Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ μας επιτρέπει να φτάσουμε μέχρι τα υψόμετρα της φώτισης.
Πρέπει να διαφοροποιούμε μεταξύ ενός νου που βρίσκεται ήσυχος, και ενός νου που έχουμε ησυχάσει με το ζόρι.
Πρέπει να διαφοροποιούμε μεταξύ ενός νου που βρίσκεται σε σιωπή και ενός νου που έχουμε σωπάσει βίαια.
Όταν ο νους είναι ησυχασμένος με το ζόρι, πραγματικά δεν είναι ήσυχος, είναι φιμωμένος από την βία και στα πιο βαθειά επίπεδα της διανοήσεως υπάρχει μια ολόκληρη θύελλα.
Όταν ο νους είναι ησυχασμένος βίαια, πραγματικά δεν είναι σε σιωπή και στο βάθος αναφωνεί και φωνάζει και απελπίζεται.
Είναι αναγκαίο να τελειώνουμε με τις τροποποιήσεις της νοητικής αρχής στην διάρκεια του διαλογισμού.
Όταν η νοητική αρχή μένει κάτω από τον έλεγχό μας, η φώτιση έρχεται σε μας αυθόρμητα.
Ο Διανοητικός έλεγχος μας επιτρέπει να καταστρέφουμε τα σίδερά που έχει δημιουργήσει ο νους. Για να καταφέρουμε την ηρεμία και την σιωπή του νου, είναι αναγκαίο να ξέρουμε να ζούμε από στιγμή σε στιγμή, να ξέρουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε στιγμή, χωρίς να κάνουμε δόσεις την στιγμή.
Πάρε όλα από κάθε στιγμή, διότι κάθε στιγμή είναι γιος της γνώσης, κάθε στιγμή είναι απόλυτο, ζωντανό και σημαντικό. Η στιγμιαιότητα είναι το ειδικό χαρακτηριστικό των γνωστικών. Εμείς αγαπάμε την φιλοσοφία της κάθε στιγμής.
Ο Δάσκαλος UΜΜΟΝ είπε στους μαθητές του:
“Αν περπατάτε να περπατάτε, αν κάθεστε καθίστε, όμως μην αμφιταλαντεύεστε”.
Μια πρώτη μελέτη στην τεχνική του διαλογισμού είναι ο προθάλαμος αυτής της θεϊκής ειρήνης που ξεπερνάει κάθε γνώση.
Ο πιο ανυψωμένος τρόπος σκέψης είναι η μη-σκέψη. Όταν καταφέρουμε την ηρεμία και την σιωπή του νου, το εγώ με όλα τα πάθη του, επιθυμίες, ορέξεις, φόβους, προσκολλήσεις, κλπ, απουσιάζει.
Μόνο με την απουσία του εγώ μπορεί η Ουσία του νου (Βουδάτα) να αφυπνιστεί για να ενωθεί με τον εσώτερο και να μας φέρει στην έκσταση. […]
Η ηρεμία και σιωπή του νου έχει ένα μόνο στόχο: Να απελευθερώνει την ουσία από τον νου, για να μπορεί αυτή, ενωμένη με την μονάδα ή Εσώτερο, να πειραματιστεί αυτό που εμείς ονομάζουμε αλήθεια.
Στην διάρκεια της έκστασης και στην απουσία του εγώ μπορεί η ουσία να εισέλθει στον κόσμο της ομίχλης της φωτιάς, πειραματιζόμενη την αλήθεια.
Όταν ο νους βρίσκεται σε παθητική και αντιληπτική κατάσταση, απολύτως ήρεμος και σε σιωπή, απελευθερώνεται το Βουδάτα ή ουσία από τον νου και έρχεται η έκσταση.
Η Ουσία βρίσκεται πάντα εμφιαλωμένη μέσα στην πάλη των αντιθέτων, όμως όταν η πάλη τελειώνει και η ηρεμία και η σιωπή είναι απόλυτες, η ουσία μένει ελεύθερη και η φιάλη κομματιασμένη.
Όταν ασκούμε τον διαλογισμό, στο νου μας επιτίθενται πολλές αναμνήσεις, επιθυμίες, πάθη, προβληματισμοί, κλπ.
Πρέπει να αποφεύγουμε την σύγκρουση της προσοχής και της απροσεξίας. Υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της απροσεξίας και της προσοχής, όταν πολεμάμε εναντίον αυτών των επιτιθέμενων του νου. Το εγώ είναι αυτό που προβάλλει τους αναφερόμενους επιτιθέμετους. Όπου υπάρχει σύγκρουση, δεν υπάρχει ηρεμία ούτε σιωπή.
Πρέπει να ακυρώνουμε τον προβάλλοντα διαμέσου της αυτοπαρατήρησης και της κατανόησης. Εξετάστε κάθε εικόνα, κάθε ανάμνηση, κάθε σκέψη που φτάνει στο νου. Να θυμηθείτε ότι κάθε σκέψη έχει δύο πόλους: Τον θετικό και τον αρνητικό.
Το να εισέλθεις και να βγεις είναι δύο όψεις του ίδιου πράγματος, η σαλοτραπεζαρία και το μπάνιο, το ψηλό και το χαμηλό, το ευχάριστο και το δυσάρεστο, κλπ, είναι πάντα οι δυο πόλοι του ίδιου πράγματος.
Εξετάστε τους δύο πόλους της κάθε διανοητικής μορφής που φτάνει στο νου.
Να θυμηθείτε ότι μόνο διά μέσου της μελέτης των πολικοτήτων φτάνουμε στην σύνθεση.
Κάθε διανοητική μορφή μπορεί να εξαλείφεται διά μέσου της σύνθεσης. Για παράδειγμα:
Παρουσιάζεται η ανάμνηση της αρραβωνιαστικιάς, είναι όμορφη; Να σκεπτόμαστε ότι η ομορφιά είναι το αντίθετο της ασχήμιας, και αν είναι όμορφη στην νεότητα, στα γηρατειά θα είναι άσχημη, σύνθεση: δεν αξίζει τον κόπο να σκεπτόμαστε αυτήν, είναι μια αυταπάτη, ένα λουλούδι που θα μαραίνεται αναπόφευκτα.
Στην Ινδία αυτή η αυτοπαρατήρηση και μελέτη ονομάζεται PRATYAHARA.
Τα πουλιά σκέψεις πρέπει να περνάνε από το χώρο του δικού μας νου σε διαδοχική παρέλαση, όμως χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος.
Η άπειρη λιτανεία σκέψεων που προβάλλει το εγώ, στο τέλος εξαντλείται και τότε ο νους μένει ήρεμος και σε σιωπή.
Ένας μεγάλος δάσκαλος αυτοπραγματοποιημένος είπε: “Μόνο όταν ο προβάλλων, δηλαδή το εγώ, απουσιάζει τελείως, τότε εμφανίζεται η σιωπή, που δεν είναι παράγων του νου. Αυτή η σιωπή είναι ανεξάντλητη, δεν είναι του χρόνου, είναι το άπειρο, μόνο τότε έρχεται εκείνο που είναι”.
Όλη αυτή η τεχνική περιλαμβάνεται σε δύο αρχές:
α) Βαθύς στοχασμός
β) Τρομερή ηρεμία
Αυτή η τεχνική του διαλογισμού με την μη-σκέψη της, βάζει να δουλεύει το πιο κεντρικό μέρος του νου, αυτό που προκαλεί την έκσταση.
Να θυμηθείτε ότι το κεντρικό μέρος του νου είναι αυτό που ονομάζεται το Βουδάτα, η ουσία, η συνείδηση.
Όταν το Βουδάτα αφυπνισθεί μένουμε φωτισμένοι, χρειαζόμαστε την αφύπνιση του Βουδάτα (η συνείδηση).
Ο γνωστικός μαθητής μπορεί να κάνει πρακτική καθισμένος με το δυτικό στυλ ή με το ανατολίτικο στυλ.
Συμβουλεύεται να γίνει η πρακτική με κλειστά μάτια, για να αποφεύγουμε να μας πάρει την προσοχή μας κάτι από τον εξωτερικό κόσμο.
Συμφέρει να χαλαρώνουμε το σώμα, αποφεύγοντας προσεκτικά να μείνει κάποιος μυς σε ένταση.
Καταλήγει υπέροχο το να ξέρει κανείς να συνδυάζει έξυπνα το διαλογισμό με τον ύπνο, με σκοπό να μην τον εμποδίζει η ύλη.
Το Βουδάτα, η ουσία, είναι το ψυχικό υλικό, η εσωτερική βουδιστική αρχή, το ψυχικό υλικό ή πρώτη ύλη, με την οποία θα δώσουμε μορφή στην ψυχή.
Το Βουδάτα είναι πραγματικά το μοναδικό στοιχείο που κατέχει το φτωχό διανοητικό ζώο για να φτάσει να πειραματιστεί αυτό που ονομάζεται ΑΛΗΘΕΙΑ.
Το Βουδάτα είναι το καλύτερο που έχουμε μέσα μας και αφυπνίζεται με το βαθύ εσωτερικό διαλογισμό.
Μη μπορώντας το διανοητικό ζώο να ενσαρκώσει το είναι, λόγω του ότι ακόμα δεν κατέχει τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να εξασκήσει το διαλογισμό για να αυτο-αφυπνίσει το Βουδάτα και να γνωρίσει την αλήθεια.
Ο Ιησούς, ο θεϊκός Δάσκαλος για τον οποίο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα αυτό το έτος χίλια εννιακόσια εξήντα τέσσερα, είπε: “Γνωρίστε την αλήθεια, και αυτή θα σας απελευθερώσει”.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από την Εξάλειψη του Εγώ)