Ο Τιφερέτ είναι ο Σύζυγος, της Συζύγου. Το Ανώτερο Μάνας, της Ανατολικής Θεοσοφίας, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η Ανθρώπινη Ψυχή, το Αιτιατό. Είναι εκείνη η Ψυχή, η οποία υποφέρει και η οποία μορφοποιεί, το πολύ ανθρώπινο κομμάτι, μέσα μας.
Οφείλουμε να διακρίνουμε μεταξύ εκείνου, το οποίο είναι η Ανθρώπινη Ψυχή και ο Τιφερέτ, ο ίδιος. Είναι πολύ εύκολο, να μπερδέψουμε τον Τιφερέτ με το Αιτιατό. Το Αιτιατό Σώμα καθίσταται το όχημα του Τιφερέτ.
Μερικοί καμπαλιστές προτείνουν ότι ο Κόσμος του Τιφερέτ, ο Κόσμος της Ανθρώπινης Ψυχής, ή του Υιού του Ανθρώπου, ορθώς λεγόμενος, κυβερνάται από τον Ήλιο. Ωστόσο, δεν είναι έτσι, επειδή, κυβερνάται από την Αφροδίτη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Χριστός σταυρώθηκε την Μεγάλη Παρασκευή και αυτό είναι κάτι, για το οποίο μπορούμε να διαλογιστούμε.
Ο γάμος της Γκουίνεβιρ, της Θεϊκής Αμαζόνας, της Θεϊκής Ψυχής, με τον Ιππότη, την Ανθρώπινη Ψυχή, είναι ένα θαυμάσιο γεγονός, στο οποίο βιώνουμε μία ριζική μεταμόρφωση, επειδή, το Μπούντι είναι σαν ένα υπέροχο και διαφανές, αλαβάστρινο δοχείο, εντός του οποίου καίει η φλόγα του Πράνα. (Το Είναι).
Τα εσωτεριστικά, Ινδουιστικά κείμενα, αναφέρουν διαρκώς, την περίφημη Τριάδα, Άτμαν – Μπούντι – Μάνας. Αυτή είναι ο Εσώτερος, με τις δύο Ψυχές του. Την θηλυκή Πνευματική Ψυχή και την αρσενική Ανθρώπινη Ψυχή.
Η πηγή και η βάση της Υψηλής Μαγείας βρίσκεται στον τέλειο γάμο των Μπούντι – Μάνας, είτε στις αγνές Πνευματικές περιοχές, είτε στον Γήινο Κόσμο.
Οι Αυθεντικές, Μυητικές Σχολές διδάσκουν με σαφήνεια, ότι η ωραία Ελένη είναι το Μπούντι, η Πνευματική Ψυχή της Έκτης Αφροδισιανής Μύησης. Η Θηλυκή Δύναμη Σάκτι, του Εσωτερικού Όντος. Η Ωραία Ελένη της Τροίας, είναι η ίδια Ελένη, του Φάουστ του Γκαίτε.
Η Ελένη υποδηλώνει ξεκάθαρα, τον γάμο της Nous, (Άτμαν – Μπούντι), με το Μάνας, (την Ανθρώπινη Ψυχή). Αυτή η ένωση, διά μέσου της οποίας η Συνείδηση και η Θέληση αναγνωρίζονται, προσδίδουν Θεϊκές Δυνάμεις, επάνω και στις δύο Ψυχές.
Η ουσία του Άτμαν, της Αρχέγονου, Αιώνιας και Συμπαντικής, Θεϊκής Φωτιάς, βρίσκεται αποθηκευμένη στο Μπούντι, το οποίο, σε πλήρη ένωση με το Μάνας, καθορίζουν το Αρσενικό – Θηλυκό.
Αυτός και Αυτή, το Μπούντι και το Μάνας, είναι οι Δίδυμες Ψυχές, εντός μας, (παρόλο που το διανοητικό ζώο, δεν τις έχει ενσαρκώσει ακόμη), οι δύο πολυαγαπημένες κόρες του Άτμαν. Οι αιώνια ερωτευμένοι Σύζυγοι, Άνδρας και Γυναίκα.
Η αιώνια Κυρία, η Πνευματική Ψυχή, πάντα απαιτεί από τον ιππότη της, την Ανθρώπινη Ψυχή, όλων των ειδών τις πρωτοφανείς θυσίες και κατορθώματα ανδρείας.
Ευτυχισμένος ο ιππότης, ο οποίος, μετά την Σκληρή Μάχη, γιορτάζει τους αρραβώνες του με την Γκουίνεβιρ, την Βασίλισσα των Χίνας!
Το διανοητικό ζώο, το οποίο λανθασμένα αποκαλείται Άνθρωπος, έχει ενσαρκώσει μέσα του, ένα κλάσμα της Ανθρώπινης Ψυχής.
Αυτό το κλάσμα, καλείται «Ουσία». Στο Ιαπωνικό Ζεν, λέγεται απλώς, «Μπουδάτα». Είναι το Ψυχικό Υλικό, με το οποίο, κάποιος, μπορεί και πρέπει να κατασκευάσει το Χρυσό Έμβρυο. (Δείτε στο βιβλίο: «Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης»).
Δυστυχώς, η Ουσία ονειρεύεται, κάτω από εκείνο το ετερόκλητο και τραγελαφικό σύνολο βυθισμένων, ζοφερών οντοτήτων, οι οποίες συνιστούν το Εγώ, τον Εαυτό μου, τον Εαυτό του. Αυτή η Ουσία είναι, ωστόσο, η Πρωταρχική Ύλη, με την οποία κατασκευάζεται η Ψυχή. Δυστυχώς, αυτή η έννοια δεν έχει ακόμα, πλήρως κατανοηθεί, από τους Γνωστικούς μαθητές μας.
Το Κινέζικο Ταό διδάσκει ξεκάθαρα, ότι η Ουσία βυθίζεται μέσα σε όλο εκείνο το σύμπλεγμα, των «Εγώ – Διαβόλων», τα οποία σχηματίζουν το εγώ. Πρέπει να ξεπεραστεί, διά μέσου αδιάκοπων Αλχημικών μετατροπών, στην Ένατη Σφαίρα, προτού να μετατραπεί σε «Σπερματικό Μαργαριτάρι».
Το Σπερματικό Μαργαριτάρι, αναπτυσσόμενο διά μέσου της Σεξουαλικής Μαγείας, με την φοβερή εργασία, με την Λόγχη του Λογγίνου, (να μετατρέπει σε κοσμική σκόνη, το Ζωώδες Εγώ), πρέπει να μετατραπεί στο Χρυσό Έμβρυο.
Η θαυμαστή αντανάκλαση της Σεξουαλικής Ενέργειας, σε μορφή ενός λαμπερού ανεμοστρόβιλου, σαν ακτίνα φωτός, όταν αυτή αντανακλάται, προσπίπτουσα σε έναν τοίχο, βαίνει αποκρυσταλλούμενη εντός μας, στο Χρυσό Άνθος, το οποίο, όπως είναι γνωστό, εγκαθιστά μέσα στον Νεόφυτο, ένα Μόνιμο Κέντρο Συνείδησης.
Το Χρυσό Έμβρυο, ενδεδυμένο με τα Γαμήλια Ενδύματα της Ψυχής, βιώνει πραγματικά, μία ανώτατη ευδαιμονία, την στιγμή, κατά την οποία συγχωνεύεται με την Ανθρώπινη Ψυχή. Από εκείνη την στιγμή, λέγεται για εμάς, ότι είμαστε Άνθρωποι με Ψυχή, Ιερά Άτομα, αληθινά, υπεύθυνα άτομα, στο πλέον πλήρες νόημα, της λέξης.
Στο Χρυσό Έμβρυο, βρίσκονται συνοψισμένες όλες οι εμπειρίες της ζωής και γι’ αυτόν τον λόγο, είναι προφανές, ότι προκαλεί βαθιές μετατροπές στις Αθάνατες, Πνευματικές Αρχές του ανθρώπου. Έτσι είναι, το πως μετατρεπόμαστε σε Μύστες, της Λευκής Αδελφότητας.
Ο κόσμος του Τιφερέτ, είναι ο κόσμος της Θέλησης. Σε εκείνον τον κόσμο, γίνεται μόνον η Θέληση του Πατέρα. Έτσι στους Ουρανούς, όπως και στην Γη.
Είναι ένας Κόσμος, ο οποίος βρίσκεται πολύ πέραν από τον Νου και είναι από ένα έντονο, ηλεκτρίζον, κυανό χρώμα. Εκεί, υπάρχουν πολλά άλλα χρώματα, αλλά το βασικό χρώμα, είναι το κυανό.
Σε εκείνον τον Κόσμο, των Φυσικών Αιτιών, συναντά κάποιος, πολλούς Μποντισάτβας, οι οποίοι εργάζονται υπό την καθοδήγηση του δικού τους, Πραγματικού Είναι.
Σε εκείνον τον κόσμο, πρωτοστατεί η Μουσική, ο Ήχος. Κάθε
313
ένας, ο οποίος φθάνει στην Πέμπτη Μύηση της Φωτιάς, γίνεται Μύστης και έχει άδεια εισόδου, στον Κόσμο της Μουσικής. Εκεί, βρίσκεται ο Ναός της Μουσικής των Σφαιρών.
Ένας από τους Φύλακες, του προαναφερθέντος Ναού, είναι ένας Μεγάλος Δάσκαλος, ο οποίος, όταν ζούσε στον φυσικό κόσμο, ονομάζονταν Μπετόβεν. Αυτός είναι ένας μεγάλος Μυημένος. Οι Εννέα Συμφωνίες του, είναι θαυμάσιες.
Κάθε ένας, ο οποίος φθάνει σε αυτήν την περιοχή, πρέπει να μάθει τις θεμελιώδεις αρχές της Μουσικής, επειδή είναι το Ρήμα. Σε αυτήν την υπέροχη Περιοχή, ακούγεται η Μουσική των Σφαιρών, η οποία βασίζεται στους Τρεις Ρυθμούς του Μαχαβάν και του Τσοταβάν, οι οποίοι διατηρούν το Σύμπαν στον ρυθμό του και η πορεία του είναι τέλεια. Σε αυτή την μουσική, δεν μπορεί να υπάρξει λάθος.
Στην περιοχή του Τιφερέτ, βρίσκεται η Σινδόνη της Βερόνικας, η οποία υποδηλώνει την «Χριστική Θέληση». Ότι πρέπει να γίνει η θέληση του Πατέρα.
Είναι αδύνατον να επιτύχουμε την Συνειδητή Θέληση, χωρίς να εργαζόμαστε στην Ένατη Σφαίρα. Υπάρχουν πολλά μέρη, στα οποία, άνθρωποι, υποβάλλονται σε τρομερά βασανιστήρια, με σκοπό να αποκτήσουν την Συνειδητή Θέληση. Ωστόσο, το μόνο, το οποίο καταφέρνουν, είναι να αποθηκεύουν ένα, κάποιο, ποσό ενέργειας.
Ο αληθινός Φακίρης έχει τον Γκουρού του, και δεν φεύγει από το Ινδοστάν. Οι Φακίρηδες αποκτούν πολλές δυνάμεις, αλλά τίποτα περισσότερο. Υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι ανασηκώνουν ένα χέρι και ποτέ ξανά δεν το κατεβάζουν και παραμένει εκεί. Με αυτές τις πράξεις, επιδιώκουν την Θέληση, αλλά η Θέληση δεν έρχεται από εκεί. Δεν επιτυγχάνουν την κατασκευή του Σώματος της Συνειδητής Θέλησης. Όλη αυτή η θαυματουργική εργασία, οδηγεί τους ανθρώπους εκτός δρόμου. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Φακίρηδες έχουν παρεκτραπεί.
Άπαξ και το Σώμα της Συνειδητής Θέλησης κατασκευασθεί, κάποιος, γίνεται Δύο Φορές Γεννημένος.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Ταρώ και Καμπάλα»)
