Θα αρχίσουμε να μιλάμε για κάτι ανησυχητικό, το οποίο παρ’ όλο που είναι του κοσμικού τύπου σχετίζεται κατά κάποιο τρόπο με την Εσωτε­ρική Αυτοπραγμάτωση του Είναι. Θέλω να αναφερθώ με έμφαση στην σε­λήνη. Είναι καλό να γνωρίζουμε τις επιδράσεις της σελήνης, την σχέση αυ­τού του δορυφόρου με εμάς τους ίδιους και με τον πλανήτη γη γενικά.

Υπάρχουν δύο αντιφατικές θεωρίες σχετικά με τον σεληνιακό δορυ­φόρο. Η μια βεβαιώνει με εμφατικό τρόπο πως η σελήνη είναι ένα κομμάτι της γης εκτοξευμένο στο διάστημα. Είναι μερικοί συγγραφείς του ψευδοε­σωτερικού τύπου που εκθειάζουν αυτή την θεωρία. Βεβαιώνεται πως πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια, όταν ο κομήτης Κόντορ συγκρούστηκε με τον δικό μας κόσμο γη, δύο κομμάτια από τον δικό μας πλανήτη εκτοξεύτηκαν στο διάστημα. Να οι δύο σελήνες. Διότι είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι πι­στεύουν ότι έχουμε μία σελήνη, όμως στην πραγματικότητα έχουμε δύο, η μία τόσο μικρή που γίνεται αντιληπτή μόνο μέσω του τηλεσκοπίου σαν ένας κόκκος φακής. Είναι μερικά χιλιόμετρα σε έκταση και αρκετά απομα­κρυσμένη από τον δικό μας κόσμο γη. Ονομάζεται Λιλίτ και γυρίζει γύρω από τον κόσμο μας. Αυτή είναι η Μαύρη Σελήνη. Δεν θα ασχοληθούμε με την Λιλίτ. Είναι αναγκαίο να ασχοληθούμε με τον δορυφόρο που μας φωτί­ζει κάθε βράδυ, διότι διατηρεί μία εσωτερική σχέση με το ψυχολογικό μέ­ρος του καθένα από εμάς.

Στο όνομα της αλήθειας θα πρέπει να πούμε ότι ο δορυφόρος μας εί­ναι πιο παλιός από τον κόσμο μας και αποδείχθηκε τώρα με τα δείγματα του άνθρακα 14. Έχουνε εξετασθεί προσεκτικά οι πέτρες που έφεραν οι αστροναύτες και ξεκαθαρίστηκε οριστικά αυτή η θέση. Ο ανατολικός κό­σμος βεβαιώνει με έμφαση ότι η σελήνη είναι η μητέρα της γης. Να δύο γνώμες για τον δορυφόρο μας και εμείς πρέπει να ξεδιαλύνουμε το μυστή­ριό τους. Είναι ένα κομμάτι γης εκτοξευμένο στο διάστημα; Έτσι το βεβαι­ώνουν πολλοί ψευδοεσωτεριστές ακόμη και διάσημοι εσωτεριστές. Είναι πιο παλιά από την γη; Έτσι το βεβαιώνει ο ανατολικός κόσμος. Ποια από τις δύο θεωρίες είναι ακριβής; Τα γεγονότα θα πρέπει να μιλήσουνε.

Ένας συγκεκριμένος συγγραφέας του οποίου το όνομα δεν αναφέρω, διότι στ’ αλήθεια εμείς με κανένα τρόπο δεν πρέπει να κάνουμε κριτική σε κανένα, τόλμησε να πει πως είναι ένας καινούριος πλανήτης που γεννιέται. Βρίσκεται σε διαδικασία σχηματισμού και βαμπιρίζει ή απομυζά την Γη, ζει από την Γη αλλά οι Ανατολικοί λένε ότι η Γη είναι αυτή που την βαμπι­ρίζει. Ποιος έχει δίκιο; Ας πάμε στα γεγονότα: οι αστροναύτες ήταν στην σελήνη. Εσείς το ξέρετε, κανένας δεν το αρνείται. Έχουν πάρει φωτογρα­φίες και δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει ότι η σελήνη απομυζά την γη. Αν την απομυζούσε θα υπήρχε ζωή στην σελήνη. Αλλά συμβαίνει να μοιάζει με μπάλα μπιλιάρδου, σβησμένα ηφαίστεια, θάλασσες χωρίς νερό, άμμος και περισσότερη άμμος, πέτρες και περισσότερες πέτρες, τεράστιοι βράχοι και τίποτα από ζώα ή φυτική ζωή. Τότε τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν απομυζά την γη, αλλά η γη ναι απομυζά την σελήνη. Αν και δεν έχει πια τι να της απομυζήσει, διότι έχει πλούσια ορυκτή, φυτική, ανθρώπινη ζωή. Δηλαδή, ναι, απορρόφησε την ζωή της σελήνης. Αν η σελήνη απομυ­ζούσε την γη θα είχε ζωή, αλλά είναι αρκετά πεθαμένη.

Λένε οι ανατολικοί πως είναι η μητέρα της γης, συμφωνώ με αυτή την αντίληψη. Αλλά πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε κάτι στην πραγματι­κότητα γύρω από την σελήνη; Κάτι που να μην είναι απλή επανάληψη από αυτό που λένε οι ανατολικοί ή οι δυτικοί; Μόνο με την Εστεσχονεάνα όραση, μόνο με αυτό το είδος της όρασης και με κανένα άλλο. Είναι το μόνο που μπορεί να μας επιτρέψει να ερευνήσουμε κάτι γύρω από την σε­λήνη. Αλλά τι είδος όρασης είναι αυτή; Είναι ένας τύπος όρασης που δεν ανήκει στον κατώτερο ψυχισμό. Είναι ο τύπος όρασης εκείνου που γνωρίζει το Φως του Φωτός, την Εξυπνάδα της Εξυπνάδας, την Αλήθεια της Αλή­θειας, το Κρυμμένο του Κρυμμένου. Μήπως θα μπορούσε να κατέχει αυτόν τον τύπο όρασης αυτός που ακόμα δεν έχει καταστρέψει τα ψυχικά ακό­λουθα που φέρει στο εσωτερικό του; Πράγματι όχι. Μόνο με αυτόν τον βαθμό όρασης θα ήτανε δυνατό να ξέρουμε κάτι βέβαιο γύρω από την Σελήνη.

Στο όνομα της Αλήθειας πρέπει να σας πω ότι εγώ σαν μυημένος η Μποντισάτβα, έπρεπε να δουλεύω σε περασμένους Μαχανβαντάρας και γνώρισα την αρχαία Γη-Σελήνη. Τότε εκείνος ο δορυφόρος ήτανε ακόμα ένας κόσμος σαν τον δικό μας κόσμο. Είχε πλούσια ορυκτή ζωή, φυτική, ζωική, ανθρώπινη, θυελλώδεις θάλασσες, ενεργά ηφαίστεια κ.λ.π. όλοι οι δορυφόροι του ηλιακού μας συστήματος έπαιρναν μέρος στο περασμένο ηλιακό σύστημα που στον εσωτερισμό ονομάζεται Σεληνιακή Αλυσίδα. Οποιοδήποτε ηλιακό σύστημα γεννιέται, μεγαλώνει, γερνάει και πεθαίνει. Έτσι έγινε με την Σεληνιακή Αλυσίδα, περιλαμβάνοντας και την σελήνη που μας φωτίζει το βράδυ. Ο χρόνος δράσης ονομάζεται στον εσωτερισμό Μαχανβαντάρα, η κοσμική νύχτα ονομάζεται Πραλάγια. Έτσι λοιπόν η σε­λήνη είχε ζωή και είναι η μητέρα της γης, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.

Όταν έφτασε η κοσμική νύχτα η σεληνιακή ζωή τραβήχτηκε στις ανώτερες διαστάσεις της φύσης και του κόσμου. Ο γεωλογικός φλοιός έμεινε εγκαταλελειμμένος, οι θάλασσες σιγά σιγά εξαντλήθηκαν, εξατμί­σθηκαν και τα ηφαίστεια εξάντλησαν τις φωτιές τους μετά την έβδομη με­γάλη φυλή. Η σελήνη είχε επτά μεγάλες φυλές, αλλά όταν τελείωσε η έβδομη μεγάλη φυλή, όλη η σεληνιακή ζωή απορροφήθηκε στην τέταρτη διάσταση, αργότερα στην πέμπτη, έπειτα στην έκτη και τέλος στην έβδομη διάσταση. Ο φυσικός φλοιός έμεινε εγκαταλελειμμένος, μετατράπηκε σε ένα πτώμα. Εκείνο το περασμένο ηλιακό σύστημα του οποίου οι μόνοι εκ­θέτες σήμερα είναι οι σεληνιακοί δορυφόροι του τωρινού συστήματός μας, πέθανε φυσικά αλλά συνεχίζει να υπάρχει από την σκοπιά εκείνου που λέ­γεται ουσία. Δηλαδή σε τελική σύνθεση μετατράπηκε σε κάτι που θα μπο­ρούσαμε να πούμε προ-ύλη, σε κάτι που ονομάζεται Ιλιάστερ.

Τι είναι το Ιλιάστερ; Θα λέγαμε ότι είναι η πρώτη ύλη για την φυσική μας ύλη. Όμως ούτε και αυτός ο πολύ μοντέρνος όρος μας ικανοποιεί. Είναι ουσία, είναι το Μουλαπρακρίτι των ανατολικών κ.λ.π. Φαίνεται απίστευτο αλλά, σε τελική σύνθεση, το ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να ελαττω­θεί σε ένα σπόρο σε Ιλιάστερ και αυτό είναι όλο. Ας πάρουμε ένα δέντρο, ένα δέντρο έχει αναπτυχθεί από ένα σπόρο και ο σπόρος βρίσκεται «σε δύ­ναμη» στον κορμό, τα κλαδιά, τα λουλούδια, τα φύλλα, τα φρούτα. Το Ιλιάστερ είναι ο σπόρος οποιουδήποτε ηλιακού συστήματος.

Έτσι λοιπόν, η Σεληνιακή Αλυσίδα ελαττώθηκε στο Ιλιάστερ της. Η ύλη έμεινε «σε δύναμη» στο Ιλιάστερ, έμεινε σε λανθάνουσα κατάσταση.

Έχω να πω στο όνομα της αλήθειας, πως δια μέσου εκείνου του αναφερόμενου τύπου όρασης, τύπου βαθιάς εσωτερικής φύσης, μπορέσαμε να ερευνήσουμε τους κόσμους στο Ιλιάστερ τους. Είναι πιο πέρα από τον χρόνο, πιο πέρα από την αιωνιότητα κατατεθειμένοι στο βαθύ διάστημα. Η Εστεσχονεάνα, να ο τύπος της όρασης που μας έχει επιτρέψει να ερευνή­σουμε το Μουλα-Πρακρίτι, κόσμους κατατεθειμένους στην βαθιά αγκαλιά του Ανεκδήλωτου, οι οποίοι περιμένουν μια καινούρια εκδήλωση. Πόσο ενδιαφέρον είναι αυτό!

Ωραία, όταν άρχισε το χάραμα της Καινούριας Δημιουργίας, του και­νούριου Μαχανβαντάρα, δηλαδή της καινούριας μεγάλης ημέρας στην οποία είμαστε τώρα, ο Αιτιατός Λόγος μπήκε σε δραστηριότητα. Αυτός εί­ναι εκείνος που άρχισε τον ηλεκτρικό ανεμοστρόβιλο, την Ηλεκτρική Λαί­λαπα, και ήτανε αυτός ο ηλεκτρισμός που διέκρινε τότε το πρωτόγονο Ιλιά­στερ, και μόλις αυτό διακρίθηκε μπήκε σε δράση ο Δυϊσμός. Όμως το Ιλιάστερ (αν και καθ’ εαυτό είναι δυϊκό) είναι μονιστικό. Περικλείει το Πουρούσα και το Πρακρίτι, δηλαδή το Πνεύμα και την Ουσία και για αυτό είναι μονιστικό. Ο ηλεκτρισμός του Αιτιατού Λόγου στο Χάραμα της Δη­μιουργίας διέκρινε το Ιλιάστερ και ανέβλυσε το Ιντέος, δηλαδή το Χάος, το Μυστέριουμ Μάγκνουμ, το Μάγκνουμ Λίμβους. Υπάρχουν δύο υπαρ­ξιακά Λίμβους: Το Μάγκνους Λίμβους του Μακρόκοσμου και το Λίμβους του Μικρόκοσμου.

Έτσι όπως από το Μάγκνους Λίμβους αναβλύζει ξανά το σύμπαν και ξυπνάει σε μια καινούρια δραστηριότητα, έτσι επίσης από το Μικροκο­σμικό Λίμβους μας μπορεί να αναβλύσουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, αν έτσι το θελήσουμε. Όταν ανάβλυσε το Μάγκνους Λίμβους (σαν αποτέλεσμα της διαφοροποίησης που άρχισε ο Αιτιατός Λόγος) αμέ­σως μπήκε σε δραστηριότητα ο Ηλιακός Λόγος, η Φωτιά. Έτσι έπρεπε να είναι. Οι Ελοΐμ ξεδιπλώνοντας τον εαυτό τους μετατράπηκαν σε Πατέρα-Μητέρα, σε Υπέρτατη Δημιουργική Ένωση από Αυτόν και Αυτήν, από Όσιρις-Ίσις. Από εκεί ανάβλυσε ο Τρίτος Λόγος, ο Καμπίρ, η Φωτιά που έκανε εκείνο το Μάκγνους Λίμβους, όπου ήτανε ο σπόρος αυτού του Σύ­μπαντος. Εκεί περιέχονταν «σε δύναμη» η ύλη. Αυτή είναι η αυθεντική πρωτότυπη Πρώτη Ύλη, η Προ-Ύλη, και βρισκόταν εν δυνάμει περιμένο­ντας. Η φωτιά γονιμοποίησε το Μάγκνους Λίμβους και τότε η σεληνιακή ζωή μπήκε ξανά σε δραστηριότητα. Η Πρώτη Ύλη ανέβλυσε στην Ύπαρξη.

Τα τέσσερα στοιχεία, θεμελιακή βάση της ύπαρξης των πλασμάτων, Φωτιά, Αέρας, Νερό, Γη αναμφισβήτητα έχουν την πρωτότυπη Πρώτη Ύλη τους, το Ιλιάστερ τους. Όποιος κατορθώνει να χειρίζεται το Ιλιάστερ των στοιχείων, πραγματικά μετατρέπεται σε βασιλιά των στοιχείων της Φύσης και του Κόσμου. Έτσι ανέβλυσαν τα στοιχεία: η Φωτιά κρυσταλλώθηκε σε Αέρα, ο Αέρας σε Νερό, το Νερό σε Γη και ήλθε στην ύπαρξη ένας καινού­ριος κόσμος, ένα καινούριο ηλιακό σύστημα, μια καινούρια Γη κόρη της Σελήνης, κόρη του Σεληνιακού Πνεύματος.

Η Γη στην αρχή ήταν απλώς διανοητική κατά τον Πρώτο Γύρο, αστρική κατά τον Δεύτερο Γύρο, αιθερική κατά τον Τρίτο Γύρο και τώρα που είμαστε στον Τέταρτο Γύρο είναι φυσική. Στον Πέμπτο Γύρο θα γίνει πάλι αιθερική, στον Έκτο Γύρο θα ξαναγίνει αστρική, στον Έβδομο Γύρο θα ξαναγίνει διανοητική και στο τέλος η ζωή θα επιστρέψει στην Πρωταρ­χική Πρώτη Ύλη, στο Ιλιάστερ, στην Φύτρα από την οποία βγήκε, στον αυ­θεντικό σπόρο της. Π.χ. όπως στην φύτρα ενός δέντρου περιέχεται «σε δύ­ναμη» όλο το δέντρο, έτσι στην φύτρα του Σύμπαντος περιέχεται «σε δύ­ναμη» όλο το Σύμπαν. Ας δείτε ότι η ποικιλία είναι μονάδα.

Να καταλαβαίνετε πόσο λανθασμένοι είναι πολλοί ψευδοεσωτερι­στές, ψευδοαποκρυφιστές και επιστήμονες όταν λένε ότι η Σελήνη είναι ένα κομμάτι της γης εκτοξευμένο στο διάστημα. Αυτή η αντίληψη είναι ψεύ­τικη. Σήμερα αυτό το χοντροκομμένο κέλυφος που έχει μείνει, αυτό το πτώμα ήδη χωρίς ζωή, πεθαμένο γυρνάει γύρω από την κόρη του την Γη. Αυτή συνεχίζει να της απορροφά όλα τα στοιχεία της, αν και δεν έχει τι να απορροφήσει πλέον. Έτσι λοιπόν δεν είναι η Σελήνη που απομυζά την Γη, είναι η Γη που έχει απομυζήσει την Σελήνη.

Πρέπει να ερευνήσουμε κατευθείαν. Στο όνομα ης Αλήθειας πρέπει να δώσω μαρτυρία ότι σαν Μποντισάτβα έζησα στην αρχαία Γη-Σελήνη και γνώρισα τις επτά μεγάλες φυλές της και τους δυνατούς πολιτισμούς της. Θα έρθει μια μέρα στην οποία το φτυάρι των αστροναυτών, αρχαιολόγων, γεω­λόγων που θα πάνε εκεί, θα ανακαλύψει στο σεληνιακό υπέδαφος ίχνη από τις αρχαίες κουλτούρες. Τότε θα καταλάβουν ότι πραγματικά η Σελήνη εί­ναι πιο αρχαία από την Γη.

Αυτό το κρύο πτώμα δυστυχώς ακτινοβολεί σήμερα θάνατο και ερή­μωση. Υπάρχει κάπου ένας αδελφός που του ήλθε να κοιτάζει σταθερά την Σελήνη επί ώρες. Στο τέλος έχασε τα μάτια του, έμεινε τυφλός για πάντα, αυτός ο αδελφός έχει πλέον αποσαρκωθεί.

Η σελήνη επειδή είναι η μητέρα της Γης, έχει μεγάλη επιρροή στην παλίρροια και στην άμπωτη, στον χυμό των φυτών, στους κύκλους των ασθενειών κ.λ.π. είναι όμως και φίλη των μαγγανειοποιών και των μαύ­ρων μάγων. Ας θυμηθούμε τις μάγισσες της Θεσσαλίας που γνώριζαν σε βάθος τα Μυστήρια της Σελήνης. Ας θυμηθούμε τους μαύρους Ταντρικούς της Βεγγάλης και επίσης αυτούς πιο πέρα από τα Ιμαλάια, που δεν αγνοούν τα Μυστήρια της Σελήνης.

Οι Μύστες του συνειδητού Κύκλου της Ηλιακής Ανθρωπότητας που δρα πάνω στα ανώτερα κέντρα του Είναι, διατηρούν πολλά μυστικά σχετικά με την όγδοη βυθισμένη σφαίρα, που είναι του σεληνιακού τύπου. Όταν με­λετάει κανείς την Αινειάδα του Βιργιλίου, του ποιητού της Μάντουας, του Δάσκαλου του Φλωρεντινού Δάντη Αλιγέρη, μπορεί να θυμηθεί καλά αυτό που είπε τότε ο Μέγας Μυημένος Βιργίλιος όσον αφορά τα νησιά Στροφά­δες και εκείνη την μάγισσα ονομαζόμενη Κελαινώ.

Στο όνομα της αλήθειας λέμε ότι η Σελήνη είναι καταχθόνια, τρομα­χτικά μηχανική, δυστυχώς την κληρονομούμε στο αίμα, στα κόκαλα, στον ψυχισμό, σε όλα. Ναι, ο κόσμος μας Γη με όλα τα πλάσματά της, είναι κόρη της Σελήνης.

Ο κόσμος του Ιεσόντ, ο υδράργυρος ή ζωτικός ή αιθερικός κόσμος περιέχει στον εαυτό του την Σελήνη. Γη και σελήνη στον Ιεσόντ είναι σαν ένα αυγό με δύο κρόκους. Η κρυστάλλωση από κάθε σπόρο τόσο στα ζώα όσο και στα φυτά και σε όλα αυτά που ήταν, είναι και θα είναι οφείλεται στις σεληνιακές ακτινοβολίες. Ποιο είναι το μυστήριο π.χ. ενός δέντρου; Ο σπόρος του, η βλάστησή του. Ποιο είναι το μυστήριο ενός ανθρώπου; το σπέρμα του. Τότε στο σπέρμα είναι το Μυστέριουμ Μάγκνουμ του ανθρώ­που. Αν εμείς δεν δουλεύουμε με το Μυστέριουμ Μάγκνουμ του ανθρώπι­νου σπέρματος, δεν θα πετύχουμε ποτέ την Εσωτερική Αυτοπραγμάτωση του Είναι, αυτό είναι φανερό.

Αναμφισβήτητα όταν ανάβλυσε αυτό το σύμπαν από την πρωταρχική Πρώτη ύλη του, όταν ο Κριός, το Αρνίο, η Ιερή Φωτιά γονιμοποίησε το Μέγα Λίμβους ανάβλυσε η ζωή. Μόνο από την πλευρά του Κριού ή της Φωτιάς ή του Αρνιού, που μπορούν να γραφούν με τα τέσσερα γράμματα ΙΝΡΙ, είναι δυνατόν να ανεξαρτητοποιηθούμε από τις σεληνιακές δυνάμεις. Αλλιώς δεν είναι δυνατό, η μηχανικότητα είναι τρομαχτική.

Κάποτε σας είχα πει ότι ο Ήλιος έχει δημιουργήσει αυτή την φυλή για να κάνει ένα πείραμα, ποιο; Να δημιουργήσει Ηλιακούς Ανθρώπους, και οι δημιουργίες ήταν λίγες. Στην εποχή του Αβραάμ πραγματοποιήθηκαν μερικές ανθρώπινες δημιουργίες. Στην διάρκεια των πρώτων οκτώ αιώνων του χριστιανισμού υπήρξαν άλλες ανθρώπινες δημιουργίες. Στον Μεσαίωνα υπήρξαν μερικές και τώρα αυτές τις στιγμές ο Ήλιος κάνει υπερπροσπά­θειες για να δει αν πετύχει μερικές άλλες δημιουργίες. Το προσπαθεί πριν φτάσει ο Ερκόλουμπους, ο κόσμος που έρχεται να προκαλέσει την παγκό­σμια πυρκαϊά και την επανάσταση των αξόνων της γης με το επακόλουθο τέλος της Μεγάλης Άριας Φυλής. Μόνο μέσω της Φωτιάς του Λόγου, μέσω του Κριού, θα μπορούσαμε να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή μη­χανικότητα.

Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι μηχανικά εκατό τοις εκατό, ασυ­νείδητα, δουλεύουν με την συνείδηση κοιμισμένη, ζουν κοιμισμένα, δεν ξέ­ρουν από πού έρχονται ούτε που πάνε, είναι βαθιά υπνωτισμένα. Η ύπνωση είναι συνολική. Συλλογική, ρέει σε όλη την φύση, προέρχεται από το βδε­λυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ. Αυτή η φυλή είναι υπνωτισμένη, ασυνεί­δητη, βυθισμένη σε βαθύ ύπνο. Μόνο καταστρέφοντας το εγώ, εξαλείφο­ντάς το, ελαττώνοντάς το σε κοσμική σκόνη, είναι δυνατό να αφυπνι­στούμε.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε με πλήρη σαφήνεια, ότι περίπου όλα τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα πολύ κατώτερο επίπεδο του Είναι. Πρώτα απ’ όλα ας σκεφτούμε λιγάκι, ας συλλογιστούμε για μια στιγμή πάνω στους ίδιους τους εαυτούς μας. Έχουμε αναβλύσει από μια ιδιαίτερη ακτίνα της δημιουργίας, ο καθένας από εμάς έχει την ιδιαίτερη ακτίνα της δημιουργίας του. Σε αυτή την ακτίνα στην οποία ανήκουμε υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι. Μερικοί είναι σε επίπεδα αρκετά κατώτερα, άλλοι σε επίπεδα λίγο πιο ψηλά.

Το να φωτίσουμε την Αντικειμενική Λογική του Είναι αναφέρεται στην εξάλειψη των υποκειμενικών στοιχείων, στην εξάλειψη των διαφόρων εγώ. Ένα είναι το επίπεδο του διανοητικού και άλλο του συγκινησιακού ατόμου. Ένα είναι το επίπεδο της τίμιας και μετριόφρονος γυναίκας και άλλο το επίπεδο της μη τίμιας και μη μετριόφρονος γυναίκας. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα του Είναι.

Εσείς αγαπητοί μου αδελφοί, δια μέσου αυτών των διαλέξεων έχετε λάβει πολλή εσωτερική εκπαίδευση, σας έχουμε δείξει πώς να ανεξαρτητο­ποιείστε από τις σεληνιακές δυνάμεις που είναι μηχανικές και πώς να απο­κτήσετε την Ηλιακή Εξυπνάδα. Σας έχω πει ότι δια μέσου της Φωτιάς μπο­ρούμε να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή μηχανικότητα, δια μέσου της Φωτιάς μπορούμε να μετατραπούμε σε Ηλιακούς Ανθρώπους, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να είμαστε όλοι ειλικρινείς.

Καταλάβατε ήδη ποιο είναι το επίπεδο του Είναι σας; Το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Είσθε συνειδητοί ότι είστε υπνωτισμένοι; Ότι είστε κοιμισμένοι; Έχετε καταλάβει ότι ταυτιζόσαστε όχι μόνο με τα εξω­τερικά πράγματα αλλά επίσης είστε ταυτισμένοι με τον ίδιο τον εαυτό σας; Με τις λάγνες σκέψεις σας, με την μέθη σας, με την φιλαργυρία σας, με τους θυμούς σας, με την αυτοσημασία σας, την ματαιοδοξία σας, την περη­φάνια σας, την μυστικιστική υπερηφάνεια σας, με την αυτοαξία σας; Κατα­λάβατε ήδη εσείς ότι όχι μόνο έχετε ταυτιστεί με το εξωτερικό αλλά και με αυτό που είναι η υπερηφάνεια, αυτό που είναι η ματαιοδοξία;

Π.χ. νικήσατε εσείς την ημέρα ή η ημέρα νίκησε εσάς; Τι κάνατε την σημερινή ημέρα αγαπητοί αδελφοί; Τι ψυχολογικό ελάττωμα εξαλείψατε; Είστε σίγουροι ότι δεν έχετε ταυτιστεί σήμερα με κάποια μοχθηρή σκέψη ή με κάποια φιλάργυρη σκέψη ή με την υπερηφάνεια ή με τον υβριστή ή με κάποια απασχόληση, με κάποιο χρέος κ.λ.π.; Είστε σίγουροι γι’ αυτό; Νι­κήσατε την μέρα ή η μέρα νίκησε εσάς; Τι κάνατε σήμερα; Καταλάβατε το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Περάσατε σε κάποιο ανώτερο επί­πεδο του Είναι ή μείνατε όπου είσαστε; Τι κάνατε ή σε τι αφοσιωθήκατε την σημερινή μέρα; Η ημέρα νίκησε εσάς ή εσείς νικήσατε την ημέρα;

Νομίζετε εσείς ότι είναι δυνατόν να περάσουμε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι εάν δεν εξαλείψουμε ένα συγκεκριμένο ψυχολογικό ελάτ­τωμα ή μήπως είσθε ευχαριστημένοι με το επίπεδο του Είναι στο οποίο βρίσκεστε; Ξανά επαναλαμβάνω ότι στην ακτίνα στην οποία είμαστε υπάρ­χουν διάφορα επίπεδα του Είναι. Εάν όλη την ζωή μας μένουμε στο ίδιο επί­πεδο, τότε τι είναι αυτό που κάνουμε;

Για κάθε επίπεδο υπάρχουν συγκεκριμένες πίκρες, συγκεκριμένος πόνος, αυτό είναι φανερό. Όλοι παραπονιούνται ότι υποφέρουν, όλοι παρα­πονιούνται για προβλήματα, όλοι παραπονιούνται για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, για τις μάχες τους. Τότε αναρωτιέμαι ένα πράγμα: απα­σχολούνται οι αδελφοί να περάσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι; Πραγματικά όσο είμαστε σε κάποιο επίπεδο του Είναι, θα πρέπει να επανα­λαμβάνονται ξανά όλες οι ανάποδες καταστάσεις που ήδη γνωρίζουμε, όλες οι πίκρες στις οποίες βρισκόμαστε, θα πρέπει να αναβλύζουν κάθε φορά τα ίδια προβλήματα. Πολλοί παραπονιούνται και λένε: Ωραία, τι να κάνω για να περάσω σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι; Τι να κάνω για να φύγω από το μπέρδεμα στο οποίο βρίσκομαι;

Τους εξηγώ ότι πρέπει να εξαλείψουν συγκεκριμένα ελαττώματα αλλά δεν θέλουν να καταλάβουν. Κάτω από εμάς, από καθένα από εμάς υπάρχουν διάφορα σκαλοπάτια. Στο επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε υπάρ­χουν προβλήματα, τις μάχες ήδη τις γνωρίζουμε, οι δυσκολίες είναι ίδιες και τίποτε δεν αλλάζει ενώ είμαστε σε αυτό το επίπεδο στο οποίο βρισκό­μαστε. Κάθε φορά θα αναβλύζουν οι ίδιες δυσκολίες. Θέλετε εσείς να αλ­λάξετε; Δεν θέλετε να έχετε τα προβλήματα που τόσο σας θλίβουν, τα οικο­νομικά, τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα πνευματικά, τα οικογενειακά, τα εμπορικά, τα της λαγνείας, τα του μίσους, τα της ζήλιας κ.λ.π. Θέλετε να σωθείτε από τόσες δυσκολίες; Δεν έχετε παρά να περάσετε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι. Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι, απελευθερωνόμαστε λίγο από τις δυνάμεις της σελήνης, τις οποίες φέρουμε όπως ήδη σας είπα στην σάρκα, στο αίμα, στα κόκαλα, στο πνεύμα, στην ψυχή και σε όλα. Δυστυχώς είμαστε γιοι της σελήνης.

Μερικές φορές έχουμε μιλήσει γύρω από το ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρακτηριστικό του κάθε ανθρώπου. Πραγματικά, κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτηριστικό ψυχολογικό χαρακτήρα του, αυτό είναι αλήθεια. Μερικοί έχουν σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την λαγνεία, άλλοι την φιλαργυρία, άλ­λοι το μίσος κ.λ.π. Αλλά ο Ψυχολογικός Χαρακτήρας είναι μια πρόσθεση από ιδιαίτερους τυπικούς χαρακτήρες. Θέλω να σας πω αγαπητοί μου αδελφοί, ότι για κάθε ιδιαίτερο χαρακτήρα υπάρχει πάντα ένα ορισμένο γε­γονός, μια ορισμένη περίσταση. Ένας άνθρωπος είναι λάγνος; Ας παρατη­ρήσει μετά την ζωή του και θα υπάρχουν πάντα σε αυτήν καταστάσεις λα­γνείας συνοδευμένες από καθορισμένα προβλήματα. Αυτός ο άνθρωπος εί­ναι μέθυσος; Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, παρατηρήστε την ζωή του. Εκείνος ο άνθρωπος είναι άπληστος; Ωραία, αυτό είναι το ιδιαί­τερο χαρακτηριστικό του και γύρω του θα υπάρχουν φυλακές, οικονομικά προβλήματα, δικηγόροι, φιλονικίες κ.λ.π. Για κάθε ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρακτήρα υπάρχει πάντα μια σειρά από καθορισμένες καταστάσεις που επαναλαμβάνονται πάντα, πάντα, πάντα!

Έτσι λοιπόν αν εμείς δεν γνωρίζουμε το ιδιαίτερο ψυχολογικό χαρα­κτηριστικό μας βαδίζουμε άσχημα, χρειάζεται να το γνωρίσουμε αν θέ­λουμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι. Χρειάζεται να εξα­λείψουμε από εμάς τα ανεπιθύμητα στοιχεία που συνιστούν αυτό το ιδιαί­τερο ψυχολογικό χαρακτηριστικό μας, αντίθετα πως θα περνούσαμε σε ένα ανώτερο επίπεδο; Εσείς θέλετε να πάψετε να υποφέρετε αλλά τίποτα δεν κάνετε για να αλλάξετε, δεν μάχεστε για να περάσετε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι, τότε πως θα μπορούσατε να αλλάξετε;

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεγονός στην ζωή και αυτό είναι η ασυνέ­χεια της φύσης. Όλα τα γεγονότα είναι ασυνεχή. Έτσι λοιπόν είναι ασυνεχή και τα διάφορα επίπεδα του Είναι, αυτό σημαίνει ότι δια μέσου της ανοδι­κής εξέλιξης δεν θα φτάσουμε ποτέ στην τελειότητα. Το δόγμα της ανοδι­κής εξέλιξης δεν χρησιμεύει σε τίποτα παρά για να μας μπλοκάρει. Γνωρίζω πολλούς ψευδοεσωτεριστές και ψευδοαποκρυφιστές, ανθρώπους ειλικρι­νείς, καλόκαρδους, μποτιλιαρισμένους στο δόγμα της ανοδικής εξέλιξης που περιμένουν να τους τελειοποιήσει ο χρόνος. Περνάνε χιλιάδες και χι­λιάδες χρόνια και ποτέ δεν τελειοποιούνται, γιατί; Διότι δεν κάνουν τίποτε για να αλλάξουν το επίπεδο του Είναι. Παραμένουν πάντα στο ίδιο σκαλο­πάτι.

Χρειάζεται να περάσουμε πιο πέρα από το δόγμα της ανοδικής εξέλι­ξης και να μπούμε στον επαναστατικό δρόμο, στον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης. Η ανοδική εξέλιξη και η δίδυμή της αδελφή η καθοδική εξέλιξη, είναι δύο νόμοι που διαδικάζονται ταυτόχρονα σε όλα τα δημιουρ­γήματα. Συνιστούν τον μηχανικό άξονα της φύσης και σχηματίζουν τον Τροχό του Σαμσάρα, αλλά ποτέ δεν θα μας φτάσουν στην απελευθέρωση. Υπάρχει ανοδική εξέλιξη στον σπόρο που βλαστάνει, στο φυτό που μεγα­λώνει, που βγάζει κλαδιά και φρούτα. Υπάρχει καθοδική εξέλιξη στο δέ­ντρο που μαραίνεται σιγά-σιγά, εκφυλίζεται, μπαίνει σε βαθιά γεράματα και στο τέλος πεθαίνει! Υπάρχει ανοδική εξέλιξη στο πλάσμα που σχεδιάζεται στην μητρική κοιλιά, στον νεαρό που ρίχνεται στην μάχη για την ζωή. Υπάρ­χει καθοδική εξέλιξη στον γέρο που μπαίνει σε κατάσταση βαθιών γηρα­τειών και στο τέλος πεθαίνει.

Οι Νόμοι της Ανοδικής και Καθοδικής εξέλιξης, είναι καθαρά υλι­στικοί, φυσικοί και δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την εσωτερική Αυτο­πραγμάτωση του Είναι. Δεν τους αρνούμαστε, υπάρχουν, αλλά δεν χρησι­μεύουν για την Αυτοπραγμάτωση. Εμείς αυτό που χρειαζόμαστε είναι να επαναστατήσουμε αληθινά, να μπούμε στον Δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης. Πως θα μπορούσαμε να περάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι, εάν δεν είμαστε επαναστάτες;

Αν κοιτάξουμε τα διάφορα σκαλοπάτια μιας σκάλας αυτά είναι ασυ­νεχή. Έτσι τα διάφορα επίπεδα του Είναι επίσης είναι ασυνεχή και σε κάθε επίπεδο αντιστοιχεί ένα συγκεκριμένο νούμερο δραστηριότητας. Όταν κα­νείς περνάει σε ένα ανώτερο επίπεδο του Είναι πρέπει να κάνει ένα άλμα και να αφήσει όλες τις δραστηριότητες που είχε στο προηγούμενο επίπεδο και να τις αλλάξει. Έρχεται στην μνήμη μου εκείνος ο καιρός της ζωής μου. Πάνε 30, 40 ή 50 χρόνια, ξεπεράστηκε, γιατί; Διότι πέρασα σε ανώτερα επίπεδα του Είναι και αυτό που τότε ήταν για μένα η ύψιστη δραστηριότητα σταμάτησε, κόπηκε διότι σε ανώτερα σκαλοπάτια υπάρχουν άλλες δραστη­ριότητες εντελώς διαφορετικές. Έτσι αν εσείς περνάτε σε ένα ανώτερο επί­πεδο του Είναι πρέπει να αφήσετε πολλά πράγματα που σήμερα είναι ση­μαντικά για σας και ανήκουν στο επίπεδο στο οποίο βρίσκεστε.

Ρέει λοιπόν σαν ένα πήδημα. Αυτό το πήδημα είναι επαναστατικό, αντάρτικο, ποτέ δεν είναι του τύπου της ανοδικής εξέλιξης. Πάντα είναι επαναστατικό και αντάρτικο. Δεν είναι ούτε ανοδικά εξελικτικό ούτε καθο­δικά εξελικτικό αλλά είναι επαναστατικό και αντάρτικο. Εάν εμείς ανέ­βουμε τα διάφορα επίπεδα θα φτάσουμε στο πιο ψηλό επίπεδο του Είναι. Ο ίδιος ο Θεός είναι Εξυπνάδα, είναι η Εξυπνάδα της Εξυπνάδας, είναι το Πνευματικό Φως, είναι το Φως του Πνευματικού Φωτός, είναι η Φλόγα της Φλόγας, η Αλήθεια της Αλήθειας. Τότε για να φτάσουμε σε αυτήν την εμπειρία του Πραγματικού πρέπει να περάσουμε σε ανώτερα επίπεδα του Είναι. Αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω αδιάκοπης επανάστασης, σταθερής επανάστασης.

Όταν μελετάει κανείς τα ευαγγέλια του Χριστού καταλαβαίνει πραγ­ματικά ότι ο Κύριος της Τελειότητας θέλει να απελευθερωνόμαστε. Ας δούμε π.χ. τους Μακαρισμούς. Είναι ηλιακοί εκατό τοις εκατό και όχι σε­ληνιακοί. Αρχίζουν οι μακαρισμοί διδάσκοντάς μας την μη ταύτιση. Μακά­ριοι, λέει ο Κύριος της Τελειότητας, οι φτωχοί τω πνεύματι διότι σε αυτούς ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά ποιοι είναι οι φτωχοί τω πνεύματι; Δεν σας ήρθε να σκεφτείτε; Ένας άνθρωπος που είναι ταυτισμένος με τα λεφτά, το εμπόριο, τις φιλονικίες κ.λ.π. είναι πτωχός τω πνεύματι; Ένας άνθρωπος ταυτισμένος με τον εαυτό του, που είναι γεμάτος εικόνες του εαυτού του, που αισθάνεται μεγάλος, δυνατός, έξοχος, άρρητος κ.λ.π. μή­πως είναι φτωχός τω πνεύματι; Είναι φανερό πως όχι. Αυτός που είναι γε­μάτος από τον εαυτό του δεν έχει αφήσει λίγο χώρο για τον Θεό. Τότε δεν είναι φτωχός τω πνεύματι, πως θα μπορούσε να είναι μακάριος;

Ας κοιτάξουμε π.χ. την υπερηφάνεια. Δεν είναι περήφανος μόνο αυ­τός που έχει λεφτά, αυτός που ανήκει σε μία καλή οικογένεια σικ όπως λέ­γεται. Δεν είναι περήφανος μόνο αυτός που έχει ωραίο αυτοκίνητο, που αι­σθάνεται ευτυχισμένος με αυτό. Υπάρχει και άλλη υπερηφάνεια. Θέλω να αναφερθώ ξεκάθαρα στην μυστικιστική υπερηφάνεια. Μερικές ψευδοεσω­τεριστικές και ψευδοαποκρυφιστικές σχολές λένε: «Μέσω του νόμου της εξέλιξης, κάποια μέρα θα φτάσουμε να είμαστε άρρητοι θεοί, ο άνθρωπος είναι καλεσμένος να μετατραπεί σε Θεό». Βέβαια τέτοιες διδασκαλίες οδη­γούν στην μυστικιστική υπερηφάνεια, στην μεγαλομανία, στην πνευματική υπεροψία. Ακόμα και αν ο άνθρωπος είναι πολύ τέλειος, στην πραγματικό­τητα της αλήθειας, ακόμα και αν έχει φτάσει να είναι ένας Μποντισάτβα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό, ένας άνθρωπος. Θεός είναι ο Πατέρας που είναι εν κρυπτώ, μόνο Αυτός είναι Θεός.

Ο Πατέρας μπορεί να πάρει έναν άνθρωπο αν είναι τέλειος, εάν είναι ένας Μποντισάτβα, να τον βάλει στον νου του, στην καρδιά του ή να τον βά­λει να δουλεύει έξω από τον εαυτό του, σε κάποιο μέρος για να κάνει κάτι. Αλλά να αισθάνεται αυτός ο ανθρωπάκος ότι είναι ένας Θεός, αυτό είναι μεγαλομανία του χειρότερου είδους. Οι Άνθρωποι είναι Άνθρωποι και τί­ποτε άλλο παρά αυτό. Ο Θεός είναι Θεός αλλά εμείς οι Άνθρωποι είμαστε Άνθρωποι.

Αυτός που αισθάνεται πολύ σοφός επειδή έχει μερικές ψευδοεσωτε­ριστικές ή ψευδοαποκρυφιστικές γνώσεις στον νου και πιστεύει ότι είναι ένας μεγάλος μυημένος κ.λ.π. έχει πέσει στην μεγαλομανία, είναι γεμάτος από τον εαυτό του. Ο καθένας από εμάς δεν είναι παρά ένα άθλιο σκουλήκι της γης. Όταν λέω έτσι αρχίζω από εμένα που θεωρούμαι αυτό και τίποτε άλλο παρά αυτό, ένα άθλιο σκουλήκι της λάσπης του κόσμου. Ο θεός είναι θεός και αυτό είναι δικός του λογαριασμός. Εμείς δεν είμαστε θεοί, είμαστε απλώς άθλια σκουλήκια της λάσπης της γης και είναι παράλογο να πιστεύ­ουμε ότι είμαστε θεοί, ότι είμαστε σοφοί. Έτσι στην πραγματικότητα της αλήθειας αγαπητοί μου φίλοι είστε γεμάτοι με τον εαυτό σας. Το να έχετε ψεύτικες εικόνες του εαυτού σας, φαντασίες του εαυτού σας, δεν σημαίνει ότι είστε πτωχοί τω πνεύματι.

Όταν κανείς αναγνωρίζει την δική του μηδαμινότητα και την εσωτε­ρική του μιζέρια, όταν δεν αισθάνεται τόσο υπέροχος, ούτε τόσο σοφός. Όταν καταλαβαίνει ότι είναι ένας αμαρτωλός σαν οποιονδήποτε άλλον, τότε ήδη δεν είναι γεμάτος από τον εαυτό του και θα είναι μακάριος. Αλλά τι εί­ναι αυτό το να είναι κανείς μακάριος; Πολλοί σκέφτονται ότι θα είναι μα­κάριοι την ημέρα που θα πεθάνουν και θα πάνε να απολαύσουν κάπου εκεί πάνω την θεϊκή ευτυχία με τα αγγελάκια. Όχι, αυτό είναι μια ψεύτικη αντί­ληψη, μακαριότητα σημαίνει ευτυχία. Που θα ήταν ευτυχείς; Εδώ και τώρα. Θα εισέλθουν στο βασίλειο των ουρανών; Σωστό να εισέλθουν στο βασί­λειο των ουρανών, αλλά που είναι αυτό; Σε ποιο μέρος του σύμπαντος; Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Το βασίλειο των ουρανών είναι σχη­ματισμένο από τον Συνειδητό Κύκλο της Ηλιακής Ανθρωπότητας που δρα στα Ανώτερα Κέντρα του Είναι. Αυτό είναι το βασίλειο των Ουρανών. Έτσι λοιπόν ας είμαστε πρακτικοί και ας καταλαβαίνουμε αυτά. Έτσι πρέπει να δρούμε, έτσι λένε τα ευαγγέλια.

Το ευαγγέλιο του Κυρίου μας διδάσκει την μη ταύτιση. Όταν κάποιος ταυτίζεται με τον εαυτό του, σκέπτεται ότι θα έχει πολλά λεφτά, ένα αυτο­κίνητο τελευταίο μοντέλο, ή ότι η αρραβωνιαστικιά τον αγαπάει, ή ότι θα πετύχει μία μεγάλη περιουσία, ή ότι είναι ένας μεγάλος κύριος, ή ότι είναι ένας σοφός. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ταυτιζόμαστε με τον εαυτό μας. Πρέπει να αρχίσει κανείς με το να μην ταυτίζεται με τον εαυτό του και μετά να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα. Όταν κανείς δεν ταυτί­ζεται π.χ. με τον υβριστή, τον συγχωρεί, τον αγαπάει, δεν μπορεί να πληγω­θεί. Και εάν κάποιος του πληγώνει την αυτοαγάπη και δεν ταυτίζεται με αυ­τήν είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να αισθανθεί πόνο. Εάν δεν ταυτίζεται με την υπερηφάνεια του, δεν τον νοιάζει να περπατάει στους δρόμους με μπα­λωμένα παντελόνια, γιατί; Γιατί δεν ταυτίζεται με την περηφάνια του.

Πρώτα από όλα να μην ταυτιζόμαστε με τον εαυτό μας και μετά να μην ταυτιζόμαστε με τις περηφάνιες του εξωτερικού κόσμου. Όταν κανείς δεν ταυτίζεται με τον εαυτό του μπορεί να συγχωρέσει. Ας θυμηθούμε την προσευχή του Κυρίου: «Άφες υμίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίε­μεν τοις οφειλέτες ημών». Εγώ σας λέω κάτι παραπάνω, δεν αρκεί το να συγχωρέσουμε, πρέπει να ακυρώνουμε τα χρέη μας, αυτό είναι όλο. Κά­ποιος θα μπορούσε να συγχωρέσει έναν εχθρό αλλά να μην ακύρωνε ποτέ τα χρέη του. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς χρειάζεται να ακυρώσουμε και αυτή είναι η έννοια εκείνης της φράσης που λέει: «συγχώρεσε τις αμαρτίες μας όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας χρωστάνε». Αλλά όσο ταυ­τίζεται κανείς με τον εαυτό του δεν μπορεί να συγχωρέσει κανέναν. Έναν άνθρωπο τον πονάει να τον βρίζουν, να τον ταπεινώνουν, τον πονάει να τον κακοαξιολογούν, γιατί; Γιατί έχει πολύ ζωντανό μέσα του το εγώ της περη­φάνιας, της αυτοαγάπης. Και όσο έχει κανείς το εγώ της αυτοαγάπης τον πονάει να του το πληγώσει κάποιος άλλος. Έτσι εάν δεν ταυτιζόμαστε, τότε είναι εύκολο να συγχωρέσουμε και ακόμα λέω περισσότερο: να ακυ­ρώνουμε τα χρέη μας και αυτό είναι το καλύτερο.

Επίσης το ευαγγέλιο του Κυρίου λέει: «Μακάριοι οι πράοι διότι αυ­τοί θα κληρονομήσουν την γη». Αυτό είναι ένα άλλο πράγμα που κανένας δεν έχει καταλάβει. Μακάριοι ας λέγονται αυτοί που δεν είναι μνησίκακοι, διότι αν είναι κανείς μνησίκακος πως μπορεί να είναι πράος; Ο μνησίκακος περνάει τον καιρό του κάνοντας λογαριασμό: «Αχ εγώ που έκανα τόσες και τόσες χάρες σε αυτό το άτομο. Εγώ που τον υπερασπίστηκα, εγώ που του έκανα τόσα έργα ευσπλαχνίας και να δείτε πως με έχει πληρώσει αυτός ο φίλος, που τόσο τον εξυπηρέτησα και τώρα δεν είναι ικανός να με βοηθή­σει». Να λοιπόν οι λογαριασμοί του μνησίκακου.

Όταν το ευαγγέλιο του Κυρίου μας λέει: «Μακάριοι οι πράοι γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη» πρέπει να το μεταφράζουμε: «Μακάριοι αυτοί που δεν είναι μνησίκακοι». Πως θα μπορούσε να είναι κανείς πράος όταν είναι γεμάτος μνησικακία; Αυτός που είναι γεμάτος από μνησικακία, ζει κάνοντας λογαριασμούς όλη την ώρα και τότε δεν είναι πράος, άρα πως θα μπορούσε να είναι μακάριος; Τι εννοείται σαν μακάριος; Εννοείται ο ευ­τυχής. Είστε σίγουροι ότι είστε ευτυχείς; Ποιος είναι ευτυχής; Έχω γνωρί­σει ανθρώπους που λένε: «Εγώ είμαι ευτυχής, ευχαριστημένος από την ζωή μου, είμαι ικανοποιημένος». Αλλά αυτούς τους ίδιους τους έχω ακούσει να λένε: «Με ενοχλεί ο κύριος Βήτα, μου είναι πολύ αντιπαθητικός, δεν ξέρω γιατί δεν μου κάνουν αυτό που τόσο έχω ποθήσει». Τότε δεν είναι ευτυχείς, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι είναι υποκριτές, αυτό είναι όλο. Το να είναι κανείς ευτυχής είναι κάτι πολύ δύσκολο, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να είναι πράος. Η λέξη Μακαριότητα σημαίνει «Εσωτερική Ευτυχία», όχι μετά από χίλια χρόνια, τώρα, εδώ, την στιγμή στην οποία ζούμε.

Εάν εμείς γινόμαστε αληθινά πράοι δια μέσου της μη ταύτισης, τότε θα φτάσουμε να είμαστε ευτυχείς. Αλλά είναι αναγκαίο όχι μόνο να μην ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις της λαγνείας μας, του μίσους μας, της εκδίκη­σής μας, της μνησικακίας μας, όχι. Πρέπει να εξαλείψουμε από εμάς τα κόκκινα δαιμόνια του Σέθ, που προσωποποιούν τα δικά μας ελαττώματα του ψυχολογικού τύπου. Πρέπει να καταλάβουμε το τι είναι η διαδικασία π.χ. της μνησικακίας, πρέπει να κάνουμε ανατομία στην μνησικακία. Όταν φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι η μνησικακία οφείλεται στο ότι έχουμε στο εσωτερικό μας την αυτοαγάπη, τότε μαχόμαστε για να αφαιρέσουμε το εγώ της αυτοαγάπης. Αλλά πρέπει να το κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να το εξαλείψουμε. Δεν θα μπορούσαμε να το εξαλείψουμε εάν πριν δεν το έχουμε καταλάβει.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί για να μπορέσουμε να εξαλεί­ψουμε χρειάζεται να απευθυνόμαστε στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι. Μόνο αυτή μπορεί να εξαλείψει οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα συμπεριλαμ­βανομένου του εγώ της αυτοαγάπης. Είστε σίγουροι ότι δεν έχετε μνησικα­κία για κάποιον; Ποιος από εσάς είναι σίγουρος ότι δεν βρίσκεται σε κατά­σταση μνησικακίας; Ποιος από εσάς είναι σίγουρος ότι δεν κάνει λογαρια­σμούς; Ποιος;

Αυτό που σας λέω είναι του σεληνιακού τύπου. Ας δείτε πως φέρ­νουμε την σελήνη μέχρι το μεδούλι. Εάν εμείς πρέπει να ανεξαρτητοποιού­μαστε από την σεληνιακή μηχανικότητα πρέπει να εξαλείψουμε από τον εαυτό μας τον ίδιο, τα εγώ της μνησικακίας, τα εγώ της αυτοαγάπης, διότι είναι γραμμένο: «Μακάριοι οι πράοι» δηλαδή αυτοί που δεν είναι μνησίκα­κοι, «γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν την γη». Αυτό πρέπει να το εννοή­σουμε αγαπητοί μου αδελφοί, να το εννοήσουμε με όλη την διαύγεια. Όταν κανείς τα εννοεί αυτά προχωράει στον δρόμο που οδηγεί στην Τελική Απε­λευθέρωση.

Μόνο διαμέσου της Ηλιακής Φωτιάς, διαμέσου της Φωτιάς του Κριού, του Αρνιού, του ενσαρκωμένου Αρνιού, του Εσωτερικού Χριστού, είναι πως εμείς μπορούμε αληθινά να καίμε όλα αυτά τα απάνθρωπα στοι­χεία που φέρουμε στο εσωτερικό μας και σύμφωνα με το πώς η συνείδηση ξεμποτιλιάρεται αφυπνιζόμαστε. Αλλά η συνείδηση δεν μπορεί να ξεκου­ράζεται ενώ συνεχίζει μποτιλιαρισμένη μέσα στα ψυχικά ακόλουθα που συ­νολικά συνιστούν το εμένα τον ίδιο, το εγώ. Χρειαζόμαστε να περάσουμε από την Βουδιστική Εξάλειψη εδώ και τώρα. Χρειαζόμαστε να «πεθαί­νουμε» από στιγμή σε στιγμή, μόνο με τον θάνατο έρχεται το καινούριο. Αν ο σπόρος δεν πεθάνει, το φυτό δεν γεννιέται.

Χρειαζόμαστε να μάθουμε να ζούμε, να απελευθερωνόμαστε από την σεληνιακή κληρονομιά που έχουμε, την οποία αγαπητοί μου αδελφοί την φέρνουμε αληθινά από την ίδια την πρώτη ύλη από την οποία ανέβλυσε το Σύμπαν. Άρα η σελήνη έχει γίνει η μητέρα μας. Είμαστε σεληνιακοί ακόμα και αν ζούμε στην γη. Τώρα χρειαζόμαστε να γινόμαστε ηλιακοί, να προ­χωράμε προς την Ηλιακή Ζωή, να λάβουμε την Ηλιακή Μύηση. Αν προχω­ράμε έτσι θα πετύχουμε αληθινά την αυθεντική ευτυχία και την απελευθέ­ρωση, διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν. Χρειάζεται να μετατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους με την πιο πλήρη έννοια της λέξης. Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν αν δεν εξαλείψουμε από την ψυχολογική μας φύση αυτό το σελη­νιακό που έχουμε. Αν το πετύχουμε η Φωτιά θα μας ελευθερώσει, θα μας μετατρέψει, θα κάνει από εμάς διαφορετικά πλάσματα.

Μέχρι εδώ τα λόγια μου. Όλοι μπορούν να ρωτάνε αυτό που χρειάζε­ται να ρωτάνε σχετικά με το θέμα.

-Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, σε προηγούμενες ομιλίες, μας μιλούσατε για τον νόμο της Απορρόφησης. Όντας η σελήνη, όπως λέτε, ένα πτώμα δεν θα απορροφηθεί στην αγκαλιά του Αδημιούργητου; Θα παραμένει πάντα πάνω στην Πρακρίτι;

-Εσείς μιλάτε από την σκοπιά ενός μόνο κλειδιού για την έρευνα της φύσης. Οι υλιστές έχουν πραγματικά ένα μόνο κλειδί για την έρευνα της φύσης και αυτό το κλειδί λέγεται ύλη. Δεν την γνωρίζουν αλλά την ονομά­ζουν ύλη αν και δεν την γνωρίζουν.

Εμείς οι Γνωστικοί έχουμε επτά Κλειδιά για την μελέτη των Μυστη­ρίων της Φύσης. Ήδη είπα και επαναλαμβάνω, ότι τα στοιχεία της Αρχαίας Γης-Σελήνης επέστρεψαν στο Ιλιάστερ τους. Πραγματικά όταν επέστρεψαν τα θεμελιακά στοιχεία (που είναι Φωτιά, αέρας, Νερό και Γη) στο Ιλιάστερ τους η Σελήνη μετατράπηκε σε πτώμα, διότι δεν μπορούν να υπάρχουν πλάσματα χωρίς τα στοιχεία. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε φυτό, ούτε ζώο, ούτε άνθρωπος χωρίς τα στοιχεία Φωτιά, Αέρα, Γη και Νερό.

Ας σκεφτόμαστε ότι το ανθρώπινο σώμα έχει μέσα του τα τέσσερα στοιχεία: η Φωτιά αντιπροσωπεύεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια, το Νερό στην λέμφο και στο Ιερό Σπέρμα, ο Αέρας στα πνευμόνια και η Γη στα κόκαλα.