα. Δεν θα πρέπει να το αφήσει να στεγνώσει μόνο του, αλλά θα πρέπει να στεγνώσει το σώμα της μπροστά σε μία φλόγα. Είναι πολλά αυτά που βεβαιώνονται σχετικά με αυτό το ελιξίριο της μακροβιότητας, σχετικά με αυτή την Παγκόσμια Ια­τρική που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες. Και αν την αναμιγνύουμε με το νερό της βροχής των ουρανών τα φυτά αναπαράγονται και ακόμη και τα φυτά που έχουν συνηθίσει σε άλλα κλίματα παίρνουν ζωή.

Όσον αφορά την Πολύτιμη Πέτρα αυτή καθ’ εαυτή, δηλαδή όσον αφορά το Κόκκινο Ρουμπίνι, βεβαιώνεται ότι με αυτό μπορούμε να πραγ­ματευόμαστε την μεταβολή των μετάλλων σε αγνό Χρυσό. Εν πάση περι­πτώσει δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι η Φιλοσοφική Πέτρα, αυτή καθ’ εαυτή, μένει πλήρης με εκείνο τον γάμο που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί με την Ψυχή-Πνεύμα που σε Ελληνικά κείμενα ονομάζεται η Ωραία Ελένη. Για μας τους άνδρες η Ωραία Ελένη έχει την ελκυστικότητα του αντίθετου πόλου. Οι αδελφές που μας ακούνε θα λένε: «Καλά, αυτή είναι γυναίκα και εμείς είμαστε γυναίκες επίσης, ώστε έχει χάσει για μας όλο το ενδιαφέρον». Στις αδελφές θα πω ότι η Ωραία Ελένη λαμβάνει την όψη του Πολυαγαπη­μένου, αλλάζει εντελώς, είναι ο ονειρεμένος γαλάζιος Πρίγκιπας των χιλίων και μίας νυχτών.

Έτσι λοιπόν η Ψυχή-Πνεύμα για τις γυναίκες πολοποιείται με αρσε­νική μορφή ενώ για μας τους άντρες παίρνει την μορφή της Βαλκυρίας με τέτοιο τρόπο ώστε η Ψυχή-Πνεύμα είναι πάντα επιθυμητή. Ας έχουμε υπ’ όψιν επίσης πως όταν σε αυτήν υπάρχει πια ο Εσωτερικός Λόγος, η Ψυχή-Πνεύμα φαίνεται όπως έχει πει η Πετρονίλα Μπλαβάτσκι στην «Φωνή της Σιγής» «Ένα ποτήρι αλαβάστρινο, φίνο και διάφανο μέσα στο οποίο λάμπει η αιώνια φλόγα του Πράνα», δηλαδή η φλόγα του Εσωτερικού Λόγου.

Στο έργο μου με τίτλο «Τα τρία βουνά» υπάρχει κάτι που έγραψα και που δεν έχουν καταλάβει οι αδελφοί. Έλεγα πως στην Λεμουρία μετά την αποσάρκωση της Λιτελάντες, εγώ είχα πάρει καινούρια σύζυγο για να συνε­χίσω μπροστά, στον δρόμο μου, μία γιγάντια γυναίκα. Το ζήτημα είναι ότι όλοι πίστεψαν πως αυτή η γυναίκα που είχα πάρει ήταν μία γυναίκα από σάρκα και οστά. Αυτή δεν ήταν από σάρκα και οστά, αυτή ήταν η Ωραία Ελένη. Εκείνος που φτάνει στην Ανάσταση νυμφεύεται με την Ωραία Ελένη και αν είναι γυναίκα νυμφεύεται με τον Πολυαγαπημένο, εν πάση περιπτώ­σει με την Ψυχή-Πνεύμα.

Παρατηρείστε την θέση, από αυτή την πλευρά του ποταμού είναι η Ανθρώπινη Ψυχή με τα οχήματά της. Στην άλλη πλευρά είναι η Ψυχή-Πνεύμα. Πραγματικά, ο Θεός-Ίντιμο στην κάθοδό του πρέπει να ενδυθεί με την Ψυχή-Πνεύμα. Πραγματικά όταν επαληθεύεται η Ανάσταση, η Ανθρώ­πινη Ψυχή και η Ψυχή-Πνεύμα πρέπει να συγχωνευτούν, να ενωθούν τε­λείως, τότε δημιουργείται η Φιλοσοφική πέτρα.

Όταν λέει ο Σίμωνας ο Μάγος ότι είχε βρει την Ωραία Ελένη, που ήταν μια πόρνη, σε ένα προάστιο κάπου εκεί στην Νινευή (και πράγματι αυτός πήγαινε με κάποια Ελένη πολύ επιβλητική αλλά πόρνη), διαβλέπουμε ξεκάθαρα ότι ο Σίμωνας ο Μάγος ήταν ένας Μαύρος Μάγος, αυτό είναι φα­νερό. Τι διαφορετική είναι η Ωραία Ελένη με την οποία νυμφεύεται ο Ζα­ρατούστρας. Την ημέρα της Ανάστασής του βρίσκεται πρόσωπο με πρό­σωπο με την Ωραία Ελένη. Αυτή του δίνει ένα δισκοπότηρο, μία κούπα, τον πλησιάζει και μετά οι δυο συγχωνεύονται σχηματίζοντας ένα και μοναδικό όν, ακέραιο, ένα και συνολικό. Μένει κοιτάζοντας με τα μάτια της. Έρχεται στον κόσμο Αναστημένος γιατί ήδη μέσα σε αυτήν ήταν ο Λόγος. Μετά από αυτό οι μαθητές που πήγαν στην σπηλιά να ψάξουν τον Άγιο δεν τον βρήκαν εκεί. Τι έγινε; Κανένας δεν ήξερε που πήγε ο Ζαρατούστρας.

Όσον αφορά την Ωραία Ελένη της Τροίας, αυτή για την οποία πολέ­μησαν τόσοι ένδοξοι άνδρες, εκείνη που προκάλεσε τόσο τρομερή μάχη, αναμφισβήτητα είναι συμβολική. Δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρξε με φυσικό σώμα, εν πάση περιπτώσει υπάρχει ένα ερωτηματικό. Εκείνη η Ωραία Ελένη που επικάλεσε ο Φάουστ μπροστά σε εκείνους τους νεαρούς, που του το είχαν ζητήσει και εμφανίστηκε ορατά και απτά μπροστά σε όλους, θα ήταν ή δεν θα ήταν αυτή η Ελένη της Τροίας; Εγώ ειλικρινά τολμώ να βε­βαιώσω πως δεν ήταν αυτή της Τροίας, αλλά η ίδια η Ωραία Ελένη του Φά­ουστ. Αυτή είναι έτσι όπως βεβαιώνεται η Μινέρβα, η βασίλισσα των βασι­λισσών. Αναμφισβήτητα έχει εξουσία για να γίνεται ορατή και απτή στον φυσικό κόσμο. Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο το ότι είχε πετύχει ο δόκτωρ Φάουστ να την κάνει ορατή και απτή μπροστά σε εκείνους τους νεαρούς. Αυτή είναι η αντίληψή μου.

Καλά, συνεχίζοντας με αυτή την ομιλία ο αλχημιστής πρέπει να κάνει προσπάθειες για να αφυπνίσει συνείδηση, για να μπορεί να επιβεβαιώνει από μόνος του, να ερευνά μέσα από τον ίδιο τον εαυτό του όλες αυτές τις μεγάλες αλήθειες της φιλοσοφικής πέτρας. Μας έχει λεχθεί ότι την Επι­στήμη του Μεγάλου Έργου μπορεί να την καταλαβαίνει κανείς μόνο όταν λαμβάνει το Ντόνουμ Ντέϊ, δηλαδή το θείο χάρισμα για να μπορούμε να την καταλαβαίνουμε. Αλλά υπάρχει μία δίκαιη παροιμία που λέει: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Αν θέλει κανείς να φτάσει να μετατραπεί σε ερευ­νητή της ζωής στους ανώτερους κόσμους, αν θέλει να πετύχει το Ντόνουμ Ντέϊ, που του επιτρέπει να καταλαβαίνει τα Μυστήρια του Μεγάλου Έρ­γου. Αναμφισβήτητα θα πρέπει να κάνει κάτι για να αφυπνίσει συνείδηση. Είναι φανερό ότι καταστρέφοντας κανείς το εγώ πετυχαίνει την αφύπνιση της συνείδησής του. Επίσης είναι χρήσιμα ορισμένα κατάλληλα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν στην διαδικασία της αφύπνισης.

Υπάρχει ένα εσωτεριστικό τάγμα στην Ανατολή που λέγεται Επο­πτάι. Αυτό το Τάγμα είναι καταπληκτικό, δεν έχει αντιπροσωπείες στον φυσικό κόσμο, αλλά αν συγκεντρωθεί κανείς σε αυτό το τάγμα που είναι περισσότερο Θιβετιανό, μπορεί να πετύχει να τον βγάζουν από το σώμα του συνειδητά και να τον διδάξουν να ταξιδεύει συνειδητά στις αστρικές και διανοητικές περιοχές. Οι εκπαιδευτές αυτού του τάγματος δεν παρέχουν φειδωλά προσπάθειες σε αυτή την περίπτωση. Η συνειδητή εξουσία τους μεταφέρεται σε εκείνους τους νόες που τους σκέπτονται. Μπορούν να έρχο­νται για να μας μυσταγωγούν, να μας βγάζουν από το σώμα και να μας δι­δάσκουν να ταξιδεύουμε συνειδητά σε αυτές τις περιοχές και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Είναι ένα Λευκό Τάγμα που δεν έχει στον φυσικό κόσμο ορα­τούς ναούς ή τίποτε παρόμοιο. Είναι εντελώς τοποθετημένο στους εσωτερι­κούς κόσμους. Το πρώτο βήμα αυτού του τάγματος είναι να αφυπνίσει τους δόκιμους, να τους διδάξει να ταξιδεύουν συνειδητά και θετικά στις αστρικές και διανοητικές περιοχές. Το επόμενο βήμα θα είναι να οδηγήσει τους άντρες που δεν έχουν ιέρεια και τις γυναίκες που δεν έχουν συζύγους προς την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Σας έχω πει πως σε αυτό το τάγμα υπάρχουν μερικοί Δάσκαλοι που προσωποποιούν τον Σίβα, τον Τρίτο Λόγο και υπάρχουν άλλοι που είναι πολοποιημένοι με θηλυκή μορφή και αντιπροσωπεύουν την Σάκτι, την Ίσιδα την αιώνια θηλυκή μορφή για να είμαστε πιο σαφείς. Βέβαια ένας άντρας που δεν έχει ιέρεια, αφού το τάγμα των Εποπτάι, δηλαδή τα μέλη αυτού του τάγματος, τον αφυπνίσουν μπορεί να λάβει σαν σύζυγο μία Ντα­κίνη. Αυτή είναι εντελώς πολοποιημένη στην Σάκτι ή αιώνια θηλυκή μορφή. Δουλεύοντας εσωτεριστικά με αυτήν μπορεί να πετύχει την δη­μιουργία των ανώτερων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι, αν δεν έχει ακόμη αυτά τα οχήματα, ή να αναστηλώσει την φωτιά εάν ήδη τα έχει. Έτσι λοι­πόν το τάγμα των Εποπτάι δεν έχει εκπροσώπους στον φυσικόκόσμο αλλά είναι εντελώς υπερευαίσθητο.

Αξίζει τον κόπο να επικοινωνούμε με τα μέλη του τάγματος για να μας προπονούν στον χειρισμό των αστρικών και διανοητικών εξουσιών αλλά πρέπει να κοιμόμαστε με το κεφάλι προς τον βορρά. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά μία πυξίδα θα δείτε πως ο δείκτης προσανατολίζεται πάντα προς τον βορρά. Υπάρχει ένα μαγνητικό ρεύμα που ρέει από τον νότο προς τον βορρά. Θα είναι καταπληκτικό αν εκμεταλλεύεται κανείς αυτό το μα­γνητικό ρεύμα ξαπλώνοντας με το κεφάλι προς τον βορρά. Αν επίσης συ­γκεντρώνεται στους Εποπτάι θα βοηθηθεί και τότε θα επιταχύνει την αφύ­πνισή του. Σύμφωνα με το πώς προχωράει κανείς σε αυτές τις σπουδές που σχετίζονται με το Μεγάλο Έργο, καταλαβαίνει την ανάγκη του Ντόνουμ Ντέι για να είναι συνειδητός στους ανώτερους κόσμους, για να ξέρει που πηγαίνει. Είναι αξιοθρήνητο να βλέπουμε να βαδίζει τυφλά κανείς σε ένα δρόμο που δεν γνωρίζει. Αν πετυχαίνει κανείς να αφυπνίζεται σε αυτές τις περιοχές όλα αλλάζουν. Το Ντόνουμ Ντέι λαμβάνεται, αλλά είναι επίσης καλό να κάνουμε προσπάθειες για να το λάβουμε.

Πολλά έχουν ειπωθεί στα Θιβετιανά κείμενα σχετικά με το «Φόβα», ακριβώς λέγεται «Φόβου» ή μεταβίβαση της συνείδησης. Χρειάζεται να μάθουμε να μεταβιβάζουμε την συνείδηση σε άλλες περιοχές, σε άλλους κόσμους του διαστήματος κ.λ.π. Είναι δυνατόν να μεταβιβάζουμε την συ­νείδηση; Ναι είναι δυνατόν, αλλά σε αυτή την περίπτωση από πού φεύγει η συνείδηση; Ποια είναι η πόρτα της εξόδου της; Το Μπραχαμαράντρα. Ποιο είναι το Μπραχαμαράντρα; Η μεγάλη πηγή των μωρών, που βρίσκεται σε εκείνο το μέρος που λέγεται «το μαλακό των μωρών». Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα κόκαλα του βρεγματικού είναι τα τελευταία που κλείνουν, αλλά εκεί έχει μια πόρτα από την οποία πρέπει να κάνουμε να βγει η συνείδηση. Αλλά αυτό το της μεταβίβασης της συνείδησης, αυτό το του «Φόβα» ή «Φόβου» όπως το λένε, καταλήγει να είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί η συνείδηση ελεύθερη από το εγώ μπορεί να λειτουργήσει πραγματικά αφυπνισμένη στους εσωτερικούς κόσμους. Αλλά για να μπορεί η συνείδηση να βγει από το εγώ, να φύγει από το σώμα χωρίς το εγώ, χωρίς το προβληματάκι του εγώ χρειάζεται το «Φόβα». Πρέπει να μπαίνουμε σε κατάσταση βαθιού δια­λογισμού ικετεύοντας την ίδια την συνείδηση να φύγει από την μεγάλη πηγή των μωρών, να φύγει από το Μπραχαμαράντρα όπως λέγεται εσωτε­ριστικά. Να μην ταυτιζόμαστε περισσότερο ή καλύτερα θα λέγαμε να είμα­στε ικανοί να αναστέλλουμε όλους τους μηχανικούς συνδυασμούς του νου και της επιθυμίας. Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας και να ζητήσουμε βοήθεια από την θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη, για να είναι αυτή που θα βγάλει την συνείδηση από το Μπραχαμαράντρα. Ο διαλογισμός πρέπει να είναι βαθύς. Είμαι σίγουρος ότι η Θεϊκή Μητέρα θα μας βοηθήσει. Αυτή θα μπο­ρεί να βγάλει την συνείδηση από το Μπραχαμαράντρα. Η αφύπνιση είναι καταπληκτική γιατί από το Μπραχαμαράντρα δεν μπορεί να βγει το εγώ. Τότε αυτό που φεύγει είναι η συνείδηση και φεύγει εντελώς ελεύθερη για να λειτουργήσει στους ανώτερους κόσμους. Αλλά χρειάζεται να δουλεύ­ουμε αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί αν ακούτε μόνο τον λόγο μου και δεν τον πραγματοποιείτε, θα ήταν σαν αυτό που λέει ο Απόστολος Ιάκωβος: «ο άν­θρωπος που κοιτάει στον καθρέπτη και μετά γυρίζει την πλάτη και φεύγει». Υπάρχει η αναγκαιότητα να πραγματοποιείτε αυτό που ακούτε. Να γινόσα­στε πρακτικοί με το «Φόβα», να μαθαίνετε την επιστήμη της μεταβίβασης της συνείδησης. Οι Θιβετιανοί το πετυχαίνουν αλλά με βάση θυσίες και προσπάθειες.

Η ελεύθερη συνείδηση γνωρίζει τα μυστήρια της ζωής και του θανά­του. Στην ανατολή η ελεύθερη συνείδηση καθοδηγεί π.χ. πολλούς μακαρί­τες που έχουν αποφασίσει να ακολουθούνε το Σύντομο Μονοπάτι.

Πιστεύω πως έχετε ακούσει να μιλάνε κάποτε για το Σύντομο Μονο­πάτι και το Διαυγές Φως. Υπάρχουν μακαρίτες που αποφασίζουν να απο­συρθούν από την σκηνή αυτού του κόσμου, μερικοί οριστικά και άλλοι αφού περάσει η σιδερένια εποχή. Τότε ενώ είναι ενσαρκωμένοι, δουλεύουν όσο πιο πολύ μπορούν στην διάλυση του εγώ. Μετά τον θάνατό τους συνε­χίζουν την δουλειά τους στους ανώτερους κόσμους μέχρι που καταστρέφουν το εγώ και στο τέλος απορροφούνται στον Μεγάλο Ωκεανό. Αλλά βέβαια είναι πολύ δύσκολο να μην επιστρέφουμε. Πρέπει να μάθουμε να κλείνουμε μήτρες για να μην επιστρέφουμε, γιατί οι μήτρες θέλουν να μας αρπάζουν και πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί για να μάθουμε να τις κλείνουμε και να φεύγουμε. Πρέπει να αντέξουμε τα ουρλιαχτά της λαίλαπας. Πολλοί μα­καρίτες φεύγουν γεμάτοι τρόμο, πάνε να κρυφτούν μέσα σε κάποια σπηλιά, και όταν αποσύρονται σε κάποια σπηλιά αποφεύγοντας την θύελλα και την λαίλαπα, η ασημένια χορδή παραμένει δεμένη στην σπηλιά. Τι είναι αυτή η σπηλιά; Μία μήτρα. Άλλοι επιστρέφουν τρομαγμένοι μπροστά στα ουρλια­χτά της λαίλαπας, άλλοι μπροστά στα τρομαχτικά οράματα. Άλλοι δεν αντέχουν μπροστά στις δοκιμασίες του Πατέρα και της Μητέρας επιστρέ­φουν, πηγαίνουν σε κάποια μήτρα. Αν ξέρει κανείς να παραμένει ήρεμος και ακόμα αν τον βοηθάνε, αν θυμηθεί τον ευσπλαχνικό ΟΜΝΙ ή τον Κύριο της Συμπόνιας τότε στο τέλος θα πετύχει να μπει σε ένα ανώτερο μοριακό βασίλειο, όπου θα εκπαιδευτεί από τους Ντέβας. Η Θεϊκή Μητέρα του θα τον βοηθά να διαλύσει τα μη ανθρώπινα στοιχεία που του έμειναν μέχρι που στο τέλος θα βρεθεί στην Κοσμική Σκηνή έχοντας μετατραπεί σε ένα απλό στοιχειώδες ή σε ένα μεγάλο στοιχειώδες. Σε εκείνες τις περιοχές της ευτυχίας μπορεί να μένει για πάντα ή απλώς όσο περνά αυτή η εποχή του Σιδήρου. Αφού περάσει η εποχή, επιστρέφει για να μπει σε μια Σχολή Μυ­στηρίων και να αυτοπραγματωθεί στην εποχή του Χρυσού.

Αυτό είναι ο Σύντομος δρόμος. Στο Θιβέτ οι αθλητές του «Φόβα», δηλαδή της επιστήμης της μεταβίβασης της συνείδησης, βοηθούν αυτούς που ακολουθούν τον Σύντομο Δρόμο. Τους βοηθούν οδηγώντας τους, εμ­ψυχώνοντάς τους κ.λ.π. Μπορεί αυτοί που ακολουθούν τον Σύντομο Δρόμο να τον αντέξουν. Είναι λοιπόν μια καταπληκτική επιστήμη. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «Φόβα» σε τελική ανάλυση μας απονέμει ανάμεσα σε άλλα πράγματα και το Ντόνουμ Ντέι, το οποίο μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την επιστήμη του Μεγάλου Έργου. Σας έχω εξηγήσει τι είναι το Μεγάλο Έργο αλλά για να το κατανοήσετε χρειάζεστε το Ντόνουμ Ντέι και είναι αναγκαίο τότε να συνεχίζετε με τις πρακτικές που σας δίνω.

Στο διαλογισμό πρέπει να διαλέξουμε την πιο άνετη στάση. Σε μερι­κούς θα φαίνεται καλύτερο να διαλογίζονται με το ανατολικό στυλ, σε άλ­λους θα φαίνεται καλύτερο να κάθονται με το δυτικό στυλ, αυτό δεν πειρά­ζει. Αυτό που έχει σημασία είναι ο διαλογισμός να είναι τέλειος. Να είμα­στε ικανοί να σταματάμε την αλυσίδα των διανοητικών συνδυασμών και της επιθυμίας, να συγκεντρωνόμαστε εσωτερικά στην θεϊκή μας μητέρα Κουνταλίνη, ικετεύοντάς την να βγάλει την συνείδησή μας από το Μπρα­χαμαράντρα. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν η μεταβίβαση της συνείδησης, μας φέρνει σε τελική σύνθεση να καταλάβουμε αυτό που είναι το Μεγάλο Έργο. Οι μεταγενέστερες μελέτες είναι πιο τρομερές. Υπάρχει π.χ. εκείνη η επιστήμη που ονομάζουν του Θιβετιανού Θάνγκ-ζάγκ. Είναι φανερό ότι οι μυημένοι του Θάνγκ-ζάγκ είναι ικανοί όχι μόνο να πετυχαί­νουν την μεταβίβαση της συνείδησης αλλά επίσης είναι ικανοί να παίρνουν ένα άλλο σώμα. Πολλές φορές σφετερίζονται ένα σώμα που κάποιος εγκα­τέλειψε, ενός ανθρώπου που πέθανε από πνιγμό. Εάν το σώμα είναι ενός νεαρού ατόμου, ακόμα ικανό να αντέξει, μπαίνουν σε αυτό το σώμα και το οικειοποιούνται για προσωπική τους χρήση κ.λ.π. Αυτοί του Θάνγκ-ζάγκ εάν δεν προσέχουν θα μπορούσαν, εν επεκτάσει να μετατραπούν σε κλέ­φτες σωμάτων και αυτό θα ήταν λίγο επικίνδυνο.