Είναι αναγκαίο να μην δημιουργούμε προβλήματα στην ζωή. Είναι προτιμότερο να φεύγουμε στην εξοχή, να φέρνουμε την ζωή σε αρμονία με το άπειρο. Τα προβλήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά διανοητικές μορφές δημιουργημένες από τον νου.

Τι είναι ένα πρόβλημα; Μια διανοητική μορφή με δύο πόλους, έναν θετικό και ένα αρνητικό. Αυτές οι διανοητικές μορφές στηρίζονται από τον νου και σταματούν να υπάρχουν όταν ο νους δεν τις στηρίζει, δεν τους δίνει τροφή.

Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Να λύσουμε προβλήματα; Όχι! αυτό δεν είναι εκείνο που χρειάζεται, τότε τι; Αυτό που χρειάζεται είναι να τα διαλύουμε. Πως διαλύονται; Απλώς ξεχνώντας τα! Όταν ένας άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα, φεύγει για λίγο στην εξοχή και προσπαθεί να είναι σε αρμονία με όλα τα πράγματα: με την φύση, με όλα αυτά που είναι, με όλα αυτά που ήτανε και με όλα αυτά που θα είναι. Να ξεχάσουμε προβλή­ματα είναι βασικό. Εσείς θα μου πείτε: «Είναι αδύνατον να ξεχάσουμε προ­βλήματα». Ναι είναι δυνατόν όταν ένας θέλει να τα ξεχάσει, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να βάλει να δουλεύει οποιοδήποτε άλλο κέντρο της οργανικής μηχανής.

Να θυμηθείτε ότι ο οργανισμός έχει 5 κυλίνδρους πολύ σημαντικούς:

Το Διανοητικό κέντρο τοποθετημένο στον εγκέφαλο.

Το Συγκινησιακό κέντρο που είναι φυσικά στο ηλιακό πλέγμα και στα νευροσυμπαθητικά κέντρα.

Το Κινητικό κέντρο που βρίσκεται στο ανώτερο μέρος της σπονδυλι­κής στήλης.

Το Ένστικτο κέντρο που βρίσκεται στο κατώτερο μέρος της σπονδυ­λικής στήλης.

Το Σεξουαλικό κέντρο που βρίσκεται στα σεξουαλικά όργανα.

Αυτά τα πέντε κέντρα είναι βασικά και απαραίτητα, πρέπει να μά­θουμε να τα χειριζόμαστε. Να συγκεκριμενοποιήσουμε λίγο: να σκεπτόμα­στε μόνο το διανοητικό κέντρο, δηλαδή τον απλό διανοητικό άνθρωπο, να σκεπτόμαστε τον συγκινησιακό άνθρωπο και επίσης τον ενστικτοκινητικό άνθρωπο. Έτσι λοιπόν συγκεκριμενοποιώντας πιστεύω ότι εμείς θα συνεν­νοηθούμε, αλήθεια;

Όσον αφορά τον Διανοητικό άνθρωπο είναι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα όλων των ειδών. Αν μερικοί έχουν προβλήματα είπα ότι λύνο­νται ξεχνώντας τα. Ωραία, τελικά το σημαντικό δεν είναι να τα λύσουμε αλλά να τα διαλύσουμε, αυτό είναι σωστό αλλά πρέπει να τα ξεχάσουμε. Τότε τι να κάνουμε;. να βάλουμε να δουλέψει το Συγκινησιακό κέντρο, αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον. Τότε το Διανοητικό κέντρο ξεκουράζεται και έτσι ξεχνούμε το πρόβλημα. Και αν θέλουμε να δουλεύουμε με οποιοδή­ποτε άλλο κέντρο θα μπορούσαμε να δουλεύουμε με το Ενστικτοκινητικό και αυτό θα ήταν πολύ διαφορετικό. Εδώ στο δάσος του Χοτσιμίλκο έχουμε βάλει να δουλεύει το Συγκινησιακό κέντρο και το Ενστικτοκινητικό κέντρο. Το Συγκινησιακό το έχουμε βάλει να δουλεύει μέσω της ανταλλαγής εντυ­πώσεων χαράς. Και σε ότι αφορά το Ενστικτοκινητικό το έχουμε βάλει να δουλεύει ιππεύοντας τα άλογα, τριγυρνώντας αυτό το δάσος που είναι τόσο όμορφο. Τότε λοιπόν σας δίνω το κλειδί για να διαλύσετε προβλήματα και αυτό είναι αρκετά σημαντικό, αλήθεια;

Θα μου πείτε ότι έτσι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πλη­ρωμή μιας δόσεως ή ότι θα μας πετάξουν από το σπίτι αν δεν πληρώσουμε το ενοίκιο ή την υποχρέωση που έχουμε κ.λ.π. Ωραία, εγώ σας λέω ότι τα γεγονότα είναι γεγονότα και ότι αυτά προχωρούν από μόνα τους. Αλλά το πρόβλημα είναι κάτι πολύ διαφορετικό, είναι κάτι που ο νους δημιουργεί. Όταν ένας το διαλύει σταματάει να υπάρχει γι’ αυτόν, αλλά ο κόσμος φο­βάται να λύσει ένα πρόβλημα, φοβάται να το ξεχάσει και αυτό είναι το σο­βαρό. Σκεπτόμαστε π.χ. «αν δεν πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού θα με διώξουν, θα πρέπει να φύγω και που θα πάω;» Να εκεί είναι ο φόβος. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μάθουμε να μην φοβόμαστε. Όταν τελειώνει ο φόβος τότε η ζωή φυλάει στον άνθρωπο πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Με­ρικές φορές αυτό που φαινότανε αδιάλυτο είναι διαλυτό, αυτό που φαινό­τανε ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα είναι πιο εύκολο από το να πίνουμε ένα ποτήρι νερό. Επομένως η απασχόληση περιττεύει αλήθεια; Η απασχό­ληση είναι κάτι που βλάπτει τον νου, την απασχόληση την δημιουργεί το πρόβλημα. Είναι φανερό ότι το πρόβλημα με τους αρνητικούς και θετικούς πόλους του δεν είναι τίποτε άλλο από μια διανοητική μορφή η οποία προ­καλεί σύγκρουση στον νου. Τότε έρχεται η απασχόληση που βλάπτει τον νου και βλάπτει επίσης και τον εγκέφαλο.

Να μάθουμε να ζούμε από στιγμή σε στιγμή είναι αυτό που σας συ­νιστώ. Από στιγμή σε στιγμή χωρίς απασχόληση κανενός είδους, χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα στον εαυτό μας. Όταν ένας μαθαίνει να ζει από στιγμή σε στιγμή, χωρίς να προβάλλει για το μέλλον και χωρίς τα οδυνηρά φορτώματα του παρελθόντος βλέπει την ζωή από άλλη γωνία. Την βλέπει διαφορετική, πολύ διαφορετική. Να κάνετε την δοκιμή, σας το συμβου­λεύω.

Μου έχει έλθει να σας πω αυτά, εδώ στο δάσος του Χοτσιμίλκο, διότι βλέπω τόσους ανθρώπους τόσο ευχαριστημένους, τόσο χαρούμενους. Με­ρικοί πηγαίνουν, άλλοι έρχονται με τα άλογα κάτω από όλα αυτά τα δέντρα. Έρχονται οι καημένοι οι άνθρωποι, φεύγοντας από τα προβλήματα, τα δη­μιουργούν οι ίδιοι στ’ αλήθεια, αλλά όσο κι αν φεύγουν αν δεν τα ξεχάσουν αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Έτσι λοιπόν αυτή είναι η συμβουλή που σας δίνω: Να μην φοβάστε για τίποτα. Αλλά δεν θέλω να πω ότι δεν πρέπει να αποκτούμε λεφτά για την επιβίωση ή για να πληρώνουμε χρέη. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε αλλά χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα στον νου. Με έχετε καταλάβει; Να μαθαίνετε να χειρίζεστε τα κέντρα: Διανοη­τικό, Κινητικό και συγκινησιακό και θα δείτε πως θα αλλάζετε. Όταν υπάρ­χει διανοητική απασχόληση θα βάζετε να δουλεύει το συγκινησιακό. Όταν υπάρχει συγκινησιακή απασχόληση να βάζετε να δουλεύει το κινητικό. Να φεύγετε για να περπατήσετε, να ιππεύετε ή τουλάχιστον να περπατήσετε αλλά να κάνετε κάτι και θα δείτε ότι η ζωτικότητα δεν θα εξαντλείται, το φυσικό σώμα θα ξανανιώνει καταπληκτικά. Αυτή είναι η συμβουλή που σας δίνω.

Λένε ότι στο Θιβέτ, εκεί πέρα στην Ασία, υπάρχει ένα βουδιστικό μοναστήρι αρκετά ενδιαφέρον. Εκεί οι Μοναχοί ζουν από 400 μέχρι 500 χρόνια. Αλλά συμβαίνει ότι εκείνοι ξέρουν να χειρίζονται το Συγκινησιακό, το Διανοητικό και το Κινητικό κέντρο.

Όταν κουράζονται με το διανοητικό συνεχίζουν με το συγκινησιακό. Όταν κουράζονται με το συγκινησιακό συνεχίζουν με το κινητικό και με αυτόν τον τρόπο διατηρούν την ενέργεια, δεν εξαντλούν τις ζωτικές αξίες.

Υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν πως όταν ένας άνθρωπος έρχεται στον κόσμο (γεννιέται σε μια συγκεκριμένη ώρα, σε αυτό δεν έχω τίποτα να συζητήσω) πρέπει να πεθαίνει σε συγκεκριμένη ημερομηνία και συγκεκρι­μένη ηλικία. Αυτό ναι, είναι συζητήσιμο!

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι Κύριοι του Κάρμα δίνουν στον άν­θρωπο ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο από ζωτικές αξίες, κατατεθειμένες στο διανοητικό, συγκινησιακό και κινητικό κέντρο. Αν ένας άνθρωπος εξαντλεί οποιαδήποτε από αυτές, εξαντλεί το δικό του κεφάλαιο από ζωτικές αξίες και πεθαίνει πολύ γρήγορα. Αν ένας άνθρωπος διατηρεί τις αξίες του μπορεί να ζει μέχρι την ηλικία των 90 ή 100 χρόνων και πάνω.

Τότε λοιπόν αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε να χειρι­ζόμαστε τα τρία κέντρα, με έχετε εννοήσει;

Θα καταλάβατε γιατί σας μιλάω για τον Διανοητικό άνθρωπο, για τον Συγκινησιακό άνθρωπο και για τον Ενστικτοκινητικό άνθρωπο. Το έχετε εννοήσει; Να μαθαίνετε να οδηγείτε τα 3 κέντρα σας σε τέλεια ισορροπία. Θα δείτε ότι μπορείτε να διατηρείτε τις ζωτικές σας αξίες και να ζείτε πολλά χρόνια. Αυτό είναι παρόμοιο με τον άνθρωπο που φεύγει για να τα­ξιδέψει με μία συγκεκριμένη ποσότητα χρημάτων. Αν σπαταλήσει τα χρή­ματα δεν φτάνει στο τέλος του ταξιδιού του. Αλλά αν τα διατηρεί όχι μόνο φτάνει στο τέλος του ταξιδιού του αλλά έχει με τι να πληρώνει ένα κατα­πληκτικό ξενοδοχείο και να γυρίσει ήσυχος σπίτι του. Έτσι να μαθαίνετε να οδηγείτε τα 3 κέντρα σας, με έχετε εννοήσει;

Ένας πάντα πεθαίνει μερικώς. Κοιτάξτε ότι ο Ρούσβελτ π.χ. άρχισε να πεθαίνει όταν απέκτησε παραλυσία. Δηλαδή ότι εν επεκτάσει το κινητι­κοεγκεφαλικό σύστημα ήταν η αρχή της αρρώστιας και του θανάτου του.

Όσον αφορά άλλους, υπάρχουν εκείνοι που πεθαίνουν από το δια­νοητικό κέντρο. Καταχρώνται τόσο το διανοητικό, έχουνε τόσες απασχο­λήσεις, εξαντλούν τις αξίες που είναι στον εγκέφαλο και στο τέλος αρχίζο­ντας από εκεί φτάνουν στον θάνατο. Υπάρχουν άλλοι, σαν τους καλλιτέχνες της οθόνης, που καταχρώνται το συγκινησιακό κέντρο. Από εκεί αρχίζουν, στο τέλος τους βλάπτει στην καρδιά και πεθαίνουν.

Έτσι λοιπόν αυτή είναι η ανθρωπότητα. Εσείς μην συνεχίζετε από αυτόν τον δρόμο. Να μαθαίνετε να οδηγείτε τα 3 κέντρα σε τέλεια ισορρο­πία. Μην σπαταλάτε τις ζωτικές αξίες και θα φτάσετε μέχρι τα γεράματα.