Ασυζητητί όπως υπάρχει η εξωτερική χώρα στην οποία ζούμε, έτσι υπάρχει επίσης μέσα μας η ψυχολογική χώρα.

Οι άνθρωποι ποτέ δεν αγνοούν την πόλη ή την επαρχία στην οποία ζουν, δυστυχώς συμβαίνει να μην γνωρίζουν τον ψυχολογικό χώρο στον οποίο βρίσκονται.

Σε μια δεδομένη στιγμή ο οποιοσδήποτε ξέρει σε πιο προάστιο βρίσκεται, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο στον ψυχολογικό τομέα. Συνήθως οι άνθρωποι δεν υποπτεύονται ούτε από μακριά, σε κάποια δεδομένη στιγμή, το πεδίο της ψυχολογικής χώρας όπου βρίσκονται.

Όπως ακριβώς στο φυσικό κόσμο υπάρχουν αποικίες από τίμιους και καλλιεργημένους ανθρώπους, έτσι επίσης συμβαίνει στην ψυχολογική επαρχία καθενός μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν αποικίες πολύ κομψές και όμορφες.

Όπως ακριβώς στον φυσικό κόσμο υπάρχουν περίχωρα με φοβερά επικίνδυνα δρομάκια γεμάτα ληστές, έτσι και στην ψυχολογική περιοχή του εσωτερικού μας κόσμου συμβαίνει το ίδιο.

Όλα εξαρτώνται από το είδος των ανθρώπων που μας συνοδεύουν. Αν έχουμε φίλους μεθύστακες θα σταματήσουμε στο μπαρ και αν είναι εκφυλισμένοι το μέλλον μας θα είναι στα πορνεία.

Στην ψυχολογική χώρα ο καθένας μας έχει την παρέα του, τα Εγώ του. Αυτά θα μας πηγαίνουν εκεί που πρέπει σύμφωνα με τα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά.

Μια ενάρετη και τίμια κυρία, θαυμαστή σύζυγος, με υποδειγματική συμπεριφορά, που ζει σε ένα ωραίο σπίτι στον φυσικό κόσμο, εξ αιτίας των Εγώ της λαγνείας θα μπορούσε να βρίσκεται σε άντρα πορνείας στην ψυχολογική της χώρα.

Ένας σεβαστός κύριος, ακηλίδωτης τιμιότητας, εξαιρετικός πολίτης, θα μπορούσε στον ψυχολογικό του χώρο να βρίσκεται σε μια σπηλιά κλεφτών εξ αιτίας των απαίσιων συντρόφων του, των Εγώ της κλοπής που είναι βυθισμένα στο ασυνείδητο.

Ένας μετανοών ερημίτης, ίσως ένας μοναχός που ζει αυστηρά στο κελί του σε κάποιο μοναστήρι, θα μπορούσε να βρεθεί ψυχολογικά σε μια αποικία δολοφόνων, πιστολέρος, ληστών, ναρκομανών εξ αιτίας ακριβώς των Εγώ του ασυνείδητου ή υποσυνείδητου, των βυθισμένων βαθιά μέσα στους δύσκολους διάδρομους του ψυχισμού του.

Για κάποιο λόγο λέγεται ότι υπάρχει πολλή αρετή μέσα στους κακούς, όπως υπάρχει πολλή κακία μέσα στους ενάρετους.

Πολλοί ιεροποιημένοι άγιοι ακόμα και τώρα ζουν μέσα στα ψυχολογικά άντρα της κλοπής και στα πορνεία.

Αυτό που βεβαιώνουμε με έμφαση τώρα θα μπορούσε να σκανδαλίσει τους υποκριτές, τους θεοσεβούμενους, τους αγνοούντες μορφωμένους, τους δείκτες σοφίας όμως ποτέ τους πραγματικούς ψυχολόγους.

Αν και θα φαινόταν απίστευτο, μέσα στο λιβάνι της προσευχής κρύβεται το έγκλημα, μέσα στους ρυθμούς του στίχου κρύβεται επίσης το έγκλημα, κάτω από τον θόλο των πιο θείων ιερών το έγκλημα ντύνεται το χιτώνα της αγιότητας και του ανώτατου λόγου.

Μέσα στα ανεξιχνίαστα βάθη των πιο σεβαστών αγίων, ζουν τα Εγώ της πορνείας, της κλοπής, της ανθρωποκτονίας κ.λ.π.

Απάνθρωποι σύντροφοι κρυμμένοι μέσα στα ανεξερεύνητα βάθη του ασυνείδητου.

Για τον λόγο αυτό πολλοί άγιοι υπέφεραν στην ιστορία. Ας θυμηθούμε τους πειρασμούς του αγίου Αντωνίου και όλες τις βδελυγμίες ενάντια στις οποίες έπρεπε να αγωνιστεί ο αδελφός μας Φραγκίσκος της Ασίζης.

Εν τούτοις δεν τα είπαν όλα αυτοί οι άγιοι και το μεγαλύτερο μέρος των ερημιτών σιώπησε.

Εκπλήσσεται κανείς σαν σκεφτεί ότι μερικοί μετανοούντες και αγιότατοι ερημίτες, ζουν στις ψυχολογικές αποικίες της πορνείας και της κλοπής.

Όμως είναι άγιοι αν και δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει αυτά τα τρομερά πράγματα του ψυχισμού τους. Όταν τα ανακαλύψουν θα απονεκρώσουν την σάρκα τους, θα νηστεύουν, ίσως θα αυτό-μαστιγώνονται και θα ικετεύουν την θεϊκή μητέρα Κουνταλίνη να περιορίσει μέσα στον ψυχισμό τους αυτούς τους κακούς συντρόφους που βρίσκονται στα σκοτεινά αυτά άντρα της ίδιας τους της Ψυχολογικής Χώρας.

Πολλά έχουν πει οι διάφορες θρησκείες για την ζωή μετά θάνατον, για τον άλλο κόσμο.

Ας μην κουράζουν τόσο πολύ το μυαλό τους οι φτωχοί άνθρωποι για το τι υπάρχει πέρα από την άλλη πλευρά, πέρα από τον τάφο.

Αναντίρρητα μετά τον θάνατο καθένας συνεχίζει να ζει στην ψυχολογική του χώρα.

Ο ληστής θα συνεχίσει στα άντρα ληστών, ο λάγνος θα προπορεύεται στα πορνεία σαν φάντασμα κακών οιωνών. Ο οργίλος, ο ευέξαπτος θα συνεχίσει να ζει στα επικίνδυνα στενά του ελαττώματος και της οργής, εκεί που λάμπει το μαχαίρι και ηχούν πιστολιές.

Η ίδια η Ουσία είναι πολύ όμορφη, ήρθε ψηλά από τα αστέρια και δυστυχώς βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά τα εγώ που φέρουμε μέσα μας.

Όμως η Ουσία μπορεί να ανιχνεύσει τον δρόμο, να γυρίσει στο σημείο εκκίνησης, να επιστρέψει στ’ αστέρια. Αλλά πρώτα πρέπει να ελευθερωθεί από τους κακούς συντρόφους της που την κρατούν στα πρόθυρα του χαμού.

Όταν ο Φραγκίσκος της Ασίζης και ο Αντώνιος της Πάδουα, άξιοι χριστιανοί Δάσκαλοι ανακάλυψαν μέσα τους τα εγώ της απώλειας, υπέφεραν όσο δε λέγεται και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βάσει Συνειδητής Δουλειάς και Εκουσίων Ταλαιπωριών κατάφεραν να κάνουν κοσμική σκόνη όλο αυτό το σινάφι των απάνθρωπων στοιχείων που ζούσαν μέσα τους.

Αναντίρρητα οι άγιοι αυτοί Χριστικοποιήθηκαν και γύρισαν στο σημείο εκκίνησης αφού πρώτα είχαν υποφέρει πολύ.

Προ πάντων είναι αναγκαίο και επείγον το Μαγνητικό Κέντρο, που έχουμε εγκαταστήσει αφύσικα στην προσωπικότητα, να μεταφερθεί στην Ουσία. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αρχίσει ο τέλειος άνθρωπος το ταξίδι του από την προσωπικότητα προς τα αστέρια, ανεβαίνοντας προοδευτικά, σκαλί-σκαλί στο βουνό του Είναι.

Όσο συνεχίζει το Μαγνητικό Κέντρο να βρίσκεται στην εσφαλμένη μας προσωπικότητα, θα συνεχίζουμε να ζούμε στα πιο απαίσια ψυχολογικά άντρα.

Ακόμα και αν στην πρακτική ζωή, είμαστε εξαίρετοι πολίτες, καθένας έχει ένα Μαγνητικό Κέντρο που τον χαρακτηρίζει: ο έμπορος έχει ένα Μαγνητικό Κέντρο του εμπορίου και εξ αιτίας αυτού ελίσσεται στις αγορές και τραβάει ότι συγγενικό προς αυτό, αγοραστές και εμπορεύματα.

Ο επιστήμονας έχει στην προσωπικότητά του το Μαγνητικό Κέντρο της επιστήμης και γι’ αυτό τραβάει προς αυτόν τα επιστημονικά θέματα, βιβλία, εργαστήρια κ.λ.π.

Ο εσωτεριστής έχει μέσα του το μαγνητικό κέντρο του εσωτερισμού και επειδή αυτού του είδους το κέντρο κινείται διαφορετικά στα θέματα της προσωπικότητας, γίνεται και η μεταβίβαση του κέντρου.

Όταν το Μαγνητικό Κέντρο τοποθετείται στην Συνείδηση, δηλαδή στην Ουσία, τότε αρχίζει η επιστροφή του ολοκληρωμένου ανθρώπου στ’ αστέρια.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μεγάλη Ανταρσία»)