Για να κάνουμε την πρακτική πηγαίνουμε σ’ ένα μέρος όπου μπορούμε να είμαστε ήσυχοι και όπου ξέρουμε ότι δεν θα μας ενοχλήσουν και παίρνουμε μια άνετη θέση, είτε καθισμένοι σε μιαν αναπαυτική πολυθρόνα, με τα πόδια στο πάτωμα και την σπονδυλική στήλη όρθια, είτε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι ανάσκελα σε θέση αστεριού ή νεκρού, πρέπει να χαλαρώσουμε το φυσικό μας σώμα, χαλαρώνοντας τον κινητικό εγκέφαλο από την επιρροή των συναισθημάτων μας, χαλαρώνοντας τον συναισθηματικό εγκέφαλο μέσω του ηλιακού πλέγματος και χαλαρώνοντας τον διανοητικό εγκέφαλο, γαληνεύοντας τον νου.

Μπορεί να μας βοηθήσει μια καλή μουσική, που μπορεί να είναι κλασσική, ζεν ή όποιο είδος μουσικής μας εμπνέει ή μας ανυψώνει στις ανώτερες σφαίρες της συνείδησης.

Επίσης μπορούμε, πριν αρχίσουμε την πρακτική, να κάνουμε ένα μίγμα αρωμάτων ή να ανάψουμε ένα θυμίαμα και επίσης, εκτός από το να βάλουμε μουσική, να έχουμε ένα κερί αναμμένο ώστε να είναι παρούσα η φωτιά, το σύμβολο του ΦΩΤΟΣ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και της ΦΩΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Στην έναρξη της πρακτικής είναι πολύ σημαντική η ψυχολογική διάθεση που έχουμε για την πρακτική. Βάζουμε επομένως συνειδητά μια διάθεση φυσικής και ψυχολογικής γαλήνης.

Κάνουμε κάποιες αργές και βαθιές αναπνοές, και εργαζόμενοι με την θέληση και την φαντασία σε ζωντανή αρμονία βλέπουμε πως ολόκληρο το σώμα μας τυλίγεται από ένα ΓΑΛΑΖΙΟ ΦΩΣ πολύ καθαρό, από ΠΡΑΝΑ και ΕΝΕΡΓΕΙΑ από τον αέρα, που θα μας δίνει σιγά σιγά αρμονία, γαλήνη, ειρήνη, ηρεμία και θα γεμίσουμε με ενθουσιασμό, φως, δύναμη και εσωτερική επανάσταση.

Αναπνέοντας συνειδητά με φυσιολογικό τρόπο, βλέπουμε επίσης πώς από το συναισθηματικό κέντρο μας αποσύρονται όλα τα αρνητικά συναισθήματα, η θλίψη, η ανησυχία, η κατάθλιψη, ο φόβος, κλπ. που βγαίνουν από το σώμα με κάθε εκπνοή και με κάθε εισπνοή βάζουμε στο ηλιακό μας πλέγμα θετικά συναισθήματα ΦΩΤΟΣ, ΑΡΜΟΝΙΑΣ, ΑΓΑΠΗΣ, ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Κάνουμε το ίδιο με τον νου, επιτρέποντας σε όλες τις σκέψεις να έρθουν όμως, όντας σε ενθύμηση εαυτού, δεν κάνουμε διάλογο μαζί τους, ούτε με τον νου μας και τις αφήνουμε να φύγουν και να περάσουν. Αυτό το κάνουμε συγκεντρωμένοι στο μεσόφρυδο, στο τρίτο μάτι.

Σιγά σιγά μη κάνοντας διάλογο, οι σκέψεις θα χάσουν την δύναμή τους και θα φύγουν, με αποτέλεσμα ο νους να γαληνέψει, να ηρεμήσει. Εδώ το κλειδί για να το καταφέρουμε είναι να διατηρήσουμε την ενθύμηση εαυτού, την συνείδηση ενεργή, για να μην πέσουμε σε ταύτιση και σε νοητικό διάλογο.

Μόλις το φυσικό σώμα χαλαρώσει και ο νους ησυχάσει, μπορούμε να περάσουμε στην δεύτερη φάση της πρακτικής μας. […]

Συγκεντρωνόμαστε στο φυσικό σώμα και διαλο-γιζόμαστε βαθειά αυτό το υπέροχο όχημα και όλα αυτά τα ωφέλιμα που μας προσφέρει.

Προσπαθούμε να καταλάβουμε ότι χάρη σ’ αυτό το φυσικό σώμα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο των τριών διαστάσεων και να λαμβάνουμε πολύτιμες πληροφορίες και γνώση αυτού του κόσμου και συγχρόνως να έχουμε κάθε είδους εμπειρίες στον κόσμο των μορφών.

Χωρίς φυσικό σώμα, ένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αυτοπραγματωθεί, είναι πολύ σημαντικό για να παίρνει ορισμένες εμπειρίες που στους ανώτερους κόσμους δεν υπάρχουν, όμως εμείς σε τελική ανάλυση δεν είμαστε το φυσικό σώμα και γι αυτό, σ’ αυτή την στιγμή της πρακτικής, θα το απορρίψουμε λέγοντας νοητικά:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ

Σε δεύτερη φάση συγκεντρωνόμαστε στο αιθερικό σώμα, διαλογιζόμενοι βαθειά αυτό το όχημα και όλα αυτά τα χρήσιμα που μας προσφέρει, όπως η ενέργεια για να επιβιώνουμε, όλες τις βιοχημικές λειτουργίες του σώματος, όλες τις ζωτικές λειτουργίες, κλπ., κλπ., κλπ.

Μπορούμε να οραματιζόμαστε αυτό το αιθερικό σώμα σαν μια ενεργειακή αύρα χρωμάτων που μας περιβάλλει.

Όμως η αληθινή πραγματικότητά μας δεν είναι ούτε το αιθερικό σώμα και θα το απορρίψουμε λέγοντας:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

Συνεχίζοντας στην τρίτη φάση συγκεντρωνόμαστε στο αστρικό σώμα, διαλογιζόμενοι βαθειά αυτό το όχημα και τις λειτουργίες του και όλα αυτά τα χρήσιμα που μας προσφέρει.

Προσπαθούμε να καταλάβουμε ότι το αστρικό σώμα σχετίζεται με όλες τις συναισθηματικές διαδικασίες, επιθυμίες, συναισθήματα που έχει το ανθρώπινο ον και ότι είναι το όχημα που χρησιμοποιούμε όλες τις νύχτες, κατά την διάρκεια των ωρών που ξεκουραζόμαστε, για να μπούμε στην πέμπτη διάσταση, στον αστρικό κόσμο, τον κόσμο των ονείρων ή στους κόσμους των νεκρών, επιτρέποντάς μας να έχουμε εμπειρίες και να λαμβάνουμε διδασκαλίες και γνώσεις σ’ αυτή την περιοχή του Σύμπαντος.

Όμως καθώς τελικά στην πραγματικότητα δεν είμαστε ούτε το αστρικό σώμα, θα το απορρίψουμε λέγοντας:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΩΜΑ

Στην συνέχεια συγκεντρωνόμαστε και διαλογι-ζόμαστε βαθειά στο νοητικό σώμα, προσπαθώντας να καταλάβουμε ότι είναι ένα όχημα που μας επιτρέπει να αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο του νου και σχετίζεται με τις σκέψεις, τις ιδέες, τις έννοιες, κλπ., επιτρέποντάς μας να λαμβάνουμε και να επεξεργαζόμαστε μια τεράστια ποσότητα χρήσιμων πληροφοριών για την μάθησή μας και για το ταξίδι μας στον δρόμο της ζωής.

Όμως καθώς τελικά στην πραγματικότητα δεν είμαστε ούτε το νοητικό σώμα θα το απορρίψουμε λέγοντας:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΟΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΟΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΝΟΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ

Στην συνέχεια, στην πέμπτη φάση, συγκεντρωνόμαστε στο αιτιατό σώμα και διαλογιζόμαστε βαθειά την ύπαρξή του και τα οφέλη του, προσπαθώντας να καταλάβουμε ότι είναι ένα όχημα που σχετίζεται με όλες τις θεληματικές διαδικασίες του ανθρώπινου όντος και ότι είναι το όχημα της έκφρασης της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ, δηλαδή αυτού του συνόλου αξιών και σωμάτων που καθιστούν δυνατόν ένα άτομο να μπορεί να ονομαστεί ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ.

Για να πάψουμε να είμαστε ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ ΖΩΟ και να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ, χρειάζεται να ενσαρκώσουμε αυτή την ΨΥΧΗ την οποία διαλογιζόμαστε σ’ αυτή την στιγμή της πρακτικής.

Όμως τελικά εμείς δεν είμαστε ούτε το αιτιατό σώμα και θα το απορρίψουμε λέγοντας:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΘΕΛΗΣΗ

Στην έκτη φάση θα συγκεντρωθούμε στο βουδικό σώμα, στο σώμα της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και διαλογιζόμενοι βαθειά αυτό το σώμα, θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι και ποιές είναι οι λειτουργίες του και τα οφέλη του.

Αντιλαμβανόμενοι ότι αυτή η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι ένα όχημα ημι-θεϊκό που έχει την ικανότητα να μεσολαβεί για εμάς στο ΕΙΝΑΙ μας και ότι είναι αυτό που μας δίνει την δυνατότητα να λάβουμε άμεση γνώση με διαισθητικό τρόπο, πέρα από την διανόηση και πέρα από την καταθλιπτική διαδικασία της επιλογής.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι ένα όχημα εξαιρετικά χρήσιμο για την πνευματική μας εργασία όμως σε τελική ανάλυση δεν είμαστε ούτε το βουδικό σώμα και θα το απορρίψουμε λέγοντας:

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Στο τέλος θα συγκεντρωθούμε και θα διαλογιστούμε βαθειά το ΕΙΝΑΙ, το ΑΤΜΑΝ, το ΕΣΩΤΕΡΟ, παί-ρνοντας μια εντελώς παιδική στάση, προσπαθώντας να συλλάβουμε την πραγματικότητα του ΕΙΝΑΙ χωρίς να σκεφτόμαστε τίποτα.

Μετά από μερικές στιγμές σ’ αυτή την στάση, λέμε:

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ

Εκεί, προσπαθώντας να απορροφηθούμε στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ μας, σ’ ΑΥΤΟΝ, σ’ ΑΥΤΟΝ, σ’ ΑΥΤΟΝ, λέμε:

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ

Μετά αποκοιμιόμαστε βαθειά, ιππεύοντας στον φυσικό ύπνο. Ο φυσικός ύπνος είναι αυτός που μας επιτρέπει να περάσουμε από τον Διαλογισμό στο ΣΑΜΑΝΤΙ.

Μετά από κάποια ώρα, δίνουμε απέραντες ευχαριστίες στην Θεϊκή μας Μητέρα και στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ μας ΕΙΝΑΙ για την βοήθεια που λάβαμε κι επιστρέφουμε στο φυσικό μας σώμα για να τελειώσουμε την πρακτική.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ

Α.Δ. Michael (απόσπασμα από την Αφύπνιση της Συνείδησης)