Η Γνώση διδάσκει ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ονείρων που η μοντέρνα παρακμάζουσα ψυχολογία του δυτικού ημισφαιρίου, αγνοεί ολοκληρωτικά.

Αναμφισβήτητα, τα όνειρα έχουν διάφορη διακριτική ποιότητα που οφείλεται στο πάγιο γεγονός ότι είναι βαθειά συνδεδεμένα με καθένα από τα ψυχικά κέντρα του ανθρώπινου οργανισμού.

Με τη δύναμη της αλήθειας και δίχως καμιά υπερβολή, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι η πλειονότητα των ονείρων βρίσκεται να είναι δεμένη με το ενστικτο-κινητικό κέντρο: αυτά είναι η ηχώ όλων των ειδωμένων κατά την ημέρα πραγμάτων, απλών αισθήσεων και κινήσεων, σκέτη αστρική επανάληψη αυτών που ζούμε καθημερινά.

Ομοίως, μερικές συγκινησιακού τύπου εμπειρίες, όπως αυτή του φόβου -που τόσο κακό προξενεί στην ανθρωπότητα-, κάνουν συχνά την εμφάνιση τους σ’ αυτά τα χαοτικά όνειρα του ενστικτου-κινητικού κέντρου.

Υπάρχουν λοιπόν όνειρα συγκινησιακά, σεξουαλικά, διανοητικά, κινητικά και ενστικτώδη, κτλ., κτλ., κτλ.

Τα πιο σημαντικά όνειρα, μύχιες ζωντανές εμπειρίες του Είναι συνδέονται με τα δύο Κέντρα: Ανώτερο Συγκινησιακό και Ανώτερο Διανοητικό.

Ασφαλώς αποδεικνύονται ενδιαφέροντα τα όνειρα που σχετίζονται με τα δύο ανώτερα κέντρα, χαρακτηρίζονται πάντοτε απ’ αυτό που θα μπορούσε να επονομασθεί δραματική διατύπωση.

Αν λοιπόν τώρα, συλλογιστούμε την Ακτίνα Δημιουργίας, τα ανώτερα και κατώτερα κέντρα καθώς και τις επιρροές που κατέρχονται από αυτήν την Κοσμική Ακτίνα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι παρουσιάζονται σε μας φωτεινές δονήσεις που επιχειρούν να μας θεραπεύσουν, που προσπαθούν να μας πληροφορήσουν για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, κτλ.

Είναι τελικά χρήσιμο να λαμβάνουμε μηνύματα και να βρισκόμαστε σε επαφή με τους μύστες Αζτέκους, Μάγια, Τολτέκους, Αιγυπτίους, Έλληνες, κτλ.

Είναι επίσης θαυμάσιο να μιλάμε βαθειά με τα διάφορα υψηλά μέρη του Είναι μας.

Τα Ανώτερα Κέντρα είναι πλήρως ανεπτυγμένα σε μας και μας μεταδίδουν μηνύματα που οφείλουμε να μαθαίνουμε να συλλαμβάνουμε συνειδητά.

Σε εκείνα τα πολύ διαλεχτά άτομα που είχαν στη ζωή τους στιγμές ανάμνησης του εαυτού τους, κατά τις οποίες είδαν ένα πράγμα ή έναν κοινό και συνηθισμένο άνθρωπο με έναν τελείως καινούργιο τρόπο, δεν θα τους κάνει κατάπληξη αν, σ’ αυτό το κεφάλαιο, σας πω ότι τέτοιες στιγμές έχουν το ίδιο ποιόν ή εσωτερική γεύση με εκείνα τα παράξενα κι αλλόκοτα όνειρα που σχετίζονται με τα δύο κέντρα: Ανώτερο Συγκινησιακό και Διανοητικό.

Η σημασία τέτοιου είδους υπερβατικών ονείρων ανήκει αναμφίβολα, στην ίδια τάξη με την ίδια την πραγματοποίηση της Ακτίνας της Δημιουργίας και πιο συγκεκριμένα, της πλευρικής οκτάβας του Ήλιου.

Όταν αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται τη βαθειά σημασία του συγκεκριμένου αυτού είδους ονείρων, είναι σημάδι ότι ορισμένες δυνάμεις παλεύουν για να μας αφυπνίσουν, να μας θεραπεύσουν, να μας εξυγιάνουν.

Ο καθένας μας είναι ένα μαθηματικό σημείο στο διάστημα που χρησιμεύει σαν όχημα για καθορισμένα σύνολα αξιών, καλών ή κακών.

Ο Θάνατος είναι ένα υπόλοιπο κλασμάτων άπαξ και τελειώσει η μαθηματική πράξη το μόνο που μένει είναι, οι αξίες (λευκές ή μαύρες).

Σύμφωνα με το Νόμο της Αιώνιας Επιστροφής, είναι φανερό ότι οι αξίες επιστρέφουν, επανενσωματώνονται.

Αν ξεκινήσει ένας άνθρωπος να ασχολείται συνειδητότερα με το μικρό κύκλο υποτροπιαζόντων συμβάντων της προσωπικής του ζωής, θα μπορέσει τότε να επαληθεύσει από μόνος του, δια της άμεσης μυστικιστικής εμπειρίας, ότι στο καθημερινό όνειρο επαναλαμβάνεται πάντοτε η ίδια μαθηματική πράξη του θανάτου.

Σε απουσία του Φυσικού Σώματος, κατά το συνηθισμένο ύπνο, οι αξίες, βυθισμένες στο αστρικό φως έλκονται ή απωθούνται σύμφωνα με τους Νόμους του Συμπαντικού Μαγνητισμού.

Η επιστροφή στην κατάσταση εγρήγορσης, συνεπάγεται δικαιωματικά και εκ των πραγμάτων, την επιστροφή των αξιών στο εσωτερικό του φυσικού σώματος.

Ένα από τα πιο αξιοπερίεργα πράγματα είναι ότι ο κόσμος νομίζει ότι συσχετίζεται μόνο με τον εξωτερικό κόσμο.

Η Γνώση μας διδάσκει ότι βρισκόμαστε σε σχέση με έναν εσωτερικό κόσμο, αόρατο στις κοινές φυσικές αισθήσεις, ορατό όμως στη Διόραση.

Ο Αόρατος Εσωτερικός Κόσμος είναι πολύ πιο εκτεταμένος και περιέχει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από τον εξωτερικό κόσμο, προς τον οποίο πάντα κοιτάζει διαμέσου των πέντε παράθυρων των αισθήσεων.

Πολλά όνειρα αναφέρονται στο τόπο όπου βρισκόμαστε, στον εσωτερικό αόρατο κόσμο από τον οποίο αναδύονται οι ποικίλλες περιστάσεις της ζωής.

Το γλωσσικό ιδίωμα των ονείρων είναι με ακρίβεια συγκρίσιμο με εκείνο το ιδίωμα των παραβολών.

Εκείνοι που ερμηνεύουν τα πάντα κατά λέξη, νομίζουν ότι ο Σπορέας του Χριστικού Ευαγγελίου βγήκε να σπείρει και οι σπόροι έπεσαν στα βράχια, κτλ, κτλ, κτλ, δεν καταλαβαίνουν όμως την έννοια μιας τέτοιας παραβολής, διότι αυτή καθαυτή ανήκει στη συμβολική γλώσσα του ανώτερου συγκινησιακού κέντρου.

Δεν είναι περιττό να θυμίσουμε ότι κάθε όνειρο, όσο παράλογο ή ασυνάρτητο κι αν είναι, έχει κάποια σημασία, διότι μας δείχνει όχι μόνο το ψυχικό κέντρο με το οποίο σχετίζεται, αλλά επιπλέον την ψυχολογική κατάσταση αυτού του κέντρου.

Πολλοί αναχωρητές σε μετάνοια, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους αγνούς σεξουαλικά, όταν υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες στους εσωτερικούς κόσμους απέτυχαν στο σεξουαλικό κέντρο και έπεσαν σε νυχτερινές ονειρώξεις.

Στον τέλειο μύστη, τα πέντε ψυχικά κέντρα: Διανοητικό, Συγκινησιακό, Κινητικό, Ένστικτο και Σεξουαλικό, λειτουργούν σε πλήρη αρμονία με το άπειρο.

Ποιες είναι οι νοητικές λειτουργικές διεργασίες κατά τη διάρκεια του ύπνου; Τι συγκινήσεις μας αναταράσσουν και μας τραβάνε; Ποιες είναι οι δραστηριότητες μας έξω από το φυσικό σώμα; Τι ενστικτώδεις αισθήσεις πρωτοκυριαρχούν; Έχουμε κρατήσει σημείωση των σεξουαλικών καταστάσεων κατά το όνειρο;

Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολύ δίκαια είπε ο Πλάτωνας: “O άνθρωπος γνωρίζεται από τα όνειρα του”.

Το ζήτημα της λανθασμένης λειτουργικότητας των κέντρων, είναι ένα θέμα που απαιτεί τη μελέτη όλης της ζωής μέσω της παρατήρησης του εαυτού μας εν δράσει, και της αυστηρής εξέτασης των ονείρων.

Δεν είναι δυνατό να φθάνει κανείς στην κατανόηση των κέντρων και της ορθής ή εσφαλμένης εργασίας τους σε μία στιγμή, χρειαζόμαστε άπειρη υπομονή…

Όλη η ζωή αναπτύσσεται εξαρτώμενη από τα Κέντρα και ελέγχεται απ’ αυτά.

Οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι ιδέες, οι ελπίδες, οι φόβοι, οι αγάπες, τα μίση, οι πράξεις, οι αισθήσεις, οι απολαύσεις, οι ικανοποιήσεις, οι απογοητεύσεις, κτλ., βρίσκονται στα Κέντρα.

Η ανακάλυψη κάποιου απάνθρωπου στοιχείου σε οποιοδήποτε από τα κέντρα, πρέπει να είναι υπεραρκετό κίνητρο για την εσωτερική εργασία.

Κάθε ψυχολογικό ελάττωμα πρέπει προηγουμένως να κατανοηθεί με την τεχνική του διαλογισμού, προτού προχωρήσουμε στην εξάλειψη του.

Το να ξεριζώνουμε, να εξαιρούμε, να εξαλείφουμε το οποιοδήποτε ανεπιθύμητο στοιχείο είναι δυνατό μόνο επικαλούμενοι τη βοήθεια της Τονάντσιν (της Θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνι), ενός παραγώγου του ίδιου μας του Είναι, της ιδιαίτερης Φοχάτ (Fohat) του καθενός μας.

Με αυτόν τον τρόπο είναι που πεθαίνουμε από στιγμή σε στιγμή, μόνο με το θάνατο επέρχεται το καινούργιο…

Στην κλίμακα των όντων και των πραγμάτων, αναμφισβήτητα φθάνουν σε μας επιρροές κάθε είδους.

Αν έχουμε κατανοήσει την Ακτίνα Δημιουργίας θα ξέρουμε επίσης ότι σε κάθε στιγμή της ζωής φθάνουν σε μας επιρροές και ότι αυτές είναι διαφορετικής ποιότητας.

Αρμόζει να θυμόμαστε πάντα ότι υπάρχουν ανώτερες επιρροές που ενεργούν επάνω μας και που καταγράφονται από το μηχάνημα του ψυχισμού μας, αν όμως είμαστε

προσκολλημένοι στις αισθήσεις μας και δεν δίνουμε πλήρη προσοχή στην εσωτερική μας ζωή, τότε δεν θα καταφέρουμε να δεχθούμε αυτές τις επιρροές.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μυστική Δοξασία του Αναουάκ»)