«Το Διανοητικό Σώμα είναι ο γάιδαρος, στον οποίο πρέπει να ανεβούμε, για να εισέλθουμε στην Ουράνια Ιερουσαλήμ».
(Α.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ).
«Ο Νους, ο οποίος είναι σκλάβος των αισθήσεων, κάνει την Ψυχή τόσο άχρηστη, όπως την βάρκα, την οποία παρασύρει ο άνεμος, επάνω στα ύδατα».
(Μπαγκαβάντ – Γκιτά).
Το Νετσάχ είναι ο Διανοητικός Κόσμος, ο Κοσμικός Νους, ο Νους του Ανθρώπινου Όντος.
Υπάρχουν συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν ότι ο Νους είναι Αφροδισιανός. Πρέπει να διαφωνήσω με αυτό, επειδή, σωστά έχει λεχθεί, ότι ο Νους είναι Ερμαϊκός. Οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει, ότι ο Νους είναι Ερμαϊκός, αφού ο Ερμής δίνει την Σοφία, δίνει τον Λόγο, κ.τ.λ.
Το Διανοητικό Σώμα, της ανθρώπινης φυλής, βρίσκεται τώρα στην αυγή της Εξέλιξης. Παρατηρώντας, διορατικά, την φυσιογνωμία του Διανοητικού Σώματος, των ανθρώπινων όντων, επιβεβαιώνουμε αυτήν την πληροφορία.
Το πρόσωπο του Διανοητικού Σώματος, σχεδόν όλων των ανθρώπινων όντων, έχει ζωώδη εμφάνιση. Όταν παρατηρούμε τα ήθη και τις συνήθειες του ανθρώπινου είδους, τότε καταλαβαίνουμε, γιατί το Διανοητικό Σώμα των ανθρώπων, έχει ζωώδη φυσιογνωμία.
Το Σεληνιακό, Διανοητικό Σώμα είναι Κτηνώδους φύσης. Το Ηλιακό Διανοητικό είναι η αντίθεση. Είναι ο Νους-Χριστός.
Το Σεληνιακό, Διανοητικό Σώμα, το οποίο κατέχουμε, είναι Κτηνώδους φύσης και ακόμη και τα ζώα και τα φυτά, το έχουν. Η μόνη διαφορά, μεταξύ των κτηνών και του κακώς, αποκαλούμενου «ανθρώπου», είναι ότι του έχει δοθεί «Διανοητικότητα», ενώ τα ζώα, αντιδρούν μόνον, ενστικτωδώς.
Το Ηλιακό, Διανοητικό Σώμα δεν είναι ακαθόριστο, αφηρημένο σώμα. Είναι ένα σώμα από σάρκα και οστά. Αλλά σάρκα άφθαρτη, η οποία δεν προέρχεται από τον Αδάμ και η οποία μπορεί να διασχίζει έναν τοίχο. Πρέπει να το κατασκευάσουμε στην Ένατη Σφαίρα. Το Ηλιακό, Διανοητικό, είναι ένα σώμα Τελειότητας, το οποίο τρώει, πίνει, αφομοιώνει, χωνεύει. Έχει τις ειδικές τροφές του, την διατροφή του, την ανάπτυξή του.
Στον Κόσμο του Νου, υπάρχουν πολλοί Ναοί, οι οποίοι πρέπει να κατακτηθούν με την «αιχμή του Ξίφους». Όταν κάποιος, εργάζεται στην Τέταρτη Μύηση, των Μεγάλων Μυστηρίων, συναντάται με πολλούς σκοτεινούς, και πρέπει να μάχεται.
Όταν κάποιος αποκτά αυτό το Σώμα, λαμβάνει τον βαθμό του «Βούδα». Η Ευλογημένη Μητέρα του Κόσμου, τον παρουσιάζει στον Ναό του Νου, λέγοντας: «Ιδού, ο αγαπητός μου Υιός. Ιδού, ο νέος Βούδας». Αυτή, τοποθετεί τότε στον Υιό της το Διάδημα του Σίβα και τον Κίτρινο Μανδύα των Βούδας.
Ο Σανάτ Κουμαρά, ο ένδοξος θεμελιωτής του Μεγάλου Κολεγίου, των Μυημένων της Λευκής Στοάς, αναφωνεί τότε: «Έχεις απελευθερωθεί από τα τέσσερα σώματα της αμαρτίας και έχεις διεισδύσει στον κόσμο των Θεών. Είσαι ένας Βούδας. Όταν ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τα Τέσσερα Σώματα Αμαρτίας, είναι ένας Βούδας». Και του παρουσιάζει την Σφαίρα του Αυτοκράτορα, με τον Σταυρό, επάνω της.
Οι μαθητές μας οφείλουν να ανταλλάξουν την διαδικασία της Εκλογίκευσης, με την ομορφιά της Κατανόησης.
Η διαδικασία της Εκλογίκευσης διαχωρίζει τον Νου από τον Εσώτερο. Ένας Νους διαχωρισμένος από τον Εσώτερο, πέφτει στην άβυσσο της Μαύρης Μαγείας.
Η Εκλογίκευση είναι ένα έγκλημα εσχάτης σπουδαιότητας, κατά του Εσώτερου.
Πολλές φορές, ο Εσώτερος δίνει μία εντολή και ο Νους επαναστατεί, με τις εκλογικεύσεις του. Ο Εσώτερος μιλά με μορφή διαισθητική ή σκέψεων. Ο Νους επαναστατεί, εκλογικεύοντας και συγκρίνοντας.
Η Εκλογίκευση βασίζεται στην γνώμη, στην μάχη των αντιθετικών σκέψεων, στην διαδικασία της θεμελιώδους επιλογής, κ.τ.λ..
Η Εκλογίκευση διχάζει τον Νου, στην Μάχη των Αντιθέσεων. Οι αντιθετικές σκέψεις μετατρέπουν τον Νου σε ένα πεδίο μάχης.
Ένας Νους διχασμένος, από την μάχη των εκλογικεύσεων, από τον αγώνα αντιθετικών, λογικών σχημάτων, κατακερματίζει την κατανόηση, μετατρεπόμενος σε ένα όργανο, άχρηστο για το Ον, για τον Εσώτερο.
Όταν ο Νους δεν δύναται να εξυπηρετήσει, ως όργανο του Εσώτερου, τότε, εξυπηρετεί ως όργανο του ζωώδους Εγώ, μετατρέποντας τον άνθρωπο σε ένα τυφλό, κοιμώμενο ον, σκλάβο των παθών και αισθητηριακών αντιλήψεων, του εξωτερικού κόσμου.
Τα πλέον κοιμισμένα και παθιασμένα όντα, τα οποία υπάρχουν επάνω στην Γη, είναι ακριβώς, οι μεγάλοι, διανοούμενοι εκλογικευτές.
Ο διανοούμενος, λόγω έλλειψης μίας τελείας ή ενός κόμματος, χάνει το νόημα μίας πρότασης.
Ο διαισθητικός, ξέρει να διαβάζει, εκεί, όπου ο Δάσκαλος δεν γράφει και να ακούει, εκεί, όπου ο Δάσκαλος δεν μιλά.
Ο εκλογικεύων, είναι εντελώς σκλάβος των εξωτερικών αισθήσεων και η Ψυχή του είναι άχρηστη, όπως η βάρκα, την οποία παρασύρει ο άνεμος, επάνω στα ύδατα.
Οι Εκλογικεύοντες Πνευματιστές, είναι τα πλέον δυστυχή όντα, τα οποία υπάρχουν επάνω στην Γη. Έχουν τον Νου εντελώς παραγεμισμένο με θεωρίες και περισσότερες θεωρίες, και υποφέρουν φρικτά, μη δυνάμενοι να κατανοήσουν τίποτε, από όσα έχουν διαβάσει.
Αυτά τα φτωχά όντα, έχουν μία τρομερή έπαρση. Και συνήθως, καταλήγουν διαχωριζόμενοι από τον Εσώτερο και μετατρεπόμενοι σε Ταντρικές Προσωπικότητες της Αβύσσου.
Εάν πάρουμε το Διανοητικό Σώμα, οποιουδήποτε θεωρητικο-λογούντα ψευδό – εσωτεριστή, σπουδαστή και το εξετάσουμε προσεκτικά, θα βρούμε ότι είναι μία αληθινή, κινητή βιβλιοθήκη.
Εάν κατόπιν, εξετάσουμε προσεκτικά, την Κοκκυγική Εκκλησία της Εφέσου, ή Τσάκρα Μουλαντάρα, βρίσκουμε ότι η Κουνταλίνι βρίσκεται εκεί, εντελώς εγκλωβισμένη, χωρίς την ελάχιστη ένδειξη αφύπνισης. Και, εάν εξετάσουμε το Κανάλι Σουσούμνα του μελετητή, δεν θα βρούμε ούτε ίχνος, της Ιερής Φωτιάς. Θα βρούμε ότι οι 33 θάλαμοι του μαθητή είναι εντελώς γεμάτοι από σκοτάδια.
Αυτή η εσωτερική εξέταση, θα μας μετέφερε το συμπέρασμα, ότι ο προαναφερθείς σπουδαστής χάνει αξιοθρήνητα, τον χρόνο του.
Ο σπουδαστής μπορεί να έχει ένα Διανοητικό Σώμα, μετατρεμμένο σε μία πραγματική, κινητή βιβλιοθήκη, αλλά οι 33 θάλαμοι της σπονδυλικής του στήλης, είναι εντελώς σβησμένοι και σε βαθιά σκοτάδια.
Συμπέρασμα: Αυτός ο σπουδαστής είναι ένας κάτοικος του Σκότους της Αβύσσου….
Οι διανοούμενοι είναι γεμάτοι υπερηφάνεια, αλαζονεία και σεξουαλικό πάθος. Η Διάνοια βασίζεται στην Εκλογίκευση και η Εκλογίκευση είναι εωσφορική και δαιμονική. Υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι δια μέσου αυτής, είναι δυνατόν να γνωρίσουν τον Θεό. Εμείς, λέμε ότι μόνον ο Θεός, γνωρίζει τον Εαυτό του.
Είναι καλλίτερο να εξασκείς τον Εσωτερικό Διαλογισμό, από το να χάνεις τον καιρό σου εκλογικεύοντας. Με τον Εσωτερικό Διαλογισμό, είμαστε σε θέση να μιλήσουμε με τον Θεό, τον Εσώτερο, το Είναι, τον Ύψιστο. Έτσι, μπορούμε να μαθαίνουμε από τον Εσωτερικό Δάσκαλο. Έτσι, μπορούμε να μελετούμε την Θεϊκή Σοφία, στα πόδια του Δασκάλου.
Η διαδικασία της εκλογίκευσης θραύει τις ευαίσθητες μεμβράνες του Διανοητικού Σώματος. Η σκέψη πρέπει να ρέει σιωπηλή, γαλήνια και ακέραια, χωρίς την μάχη των αντιθέσεων, χωρίς την διαδικασία της εκλογίκευσης, η οποία διαιρεί τον νου, μεταξύ αντιθέτων λογικών σχημάτων.
Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος στην εκλογίκευση και να αφυπνίσουμε την διαίσθηση. Μόνον με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να μάθουμε την αληθινή σοφία του Θεού. Μόνον έτσι, θα παραμένει ο Νους στα χέρια του Εσώτερου.
Η αληθινή, θετική λειτουργία του Νου είναι η Τέχνη, η Ομορφιά, η Αγάπη, η Μουσική. Η Μυστικιστική Τέχνη της αγάπης, για την Θεϊκή Αρχιτεκτονική, την Ζωγραφική, το Τραγούδι, την Γλυπτική, την Τεχνολογία, η οποία τίθεται στην υπηρεσία του ανθρώπου, αλλά, χωρίς εγωισμό και αμαρτία, χωρίς μίσος κ.τ.λ..
Η Διάνοια είναι η αρνητική λειτουργία του Νου. Είναι δαιμονική. Ο καθένας, ο οποίος εισέρχεται σε αυτές τις σπουδές, το πρώτο πράγμα, στο οποίο θέλει να κυριαρχήσει, είναι ο Νους των άλλων.
Αυτό είναι καθαρή και αυθεντική Μαύρη Μαγεία. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα, να παραβιάζει την ελεύθερη βούληση των άλλων.
Κανένας δεν πρέπει να εξασκεί πειθαναγκασμό, επάνω στον Νου των άλλων, επειδή, αυτό είναι Μαύρη Μαγεία.
Εκείνοι, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι, γι’ αυτό το βαρύτατο λάθος, είναι όλοι εκείνοι, οι λανθασμένοι συγγραφείς, οι οποίοι βαδίζουν από εκεί. Όλα εκείνα τα βιβλία, Υπνωτισμού, Μαγνητισμού και Επηρεασμού, είναι βιβλία Μαύρης Μαγείας.
Όποιος δεν ξέρει να σέβεται την ελεύθερη βούληση του άλλου, είναι ένας Μαύρος Μάγος. Εκείνοι, οι οποίοι εργάζονται διανοητικά, ώστε να εξουσιάσουν βίαια, τον Νου του άλλου, μετατρέπονται σε διεστραμμένους Δαίμονες. Διαχωρίζονται από τον Εσώτερο και κατρακυλούν στην Άβυσσο.
Οφείλουμε να ελευθερώσουμε τον Νου, από όλων των ειδών τις προκαταλήψεις, επιθυμίες, φόβους, εμπάθειες, σχολές, κ.τ.λ.. Όλοι αυτοί οι μολυσμένοι, είναι αλυσοδεμένοι με κάποια άγκυρα του νου, στις εξωτερικές αισθήσεις.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Ταρώ και Καμπάλα»)
