Εκείνοι οι δόκιμοι που ποθούν ειλικρινά την άμεση μυστικιστική εμπειρία, αναμφισβήτητα πρέπει να ξεκινούν από την πειθαρχία της Ονειρικής Γιόγκα.

Είναι φανερό ότι ο Γνωστικός πρέπει να είναι απαιτητικός με τον ίδιο του τον εαυτό και να μάθει να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την ανάμνηση και κατανόηση όλων αυτών των εσώτερων εμπειριών που λαμβάνουν χώρα πάντοτε κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Πριν ξαπλώσουμε για την ανάπαυση από τις έγνοιες και την κούραση της καθημερινής βιοπάλης, αρμόζει να δίνουμε την οφειλόμενη προσοχή στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Οι ζηλωτές που εξαιτίας των περιστάσεων κάνουν καθιστική ζωή, πραγματικά δεν χάνουν τίποτε αλλά και πολλά κερδίζουν, αν πριν ξαπλώσουν κάνουν ένα μικρό περίπατο με ζωηρό βηματισμό και στο φρέσκο αέρα. Ένας τέτοιος περίπατος θα χαλαρώσει τους μυς τους.

Ωστόσο, είναι καλό να διευκρινίσουμε ότι ουδέποτε πρέπει να κάνουμε κατάχρηση των φυσικών ασκήσεων είναι ανάγκη να ζούμε αρμονικά.

Το δείπνο, το βραδινό κολατσιό ή τελευταίο γεύμα της ημέρας πρέπει να είναι ελαφρύ, ελεύθερο από βαριά ή διεγερτικά εδέσματα, αποφεύγοντας προσεκτικά την εισαγωγή στο στομάχι στοιχείων που μπορούν να μας κρατήσουν ξάγρυπνους, να μας διώξουν τον ύπνο.

Ο υψηλότερος τρόπος του σκέπτεσθαι η μη-σκέψη. Όταν ο νους είναι ήσυχος, σε σιωπή, ελεύθερος από τις διακαείς επιθυμίες της ημέρας και τα εγκόσμια άγχη, βρίσκεται σε μια κατάσταση εκατό τοις εκατό ευνοϊκή για την άσκηση της Ονειρικής Γιόγκα.

Όταν πράγματι εργάζεται το ανώτερο Συγκινησιακό κέντρο, σταματάει, αν και μόνο για σύντομο χρόνο, η διαδικασία της σκέψης.

Είναι προφανές ότι το αναφερθέν κέντρο εισέρχεται σε δραστηριότητα με τη Διονυσιακή μέθη.

Τέτοια μυστικιστική έκσταση γίνεται δυνατή ακούγοντας με άπειρη αφοσίωση τις υπέροχες συμφωνίες ενός Βάγκνερ, ή ενός Μότσαρτ, ή ενός Σοπέν, κτλ.

Η μουσική του Μπετόβεν, ειδικότερα, καταλήγει εξαιρετική στο να κάνει να δονείται εντατικά το ανώτερο συγκινησιακό κέντρο.

Σε αυτήν, ο ειλικρινής Γνωστικός βρίσκει ένα απροσμέτρητο πεδίο μυστικιστικής εξερεύνησης, διότι δεν είναι μουσική μορφής, αλλά άφατων αρχετυπικών ιδεών. Κάθε νότα έχει τη σημασία της, κάθε παύση, μια ανώτερη συγκίνηση.

Ο Μπετόβεν, αισθανόμενος τόσο σκληρά τις τραχύτητες και τις δοκιμασίες της “πνευματικής Νύχτας”, αντί να αποτύχει όπως πολλοί δόκιμοι, άνοιγε τα μάτια της διαίσθησης του στη μυστηριακή υπερφυσικότητα, στο πνευματικό τμήμα της Φύσης, στην περιοχή εκείνη όπου ζουν οι αγγελικοί Βασιλείς της μεγάλης αυτής Συμπαντικής δημιουργίας: ο Τλαλόκ, ο Εχέκατλ, ο Ουεουετέοτλ κτλ,κτλ.

Δείτε τον “Φιλόσοφο Μουσικό” σε όλη τη διάρκεια της παραδειγματικής του ύπαρξης. Επάνω στο τραπέζι όπου εργαζόταν έχει συνέχεια εμπρός του τη θεϊκή του Μητέρα Κουνταλίνι, την άφατη Νέιτ, την Τονάντσιν του Ανάουακ, την υπέρτατη Αιγύπτια Ίσις.

Μας έχει ειπωθεί ότι αυτός ο Μέγας Δάσκαλος, είχε βάλει στο κάτω μέρος της λατρευτής εκείνης μορφής μια χειρόγραφη επιγραφή με τα ίδια του τα γράμματα, που λέει μυστηριωδώς: “Εγώ είμαι αυτή που ήταν, είναι και θα είναι, και κανένας θνητός δεν έχει σηκώσει το πέπλο μου”.

Η εσώτερη επαναστατική πρόοδος είναι αδύνατη δίχως την άμεση βοήθεια της θεϊκής μας Μητέρας Τονάντσιν.

Κάθε ευγνώμων υιος, πρέπει ν’ αγαπά τη μητέρα του. Ο Μπετόβεν αγαπούσε πολύ τη δική του.

Έξω από το φυσικό σώμα, τις ώρες του ύπνου, η ψυχή μπορεί να συνομιλεί με τη θεϊκή της Μητέρα, είναι όμως φανερό ότι πρέπει ν’ αρχίζουμε με τη πειθαρχία της Ονειρικής Γιόγκα.

Είναι ανάγκη να δώσουμε προσοχή στο δωμάτιο που έχουμε για να κοιμόμαστε. Η διακόσμηση πρέπει να είναι ευχάριστη. Τα πιο επιθυμητά χρώματα για τους επιδιωκόμενους σκοπούς -σε πείσμα όσων άλλοι συγγραφείς συμβουλεύουν- είναι όντως οι τρεις πρωτεύουσες τονικότητες: μπλε, κίτρινο και κόκκινο.

Αναμφίβολα, τα τρία βασικά χρώματα, αντιστοιχούν πάντα με τις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις της φύσης (το άγιο Τριαμαζικάμνο). Αγία Κατάφαση, Αγία Άρνηση, Αγία Συμφιλίωση.

Δεν περιττεύει να θυμηθούμε ότι οι τρεις πρωτότυπες δυνάμεις της μεγάλης αυτής δημιουργίας, κρυσταλλώνονται πάντα σε θετική, αρνητική και ουδέτερη μορφή.

Η “causa causorum” του άγιου Τριαμαζικάμνο βρίσκεται κρυμμένη στο ενεργό στοιχείο Οκιδανόκ. Αυτό το τελευταίο είναι μόνο μια εκπόρευση του ιερού ηλιακού απόλυτου.

Η απόρριψη, προφανώς, των τριών θεμελιωδών χρωμάτων, μετά από όλους τους εκτιθέντες λόγους, ισοδυναμεί, με απλή λογική επαγωγή, με πτώση σε μια ασχετοσύνη, σ’ ένα μεγάλο σφάλμα.

Η Γιόγκα των Ονείρων αποδεικνύεται εξαίσια, θαυμαστή, φανταστική ωστόσο, είναι συνήθως πολύ απαιτητική…

Το υπνοδωμάτιο πρέπει να είναι πάντα ωραία αρωματισμένο και καλά αερισμένο, όχι όμως πλημμυρισμένο από τη γαλήνια ψύχρα της νύχτας.

Μετά από ένα λεπτομερές ξανακοίταγμα του εαυτού μας και του δωματίου όπου πρόκειται να κοιμηθούμε, ο Γνωστικός πρέπει να εξετάσει το κρεβάτι του.

Αν παρατηρήσουμε την οποιαδήποτε πυξίδα μπορούμε να διαπιστώσουμε από μόνοι μας ότι η βελόνη προσανατολίζεται προς το Βορρά.

Αναμφισβήτητα, είναι δυνατό να επωφεληθούμε συνειδητά απ’ αυτό το μαγνητικό ρεύμα του κόσμου που ρέει πάντα από Νότο προς Βορρά.

Ας προσανατολίσουμε την κλίνη κατά τρόπο ώστε η κορυφή του να είναι πάντα προς Βορρά έτσι θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε έξυπνα το μαγνητικό ρεύμα που δείχνει η βελόνη.

Το στρώμα δεν πρέπει να είναι υπερβολικά σκληρό, ούτε πάλι υπερβολικά μαλακό, πρέπει δηλαδή να έχει μια τέτοια ελαστικότητα ώστε με κανένα τρόπο να μην επηρεάζει τις ψυχικές διεργασίες του κοιμώμενου.

Τα θορυβώδη ελατήρια ή μια πλάτη κρεβατιού που τρίζει και γογγύζει στην παραμικρή κίνηση του σώματος του κοιμώμενου, αποτελούν ένα σοβαρό εμπόδιο γι’ αυτές τις πρακτικές.

Κάτω από το μαξιλάρι τοποθετούνται ένα τετράδιο ή σημειωματάριο κι ένα μολύβι, κατά τρόπον ώστε να μπορούν να βρεθούν εύκολα μέσα στο σκοτάδι.

Τα νυχτικά πρέπει να είναι φρέσκα και πολύ καθαρά, πρέπει να αρωματίζεται η θήκη του μαξιλαριού με το άρωμα της προτιμήσεως μας.

Αφού έχει εκπληρώσει όλες αυτές τις προϋποθέσεις ο Γνωστικός μαθητής θα προχωρήσει για να κάνει το δεύτερο βήμα αυτής της εσωτεριστικής πειθαρχίας.

Θα μπει στο κρεβάτι του έχοντας σβήσει τα φώτα, θα πέσει σε ύπτια θέση, δηλαδή με την πλάτη να ακουμπάει στο στρώμα, με τα μάτια κλεισμένα και τα χέρια πάνω στο ηλιακό πλέγμα.

Θα παραμείνει απολύτως ήσυχος για μερικές στιγμές και αφού έχει χαλαρώσει πλήρως, τόσο σωματικά όσο και νοητικά, θα συγκεντρωθεί στον Μορφέα, το θεό του Ονείρου.

Αναμφισβήτητα καθένα από τα αυτόνομα μέρη του δικού μας Πραγματικού Είναι, ασκεί καθορισμένες λειτουργίες και είναι ακριβώς ο Μερφέας (να μην συγχέεται με τον Ορφέα), ο αρμόδιος να μας εκπαιδεύει στα μυστήρια του Ονείρου.

Θα ήταν περισσότερο κι από αδύνατο να χαράξει κανείς ένα σχήμα του Είναι, ωστόσο, όλα τα πνευματοποιημένα, αυτόνομα μέρη της κοινής μας παρουσίας, θέλουν την απόλυτη τελειοποίηση των λειτουργιών τους.

Όταν συγκεντρωνόμαστε στον Μορφέα, αυτός χαίρεται για τη θαυμάσια ευκαιρία που του προσφέρουμε.

Είναι επείγον να έχουμε πίστη και να ξέρουμε να ικετεύουμε. Πρέπει να ζητάμε από το Μορφέα να μας διαφωτίζει και αφυπνίζει στους υπεραισθητούς κόσμους.

Στο σημείο αυτό αρχίζει να διακατέχει τον εοωτεριστή Γνωστικό μια πολύ ξεχωριστή υπνηλία και τότε υιοθετεί τη στάση του Λιονταριού: “Πεσμένος πάνω στο δεξί πλευρό, με το κεφάλι να σημαδεύει το Βορρά, φέρνει αργά τα πόδια προς τα επάνω έτσι ώστε να λυγίσουν τα γόνατα. Στη θέση αυτή το αριστερό πόδι στηρίζεται επάνω στο δεξί. Τοποθετεί κατόπιν το δεξί μάγουλο επάνω στην παλάμη του δεξιού χεριού κι αφήνει τον αριστερό βραχίονα αναπαύεται πάνω στο πόδι της ίδιας πλευράς.”

Ξυπνώντας από τον κανονικό ύπνο δεν πρέπει να κινούμαστε διότι είναι, σαφές ότι με μια τέτοια κίνηση αναταράσσονται οι αξίες μας και χάνονται οι αναμνήσεις.

Αναμφίβολα, η αναδρομική άσκηση αποδεικνύεται αναγκαία σε τέτοιες στιγμές, όταν επιθυμούμε να θυμηθούμε με ακέραιη ακρίβεια όλα και καθένα από τα όνειρα μας.

Ο Γνωστικός πρέπει να σημειώνει πολύ προσεκτικά τις λεπτομέρειες του ονείρου ή των ονείρων στο τετράδιο που τοποθέτησε κάτω από το μαξιλάρι για το σκοπό αυτό.

θα μπορεί έτσι να έχει ένα λεπτομερές αρχείο πάνω στην εσώτερη πρόοδο στην Γιόγκα των Ονείρων.

Αν και μένουν στην μνήμη ασαφή μόνο θραύσματα του ονείρου ή των ονείρων, πρέπει αυτά να καταγράφονται προσεκτικά.

Όταν τίποτε δεν έχει μείνει στη μνήμη, πρέπει να αρχίζει μια αναδρομική άσκηση με βάση την πρώτη σκέψη που είχαμε τη στιγμή ακριβώς που ξυπνήσαμε προφανώς, αυτή είναι βαθειά συσχετισμένη με το τελευταίο όνειρο.

Είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε επίσημα ότι η αναδρομική άσκηση αρχίζει πριν την ολοκληρωτική επιστροφή στην κατάσταση εγρήγορσης, όταν βρισκόμαστε ακόμη σε κατάσταση υπνηλίας, προσπαθώντας να συνεχίζουμε συνειδητά τη συνέχεια του ονείρου.

Η πρακτική της αναφερθείσης άσκησης αρχίζει πάντα με την τελευταία εικόνα που είχαμε μερικές στιγμές πριν επιστρέψουμε στην κατάσταση εγρήγορσης.

θα τελειώσουμε το κεφάλαιο αυτό βεβαιώνοντας επίσημα πως δεν είναι δυνατό να περάσουμε πιο πέρα απ’ αυτό το μέρος που σχετίζεται με τη Γιόγκα των Ονείρων, εκτός κι αν έχουμε καταφέρει την τέλεια μνήμη των Ονειρικών μας εμπειριών.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μυστική Δοξασία του Αναουάκ»)