Αναμφίβολα αποδεικνύεται επείγον να ξαναπερνάμε μηνιαίως το τετράδιο ή σημειωματάριο μας με το σκοπό να διαπιστώνουμε μόνοι μας την προοδευτική πορεία της ονειρικής μνήμης.

Η οποιαδήποτε πιθανότητα λησμονιάς πρέπει να εξαλείφεται. Δεν πρέπει να συνεχίζουμε με τις πρακτικές που ακολουθούν ενόσω δεν έχουμε επιτύχει την τέλεια μνήμη.

Ειδικότερα αποδεικνύονται ενδιαφέροντα εκείνα τα δράματα που βγαίνουν από άλλους αιώνες ή που εξελίσσονται σε περιβάλλοντα που δεν έχουν καμιά σχέση με την σε εγρήγορση ύπαρξη του ονειρευόμενου.

Πρέπει να βρισκόμαστε σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, επάγρυπνου νεωτερισμού και να δώσουμε μια πολύ ξεχωριστή προσοχή στη μελέτη λεπτομερειών που περιλαμβάνουν εξειδικευμένα ζητήματα, συνομιλίες, συναντήσεις, ναούς, ασυνήθιστες δραστηριότητες σε σχέση με άλλους ανθρώπους, κτλ, κτλ, κτλ.

Όταν έχει επιτευχθεί η πλήρης ανάπτυξη της ονειρικής μνήμης, όταν έχει πια εξαλειφθεί και η παραμικρή πιθανότητα λησμονιάς, η διεργασία συμβολισμού θα ανοίξει το δρόμο της αποκάλυψης.

Τη βασική Επιστήμη της ερμηνείας των ονείρων οφείλουμε να την αναζητήσουμε στο νόμο των φιλοσοφικών αναλογιών, στο νόμο της αναλογίας των αντιθέτων, στο νόμο των αντιστοιχιών και της αριθμολογίας.

Οι αστρικές εικόνες που αντανακλώνται στον καθρέφτη της φαντασίας, ουδέποτε πρέπει να μεταφράζονται κατά λέξη, διότι είναι απλώς συμβολικές αναπαραστάσεις των αρχετυπικών αξιών και πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τον ίδιο τρόπο που ένας μαθηματικός χρησιμοποιεί τα αλγεβρικά σύμβολα.

Δεν είναι περιττό να πούμε ότι ένα τέτοιου είδους ιδέες κατεβαίνουν από τον κόσμο του καθαρού Πνεύματος.

Οι αρχετυπικές ιδέες κατέρχονται προφανώς από το Είναι, επέρχονται αξιοθαύμαστες πληροφορώντας μας, είτε για την ψυχολογική κατάσταση του ενός ή του άλλου κέντρου της μηχανής, είτε για πολύ βαθειά εσωτεριστικά θέματα, είτε για πιθανές επιτυχίες ή κινδύνους, κτλ., ενδεδυμένες πάντοτε το ένδυμα του συμβολισμού.

Το άνοιγμα αυτού ή εκείνου του αστρικού συμβόλου, της μιας ή της άλλης σκηνής ή μορφής, με σκοπό την εξαγωγή της ουσιώδους ιδέας, είναι δυνατό μόνο μέσω του “λογικού και αντιπαραθετικού διαλογισμού του Είναι”.

Φτάνοντας σ’ αυτήν την κατάσταση της πειθαρχίας της “Γιόγκας του Ονείρου”, γίνεται απαραίτητη η είσοδος στην Ταντρική όψη του ζητήματος.

Η Αρχαία Σοφία διδάσκει ότι η Τονάντσιν (η Ντέβι Κουνταλίνι), η ιδιαίτερη Κοσμική θεϊκή μας Μητέρα (διότι ο καθένας έχει τη δική του ξεχωριστή), μπορεί να προσλάβει την οποιαδήποτε μορφή, διότι είναι η καταγωγή όλων των μορφών, για αυτό και είναι σημαντικό να διαλογίζεται ο Γνωστικός σε αυτήν προτού αποκοιμηθεί.

Ο δόκιμος θα πρέπει να εισέρχεται καθημερινά στη διαδικασία του ονείρου, επαναλαμβάνοντας με πολλή πίστη την ακόλουθη προσευχή: “ΤΟΝΑΝΤΣΙΝ, ΤΕΤΕΟΪΝΑΝ, Ω Μητέρα μου, έλα σε μένα, έλα σε μένα!”

Σύμφωνα με την Ταντρική Επιστήμη, αν ο Γνωστικός επιμείνει σ’αυτήν την πρακτική, αργά ή γρήγορα θα αναδυθεί ως δια μαγείας εν μέσω των μεταβαλλόμενων και άμορφων εκφράσεων των ονείρων, ένα μυητικό στοιχείο.

Μέχρις ότου δεν έχει εντοπιστεί πλήρως αυτός ο μυητής, είναι απαραίτητο να συνεχίζει κανείς να καταγράφει τα όνειρα του στο τετράδιο ή σημειωματάριο.

Η βαθιά μελέτη και ανάλυση καθενός σημειωμένου ονείρου, αποδεικνύεται αμετάθετη στην εσωτεριστική πειθαρχία του Ταντρικού ονείρου.

O ειλικρινής Γνωστικός που φθάνει σε αυτό το στάδιο της Ταντρικής πειθαρχίας, είναι αναμφίβολα, για τον λόγο αυτό, έτοιμος να κάνει το ακόλουθο βήμα, που θα είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου μας.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μυστική Δοξασία του Αναουάκ»)