22-Ιουνίου-1977

Θα αρχίσουμε απόψε αυτή την ομιλία, της οποίας το θέμα θα μπο­ρούσαμε να το ονομάσουμε «Διαίσθηση».

Πρώτ’ απ’ όλα θα πρέπει να αρχίσουμε από την βάση: τον Άνθρωπο. Από πού ερχόμαστε; Για πού πάμε; Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας; Γιατί ζούμε; να μία σειρά από ερωτήματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να λύσουμε.

Γεννιέται ένα μωρό και πράγματι λαμβάνει δωρεάν το φυσικό του σώμα, είναι φανερό, ένα καταπληκτικό σώμα με εκατομμύρια νευρώνες και άλλα στην εξυπηρέτησή του. Τίποτε δεν του κόστισε. Σύμφωνα με το πώς μεγαλώνει το παιδί, η Αισθησιακή Διάνοια ανοίγεται σιγά σιγά και αυτή καθ’ εαυτή και από τον ίδιο τον εαυτό της πληροφορείται μέσω των εξωτε­ρικών αισθησιακών αντιλήψεων. Με τα δεδομένα που προέρχονται από αυ­τές τις αντιλήψεις, η Αισθησιακή Διάνοια επεξεργάζεται πάντα τις ιδέες πε­ριεχομένου της, λογικές διαδικασίες της είναι υποκειμενικές. Κινούνται μέσα στον φαύλο κύκλο των εξωτερικών αισθησιακών αντιλήψεων και αυτό είναι φανερό. Τώρα θα καταλάβετε καλύτερα το τι είναι η υποκειμε­νική λογική, αλλά θα πρέπει να κάνουμε μια πλήρη διευκρίνιση μεταξύ λό­γος για τον οποίο δεν μπορεί ποτέ να ξέρει για το Πραγματικό. Οι της υπο­κειμενικής και της αντικειμενικής λογικής.

Είναι φανερό ότι το παιδί θα πρέπει να περάσει από όλες τις εκπαι­δευτικές διαδικασίες: δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο. Η υποκει­μενική λογική τρέφεται με όλα τα δεδομένα που της δίνουνε τα διάφορα εκπαιδευτήρια του σχολαστικισμού. Όμως, στ’ αλήθεια, κανένα εκπαιδευ­τήριο δεν θα μπορούσε να δώσει στο παιδί, στον έφηβο ή στον νεαρό ακριβή δεδομένα γύρω από αυτό που δεν είναι του χρόνου, γύρω από αυτό που είναι το Πραγματικό. Αλήθεια αδελφοί, οι κερδοσκοπίες της υποκειμε­νικής λογικής οδηγούνε τον διανοητικό άνθρωπο στο παράλογο πεδίο της ουτοπίας ή στην καλύτερη περίπτωση στις απλές γνώμες υποκειμενικού τύ­που. Αλλά ποτέ δεν θα τον οδηγήσουν στην πραγματική εμπειρία Αυτού που δεν είναι του χρόνου, αυτού που είναι η Αλήθεια. Η Αντικειμενική Λο­γική όμως που δυστυχώς δεν λαμβάνει καμία εκπαίδευση, για την οποία δεν υπάρχουνε σχολές μένει πάντοτε παραμελημένη. Αναμφισβήτητα οι λογικές διαδικασίες της Αντικειμενικής Λογικής, μας οδηγούν πραγματικά, θα λέ­γαμε σε ακριβή και τέλεια αξιώματα.

Αλλά το παιδί από μέρος σε μέρος εκπαιδεύεται υποκειμενικά, δεν υπάρχει για αυτό κανένας τρόπος ανώτερης εκπαίδευσης. Τα δεδομένα που οι αισθήσεις παρέχουν στην υποκειμενική διάνοια του εφήβου, στην αισθη­σιακή διάνοια και όλα τα σχολικά, οικογενειακά ζητήματα κ.λ.π. είναι απλώς υποκειμενικά και εμπειρικά και αυτό είναι το αξιοθρήνητο.

Στην αρχή το παιδί δεν έχει χάσει ακόμη την ικανότητα έκπληξης, πραγματικά εκπλήσσεται μπροστά σε οποιοδήποτε φαινόμενο. Ένα όμορφο παιχνίδι του αφυπνίζει την έκπληξη, διασκεδάζουνε τα παιδιά με τα παιχνί­δια τους. Σύμφωνα με το πώς μεγαλώνει, σύμφωνα με το πώς η αισθησιακή του διάνοια λαμβάνει τα δεδομένα του σχολείου, η ικανότητα έκπληξης εξαφανίζεται και στο τέλος φτάνει η στιγμή που το παιδί μετατρέπεται σε νεαρό και έχει χάσει εντελώς αυτήν την ικανότητα.

Δυστυχώς όπως ήδη είπα, τα δεδομένα που λαμβάνει κανείς στα σχο­λεία χρησιμεύουν για να τρέφουν την αισθησιακή διάνοια και τίποτε άλλο. Με αυτόν τον τρόπο και με τα σημερινά εκπαιδευτικά συστήματα, το μόνο που πετυχαίνουμε να δημιουργούμε στα σχολεία είναι μία τεχνητή προσω­πικότητα.

Ας έχουμε υπ’ όψιν μας αγαπητοί μου αδελφοί, ότι στην πραγματικό­τητα της αλήθειας οι γνώσεις που μελετούνται στις ανθρωπιστικές σπουδές ποτέ δεν θα χρησιμεύσουν στην δημιουργία του Ψυχολογικού Ανθρώπου. Στο όνομα της αλήθειας θα πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι τα θέματα που μελετώνται στα ινστιτούτα σήμερα δεν έχουνε καμία σχέση με τα διάφορα μέρη του Είναι και γι’ αυτό χρησιμεύουν μόνο για:

1^ον Να πλαστογραφούν τους πέντε κυλίνδρους της οργανικής μηχα­νής.

2^ον Να μας αφαιρέσουν την ικανότητα έκπληξης.

3^ον Να αναπτύσσουν την αισθησιακή διάνοια.

4^ον Να δημιουργούν σε μας μία ψεύτικη προσωπικότητα και αυτό εί­ναι όλο.

Έτσι λοιπόν να γίνεται κατανοητό ότι η αισθησιακή διάνοια δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να προκαλέσει σε μας μια ριζική μετατροπή. Είναι κατάλληλο να εννοούμε ότι η αισθησιακή διάνοια, όσο μορφωμένη και να φαίνεται, δεν θα μπορούσε ποτέ να μας βγάλει από την αυτοματο­ποίηση και την μηχανικότητα στην οποία βρισκόμαστε όλοι οι άνθρωποι, όλος ο κόσμος. Ένα πράγμα είναι ο απλός ζωικός άνθρωπος, δηλαδή το διανοητικό ζώο, και ένα άλλο πράγμα αληθινά διαφορετικό είναι ο Αληθι­νός Ψυχολογικός Άνθρωπος. Όταν αναφέρω την λέξη άνθρωπος φυσικά εγκλείει και την γυναίκα και αυτό υπονοείται καθαρά. Γεννηθήκαμε με ένα καταπληκτικό σώμα, αλλά στην πραγματικότητα της αλήθειας χρειαζόμα­στε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Να δημιουργούμε το φυσικό σώμα δεν εί­ναι δύσκολο, το κληρονομούμε. Αλλά να δημιουργούμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο είναι δύσκολο. Για να δημιουργήσουμε το φυσικό σώμα δεν χρει­άζεται να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, αλλά για να δημιουργήσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο ναι, πρέπει να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας αυτό είναι φανερό. Πρέπει λοιπόν να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας που είναι ακατάστατος, για να δημιουργήσουμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο που είναι ο Αληθινός Άνθρωπος στην πιο πλήρη έννοια της λέξης. Έλεγε ο δά­σκαλος Γκουρτζίεφ ότι η ανθρώπινη μηχανή δεν έχει καμία ψυχολογία. Πρέ­πει να διαφωνήσω μαζί του αρκετά σε αυτό το ζήτημα. Σε κάθε οργα­νική μηχανή, λανθασμένα ονομαζόμενη άνθρωπος, υπάρχει ψυχολογία. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βρίσκεται ανοργάνωτη και αυτό είναι διαφο­ρετικό. Να οργανώσουμε αυτή την ψυχολογία μέσα στο διανοητικό ζώο εί­ναι το επείγον, το μη αναβλητέο, το μη καθυστερητέο εάν θέλουμε αληθινά να δημιουργήσουμε τον Αληθινό Άνθρωπο που είναι ο Ψυχολογικός Άν­θρωπος. Ας διακρίνουμε μεταξύ του διανοητικού ζώου, του λανθασμένα ονομαζόμενου άνθρωπος, και του Αληθινού και Αυθεντικού Ψυχολογικού Ανθρώπου. Εμείς χρειαζόμαστε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας τον ίδιο, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε αυτόν τον Άνθρωπο. Όμως υπάρχει μάχη μέσα μας. Η Αισθησιακή Διάνοια είναι εκδηλωμένος εχθρός της Ανώ­τερης Διάνοιας. Η αισθησιακή διάνοια ταυτίζεται με οποιαδήποτε περί­σταση. Εάν π.χ. βρεθούμε σε ένα πλούσιο συμπόσιο ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα φαγητά που μετατρεπόμαστε σε λαίμαργους. Ή ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το κρασί που καταλήγουμε μεθυσμένοι. Ή συναντάμε στον δρόμο έναν άνθρωπο του αντίθετου φύλου, γοητευτικό, ενδιαφέροντα, και ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με αυτόν που στο τέλος πορνεύουμε ή μετατρεπό­μαστε απλά σε μοιχούς. Σε αυτές τις καταστάσεις και με αυτόν τον τρόπο δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε τον Ψυχολογικό Άνθρωπο. Αν θα πρέ­πει να αρχίσουμε από κάπου την δουλειά για να δημιουργήσουμε τον Ψυ­χολογικό Άνθρωπο, πραγματικά αυτό θα είναι η δουλειά πάνω στον εαυτό μας τον ίδιο, μη ταυτιζόμενοι ποτέ με μία κατάσταση και αυτοπαρατηρώ­ντας τον εαυτό μας από λεπτό σε λεπτό και από στιγμή σε στιγμή.

Υπάρχουν αυτοί που κάνουν λάθος στον δρόμο: κοινωνίες, σχολές, τάγματα, στοές, θρησκείες, αιρέσεις που προσπαθούν να οργανώσουν τον ανθρώπινο ψυχισμό δια μέσου μερικών «χρυσών» αποφθεγμάτων. Κοινό­τητες που δια μέσου αυτού ή εκείνου του ρητού προσπαθούν να πετύχουν κάτι από αυτό που εκείνοι ονομάζουν εξαγνισμό, αγιότητα κ.λ.π. Όλα αυτά επείγει να τα αναλύσουμε. Είναι φανερό ότι ένα οποιοδήποτε απόφθεγμα, ηθικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα, ποτέ δεν θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν οδηγός για τα διάφορα συμβάντα της ζωής. Ένα απόφθεγμα κατασκευ­ασμένο με Ανώτερη Λογική σαν την λογική του Ουσπένσκι π.χ. δεν θα μπορούσε στ’ αλήθεια να δημιουργήσει ποτέ έναν καινούριο κόσμο, ούτε μια καινούρια φύση. Θα ήταν παράλογο να υποταχθούμε αυστηρά σε ένα ρητό με τον σκοπό να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας, αυτό θα σήμαινε να μετατραπούμε πραγματικά σε σκλάβους. Έτσι λοιπόν πρέπει να συλλογι­στούμε πάνω σε πολλούς ηθικούς καταλόγους και κώδικες όπως τα χρυσά αποφθέγματα. Όλα αυτά ποτέ δεν θα μπορούσαν να μετατρέψουν κανέναν, αυτό είναι φανερό. Επίσης είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να αναλύ­σουμε πριν να μπορέσουμε να μπούμε στην δουλειά της οργάνωσης του ψυχισμού! Αναμφισβήτητα ένα αποδεικτικό αξίωμα όσο πλούσιο και τέλειο και αν είναι θα μπορούσε να είναι ψεύτικο και αυτό που είναι χειρότερο σκόπιμα ψεύτικο.

Έτσι για να προσπαθήσουμε μια μετατροπή του εαυτού μας, θα πρέ­πει να γίνουμε λίγο πιο ατομικοί (δεν θέλω να πω εγωιστές ας το καταλά­βουμε αυτό) για να μάθουμε να σκεφτόμαστε καλύτερα και με έναν πιο ανεξάρτητο και τέλειο τρόπο από πολλά ιερά, «χρυσά» αποφθέγματα. Αν και όλος ο κόσμος τα θεωρεί τέλεια, δεν θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σαν κανόνας για να πετύχουμε μία αυθεντική μετατροπή και οργάνωση του ψυχισμού μέσα μας. Πρόκειται να οργανώσουμε τον εσωτερικό ψυχισμό και πρέπει να βγούμε από τόσους ορθολογισμούς υποκειμενικού τύπου και όπως λέγεται να πάμε στον πυρήνα, στην πράξη, να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας ελαττώματα όπως είναι. Να μην θέλουμε ποτέ να τα δικαιολο­γούμε, να μην προσπαθούμε να τα αποφύγουμε. Χρειάζεται να γίνουμε πιο σοβαροί στην ανάλυση, πρέπει να είμαστε πιο συνετοί με περισσότερη κα­τανόηση. Αν αληθινά δεν ψάχνουμε διαφυγή, τότε θα μπορέσουμε να δου­λέψουμε πάνω στον εαυτό μας για να πετύχουμε την οργάνωση του Ψυχο­λογικού Ανθρώπου. Έτσι θα πάψουμε να είμαστε απλά διανοητικά ζώα όπως είμαστε μέχρι τώρα.

Η ψυχολογική αυτοπαρατήρηση είναι βασική. Πραγματικά χρειάζε­ται να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο. Με τι σκοπό; έναν. Ποιόν; να αποκαλύπτουμε τα ελαττώ­ματά μας του ψυχολογικού τύπου, να τα ανακαλύπτουμε στο πεδίο της πρά­ξης. Να τα παρατηρούμε κατευθείαν, συνετά, χωρίς δικαιολογίες χωρίς δι­καιολογίες κανενός είδους. Αφού έχουμε ανακαλύψει ένα ελάττωμα τότε και μόνο τότε θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Επαναλαμβάνω ότι για να το προσπαθήσουμε αυτό πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολλοί όταν προσπαθούν να καταλάβουν ένα λάθος, το δικαιολο­γούν ή το αποφεύγουν ή το κρύβουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και αυτό είναι παράλογο. Υπάρχουν επίσης μερικά γνωστικά αδελφάκια που όταν ανακαλύπτουν αυτό ή εκείνο το ελάττωμα στον εαυτό τους, αρχίζουν με τον νου τους, ας πούμε θεωρητικά, να κερδοσκοπούν και αυτό είναι το σοβαρό­τερο. Διότι όπως ήδη είπα και το επαναλαμβάνω τώρα σε αυτές τις στιγμές οι απλές υποκειμενικές κερδοσκοπίες του νου, αναγκαστικά μας πηγαίνουν στο πεδίο της ουτοπίας, αυτό είναι ξεκάθαρο. Έτσι λοιπόν εάν θέλουμε να καταλάβουμε ένα ελάττωμα, πρέπει να εξαλείψουμε τις απλές υποκειμενι­κές κερδοσκοπίες. Και για να τις εξαλείψουμε χρειάζεται να έχουμε παρα­τηρήσει απ’ ευθείας το ελάττωμα. Μόνο έτσι διαμέσου μιας σωστής παρα­τήρησης είναι δυνατόν να διορθώσουμε την τάση για κερδοσκοπία. Αφού έχουμε καταλάβει ακέραια, σε όλα τα επίπεδα του νου οποιοδήποτε ψυχο­λογικό σφάλμα, τότε ναι, μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας την πολυ­τέλεια να το θραύσουμε, να το αποσυνθέσουμε, να το ελαττώσουμε σε στά­χτη, σε κοσμική σκόνη. Όμως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι ο νους αυ­τός καθ’ εαυτός δεν μπορεί ποτέ να αλλοιώσει ριζικά ένα ελάττωμα. Ο νους μπορεί να σημειώσει ένα ελάττωμα με διάφορα ονόματα, να το περάσει από ένα επίπεδο σε ένα άλλο, να το κρύψει από τον ίδιο τον εαυτό του, να το κρύψει από τους άλλους, αλλά ποτέ να το αποσυνθέσει. Πολλές φορές έχω μιλήσει εδώ πέρα, σας έχω πει ότι χρειαζόμαστε μία δύναμη που να μπορεί στ’ αλήθεια να ελαττώσει σε στάχτη οποιοδήποτε ελάττωμα ψυχολογικού τύπου. Ευτυχώς αυτή η δύναμη υπάρχει στο βάθος του ψυχισμού μας. Ανα­φέρομαι ξεκάθαρα στην Στέλλα Μάρις, την Παναγία της θάλασσας, μια πα­ραλλαγή του δικού μας Είναι, αλλά παράγωγη ή παράγωγο. Εάν εμείς συ­γκεντρωνόμαστε σε αυτή την παραλλαγή-δύναμη που υπάρχει στον ψυχι­σμό μας, που μερικοί λαοί ονόμασαν Ίσις και άλλοι Τονανζίν, Άρτεμη κ.λ.π. θα μας βοηθήσει. Τότε το συγκεκριμένο ελάττωμα θα μπορεί να ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη.

Οποιοδήποτε ψυχολογικό επιπρόσθετο στοιχείο ζωντανή προσωπο­ποίηση αυτού ή εκείνου του ελαττώματος, αφού αποσυντεθεί, απελευθερώ­νει κάτι. Αυτό λέγεται Ουσία. Είναι φανερό ότι μέσα σε οποιοδήποτε από αυτά τα «μπουκάλια» γνωστά σαν ψυχικά επιπρόσθετα υπάρχει μποτιλιαρι­σμένη Ουσία ή Ψυχική Συνείδηση. Όταν σπάσουμε αυτό ή εκείνο το μπου­κάλι-ελάττωμα, το ποσοστό Συνείδησης που ήταν μποτιλιαρισμένο απελευ­θερώνεται. Κάθε φορά που απελευθερώνεται ένα τμήμα Βουδικής Ουσίας, πράγματι και από δικό του δικαίωμα αυξάνει το ποσοστό συνείδησης. Έτσι σύμφωνα με το πώς θραύουμε τα ψυχολογικά επιπρόσθετα στοιχεία, το πο­σοστό αφυπνισμένης συνείδησης πολλαπλασιάζεται. Όταν η ολότητα των ψυχολογικών επιπρόσθετων στοιχείων θα έχει ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη, επίσης η συνείδηση θα έχει αφυπνισθεί ολοκληρωτικά. Εάν έχουμε θραύσει μόνο ένα 50% των μη ανθρωπίνων και ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων, πραγματικά κατέχουμε ένα 50% αντικειμενική αφυπνισμένη συ­νείδηση. Αλά εάν πετύχουμε να θραύσουμε το 100% των μη επιθυμητών ψυχικών επιπρόσθετων, πράγματι και από δικό μας δικαίωμα θα πετύχουμε 100% αντικειμενική συνείδηση. Έτσι είναι πως διαμέσου αδιάκοπων πολ­λαπλασιασμών η συνείδησή μας θα λάμπει κάθε φορά περισσότερο, αυτό είναι φανερό.

Αυτό που θέλουμε είναι να πετύχουμε την απόλυτη συνείδηση και εί­ναι δυνατόν να το πετύχουμε αν βαδίζουμε στον σωστό δρόμο, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε, αυτό είναι ξεκάθαρο. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με το πώς θραύουμε τα ανεπιθύμητα ψυχικά στοιχεία που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας θα ανθήσουν μέσα μας τα διάφορα Σίντις ή Φωτεινές Ικανότητες. Όταν δε θα έχουμε πετύχει την Βουδιστική Εξάλειψη θα έχουμε πετύχει την πιο απόλυτη Φώτιση. Η λέξη «βουδιστική εξάλειψη» ενοχλεί πολύ ορισμένες οργανώσεις του ψευδοεσωτεριστικού και ψευδοα­ποκρυφιστικού τύπου. Εμάς αντί να μας ενοχλεί αυτή η λέξη, μας αρέσει πραγματικά. Το να πετύχουμε το 100% της συνειδήσεως είναι κάτι επιθυ­μητό.

Είναι πολλοί αυτοί που θέλουνε να έχουν την Φώτιση, είναι πολλοί αυτοί που αισθάνονται πικραμένοι, αυτοί που υποφέρουν μέσα στα σκοτά­δια, αυτοί που υποφέρουν από τις διάφορες πικρές καταστάσεις της Ζωής. Η Φώτιση είναι κάτι επιθυμητό αλλά η Φώτιση έχει ένα λόγο να υπάρχει. Η Φώτιση είναι το Νταρμαντάτου. Αυτή η λέξη σανσκριτικού τύπου θα ακουστεί λίγο παράξενα στα αυτιά των εδώ παρόντων. Νταρμαντάτου προ­έρχεται από την ρίζα Ντάρμα (μικρή λίμνη). Θα μπορούσε κανείς να απο­συνθέσει τα διάφορα ανεπιθύμητα ψυχικά επιπρόσθετα που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας και όμως να μην πετύχει την ριζική Φώτιση. Εδώ παίζει ρόλο αυτό που λέγεται Τρίτος Παράγοντας της Επανάστασης της Συνείδη­σης, αυτός της θυσίας προς την ανθρωπότητα. Εάν δεν θυσιαζόμαστε για την ανθρωπότητα, θα ήτανε αδύνατο να πετύχουμε την απόλυτη Φώτιση διότι ο λόγος να υπάρχει η Φώτιση είναι το Νταρμαντάτου. Είναι φανερό ότι αν αποσυνθέτουμε το εγώ πληρωνόμαστε. Είναι βέβαιο και αληθινό ότι αν δημιουργήσουμε τα ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι πληρωνόμα­στε. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι αν θυσιαζόμαστε για τους συνανθρώ­πους μας πληρωνόμαστε, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Για να πετύχει κανείς την απόλυτη Φώτιση, χρειάζεται να δουλεύει με τους τρεις παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης:

1) Να γεννηθεί, δηλαδή να δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι.

2) Να πεθάνει, δηλαδή να καταστρέψει το εγώ ολοκληρωτικά.

3) Να θυσιαστεί για την ανθρωπότητα.

Ορίστε εδώ οι τρεις παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης.

Αλλά όπως σας έλεγα, πρέπει να ξέρουμε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας, αυτό είναι φανερό. Χρειαζόμαστε να οργανώσουμε τον ψυχολο­γικό άνθρωπο μέσα στον εαυτό μας. Πρώτα από όλα πριν να πετύχουμε την απόλυτη Φώτιση, ο Ψυχολογικός Άνθρωπος πρέπει να γεννιέται μέσα μας, και γεννιέται όταν οργανώσουμε τον ψυχισμό μας. Πρέπει να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας εδώ και τώρα και εάν δουλεύουμε σωστά τότε τον οργα­νώνουμε. Εάν π.χ. δεν κακοξοδεύουμε τις ενέργειες του συγκινησιακού κέ­ντρου, του νου ή του κινητικού-ενστίκτου-σεξουαλικού εγκεφάλου, είναι φανερό πως με αυτή την αποταμίευση δημιουργούμε ή δίνουμε μορφή σε μας στο δεύτερο ψυχολογικό σώμα, το σώμα των συγκινήσεων, ας το ονο­μάσουμε Είδωλο. Αναμφισβήτητα, εάν εμείς απελευθερωθούμε από την Αισθησιακή Διάνοια, τότε αληθινά θα καταφέρουμε να εξοικονομήσουμε διανοητικές ενέργειες. Με αυτές θα μπορούσαμε θα θρέψουμε το τρίτο ψυ­χολογικό σώμα, τον ατομικό νου. Όταν μιλάω εναντίον της Αισθησιακή Διάνοιας, θέλω οι αδελφοί να καταλαβαίνουν καθαρά ότι δεν παύω να ανα­γνωρίζω την ωφελιμότητά της. Επίσης ότι χρειάζεται να ζούμε σε τέλεια ισορροπία, να χειριζόμαστε την Ανώτερη Διάνοια και να ξέρουμε να χρη­σιμοποιούμε την Αισθησιακή Διάνοια. Εάν ένας άνθρωπος δεν ξέρει να χρησιμοποιεί την Αισθησιακή Διάνοια ξεχνάει ότι πρέπει να πληρώσει το ενοίκιο, ξεχνάει ότι πρέπει να τρώει για να υπάρχει, ξεχνάει ότι πρέπει να ντυθεί, πηγαίνει στον δρόμο εντελώς ακατάστατος δεν συμπληρώνει τα κα­θήκοντα της ζωής του. Έτσι η Αισθησιακή Διάνοια είναι αναγκαία αλλά πρέπει να την χειριζόμαστε έξυπνα, με ισορροπία. Δηλαδή η Ανώτερη Διά­νοια και η Αισθησιακή Διάνοια πρέπει να ισορροπούνται στην ζωή αυτό εί­ναι φανερό. Υπάρχουν άτομα που ασχολούνται μόνο με την Ανώτερη Διά­νοια. Π.χ. ερημίτες που ζούνε σε σπηλιές στα Ιμαλάια και ξεχνάνε ότι έχουν και μία Αισθησιακή Διάνοια. Να την απορρίψουμε έτσι απλά, γιατί έτσι, είναι παράλογο. Χρειάζεται να λειτουργεί η Αισθησιακή Διάνοια με ισορ­ροπημένο τρόπο για να μπορεί να εκτελεί κανείς τα καθήκοντά του στην ζωή. Η πάλη μεταξύ της Ανώτερης και της Αισθησιακής Διάνοιας είναι τρομακτική. Ας θυμηθούμε τον Χριστό, όταν έκανε την νηστεία στην έρημο του παρουσιάστηκε ένας δαίμονας και του είπε: «όλα αυτά τα βασίλεια του κόσμου θα σου τα δώσω αν γονατίσεις και με λατρέψεις». Δηλαδή η Αι­σθησιακή Διάνοια τον έβαλε σε πειρασμό και απαντάει η Ανώτερη Διάνοια λέγοντας: «Σατανά, Σατανά είναι γραμμένο: Κύριον τον Θεόν σου πρέπει να προσκυνήσεις και αυτόν μόνο να λατρεύσεις». Ο Ιησούς δεν άφησε να τον κυριαρχήσει η Αισθησιακή Διάνοια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εί­ναι χρήσιμη. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πρέπει να την έχουμε κάτω από έλεγχο και θα πρέπει να βαδίζει σε τέλεια ισορροπία με την Ανώτερη Διά­νοια.

Όταν θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τον Ψυχολογικό Άν­θρωπο, θα συμβεί πραγματικά μια τρομακτική πάλη ανάμεσα στις δύο διά­νοιες, μεταξύ της Ανώτερης (της ψυχολογικής) και της Αισθησιακής. Η Αι­σθησιακή Διάνοια δεν θέλει τίποτα που έχει σχέση με την Ανώτερη. Η Αι­σθησιακή απολαμβάνει όταν ταυτίζεται με μια λάγνα εικόνα ή όταν ταυτί­ζεται με ένα οδυνηρό γεγονός στον δρόμο ή όταν ταυτίζεται με ένα ποτήρι κρασί κ.λ.π. Η Ψυχολογική Διάνοια αντιτάσσεται βίαια. Θα εικονογραφήσω αυτό με ένα παράδειγμα. Πήγαινα με ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε κά­ποιος, προχωρούσαμε από την αριστερή λωρίδα ενός δρόμου. Στην δεξιά μία γυναίκα οδηγούσε ένα αυτοκίνητο. Ξαφνικά εκείνο το αυτοκίνητο αλ­λάζει κατεύθυνση, προσπαθεί να μπει σε ένα σούπερ μάρκετ. Εάν το σού­περ μάρκετ ήταν δεξιά θα πήγαινε δεξιά, αλλά δυστυχώς ήτανε αριστερά. Η αριστερή λωρίδα ήτανε κατειλημμένη από το αυτοκίνητο στο οποίο ταξι­δεύαμε εμείς. Εκείνη την γυναίκα δεν την πείραξε καθόλου, έστριψε αρι­στερά και συγκρούστηκε με το δικό μας. Οι ζημιές δεν ήταν σοβαρές, ελά­χιστες για το άλλο αυτοκίνητο, αλλά εδώ είναι το ενδιαφέρον. Ο οδηγός του αυτοκινήτου στο οποίο ταξίδευε το ασήμαντο άτομό μου στα αλήθεια δεν έφταιγε. Δεν έφταιγε για το ότι είχε μπει μπροστά το άλλο αυτοκίνητο στρί­βοντας ξαφνικά. Φυσικά το είπε αυτό σε εκείνη την κυρία. Αυτή επέμενε ότι είχε δίκιο, βέβαια το δίκιο της ήταν παράλογο και οποιοσδήποτε άνθρω­πος της τροχαίας θα της είχε πάρει το δίπλωμα αμέσως. Όμως αυτή επέμενε να καλέσουμε την ασφάλεια για να λύσουμε το πρόβλημα. Μετά δύο ώρες η ασφάλεια δεν είχε φτάσει και η κυρία επέμενε να της πληρώσουμε 300 πέσος που ήτανε όσο κόστιζε η αξία της επισκευής του αυτοκινήτου που η ίδια είχε καταστρέψει. Όλοι οι επιβάτες και ο οδηγός ήτανε πολύ θυμωμέ­νοι και αν και οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να την είχε πληρώ­σει, δεν ήτανε διατεθειμένοι να το κάνουν από τον μεγάλο θυμό που είχανε. Όσο για μένα αποφάσισα να μην ταυτιστώ με εκείνη την κατάσταση, διότι η ψυχολογική πειθαρχία, το ψυχολογικό τζούντο, μας δείχνει πως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να ταυτιζόμαστε. Είναι φανερό πως παρέμεινα ήρε­μος. Η ώρα περνούσε, δύο ώρες και πιθανόν πολλές άλλες, διότι η ασφά­λεια δεν είχε εμφανιστεί. Στο τέλος εκείνη η κυρία ήρθε προς εμένα με πολύ σεβασμό, γιατί είδε ότι ήμουνα ο μόνος που ήταν ήρεμος, οι άλλοι φώναζαν, και μου λέει: «Κύριε, αν μου δίνατε τουλάχιστον 300 πέσος, θα αφήναμε στην άκρη αυτό το ζήτημα, γιατί χάνω τον χρόνο μου και όλοι τον χάνομε». «Αλλά εσείς εάν παρατηρούσατε την θέση των δύο αυτοκινήτων, εφόσον θέλατε να στρίψετε αριστερά θα πηγαίνατε στην αριστερή λωρίδα. Αλλά εσείς πηγαίνοντας στην δεξιά, προσπαθήσατε να μπείτε σε εκείνο το σούπερ μάρκετ. Δεν είναι δυνατόν να μπείτε από την δεξιά λωρίδα όταν η αριστερή είναι κατειλημμένη. Οποιοσδήποτε άνθρωπος της τροχαίας θα σας είχε πάρει το δίπλωμα». «Κύριε τι κάνουμε εδώ χάνοντας τον χρόνο μας, αφού δεν έρχεται η ασφάλεια;». «Καλά, πάρτε τα 300 πέσος σας και πηγαί­νετε σε άγια ειρήνη. Δεν υπάρχει πρόβλημα, συνεχίστε το ταξίδι σας». Εί­ναι φανερό ότι υπήρξε ένα γενικό παράπονο εκ μέρους του πληρώματος. είχαν αγανακτήσει με εκείνη την γυναίκα αλλά επίσης και με εμένα. Ήτανε τέτοια η κατάσταση στην οποία βρίσκονταν που δεν μπορούσαν παρά να διαμαρτύρονται. Βρίσκονταν τελείως ταυτισμένοι με την σκηνή και βέβαια με χαρακτήρισαν χαζό και άλλα διάφορα. Ένας προχώρησε κατευθείαν προς τις κυρίες με σκοπό να τις βρίσει, επειδή ήτανε δύο, η οδηγός και η φίλη της. Εγώ προχώρησα λιγάκι και είπα στην κυρία: «Πηγαίνετε σε άγια ειρήνη και μην ακούτε τους υβριστές». Καλά, η γυναίκα πολύ ευτυχισμένη με χαιρέτησε από μακριά για τελευταία φορά και το αυτοκίνητό της χάθηκε στους δρόμους της πόλης. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να περιμένουμε 3,4 ή 6 ώρες, ένα ολόκληρο απόγευμα, πιθανόν και το βράδυ μέχρι να φτά­σει η ασφάλεια για να τελειώσουμε με οποιαδήποτε χαζό διακανονισμό. Πραγματικά δεν υπήρχε σοβαρό πρόβλημα, οι βλάβες εκείνου του αυτοκι­νήτου ήτανε ελάχιστες, αλλά παρόλο που οι επιβάτες είχαν λεφτά, με κα­νένα τρόπο δεν ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν. Βρίσκονταν τόσο ταυτι­σμένοι με την σκηνή που πράγματι δεν είχαν όρεξη, όπως λέγεται, να κά­νουν κάποια παραχώρηση. Τους γλίτωσα από ένα σωρό ενοχλητικές λεπτο­μέρειες, από το να πηγαίναμε στην ασφάλεια, τους γλίτωσα από χίλιες σα­χλαμάρες, πίκρες και συζητήσεις. Αλλά αυτοί βρίσκονταν τόσο ταυτισμένοι με αυτό το γεγονός που δεν καταλάβανε το καλό που τους είχα κάνει. Έτσι είναι οι άνθρωποι.

Λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι πρέπει πραγματικά να καταλαβαίνετε ότι το να ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις φέρνει προβλήματα. Είναι παράλογο να ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις, εντελώς παράλογο, ξοδεύονται οι ενέργειες. Με τι ενέργειες θα οργανώσουμε π.χ. το αστρικό σώμα εάν αφή­σουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από τις εκρήξεις θυμού, τα τρομα­κτικά πείσματα, τις παραφορές που δεν έχουν λόγο να υπάρχουν και όλα αυτά επειδή ταυτιζόμαστε με τις καταστάσεις; Με τι δυνάμεις θα μπορούσε να δώσει κάποιος στον εαυτό του την πολυτέλεια να δημιουργήσει έναν ατομικό νου, εάν ξοδεύει τις διανοητικές ενέργειες, τις κακοξοδεύει σε σα­χλαμάρες και σε παρόμοια γεγονότα με αυτό που σας έχω διηγηθεί; Η δη­μιουργία του δεύτερου σώματος μας καλεί στο να εξοικονομούμε συγκινη­σιακές ενέργειες. Η δημιουργία του τρίτου σώματος, θα το ονομάσουμε διανοητικό ή ατομικό νου, μας κάνει να καταλάβουμε την ανάγκη να εξοι­κονομήσουμε λίγο την διανοητική μας ενέργεια. Τώρα αν εμείς αληθινά δεν μαθαίνουμε να αφήνουμε τις μηχανικές αντιπάθειες, αν είμαστε πάντα γε­μάτοι κακή θέληση προς τους συνανθρώπους μας, τότε με τι ενέργειες θα δημιουργούσαμε το σώμα της Συνειδητής θέλησης, δηλαδή το τέταρτο ψυ­χολογικό σώμα; Πρέπει να φτιάξουμε όλο αυτό το σύμπλεγμα των κατώτε­ρων οχημάτων, αν αληθινά θέλουμε να δημιουργηθούμε μέσα μας ή να δώ­σουμε μορφή μέσα στον εαυτό μας ή να κατασκευάσουμε μέσα μας τον Ψυχολογικό Άνθρωπο.

Ξέρουμε καλά ότι εκείνος που κατέχει το φυσικό σώμα, το δεύτερο σώμα του ψυχολογικού-συγκινησιακού τύπου, το τρίτο σώμα του ατομικού διανοητικού τύπου και το τέταρτο σώμα του τύπου της συνειδητής θέλησης μπορεί να δώσει στον εαυτό του την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει αυτές τις ψυχικές αρχές για να μετατραπεί σε Άνθρωπο.

Αλλά εάν πραγματικά κακοξοδεύουμε τις κινητικές, ζωτικές, συγκι­νησιακές, διανοητικές και θεληματικές ενέργειες ταυτιζόμενοι με όλες τις καταστάσεις της ζωής, τότε είναι φανερό πως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να οργανώσουμε αυτά τα ψυχολογικά σώματα, τα οποία είναι τόσο απαραί­τητα για να εμφανιστεί μέσα μας ο Άνθρωπος.

 Έτσι όταν μιλάω για την οργάνωση του ψυχισμού πρέπει να ξέρουμε να το καταλάβουμε. Πρέπει να χειριζόμαστε τις ενέργειες, να ξέρουμε να τις χρησιμοποιούμε, να μην ταυτιζόμαστε για να μην ξοδεύουμε αδέξια τις ενέργειές μας, να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Όταν ξεχνάει κανείς τον εαυτό του ταυτίζεται και όταν ταυτίζεται δεν μπορεί να δώσει μορφή στον ψυχισμό του. Δεν μπορεί να κάνει να οικοδομείται έξυπνα στον εαυτό του, διότι κακοξοδεύει αδέξια τις ενέργειές του. Αυτό είναι επείγον να το εννοή­σουμε αγαπητοί μου αδελφοί.

Έτσι λοιπόν ο αληθινός Άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που έχει εξοικονομήσει τις ενέργειές του και που διαμέσου των ίδιων μπόρεσε να δημιουργήσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του ΕΙΝΑΙ. Αληθινός Άν­θρωπος είναι εκείνος που έχει λάβει τις ψυχικές και πνευματικές αρχές. Αληθινός Άνθρωπος είναι εκείνος που έχει καταστρέψει όλα τα μη ανθρώ­πινα ψυχικά στοιχεία και αντί για αυτά τα μη επιθυμητά στοιχεία έχει δια­μορφώσει τον Εσωτερικό Άνθρωπο. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι αυτός που μετράει. Αυτός λαμβάνει την πληρωμή του. Ο Μέγας Νόμος τον πλη­ρώνει. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι ξύπνιος γιατί έχει καταστρέψει το εγώ. Ο Αληθινός Άνθρωπος, ο πραγματικός, θυσιάζεται για τους συναν­θρώπους του. Πραγματικά πετυχαίνει την Φώτιση.

Έτσι το να δημιουργήσουμε τον Άνθρωπο είναι το πρώτο, είναι το θεμελιώδες και αυτό επιτυγχάνεται οργανώνοντας τον Ψυχισμό. Αλλά πολ­λοί αντί να αφοσιωθούν στην οργάνωση του ψυχισμού τους, απασχολού­νται αποκλειστικά με την ανάπτυξη εξουσιών ή κατώτερων Σίντις, αυτό εί­ναι παράλογο.

 Με τι θα αρχίζαμε εμείς; Με το να οργανώσουμε τον ψυχισμό μας ή με το να αναπτύξουμε κατώτερες εξουσίες; Τι είναι αυτό που θέλουμε; Πρέπει να είμαστε συνετοί στην ανάλυση, συνετοί στις επιθυμίες μας. Εάν αυτό που ψάχνουμε είναι εξουσίες χάνουμε τον χρόνο μας άθλια. Πιστεύω πως το θεμελιώδες είναι το να οργανώσουμε τον κατώτερο ψυχισμό μας, αυτό είναι το βασικό.

Εάν εσείς το καταλαβαίνετε και εργαζόσαστε στον εαυτό σας τον ίδιο, θα πετύχετε να διαμορφώσετε τον ψυχισμό σας. Τότε ο Αληθινός Άν­θρωπος, ο Πραγματικός Άνθρωπος θα έχει γεννηθεί σε εσάς. Να καταλα­βαίνετε αυτό: αντί να ψάχνουμε για κατώτερα Σίντις ή κατώτερες εξουσίες είναι καλύτερα, όπως λέμε εμείς, να διαμορφώνουμε τον ψυχισμό μας.

Υπάρχει μια υπερβατική δύναμη που γεννιέται σε κάθε Άνθρωπο που έχει δουλέψει αληθινά πάνω στον εαυτό του, αναφέρομαι με εμφατικό τρόπο στην Διαίσθηση, και αυτό το αναφέρω για να πάψετε να επιθυμείτε άπληστα εξουσίες. Αλλά ποια είναι αυτή η ικανότητα; Μας έχει λεχθεί ότι έχει σχέση με τον αδένα της επίφυσης, δεν το αρνούμαι, αλλά το ενδιαφέ­ρον είναι να εξηγήσουμε ποιες είναι οι λειτουργίες της. Πως θα ορίζαμε την Διαίσθηση; Άμεση αντίληψη της Αλήθειας χωρίς την πληκτική διαδικασία της εκλογής.

Καλά, αυτός ο τρόπος να την ορίσουμε είναι εντάξει, αλλά τον βρί­σκω λίγο εμβρυακό. Τον χρησιμοποιούν όλες οι ψευδοεσωτεριστικές και ψευδοαποκρυφιστικές σχολίτσες, αλλά η αναλυτική μας καλεί να εμβαθύ­νουμε πιο πολύ σε αυτό το θέμα.

Τι είναι η Διαίσθηση; Είναι η ικανότητα ερμηνείας. Ο Χέγκελ στην διαλεκτική του προσπαθεί να την ορίσει με εκείνο των Παγκόσμιων Αντι­λήψεων, αλλά μου φαίνεται καλύτερο να την ορίσουμε μέσω της φιλοσο­φίας της κίτρινης φυλής.

Μία κινέζα αυτοκράτειρα δεν καταλάβαινε καλά αυτό το θέμα της διαίσθησης. Ένας σοφός της εξήγησε ότι ήταν η ικανότητα ερμηνείας. Είναι σωστός αυτός ο ορισμός αλλά εκείνη δεν κατάλαβε. Τότε ο σοφός έφερε ένα αναμμένο κερί και το τοποθέτησε στο κέντρο ενός δωματίου και γύρω του τοποθέτησε επίσης δέκα καθρέπτες. Είναι φανερό ότι η φλόγα εκείνου του κεριού αντανακλούσε σε ένα καθρέπτη και αυτός την πρόβαλε σε άλλο καθρέπτη και ο άλλος στον άλλο και έτσι είδανε ότι οι δέκα καθρέπτες πρόβαλαν αμοιβαία το φως ο ένας στον άλλον. Δημιουργήθηκε ένα κατα­πληκτικό παιχνίδι φωτός, ένα παιχνίδι με ερμηνεία. Η αυτοκράτειρα κατά­λαβε, να εκεί η ικανότητα της διαίσθησης.

Εάν κάποιος έχει πετύχει την Βουδιστική Εξάλειψη, εάν έχει πετύχει να κατασκευάσει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, εάν στ’ αλή­θεια είναι ένας Αληθινός Άνθρωπος στην πιο υπερβατική έννοια της λέξης, τότε η ικανότητα ερμηνείας θα είναι ένα γεγονός για αυτόν.

Ας έχουμε υπ’ όψιν ότι ο καθένας από εμάς περιέχεται στον κόσμο. Έχω πει ότι ο καθένας μας είναι μέρος της ολότητας. Μέσα στον μικρόκο­σμο άνθρωπο υπάρχουν πολλά και όμως η ολότητα του καθένα μας δεν εί­ναι παρά ένα μέρος της ολότητας. Ήδη ξέρουμε π.χ. ότι μέσα στον Αγιόκο­σμο, δηλαδή στο άπειρο, περιέχεται ο Μακρόκοσμος. Μέσα στον Μακρό­κοσμο, που είναι ο Γαλαξίας, περιέχεται ο Δευτερόκοσμος το Ηλιακό Σύ­στημα. Μέσα στον Δευτερόκοσμο περιέχεται ο Κοσμικός Ήλιος και μέσα σε αυτόν περιέχεται ο κόσμος Γη, ο Μεσόκοσμος. Μέσα στον Μεσόκοσμο περιέχεται ο Μικρόκοσμος Άνθρωπος. Μέσα στον Μικρόκοσμο Άνθρωπο περιέχεται η ζωή του απείρως μικρού, ο Τριτόκοσμος.

Μέσα σε έναν κόσμο υπάρχουν άλλοι κόσμοι και μέσα σε αυτούς υπάρχουν άλλοι. Συνολικά υπάρχουν επτά κόσμοι, μερικοί περιέχονται στους άλλους με τέτοιο τρόπο ώστε μέσα σε εμάς υπάρχει ένας κατώτερος κόσμος, ο Τριτόκοσμος αυτό είναι φανερό και ένας ανώτερος κόσμος, αυτό είναι ξεκάθαρο, ο Μεσόκοσμος. Εμείς είμαστε μεταξύ ενός ανώτερου Κό­σμου και ενός κατώτερου Κόσμου.

Επίσης σχετιζόμαστε πολύ με τους γονείς μας, επειδή είναι η κατα­γωγή μας, ταυτόχρονα από εμάς προέρχονται τα παιδιά και τα εγγόνια, όλοι αλληλοδιαπερνόμαστε αμοιβαίως. Έτσι η αλληλοδιείσδυση είναι ένας νό­μος τέλεια ορισμένος από την διαλεκτική του Χέγκελ, με τις διάσημες αντι­λήψεις που ήδη έχω εξηγήσει. Αναμφισβήτητα αγαπητοί μου αδελφοί, η ύπαρξη ενός οποιουδήποτε κόσμου, η γέννησή του, η ανάπτυξή του, ο θά­νατός του ανακλώνται μέσα στον Αληθινό Άνθρωπο, ο οποίος έχει πετύχει την Βουδιστική εξάλειψη. Τότε αυτός μπορεί να πει: «γνωρίζω την ιστορία αυτού του πλανήτη». Κάθε Μαχανβαντάρα μπορεί να ανακλαστεί στο νύχι ενός Αυθεντικού Ανθρώπου και να ανακλαστεί με τόση ακρίβεια ώστε αυ­τός ο Βούδας να μην αγνοεί τίποτε. Όλα όσα συμβαίνουν σε ένα έθνος μπο­ρούν να ανακλαστούν στον ψυχισμό ενός Ανθρώπου που έχει περάσει την βουδιστική εξάλειψη. Να ανακλαστούν με τόση ακρίβεια, με τόση λε­πτομέρεια, ώστε αυτός να μην αγνοεί ούτε το πιο ασήμαντο γεγονός.

Έτσι λοιπόν να καταλάβετε από αυτά που σας έχω πει τι είναι Διαί­σθηση. Αν πετύχουμε να αντανακλάται σε μας η ιστορία του Γαλαξία, θα αγνοούσαμε κάτι σχετικά με αυτόν; Βεβαίως όχι. Ο Γαλαξίας με όλες τις διαδικασίες του, μπορεί να αντανακλάται στον ψυχισμό μας με τόση φυσι­κότητα, όση εκείνο το κερί, του παραδείγματος που σας είπα, που αντανα­κλάται στους καθρέπτες και που χρησίμευσαν για να διδαχθεί η αυτοκρά­τειρα. Εάν όλα τα πλάσματα μπορούν να αντανακλώνται στον ψυχισμό ενός Βούδα της ενατένισης (επειδή αυτός ήδη δεν έχει ψυχικά επιπρόσθετα για να καταστρέψει), τότε αυτός πράγματι δια μέσου της Διαίσθησης πετυχαίνει αυτό που θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν Συνείδηση. Να φτάσουμε στην Φώτιση είναι δυνατόν, αλλά μην ξεχνάτε αγαπητοί φίλοι ότι η Φώτιση έχει με την σειρά της τους νόμους της. Ο λόγος για να υπάρξει η φώτιση είναι το ΝτάρμαΝτάτου δηλαδή το Ντάρμα.