ALAYA, είναι η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, του Πλάτωνα, η ΥΠΕΡ- ΨΥΧΗ του Έμερσον, υποβαλλόμενη σε αδιάκοπες περιοδικές αλλαγές.
Η ALAYA είναι η ίδια, αιώνια και αμετάβλητη. Ωστόσο, υπομένει τεράστιες αλλαγές, κατά την διάρκεια των Μαχαμβανταρικών εκδηλώσεων.
Οι YOGACHARYAS, της σχολής MAHAYANA, λένε ότι η ALAYA, είναι η προσωποποίηση του φωτισμένου κενού.
Είναι αναμφισβήτητο, ότι η ALAYA είναι το ζωντανό θεμέλιο των επτά κόσμων…
Όταν το μυαλό είναι ήσυχο και σε βαθιά σιωπή, τότε η ψυχή δραπετεύει, για να βυθιστεί μέσα στην μεγάλη ALAYA του Σύμπαντος.
Πολλά χρόνια πριν, κατά την διάρκεια του διαλογισμού, έζησα αυτή την αλήθεια. Δυστυχώς, σε εκείνην την εποχή, δεν είχα ακόμα διαλύσει το ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ. Ως εκ τούτου, ο τρόμος κατέστρεψε την εμπειρία μου.
Ένιωσα να χάνομαι οριστικά, μέσα στο κενό της βουδιστικής εκμηδένισης, τον απέραντο ωκεανό του ακατανόητου φωτός, πέρα από το σώμα, τις αισθήσεις, και το μυαλό. Αυτή, ήταν μια ριζική λήθη του εαυτού μου.
Η συνείδηση, απελευθερωμένη από την εγωική κατάστασή της, χάθηκε, σαν μία σταγόνα μέσα στην θάλασσα… το κενό φαινόταν να γίνεται πιο βαθύ… φοβερή άβυσσος…
Έπαψα να υπάρχω… Ένιωσα να είμαι κόσμοι, λουλούδια, πουλιά, ψάρια, ακτινοβόλοι ήλιοι, ταπεινό φυτό και γιγάντιο δέντρο, ένα ασήμαντο έντομο, που διαρκεί μόνον για ένα καλοκαιρινό απόγευμα, και ένας επαναστάτης αετός…
Συνέχιζα ακόμη, επεκτείνοντας εκείνον τον ωκεανό της ύπαρξής μου. Η αποπροσωποποίηση έμοιαζε να γίνεται όλο και πιο βαθιά…!
Από την ανθρώπινη μορφή μου, δεν έμεινε ούτε η ανάμνηση.Ήμουν όλα και τίποτα συγχρόνως.
Ένα βήμα ακόμα. Και, τι θα συνέβαινε με μένα; Ω, τι τρόμος…! Και εκείνος ο ωκεανός, της ύπαρξής μου, συνέχιζε επεκτεινόμενος φοβερά…
Και τι θα γινόταν με την αγαπημένη μου ατομικότητα; Είναι προφανές, ότι αυτή, ήταν επίσης καταδικασμένη σε θάνατο…
Τρόμος! Φρίκη! Πανικός! Φόβος! Ξαφνικά… Ένιωσα ότι επέ-στρεφα στον εαυτό μου, έχασα την έκσταση, επέστρεψα, όπως το πνεύμα του Αλαντίν, πίσω στο μπουκάλι!
Μπήκα μέσα στο χρόνο, έμεινα εμφιαλωμένος, μέσα στο εγώ. Φτωχέ Μεφιστοφελή, ήμουν ο άπιστος, δειλά τρεμάμενος. Έτσι είναι ο Σατανάς.
Είναι φανερό, ότι εκείνος ο επαίσχυντος, με είχε κάνει να χάσω το Βουδιστικό Σατόρι μου, τοΣαμάντι.
Η ΑΛΑΓΙΑ, αν και είναι αιώνια και αμετάβλητη στην ουσία της, αντανακλάται μέσα σε κάθε αντικείμενο του σύμπαντος, όπως η Σελήνη, στο καθαρό και ήρεμο νερό.
Ας μιλήσουμε τώρα για την PARAMARTHA. Οι YOGACHARYAS ερμηνεύουν αυτόν τον σανσκριτικό όρο, με τον δικό τους τρόπο. Θεωρούν, ότι εξαρτάται από άλλα πράγματα(PARATANTRA). Ο καθένας, είναι ελεύθερος να σκέφτεται, όπως επιθυμεί.
Οι MADHYAMIKAS δηλώνουν κατηγορηματικά, ότι η PARAMARTHA είναι περιορισμένη αποκλειστικά στην PARANISHPANNA, ή απόλυτη τελειότητα.
Είναι αδιαμφισβήτητο, ότι οι πρώτοι, οι YOGACHARYAS, πι-στεύουν και επιμένουν, ότι σε αυτήν την κοιλάδα του Σαμσάρα, υπάρχει μόνον SAMVRITISATYA, η σχετική αλήθεια.
Είναι αναμφίβολο, ότι οι δεύτεροι, οι MADHYAMIKAS διδάσκουν την ύπαρξη PARAMARTHASATYA, η απόλυτη αλήθεια.
«Κανένας Γνωστικός ARHAT, δεν μπορεί να φτάσει στην απόλυτη γνώση, (PARAMARTHA), αν, προηγουμένως, δεν συνταυτισθεί με την PARANIRVANA».
Μας έχει ειπωθεί, πολύ σοφά, ότι η PARIKALPITA και η PARATANTRA, είναι δύο μεγάλοι εχθροί της PARAMARTHA.
PARIKALPITA, (Κούνταγκ, στην γλώσσα του Θιβέτ), είναι το μάταιο σφάλμα, εκείνων που είναι γοητευμένοι, σε αυτήν την κοιλάδα των δακρύων. Φτωχοί άνθρωποι, εγωικής συνείδησης, άτυχα πλάσματα, που λατρεύουν το ΕΓΩ τους.
PARATANTRA, είναι ο φαινομενικός κόσμος. Αλίμονο σε εκείνους, που δεν ξέρουν, πώς να ανακαλύψουν τις αιτίες της ύπαρξης!
Πριν από αρκετό καιρό, ευρισκόμενος σε βαθύ διαλογισμό, ήμουν μάρτυρας σε κάτι ασυνήθιστο.
Πράγματι, είδα με μυστικιστική έκπληξη, δύο Μύστες, οι οποίοι, αφού πέτυχαν την πλήρη συνταύτιση με την PARANIRVANA, έφτασαν στην τελική απελευθέρωση. Ντυμένοι με τους χιτώνες τους, από λευκό λινό, και με τα κεφάλια τους καλυμμένα με έναν μανδύα αμόλυντης λευκότητας, που έφτανε μέχρι τα πόδια τους, εκείνοι οι Αδελφοί εισήλθαν στο αφηρημένο κοσμικό ΑΠΟΛΥΤΟ.
Εγώ, ειλικρινά, ακόμη δεν έχω χάσει την ικανότητα να εκπλήσσομαι. Ένιωσα έκπληκτος, αποσβολωμένος, σαστισμένος. Τους συνόδευσα μέχρι το αδιαπέραστο δαχτυλίδι…. (Η πύλη του Σύμπαντος).
Τους είδα να διεισδύουν μέσα στο άκτιστο φως του ΑΠΟΛΥΤΟΥ, γεμάτους άπειρη ταπεινότητα και ευλάβεια.
Αυτοί πέρασαν πολύ πέρα από τους Θεούς και τους ανθρώπους. Έγιναν PARAMARTHASATYAS. Αναμφίβολα, βυθίστηκαν σε εκείνο, ως απλοί μαθητευόμενοι…
Αυτό συμβαίνει, επειδή στο Απόλυτο, υπάρχουν επίσης, οι διαδοχικές μυστικιστικές εξυψώσεις, που είναι πολύ πέρα από κάθε κατανόηση.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Επιστροφή μου στο Θιβέτ»)
