Ο Waldemar λέει: «Είναι αρκετά γνωστός ο ονομαζόμενος “φόβος της εγκυμοσύ­νης” της γυναίκας για να επεκταθούμε πολύ επάνω στο θέμα. Κα­θοδηγεί τις ειδικές αναταράξεις του πνεύματος που επενεργούν επάνω στον τρυφερό καρπό, που βρίσκεται στην κοιλιά της μητέ­ρας».

Όμως με ιδιαίτερο τρόπο, ποτέ δε λογαριάστηκε αρκετά πόσο απέραντη σημασία έχει μια ψυχολογική επίδραση για το έμβρυο.

«Ήδη μια απλή σκέψη πραγμάτων μπορεί να επιφέρει μια φυ­σική μεταβολή σ’ αυτό το ίδιο, έτσι, μια γυναίκα γέννησε προ και­ρού σε ένα νοσοκομείο του Βερολίνου ένα τέρας που είχε αυτιά και μουσούδι σκύλου και δέρμα ζώου. Σε κάποιους γνωστούς μου συνέβη να επισκέπτεται συχνά κατά την εγκυμοσύνη της τον Ζω­ολογικό κήπο η γυναίκα ενός βιομηχάνου του Chemnitz, γιατί της άρεσαν πολύ τα μικρά της λέαινας. Γέννησε δίδυμα με κεφάλια λεονταριού και νύχια και τα δύο πλάσματα δεν είχαν ανθρώπινη εξυπνάδα και πέθαναν σε ηλικία έντεκα και δώδεκα χρόνων αντί­στοιχα».

«Για έγκυους που τρόμαξαν με ποντίκι, έχει ακουστεί συχνά ότι το νεογέννητο είχε στίγμα παρόμοιο με το δέρμα του ποντικού, ακριβώς στο σημείο που η μητέρα είχε ακουμπήσει το χέρι της τη στιγμή της τρομάρας».

«Στην αρχαιότητα, συνεχίζει λέγοντας ο Waldemar, έβγαζαν το α­ντίστοιχο αποτέλεσμα της τρομάρας των γυναικών, μπορούσε να περικλείει αποτελέσματα αρνητικά αλλά και θετικά επίσης. Έτσι μας δηλώνει ο Oppian ότι οι γυναίκες της Σπάρτης γεννούσαν πλάσματα εξαιρετικής καλλονής και καλοφτιαγμένα, γιατί είχαν μπροστά στα μάτια τους, στα υπνοδωμάτια, αγάλματα του Απόλλωνα, του Υάκινθου, του Νάρκισσου και των Διόσκουρων και επί πλέον απολάμβαναν κατά την εγκυμοσύνη τους μουσική από φλάουτο και άρπες».

«Επίσης επιβαλλόταν στους Σπαρτιάτες συζύγους, κατά την εγ­κυμοσύνη των γυναικών τους να μην παρουσιάζουν ποτέ όψη κα­τσούφη και κακόκεφου, αλλά πάντα να δείχνουν ευχαριστημένοι. Ο Ηλιόδωρος διηγείται ότι από ένα ζευγάρι συζύγων τρομακτικά άσχημων γεννήθηκε ένα παιδί εξαιρετικά όμορφο, οφειλόμενο στο ότι η μητέρα είχε πάντα μπροστά της στο υπνοδωμάτιο ένα θαυμάσιο άγαλμα σε φυσικό μέγεθος του Άδωνη. Επίσης ο τύραννος της Κύπρου, κακοσούλουπος και άσχημος, υπήρξε εντούτοις πατέ­ρας παιδιών εξαιρετικά όμορφων, γιατί είχε διακοσμήσει το υπνοδωμάτιο του με λαμπρές φιγούρες θεοτήτων».

«Στο πέρασμα της ιστορίας συνέβη πολλές φορές οι γυναίκες να γίνουν ύποπτες απιστίας, που οφειλόταν στο «φόβο της εγκυμοσύ­νης».

«Η σύζυγος με σκούρο δέρμα του επίσης σκουρόχρωμου Υδά­σπου, ονομαζόμενη Περσίνα, γέννησε μετά από δέκα χρόνια γά­μου στείρου, μία κόρη κάτασπρη. Στην απελπισία της, που ο άν­τρας της δεν πίστευε στην αθωότητά της και την κατηγορούσε ότι το έκανε με ξένο, εγκατέλειψε το πλάσμα. Την εγκατέλειψε με το όνομα Χαρίκλεια και την ξαναβρήκε μετά από πολλά χρόνια. Ευ­τυχισμένη είπε τότε στην κόρη της: Επειδή όταν γεννήθηκες ήσουν άσπρη, χρώμα το οποίο αντιλέγει την φύση των Αιθιόπων, ανακάλυψα εγώ η ίδια την αιτία, στα μπράτσα του άντρα μου είχα δει την εικόνα της γυμνής Ανδρομέδας, όταν την είχε απαγάγει ο Περσέας από τα βράχια και γι’ αυτό απόκτησες εσύ αυτό το χρώ­μα. Στη συνέχεια η Περσίνα εξομολογήθηκε στον άνδρα της ότι είχε μία κόρη, έβαλε την εικόνα της Ανδρομέδας κοντά με τη Χα­ρίκλεια και πραγματικά η ομοιότητα ήταν καταπληκτική. Ο Ύδα­σπος πείσθηκε έκθαμβος και ο λαός έξαλλος από ενθουσιασμό επιδοκίμασε και τους τρεις».

«Επίσης ένας κριτικός με οξύ πνεύμα σαν το Λέσσιγκ δηλώνει πολύ εκφραστικά ότι ειδικά με τις πλαστικές τέχνες, εκτός από την αλάθητη επίδραση που έχουν επάνω στο χαρακτήρα του έθνους, είναι ικανές να επιδράσουν στο στενό έλεγχο της Πολιτεί­ας».

Αν όμορφα όντα δημιουργούν όμορφα αγάλματα, αυτά επιδρούν ξανά επάνω σ’ αυτούς και το κράτος πρέπει να ευγνωμονεί τα όμορφα αγάλματα, τους όμορφους πολίτες. Μεταξύ μας, η ντελικά­τη φαντασία της μάνας φαίνεται μόνο να εξωτερικεύεται με τέρα­τα».

Αναγκαίο είναι να γυρίσουμε στο σημείο του ξεκινήματος και να καλλιεργήσουμε με ιδιαίτερο πόθο τις ομορφιές του πνεύματος.

Ο νυφικός θάλαμος πρέπει να μετατρέπεται σε ναό της τέχνης, είναι από μόνος του μαγνητικό κέντρο του έρωτα.

Οι γυναίκες του άγιου προορισμού δεν πρέπει ποτέ να χάσουν την ικανότητα της έκπληξης.

Ατενίστε, ω κόρες της Αφροδίτης, τα θεϊκά αγάλματα του δω­ματίου σας έτσι ώστε ο καρπός του έρωτα σας να είναι πραγματι­κά όμορφος.

Δημιουργείστε ομορφιές σας λέω στο όνομα της αγάπης και της αλήθειας… να είστε ευτυχισμένες, αγαπημένες, να είστε ευτυχισμέ­νες με τα δημιουργήματά σας…

Η νυφική κάμαρα είναι ο ναός της Αφροδίτης, μην τη βεβηλώνε­τε ποτέ με ανάξιες σκέψεις…

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το “Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης”)