Αγαπητοί μου αδελφοί έχουμε έλθει για να μελετήσουμε διά­φορες απόψεις τις σχετικές με την Διάνοια, κατόπιν θα συνεχί­σουμε για να εμβαθύνουμε στον πρακτικό χώρο της Αγάπης, των ενδιαφε­ρόντων γεγονότων που αποτελούν την εξάλειψη των ψυχι­κών επι­πρόσθετων. Αποτέλεσμα πραγματικά αρκετά δύσκολο, εν τούτοις δεν είναι το παν. Υπάρχει κάτι περισσότερο που εμείς χρει­αζόμαστε. Να επαγρυπνούμε, θέλω να αναφερθώ με εμφαντικό τρόπο στις αντιπρο­σωπείες της Διάνοιας. Για τον κόσμο των αισθή­σεων υφίστανται οι δύσκολες αντιπροσωπείες οι οποίες είναι τα αντικείμενα που μας πε­ριτριγυρίζουν, οι τύψεις κλπ. Αλλά επίσης υπάρχουν οι ΑΝΤΙΠΡΟ­ΣΩΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ.

Στη Διάνοια, υπάρχουν πολλές αντιπροσωπείες που οφεί­λουμε να λάβουμε υπ’ όψιν: υποθέτουμε ότι έχουμε στον νου την αντιπροσωπεία μιας φίλης που εκτιμούμε καθώς όμως κάποιος πολύ σημαντικός μας μιλάει εναντίον αυτής της φίλης, εγείρονται κάθε τύπου κακολογίες, συκοφαντίες, κλπ. Εμείς δίνουμε βάση σε όλα αυτά τα κουτσομπολιά, οπότε η εικόνα που έχουμε για την φίλη μας, η αντιπροσωπεία, εκ των πραγμάτων υπόκειται σε αλλαγή. δεν βλέ­πουμε πλέον σ’ αυτήν το αξιαγάπητο υποκείμενο που βλέπαμε πριν, αλλά αυτή η εικόνα μετατρέπεται στην δική μας αντίληψη σύμφωνα με την μορφή που οι άλλοι της έχουνε δώσει, πιθανότατα του ληστή, του κλέφτη, του ψεύτικου φίλου κλπ. την νύκτα μπορεί να συμβεί να ονειρευτούμε αυτόν τον φίλο ή την φίλη. Φυσικά δεν τον ονειρευόμα­στε με αρμονικότητα, βλέπουμε ότι μας επιτίθεται, ότι του επιτιθέμεθα, ονειρευόμαστε ότι πιάνει όπλο και το στρέφει εναντίον μας κλπ., μετατρέπεται εντελώς η εικόνα του φίλου μας. Είναι μια αντιπροσωπεία που έχει νοθευτεί.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτοί που μιλήσανε εναντίον της φίλης μας την έκριναν παρεξηγημένα, την συκοφάντησαν συνειδητά ή ασυνείδητα κλπ., αλλά η αντιπροσωπεία του νου παρα­μένει αλλαγμένη. Αυτό είναι σοβαρότατο γιατί αυτή η αντιπροσω­πεία μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε ένα δαιμόνιο πού έρχεται να εμποδίσει την εσωτερική μας πρόοδο. Γίνεται ένας δαίμονας που βγαίνει στον δρόμο μας, ένας δαίμονας που είναι ένα εμπόδιο για την εσωτερική μας βαθιά ανάπτυξη (εξέλιξη). Εκεί λοιπόν είναι το σο­βαρό σφάλμα, το να δίνουμε βάση στα κουτσομπολιά, στην ουκοφαντία, στα μουρμουρίσματα, στο είπα ότι είπε.

Εμφανώς μέσα στον νου μας υπάρχουν χιλιάδες αντιπροσω­πείες που μπορούν να αλλαχθούν εάν μετέχουμε σε αρνητικές συζητήσεις, εάν δίνουμε βάση στις συκοφαντίες, εάν ακούαμε στο είπα ότι είπε του καθενός. Για όλα αυτά και άλλα πολλά δεν είναι σωστό να δίνουμε βάση στα αρνητικά λόγια του κόσμου, αυτό είναι σοβαρό. Έτσι λοιπόν όχι μόνον τα ψυχολογικά επιπρόσθετα (ζω­ντανή αντιπροσωπεία των δικών μας ψυχολογικών ελαττωμάτων), αποτελούν ένα βάρος που φορτωνόμαστε στο εσωτερικό μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το ζήτημα της αντιπροσωπείας της διά­νοιας.

Διαβάτη του μονοπατιού: με το να δίνεις βάση σε αρνητικές συζητήσεις, με το να βρίσκεσαι σε μέρη που ακούγονται μόνο αρνη­τικές συζητήσεις, συνηθίζουν να παραμορφώνονται μερικές φορές πολλές αντιπροσωπείες της κατανόησης. Και αυτές (στον κόσμο της διάνοιας) μετατρέπονται σε αληθινά δαιμόνια που διαμορφώνουν ένα εμπόδιο (ή μια σειρά από εμπόδια) ανυπέρβλητα για την αφύπνιση της Συνείδησης.

Έτσι μπορούμε να αναφέρουμε την περίπτωση πολλών γνω­στικών αδελφών, που την νύκτα συνηθίζουν να βλέπουν όνειρα αμέ­τρητα αρνητικού τύπου, μερικές φορές ονειρεύονται ότι φονεύουν κάποιο πρόσωπο κλπ. Το πιο σοβαρό είναι να κουβαλάνε μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό τέτοιους εχθρούς, μέσα στην ίδια τους την σκέψη. Πραγματικά, το πιο ενδεδειγμένο για τις δικές μας αρνητικές αντι­προσωπείες, είναι να επικαλεστούμε την φιδίσια ακυρωτική δύναμη, να επικαλεστούμε την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι για να κα­ταστρέψει τέτοιες αντιπροσωπείες αρνητικού τύπου.

Αναμφίβολα δεν έπρεπε να έχουμε τέτοιες αντιπροσωπείες αρνητικού ή θετικού τύπου στην Διάνοια. Η Διάνοια όφειλε να δη­μιουργήσει ορισμένες θέσεις ήρεμες στην διάθεση του ΕΙΝΑΙ. Για αυτό θα απαιτείτο η ανθρώπινη προσωπικότητα να μετατρεπόταν σε παθητική. Μια παθητική προσωπικότητα είναι μια προσωπικότητα δεκτική, δέχεται τα μηνύματα που έρχονται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ.

Ασυζητητί, τέτοια μηνύματα περνούν μέσα από τα ανώτερα κέντρα του ΕΊΝΑΙ πριν μπουν στην Διάνοια. Εκεί είναι το πλεονέ­κτημα του να έχεις μια παθητική προσωπικότητα.

Όταν αυτή δυστυχώς ελέγχεται από πολύ βαριά στοιχεία ή πολύ δύσκολα επιπρόσθετα συσχετισμένα με τον κόσμο των 96 νό­μων, δηλαδή, την περιοχή των Ταρτάρων, η προσωπικότητα των αν­θρώπων είναι δραστήρια επειδή ελέγχεται από τα επιπρόσθετα του μίσους, της υπερηφάνειας, της ζήλειας, της τρομερής λαγνείας. Στην πραγματικότητα της αλήθειας εμείς δεν είμαστε τίποτα παρά άθλια σκουλήκια της λάσπης της Γης.

Όταν κατορθώσουμε να εξαλείψουμε τα ψυχολογικά στοι­χεία, τα τόσο βαριά από τον ψυχισμό μας, η ανθρωπινή μας προσω­πικό­τητα γίνεται δεκτική για τα μηνύματα τα οποία κατέρχονται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ μέσω των ανωτέρων κέντρων του δικού μας ψυχισμού. Τώρα σιγά-σιγά καταλαβαίνετε αγαπητοί μου φίλοι την ανάγκη της εξάλειψης αυτών των στοιχείων που έχουμε δημιουρ­γήσει τα οποία είναι καθ’ εαυτά βαριά. Με την Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, μπο­ρούμε να εξα­λείψουμε αυτά τα βαριά στοιχεία. Είναι αυτό θρίαμ­βος, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να δεχτούμε το κατ’ ευθείαν μήνυμα που έρχεται από τα υψηλότερα μέρη του ΕΙΝΑΙ. Γι αυτό σας λέω ότι πρέπει να δουλεύ­ουμε, πάνω στον εαυτό μας.

Πρέπει να δημιουργήσουμε μια διάνοια δεκτική, μια διάνοια που ποτέ δεν προβάλλει, που πάντα δέχεται αντί να προβάλλει. Πραγματικά μια τέτοια διάνοια δεν θα είχε την κακή χρήση του να δέ­χεται αντιπροσωπείες του θετικού τύπου ή του αρνητικού στα διά­φορα βάθη της κατανόησης. Μόνο έτσι ένας νους θα έφερνε τα μη­νύματα που έρχονται από το υψηλότερο μέρος των συνανθρώπων μας.

Ενώ εμείς συνεχίζουμε να δίνουμε τροφή στις διάφορες αντι­προσωπείες της κατανόησης, ποτέ δεν θα έχουμε μια διάνοια αξιοθαύ­μαστη, μια διάνοια προοδευτική, στην πραγματικότητα της αλήθειας θα ελέγχεται από τον χρόνο και τον πόνο. Έτσι αναλύοντας με αυτόν τον τρόπο, βλέπουμε ότι όχι μόνο πρέπει να εξαλείψουμε τα απαρά­δεκτα ψυχικά επιπρόσθετα, αλλά ότι έχουμε ένα πρόβλημα πολύ δύ­σκολο με το ζήτημα των ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ. Το πρό­βλημα που βλέπω δύσκολο για την εσωτερική φώτιση, είναι ότι φορτωνόμαστε τόσες αντιπροσωπείες εκτός από τα απάνθρωπα ψυ­χικά επιπρόσθετα στοιχεία.

Εάν μελετήσουμε με προσοχή την ζωή των ονείρων, ανακαλύ­πταμε σ’ αυτά συμβάντα ασαφή και ασυνάρτητα, διάφορες απόψεις υποκειμενικές, ανακριβείς, τόσα πράγματα παράλογα, άτομα και πράξεις που δεν έχουν πραγματικότητα και που γινονται ασυνάρτη­τες. Γι’ αυτόν τον λόγο μας προκαλούν στο να αναλογιζό­μαστε.

Ο καθένας οφείλει σαν γνωστικός, να πράττει με σαφήνεια και να σκέφτεται με διαύγεια, ριζικός φωτισμός χωρίς αερολογίες, χωρίς υποκειμενικότητα κανενός είδους. Ατυχώς οι αντιπροσωπείες που φέρουμε στο εσωτερικό μας και τα διάφορα επιπρόσθετα μηχα­νοποιούν σε τέτοια μορφή την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, που την διατηρούν μέσα στην καθόλου ευχάριστη τροχιά της υποσυνείδησης, και μέχρι την παρασυνείδηση και ασυνειδησία. Σας προσκαλώ στο στοχασμό, σας προσκαλώ να καταλάβετε αυτά τα πράγματα τα τόσο απαραίτητα.

Στον Ανατολικό κόσμο ομιλούν πολύ για σύνθεση. Π.χ. ο Βουδισμός ΖΕΝ-ΤΣΑΝ λέει ότι πρέπει κανείς να φθάσει στην ηρε­μία του Νου, στην σιωπή του Νου, με την πρόθεση να αποκτήσει την ει­σβολή του ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΕΝΟΥ. Μας λέει ότι στο Σατόρι υπάρ­χει πραγματική ευτυχία. Πρέπει να κατορθώσει κανείς στο θάλαμο του Διαλογισμού να αποκτήσει την ηρεμία της Διάνοιας εσωτερικώς, εξωτερικώς και από το κέντρο. Μας λέει ότι η διάνοια πρέπει να γίνει σαν ένας τοίχος ολοκληρωτικά ήρεμος. Καλά, αντι­λήφθηκα ότι στο θάλαμο του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ της ΙΑΠΩΝΙΑΣ απαιτείται πολύ δου­λειά για να αποκτήσει κανείς το
Σατόρι που είναι δύσκολο έστω και για λίγα λεπτά ή στην καλύτερη περίπτωση μια ή μερικές ώρες. Μετά η διάνοια επανέρχεται ώστε να είναι τόσο ανήσυχη όπως πάντα. Βγαίνει κανείς από την κατάσταση εκείνη της ευτυχίας, για να αντιμετωπίσει τον κόσμο, ευτυχισμένος, μεθυσμένος, για να παλέψει. Βέβαια επεμβαίνει το ΕΓΩ για να του δώσει κάμποσα ραπίσματα, για να τον βγάλει από αυτήν την κατά­σταση, δηλαδή να κατορθώσει την εξάλειψη…

Εάν εμείς θέλουμε να είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να κερδίσουμε σε μια αίθουσα διαλογισμού ΖΕΝ ή ΤΣΑΝ οφείλουμε να έχουμε επίσης μια αφύπνιση του ΝΟΥ, ένα δε­κτικό ΝΟΥ για τους απέραντους που έρχονται από εκεί ψηλά, από τον ου­ρανό, τα ουράνια, ένα ΝΟΥ φωτισμένο. Θα ήταν αυτό δυνατό αν εμείς επιτρέπαμε στα ψυχικά επιπρόσθετα να συνεχίζουν να υφί­στα­νται στην δική μας ψυχοσύνθεση; Θα ήταν αυτό δυνατόν (αν εμείς δί­ναμε βάση στα κουτσομπολιά) να μεταβάλλουμε τις αντι­προσωπείες που φέρουμε στην δική μας διάνοια; Θα ήταν αυτό δυνα­τόν; Αναρω­τιέμαι εγώ ο ίδιος και το μοιράζομαι μαζί σας σκεπτόμε­νος με δυνατή φωνή, εάν εμείς συνεχίζαμε να δίνουμε προτεραιό­τητα στις αντιπρο­σωπείες θετικές ή αρνητικές θα το επιτυγχάναμε;

Η Μπλαβάτσκι έχει μια φράση στο: «Η φωνή της Σιωπής» που μου άρεσε, λέει: Πριν η Χρυσή Φλόγα μπορέσει να κάψει με φως γαλήνιο, η λάμπα πρέπει να προστατεύεται πολύ καλά στο κρη­σφύγετο απ’ όλους τους ανέμους, οι εγκόσμιες σκέψεις πρέπει να πέ­σουν νεκρές στην είσοδο του Ναού… Αυτή η φράση της Μπλαβάτσκι στο υπέροχο έργο της με τον τίτλο: «Η Φωνή της Σιω­πής» είναι εκ­πληκτική, είναι θαυμάσια. Μόνον έτσι, λέγω, θα ήταν δυνατόν ο ΝΟΥΣ να παραμείνει στ’ αλήθεια ήρεμος και σε σιωπή εσωτερικά, εξωτερικά και στο κέντρο, όχι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ούτε μέσα σε ένα θάλαμο Διαλογισμού αλλά κατά ένα τρόπο διαρκή…

Όταν κάποιος προχωρεί μελετώντας τις διάφορες πτυχές του ΝΟΥ προχωρεί αντιλαμβανόμενος επίσης ότι η ησυχία και η ολοκληρωτική σιωπή της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, δεν είναι δυνατές εφ’ όσον η Διάνοια είναι κατειλημμένη από τα ψυχικά επιπρόσθετα και από τις αντιπροσωπείες. Θα μπορούσαμε να το αντικρούσουμε λέγοντας ότι υπάρχουν αντιπροσωπείες αξιέπαινες, φωτεινές, θαυμάσιες. Αυτό θα ήταν αποδεκτό αλλά δεν είναι έτσι. Εμείς, το σύνολον, οφείλει να εί­ναι το ΕΙΝΑΙ. Γιατί πρέπει να έχουμε μέσα στον νου μας γεγονότα που δεν είναι του ΕΙΝΑΙ; δεν βλέπω γιατί πρέπει να φορτώνουμε τον νου μας με παρείσακτους. Έχω καταλάβει ότι στον νου οφείλει να υπάρχει μόνο το ΕΙΝΑΙ. Ότι ο Νους πρέπει να με­τατρέπεται σε ένα Ναό, όπου ιερουργεί το ΕΙΝΑΙ και τίποτα περισ­σότερο από το ΕΙ­ΝΑΙ, αυτό είναι όλο. Αλλά ενώ αυτός ο Ναός είναι γεμάτος από στοιχεία παράξενα, πράγματα, παιχνίδια, γιγάντιες σκευοθήκες, αντι­προσωπείες, ψυχολογικά επιπρόσθετα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένα βαθύ όνειρο στην Συνείδηση. Είναι μια ασυνειδησία.

Τον άνθρωπο τον γνωρίζουμε από τα όνειρα του, είπε ο Πλά­των σε ένα βιβλίο του. Την ημέρα που παύουμε να ονειρεύμαστε, οι κατσαρίδες που κουβαλάμε στον εγκέφαλο μας με­τατρέπονται σε φωτιά. Όλες αυτές οι νοσηρές καταστάσεις δεν υφί­στανται, όλες αυ­τές οι ασυναρτησίες, αόριστες, ανακριβείς, ανού­σιες και άοσμες, δεν έχουν ύπαρξη κανενός τύπου. Τυχερή η μέρα κατά την οποία δεν θα ονειρευόμαστε, κατά την οποία θα πάψουμε να ονειρευόμαστε. Όταν ένας άνθρωπος σταματήσει να ονειρεύεται, έχει θριαμβεύσει. Ενώ υφίστανται όνειρα στην Διάνοια, ενώ αυτή κατευθύνεται προς το ψυ­χολογικό Διάστημα προβάλλοντας όνειρα ανακριβή, παράλογα, αυτό μας δείχνει ότι πηγαίνουμε πολύ άσχημα. Αυτό μας δείχνει ότι έχουμε ένα ΝΟΥ γεμάτο από ακαθαρσίες και ευτελότητα.

Όπως σας έλεγα στην προηγούμενη ομιλία, ο πραγματικά φω­τισμένος άνθρωπος δεν έχει όνειρα, τα όνειρα είναι για τους κοι­μι­σμένους. Ο πραγματικά φωτισμένος ζει σ’ ανώτερους κόσμους έξω από το φυσικό σώμα σε κατάσταση εντονότερης επαγρύπνησης, χω­ρίς να ονειρεύεται ποτέ· Ο πραγματικά φωτισμένος μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος είναι άγρυπνος στο ψυχολογικό Διά­στημα. Έτσι, λοιπόν, συλλογιστείτε την ανάγκη να φτάσετε στην ηρεμία της σιωπής του Νου.

Τι θα πούμε αυτό το βράδυ όσον αφορά τις τρεις Τροφές; Ήδη εξήγησα την προηγούμενη φορά πως τρέφεται το σώμα, ποια είναι η πρώτη τροφή, δεν σκέπτομαι να αναφερθώ σε τίποτα από αυτό. Ήδη έχουμε μιλήσει επίσης για την δεύτερη τροφή που είναι η αναπνοή, περισσότερο σημαντική από αυτή που πηγαίνει στο στο­μάχι. Αλλά υπάρχει μια τρίτη τροφή όπως σας έχω αναφέρει που εί­ναι η των εντυπώσεων. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εντυπώ­σεις έστω και ένα λεπτό. Εσείς με παρακολουθείτε εδώ, εγώ ξύνο­μαι και στην σκέψη την δική σας φτάνει τι; Μια σειρά εντυπώσεων. Βλέπετε εσείς μια μορφή ανθρώπινη ντυμένη με την Ιερή Ενδυμα­σία του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Γκριάλ κλπ. αυτή φθάνει λοιπόν σε σας μέσω των εντυπώσεων. Όλα αυτά είναι εντυπώσεις για σας.

Ατυχώς ο άνθρωπος είναι αρνητικός. Τι θα λέγατε εσείς π.χ. τώρα που είμαστε σ’ αυτή την αίθουσα, εάν ανοίγαμε την πόρτα εδώ σε κάποιους κλέφτες για να εισέλθουν; Σε σας αδελφοί μου θα σας φαινότανε σωστό εάν ο φύλακας άνοιγε την πόρτα για να εισέλθει ο κόσμος; Τι θα συνέβαινε; θα διαμαρτυρόσαστε. Όμως δεν κάνουμε το ίδιο με τις εντυπώσεις; Ανοίγουμε την πόρτα σε όλες τις αρνητι­κές εντυπώσεις του κόσμου. Αυτές εισχωρούν στην ψυχοσύνθεση μας και κάνουν καταστροφή εκεί μέσα. Μετατρέπονται σε ψυχικά επι­πρόσθετα και αναπτύσσουν σε μας το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο και συμπερασματικά μας γεμίζουν με βόρβορο. Είναι σωστό όμως αυτό; Είναι σωστό π.χ. ένα άτομο που είναι γεμάτο με αρνητι­κές εντυπώσεις που πηγάζουν απ’ το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο, να το καλοσωρίσουμε; Να ανοίγουμε όλες τις πόρτες σ’ όλες τις αρ­νητι­κές εντυπώσεις σ’ αυτό το άτομο; Είναι που δεν γνωρίζουμε να επιλέ­γουμε τις εντυπώσεις, πολύ λιγότερο να τις σταματάμε.

Εμείς πρέπει να μάθουμε ν’ ανοίγουμε και να κλείνουμε τις πόρτες του δικού μας ψυχισμού στις εντυπώσεις, ν’ ανοίγουμε τις πόρτες στις ευγενικές εντυπώσεις και να τις κλείνουμε στις αρνητι­κές και παράλογες γιατί οι αρνητικές εντυπώσεις προξενουν βλάβη, ανα­πτύσσουν το αρνητικό συγκινησιακό κέντρο, μας ζημιώνουν.

Βλέπετε το τι μπορεί να κάνει κανείς που βρίσκεται μέσα σε πλήθος; Εγώ σας βεβαιώνω ότι κανείς από σας π.χ. δεν θα τολμούσε να βγει στον δρόμο να πετάει πέτρες αλήθεια; Όμως σαν ομάδα μπο­ρεί κανείς να το κάνει. Ξεσηκώνεται μια μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία κι είναι παροξυμμένη κατά της κυβέρνησης και τα πλήθη πετούν πέ­τρες κι αυτός επίσης καταλήγει να πετάει πέτρες, μολονότι κατόπιν ανα­ρωτιέται: Γιατί τις πέταξα; Γιατί το έκανα αυτό; Εγώ γνωρίζω, πάνε κάπου τέσσερα χρόνια, μόλις οι δάσκαλοι των σχολών εξεγέρ­θηκαν σε πολλές απεργίες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, τότε λοιπόν, εκεί εί­δαμε ασυνήθιστα πράγματα. Εδώ στην μέση του DISTRITO FED­ERAL πάνε κάπου 10 με 15 χρόνια, είδαμε καθηγητές πολύ κό­σμιους, πολύ αξιοπρεπείς και καλλιεργημένους, που έτσι σε πλή­θος αρπάζανε πέτρες και τις πετούσαν στις βιτρίνες και στους αν­θρώ­πους, ενάντια σ’ οποιονδήποτε μπορούσαν. Αυτοί οι καθηγητές των σχολών ποτέ δεν θα το έκαναν αν ήταν μόνοι τους, αλλά σαν ομάδες ΝΑΙ. Σαν ομάδα ο άνθρωπος συμπεριφέρεται πολύ διαφορε­τικά, κά­νει πράξεις που ποτέ δεν θα έκανε αν ήταν μόνος, αλλά τις κάνει σαν ομάδα. Σε τι οφείλεται αυτό; Οφείλεται στις αρνητικές εντυπώσεις που τους ανοίξανε τις πόρτες, έτσι λοιπόν, αυτές τους δημιουργούν κακές διαθέσεις με αποτέλεσμα να κάνει αυτό που ποτέ δεν θα έκανε μόνος, γι’ αυτό είναι αναγκαίο να μάθουμε να εί­μαστε πολιτισμένοι πολίτες.

Όταν ένας ανοίγει τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις, όχι μόνο μετατρέπει την τάξη του Συγκινησιακού Κέντρου που είναι στην καρδιά, αλλά και το ίδιο το μετατρέπει σ’ αρνητικό. Αν ανοίγει ένας τις πόρτες π.χ. στην αρνητική συγκίνηση ενός ατόμου που έρχε­ται γεμάτος από οργή (γιατί κάποιος του προξένησε ζημιά) τότε κα­ταλήγει σύμμαχος με αυτό το άτομο. Να είναι εναντίον εκείνου που προξένησε την ζημιά και καταλήγει να είναι γεμάτος οργή και συμμε­τέχει στην υπόθεση.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις πόρτες στις αρνητι­κές ενυπώσεις ενός μεθυσμένου που βρίσκεται σε μια PACHANGA και καταλήγει να δέχεται ένα ποτηράκι από το μεθυ­σμένο και σε λι­γάκι δεύτερο, τρίτο, δέκα και τελικά να είναι μεθυσμένος κι αυτός επίσης.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις πόρτες στις αρνητι­κές εντυπώσεις ενός κανονικού σεξουαλικά ατόμου, καταλήγει αυ­τός στο να κάνει έρωτα μ’ όλους τους σεξουαλικούς τρόπους. Ας υποθέσουμε ότι ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ναρκομα­νούς, καταλήγουμε επίσης στο να καπνίζουμε μαρι­χουάνα και με σπόρους και από όλα, συμπέρασμα; ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Έτσι λοιπόν τα ανθρώπινα όντα μολύνονται ο ένας από τον άλλο μέσω των αρνητι­κών εντυπώσεων. Ο μεθυσμένος μολύνει το μεθυ­σμένο, οι κλέφτες κάνουν κλέφτες τους άλλους, οι μεγάλοι ανθρωποκτόνοι μολύνουν τους άλλους, οι ναρκομανείς μολύνουν τους άλλους και τελικά πολ­λαπλασιάζονται οι ναρκομανείς, πολλα­πλασιάζονται οι δολοφόνοι, πολλαπλασιάζονται οι κλέφτες, γιατί; Γιατί κάνουμε πάντα το λάθος ν’ ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητι­κές εντυπώσεις κι αυτό δεν είναι σωστό.

Ας επιλέγουμε τις συγκινήσεις. Εάν κάποιος μας φέρνει συ­γκινήσεις θετικές, του φωτός, της αρμονίας, της ωραιότητας, της σο­φίας, της αγάπης, της ποιήσεως, της τελειότητας, ας ανοίγουμε τις πόρτες της καρδιάς. Στα όντα που μας φέρνουν αρνητικές εντυπώ­σεις μίσους, ζήλειας, ναρκωτικών, οινοπνεύματος, συνουσίας, μοι­χείας, βίας, δεν πρέπει ν’ ανοίγουμε τις πόρτες στις αρνητικές εντυ­πώσεις. Όταν κάποιος συλλογίζεται πάνω σ’ όλα αυτά μπορεί κάλ­λιστα να τροποποιηθεί, να κάνει την ζωή του κάπως καλλίτερη.

Βλέπουμε την αντιπροσωπεία ενός μεγάλου φίλου που πάντα μας έχει εξυπηρετήσει. Καλόκαρδος, ελεήμων, θαυμάσιος. Ξαφνικά, κάποιος συγκινημένος, γεμάτος εντυπώσεις αρνητικές έρχεται με ένα πρόβλημα. Εμείς του ανοίγουμε τις πόρτες σ’ αυτές τις αρνητι­κές εντυπώσεις, μουρμουρίζει, μας λέει ότι ο φίλος μας είναι ένας κλέ­φτης, ένας εκτός νόμου, ένας ληστής τραπεζών, σαράντα χιλιά­δες πράγματα. Όλες αυτές οι αρνητικές εντυπώσεις εισχωρούν μέσα στον νου μας. Τέτοια αντιπροσωπεία αλλαγμένη μετατρέπεται σε ένα αληθινό ΔΑΙΜΟΝΑ που παρεμποδίζει την εργασία πάνω στον εαυτό μας. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα γεγονότα θα δείτε ότι η κά­θαρση του Ναού της Διάνοιας είναι αρκετά δύσκολη, αλλά όχι αδύ­νατη.

Χρειαζόμαστε να έχουμε ένα Νου Διαυγή, ένα Ναό καθαρό χωρίς ακαθαρσίες, χωρίς απέχθειες κανενός είδους. Αλλά γι’ αυτό πρέπει να ξέρουμε να ζούμε. Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε να ζούμε. Στην πρακτική ζωή δυστυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ζουν. Όλοι ρίχνουν την ευθύνη των ταλαιπωριών τους, τις πίκρες τους, στους υπόλοιπους και ο μοναδικός που έχει πραγματικά την ευθύνη είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Ας δούμε την περίπτωση που κάποιος μας κλέβει ένα ποσό χρημάτων. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος από σας έχει φυλαγμένα π.χ. 50.000 δολ. σε ένα έπιπλο, σε ένα οποιοδήποτε κουτί στο σπίτι του και ένας της οικογενείας σας, σας κλέβει αυτά τα 50.000 δολ. Φυ­σικά εσείς, θα υποφέρετε φοβερά, αλήθεια; Το να χάσετε 50.000 δολ. δεν είναι κάτι ευχάριστο, θα σας προξενούσε μεγάλο πόνο, θα οδυρόσα­σταν, θα πηγαίνατε στην αστυνομία, θα καταθέτατε μήνυση εναντίον ενός της οικογενείας σας. Ίσως δεν θα ενεργούσατε έτσι επειδή επρό­κειτο για κάποιον της οικογενείας σας, αλλά η στεναχώ­ρια; Αλλιώς θα τα αποσιωπούσατε όλα. Αλλά γιατί να υποφέρουμε έτσι για 50.000 δολ.; Ήδη σας κόστισαν πολλή δουλειά για να τα αποκτήσετε, γι’ αυτό υποφέρετε, εάν δεν είχατε το Εγώ της προσή­λωσης στα πράγματα, στο χρήμα όταν χάνατε αυτές τις 50.000 δολ. θα παραμέ­νατε γελαστοί, δεν θα υποφέρατε.

Υποθέτουμε ότι ένας άνδρας, βρίσκει την σύζυγο του ξαφνικά με άλλον άντρα, μια περίπτωση σπάνια. Εν τούτοις εάν φθάσει να την συναντήσει σε πλήρη μοιχεία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συγχυ­σμέ­νος από τον πόνο βγάζει το όπλο και έτσι όπως είναι την στιγμή εκείνη ρίχνει τις σφαίρες. Γιατί να το κάνει αυτό; Θα εδικαιολογείτο στις αστυνομικές αρχές ότι την συνάντησε στο ίδιο του το κρεββάτι να μοιχεύεται και «βέβαια, είχα εγώ δίκαιο». Αυτό είναι τρέλα, τέ­λεια τρέλα, γιατί αν αυτός, ο άντρας δεν είχε το Εγώ της ζήλειας μέσα του, εάν αυτός ο άνδρας δεν είχε το Εγώ της προσήλωσης ούτε της ζήλιας, δεν θα υπήρχε κάποιος να υποφέρει. Απλούστατα θα γύ­ριζε την πλάτη και θα αποχωρούσε, θα έφευγε, θα ζούσε την ζωή του πιο πέρα. Ο κάθε ένας είναι ο κάθε ένας, αισθάνεται ελεύθερος από αυτήν την συμφορά, αυτή (η σύζυγος) τον αντικατέστησε, τον απο­χωρίστηκε. Εάν δεν υπάρχει ζήλεια, δεν υπάρχει πόνος.

Ας υποθέσουμε ότι ένας υβριστής μας υβρίζει. Για ένα ελε­εινό υβριστή εμείς υποφέρουμε φοβερότατα και απαντάμε στον υβριστή με ύβρη. Αλλά εάν δεν υπάρχει κανείς μέσα μας που να τον λαμβάνει υπ’ όψη του, ποιος διαμαρτύρεται; Υποθέτουμε ότι η ύβρις θα τον επλήγωνε στο φιλότιμο, αλλά εάν το εγώ της προσωπικής αγάπης δεν υπάρχει, ποιος υποφέρει; Ας υποθέσουμε ότι μας είπαν κλέφτες και ότι εμείς στην πραγματικότητα αφ’ ενός δεν είμαστε κλέφτες και αφ’ ετέρου δεν έχουμε το Εγώ αυτό του να αγαπάει κα­νείς τον εαυτό του, το εγώ της προσωπικής αγάπης. Ποιος θα υπέ­φερε;

Πολλές φορές κάποιος υποφέρει γιατί βλέπει ένα φίλο που έχει ένα πανέμορφο σπίτι και μια ωραιότατη σύζυγο. Αυτό λέγεται ζήλια, αλήθεια; Αλλά αν δεν έχει το εγώ της ζήλιας γιατί να υποφέ­ρει; Αντίθετα θα ευχαριστιότανε με το να βλέπει σε πολύ καλή θέση τον φίλο του. Κατά τρόπον ώστε οι άλλοι δεν μπορούν να μας προκα­λέσουν πόνο. Τον πόνο τον προξενούμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα της ζωής. Καταστρέφοντας το εγώ τελειώνει ο πόνος. Η ρίζα του πόνου είναι μέσα στο ΕΓΩ και όταν το ΕΓΩ εξαφανίζεται, μένει σ’ εμάς μόνο η ομορφιά. Αυτή η ομορφιά μετατρέπεται σ’ αυτό που ονομάζουμε ΑΓΑΠΗ και ευτυ­χία, κατόπιν φθάνοντας σ’ αυτά τα ύψη ο Νους παραμένει ήρεμος, σε σιωπή. Δεν είναι πια μια διάνοια που προβάλλει, δεν είναι πια μια διάνοια που προσβάλλεται, δεν είναι πια μια διάνοια που αντι­δρά για το τίποτα. Λαμβάνει τα μηνύματα που έρχονται από ψηλά από τα ανώτερα μέρη του ΕΙΝΑΙ, είναι μια διάνοια γεμάτη πληρό­τητα.

Επαναλαμβάνω, όχι μόνο οφείλουμε να εξαλείψουμε τα ψυ­χικά επιπρόσθετα. Φανερό είναι ότι επίσης οφείλουμε να εξαλεί­ψουμε τις αντιπροσωπείες της Διάνοιας, τόσο τις αρνητικές όσο και τις θετικές. Χρειαζόμαστε να καθαρίσουμε όλα τα σκουπίδια της Διάνοιας, χρειαζόμαστε την λάμπα να ανάβει μέσα στον ναό της Διά­νοιας. Χρειαζόμαστε να μπορεί να καίει η χρυσή φλόγα με το γαλή­νιο φως μέσα στο περίφραγμα του Ναού. Όταν η Διάνοια είναι ήρεμη, όταν η Διάνοια είναι σε σιωπή, έρχεται το καινούργιο.

Λέμε ότι αυτό το μονοπάτι είναι πολύ ωραίο αλλά τι κά­νουμε με τις στεναχώριες, τι κάνουμε με τους πόνους που μας προ­καλούν οι άλλοι. Είναι δύσκολο να φθάσουμε να έχουμε την Διάνοια ήρεμη, σε σιωπή, όταν ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο προβλήματα και δυσκολίες. Καταστρέφοντας τα απάνθρωπα επιπρόσθετα που κου­βαλάμε μέσα μας, τα προβλήματα και οι δυσκολίες τελειώνουν. Έτσι λοιπόν αυτό που χρειαζόμαστε μέρα με την ημέρα, είναι να εγκαταλείψουμε την διανοητική τεμπελιά, να εργαστούμε πολύ σκληρά επάνω στους εαυ­τούς μας.

Έως εδώ ο λόγος μου για σήμερα το βράδυ. Εάν κάποιος από τους αδελφούς έχει κάτι να ρωτήσει πάνω στο θέμα, μπορεί να το κά­νει με την μεγαλύτερη ελευθερία.

ΕΡ: Δάσκαλε, σχετικά με την ηρεμία της Διάνοιας και την κατευνασμένη Διάνοια;

ΑΠ: Καλώς, φυσικότατα οφείλουμε να διακρίνουμε μεταξύ μιας Διάνοιας που είναι ήρεμη και μιας Διάνοιας που είναι κατευνασμένη, μεταξύ μιας Διάνοιας που είναι σε σιωπή και μιας Διάνοιας που είναι αποσιωπημένη. Στο όνομα της αλήθειας οφείλουμε να πούμε με εμφαντικό τρόπο ότι η πραγματική ηρεμία και σιωπή της Διάνοιας, υπάρχει όταν το Εγώ και οι αντιπροσωπείες της Διάνοιας έχουν πεθάνει. Η Διάνοια είναι αναπαυμένη στην σιωπή, η Διάνοια μετατρέπεται σε Δεκτική, παραμένει στα χέρια του ΕΙΝΑΙ και μόνο το ΕΙΝΑΙ μπορεί να το κάνει.

ΕΡ: Δάσκαλε ποιος είναι ο πιο πρακτικός τρόπος;

ΑΠ: Το πιο πρακτικό είναι ή κοινή αίσθηση που μολονότι πολλοί λέγουν ότι είναι η πιο κοινή των αισθήσεων, εγώ θα έλεγα ότι είναι η λιγότερο κοινή. Φυσικά εάν εδώ φθάσει ένας κλέφτης και ο φύλακας του ανοίξει τις πόρτες για να περάσει τότε αυτός δια­πράττει μια ατοπία. Αλλά εάν έλθει ένας αδελφός και κτυπήσει με τρία κτυ­πήματα διακεκομμένα και ρυθμικά σε αυτή την πόρτα, τότε ο φύλα­κας με πολύ ευχαρίστηση του την ανοίγει. Εάν έλθει επίσης ο οποιοσδήποτε γόης ή γόησα και φέρει λίγες από τις αρνητικές συγκι­νήσεις, με τις οποίες έχει συγκινηθεί (γιατί συνέβη να έχει συ­ναντή­σει ένα άτομο αντιθέτου φύλου για να συνουσιαστεί) και αρ­χίσει να συζητά για πορνογραφία, για τις ασέλγειες του και εγώ πολύ χαρού­μενος του ανοινω τις πόρτες, ανοίγω τις πόρτες σε αρνη­τικές συγκι­νήσεις. Εάν έλθει ένας ναρκομανής καπνίζοντας μαρι­χουάνα, και μου πει ότι είναι πολύ ωραίο και ότι μέσω της μαριχου­άνας είχε τόσες και τόσες και τέτοιες αντιλήψεις, ότι έχει αποκτήσει μέχρι μηνύματα από πιο μακριά από δεν ξέρω τι και συγκινημένος μου λέει ότι θα μου δώσει μια ρουφηξιά, και εγώ πάρω μια «ρουφηξιά», είμαι πολύ ηλί­θιος, αλήθεια; Έχω ανοίξει τις πόρτες της αρνητικής συγκίνησης, αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο. Δεν είναι απαραίτητο να περιπλέξουμε τα συμβάντα.

ΕΡ: θέλει να πει αυτό Δάσκαλε ότι ένας κάνει κακώς όταν μιλά για ένα άτομο, είτε είναι καλό είτε είναι κακό, εννοώντας ότι αυτοί που κριτικάρουν δεν μετατρέπουν αυτές τις εντυπώσεις;

ΑΠ: Λοιπόν ναι, ο καθένας οφείλει να μην απασχολείται με τα άτομα ούτε για το καλό ούτε για το κακό. Ο καθένας είναι αυτό που είναι έτσι είναι καλύτερο να σεβαστεί ο καθένας την ζωή των άλλων παρά να ανοίξει τις πόρτες σε αρνητικές εντυπώσεις. Αυτό είναι παράλογο.

ΕΡ: Δάσκαλε στην θέση των αντιπροσωπειών θετικών ή αρνητικών, τι οφείλουμε να έχουμε εμείς για να ενεργήσουμε;

ΑΠ: Για την ώρα να δουλεύουμε, δεν μας μένει άλλη λύση. Να δουλεύουμε, από τώρα να αφοσιωθούμε στο να δουλεύουμε, ο καθέ­νας πάνω στον εαυτό του. Την ημέρα που θα έχεις εξαλείψει τα ψυ­χικά επιπρόσθετα και τις αντιπροσωπείες της Διάνοιας, αυτήν την ημέρα λοιπόν τα γεγονότα θα αλλάξουν. Αυτήν την ημέρα θα ανοί­ξεις την καρδιά, αυτήν την ημέρα θα δεχτείς τους σπινθηρισμούς που έρχονται από τα ανώτερα μέρη του ιδικού σου ΕΙΝΑΙ, θα γίνεις ένα άτομο ακέραιο. Τώρα να δουλεύουμε.

ΕΡ: Σεβάσμιε Δάσκαλε, όταν κανείς βρίσκεται στην εργασία και κατορθώσει να αποκτήσει καθορισμένες αντιλήψεις, χωρίς να ταυτίζεται με αυτές, είναι αυτό ένα παράγωγο, ένα αποτέλεσμα της αυτοπαρατήρησης;

ΑΠ: Η αίσθηση της αυτοπαρατήρησης θα αναπτυχθεί σύμ­φωνα με το πόσο την χρησιμοποιεί κανείς. Πρόδηλα χρειάζεται να την χρησιμοποιούμε, γιατί όργανο που δεν χρησιμοποιείται, ατροφεί. Κα­θώς κάποιος προχωρεί αυτοπαρατηρώντας τον εαυτό του προσε­κτικά, η θαυμάσια Αίσθηση αυτή της ψυχολογικής αυτοπαρατήρη­σης μπαίνει σε δράση. Αλλά πρέπει κανείς να βρίσκεται, θα λέγαμε, σε ενέδρα μυστική για να ψάξει αυτοπαρατηρούμενος τα προσω­πικά του σφάλματα. Καθώς αυτοπαρατηρείται κανείς, η Αίσθηση της ψυχολο­γικής αυτοπαρατήρησης αναπτύσσεται.

ΕΡ: Οριστικά οφείλουμε να κάνουμε πρακτικές για να αφυπνίσουμε ικανότητες, όντας έτσι, χωρίς να πεθαίνουμε;

ΑΠ: Το πιο ενδιαφέρον είναι η ψυχολογική αυτοπαρατήρηση του εαυτού μας για να αυτοανακαλυφθούμε. Σε κάθε αυτό-ανακάλυψη υπάρχει επίσης και αυτό-αποκάλυψη. Όταν κάποιος παραδέχεται ότι έχει μια ψυχολογία ιδιαίτερη, ατομική, αρ­χίζει να αυτοπαρατηρεί τα ατομικά του σφάλματα. Όταν κάποιος ανακαλύπτει πως έχει κάποιο λάθος, πρέπει να προσπαθήσει να το καταλάβει σε βάθος, σε όλα τα επίπεδα του Νου. Όταν κάποιος έχει κατανοήσει το σφάλμα, μπορεί να έχει την πολυτέλεια να το μειώσει σε κοσμική σκόνη με την βοή­θεια του πύρινου φιδιού των ιδικών μας μαγικών δυνάμεων. Αναφέ­ρομαι με έμφαση στην Ντέβι Κουνταλίνη Σάκτι, που ξετυλίγεται και αναπτύσσεται στην σπονδυλική στήλη. Αναζητείστε κατ’ αρχήν το βασίλειο του θεού και την Δικαιοσύνη Του, και όλα τα υπόλοιπα δίνο­νται επιπρόσθετα.

ΕΡ: θα μπορούσε να είναι μια νοητική αντιπροσωπεία η καταγωγή ενός ψυχικού επιπρόσθετου;

ΑΠ: «Μη συγχέουμε την άθληση με την μαγνησία». Ένα πράγμα είναι οι νοητικές αντιπροσωπείες και άλλο τα ψυχικά επι­πρόσθετα. Νοητικές αντιπροσωπείες υφίστανται από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Εσύ ο ίδιος εδώ αυτήν την στιγμή είσαι γεμάτος από νοητικές αντιπροσωπείες. Οι αντιπροσωπείες μπορεί να μεταβληθούν, μπορεί να μετατραπούν σε διεστραμμένα δαιμόνια, αλλά είναι αντιπροσωπείες. Καμμιά αντιπροσωπεία δεν θα μπορούσε να δώσει καταγωγή σε ένα καινούργιο επιπρόσθετο στοιχείο. Οι αντιπροσωπείες είναι ενός Νου και τα επιπρόσθετα άλλου Νου.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τότε για αυτό το δαιμόνιο που είναι συνέπεια της αντιπροσωπείας, η μέθοδος που απαιτείται για την εξάλειψη του, είναι η ίδια που χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των ΕΓΩ;

ΑΠ: Πρόδηλα έτσι είναι. Εάν κάποιος επικαλείται το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, για να εξαλείψει ορισμένες αντι­προσωπείες, αυτές οι αντιπροσωπείες θα ελαττωθούν σε κοσμική σκόνη. Ο νους πρέπει να είναι καθαρός, ελεύθερος, πρέπει να είναι ένας Ναός χωρίς λαγνους στάβλους, όπου καίει μοναδικά η φλόγα του Πράνα δηλαδή η φλόγα του ΕΙΝΑΙ.

ΕΡ: Δάσκαλε, τότε οι αντιπροσωπείες είναι προϊόν των ΕΓΩ;

ΑΠ: Όχι Κύριε, ήδη ανάφερα «ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την άθληση με την μαγνησία». Ένα πράγμα είναι οι αντιπροσωπείες και άλλο τα ψυχικά επιπρόσθετα. Έτσι όπως στον κόσμο των αισθή­σεων, τα αντικείμενα είναι θεμελιώδη γιατί πραγματικά τα αντικεί­μενα είναι τοποθετημένα στον κόσμο των αισθήσεων, έτσι επίσης υπάρχει ένας κόσμος του Νου οι αντιπροσωπείες μέσα στον νου. Γε­νικά, είναί μια περιπλοκή φοβερή.

ΕΡ: Δάσκαλε, τότε οι αντιπροσωπείες που έρχονται σε μας όταν προσπαθούμε να κάνουμε διαλογισμό, έτσι που να είναι προσωπικότητες πολύ ιερές για μας τι συμβαίνει;

ΑΠ: Όταν βρίσκεστε σε διαλογισμό, γενικά, έρχονται πολλές αντιπροσωπείες στον νου, αλλά αν αναλύσουμε το ζήτημα αποκαλύ­πτεται ότι τέτοιες αντιπροσωπείες ήταν τοποθετημένες μέσα στον νου, ότι εκεί βρισκόντουσαν πάντα. Είναι αναγκαίο να απελευθερω­θούμε και η Διάνοια πρέπει να παραμείνει καθαρή ώστε αντί για τις αντιπροσωπείες να φθάσουν σε μας τα μηνύματα που έρχονται μέσω των ανωτέρων κέντρων. Ένα πράγμα είναι τα μηνύματα που έρχονται από κει, και άλλο πράγμα είναι οι κακές νοητικές μορφές που έρχο­νται από τον Νου, οι αντιπροσωπείες. Οι αντιπροσωπείες είναι ένα πράγμα, και τα μηνύματα άλλο. Τα μηνύ­ματα, έρχονται επαναλαμ­βάνω μέσα από τα ανώτερα μέρη του ΕΙ­ΝΑΙ και φθάνουν στον Ανώ­τερο Νου, στον κρυστάλλινο Νου, αλλά έχουν μια γεύση καινούργια, δεν είναι του Χρόνου, είναι λοιπόν πέρα από τον χρόνο. Εμείς οφεί­λουμε να ανοιχτούμε στο καινούργιο, αντίθετα οι αντιπροσωπείες δεν έχουν ποτέ μια καινούργια γεύση, οι αντιπροσωπείες είναι του Χρό­νου.

ΕΡ: Δάσκαλε, όταν παρουσιάζεται μια αντιπροσωπεία μέσα στο χώρο, αλλά το άτομο δεν ταυτίζεται με αυτήν και την μελετάει, πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί αυτό; Τι αποτέλεσμα αποκτά;

ΑΠ: Έτσι λοιπόν, πάντα συμβαίνει αυτό να είναι μια αντι­προσωπεία. Κατά την διάρκεια του ύπνου γενικά πάντα υπάρχουν αντιπροσωπείες υποκειμενικές, κενές, ανακριβείς. Εάν το άτομο δεν ταυτίζεται με τέτοιες αντιπροσωπείες και δεν τις ισχυροποιεί, τότε μόνο τις μελετά και μελετώντας τις τις καταλαβαίνει και γνωρίζει τι είδους είναι αυτές. Γενικά βρίσκονται συσχετισμένες με πολλά σφάλματα του παρελθόντος, αλλά πρέπει να διακρίνουμε ξεκάθαρα την διαφορά μεταξύ αντιπροσωπειών και ψυχικών επιπρόσθετων. Κά­ποιος μπορεί να έχει στην σκέψη του αντιπροσωπείες από όλες τις φί­λες του που ασέλγησε, αυτές είναι αντιπροσωπείες. Αργά ή γρή­γορα πρέπει να εξαλείφονται. Τα επιπρόσθετα είναι άλλα πράγματα, τα επιπρόσθετα προσωποποιούν τα δικά μας ελαττώματα. Τα επιπρό­σθετα είναι διαφορετικά νοητικά σχήματα, οι αντιπροσω­πείες είναι απλές νοητικές μορφές. Η αντιπροσωπεία μιας πέτρας, ενός ανδρός, ενός ζώου, είναι απλές μορφές. Οφείλουμε να έχουμε τον νου ελεύ­θερο. Ο Ναός του Νου πρέπει να παραμείνει καθαρός, αγνός.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, για τις θετικές αντιπροσωπείες ή θετικές εντυπώσεις, μπορούμε να κάνουμε την ίδια δουλειά που έχει διδαχθεί σχετικά με την αφομοίωση των εντυπώσεων, αναφορικά με τις αντιπροσωπείες;

ΑΠ: Λοιπόν είναι καλό να προσπαθεί να καταλάβει κανείς μια αντιπροσωπεία πρστού να την εξαλείψει, με τον ίδιο τρόπο όπως γίνεται με τα ψυχικά επιπρόσθετα. Όταν κάποιος καταλαβαίνει ότι μια αντιπροσωπεία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια μορφή του νου, τότε πρέπει να εξαλειφθεί, αλλά πρέπει να την καταλαβαίνουμε για να εξαλείφουμε μετά, και την εξαλείφουμε με την φωτιά του πυρογενούς φιδιού των δικών μας μαγικών εξουσιών.

ΕΡ: Δάσκαλε, όταν υπάρχει αφομοίωση των εντυπώσεων, δεν μπορούν να υπάρχουν αντιπροσωπείες;

ΑΠ: Μπορεί κάποιος να χωνέψει ορισμένες εντυπώσεις, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει το ότι οι αντιπροσωπείες που έχει αποθηκευ­μένες ο νους, θα συνεχίσουν να υπάρχουν πρέπει να προ­σπαθήσετε να τις κατανοήσετε για να τις εξαλείψετε μετά.

ΕΡ: Μέχρι ποιου σημείου μια νοητική αντιπροσωπεία είναι μια αποκαλούμενη εμπειρία στους εσωτερικούς κόσμους;

ΑΠ: Εφ’ όσον υφίσταται το εγώ, δεν είναι κανείς κατάλλη­λος για έρευνες στο ψυχολογικό διάστημα. Κανείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του πλανήτη Γη, εάν προη­γου­μένως δεν γνωρίσει τους προσωπικούς του εσωτερικούς κόσμους. Κα­νείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του ηλιακού συστήματος εάν προηγουμένως δεν γνωρίσει τους προσωπι­κούς εσωτερικούς του κόσμους. Κανείς δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τους εσωτερικούς κόσμους του Γαλαξία στον οποίο ζούμε αν προη­γουμένως δεν γνωρίσει τους προσωπικούς, ατομικούς του εσωτερι­κούς κόσμους. Δεν μπορεί να είναι κανείς ικανός για την αναζήτηση μέσα στον ψυχολογικό χώρο όπου ζούμε αν εν τω μεταξύ δεν έχει αποσυνθέσει το εγώ και δεν έχει τελειώσει με τις αντιπροσωπείες που πηγάζουν από τον άγνωστο κόσμο των αισθήσεων.

ΕΡ: Θα μπορούσαμε να φύγουμε με Αστρικό Σώμα με ένα 3% της συνείδησης;

ΑΠ: Έχω πει καθαρότατα ότι με 3% συνείδηση κανείς δεν μπορεί να μετατραπεί σε ικανό ερευνητή σ’ αυτό που συμβαίνει στον ψυχολογικό χώρο. Οι άνθρωποι χρειάζονται πρώτα απ’ όλα να αυξή­σουν το ποσοστό της συνείδησης για να μπορέσουν να μετα­τραπούν σε αληθινούς και ικανούς ερευνητές του ψυχολογικού χώ­ρου. Έτσι λοιπόν, καθημερινά, χρειαζόμαστε να αυτοεξερευνούμαστε ψυχολο­γικά ώσπου να ανακαλύψουμε τα σφάλματα μας και να τα μετατρέ­ψουμε σε κοσμική σκόνη. Μόνο έτσι είναι δυνατό να αποκτήσουμε στην πραγματικότητα της αλή­θειας την ΑΥΤΟΑΦΥΠΝΙΣΗ. Χρεια­ζόμαστε να αφήσουμε στην άκρη τόσες θεωρίες, τόσες ασάφειες, τό­σες ασυναρτησίες που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα. Χρειαζόμαστε να μετατραπούμε σε άτομα αφυπνισμένα.