Διηγούνται οι αρχαίες παραδόσεις, οι οποίες χάνονται στην νύχτα των αιώνων, ότι ο κινέζος Δάσκαλος ΜΕΝΓΚ ΣΑΝ γνώρισε την επιστήμη του διαλογισμού, πριν από την ηλικία των είκοσι.
Λένε οι κίτρινοι μυστικιστές, ότι από εκείνην την ηλικία, μέχρι τα τριάντα δύο έτη, ο αναφερόμενος Δάσκαλος μελέτησε με τους Δεκαοχτώ Γέροντες.
Βεβαίως, καταλήγει ενδιαφέρων, ελκυστικό και αξιόλογο, να γνωρίζουμε, ότι αυτός ο μεγάλος φωτισμένος, μελέτησε με άπειρη ταπεινοφροσύνη, στα πόδια του σεβάσμιου γέροντα WAN SHAN, ο οποίος τον δίδαξε να χρησιμοποιεί έξυπνα το ισχυρό μάντρα ΒΟΥ, το οποίο προφέρεται όπως το διπλό ΟΥ, μιμούμενο σοφά το ουρλιαχτό ή τον ήχο του τυφώνα, ανάμεσα στα φαράγγια των βουνών.
Ποτέ δεν μπόρεσε να λησμονήσει, αυτός ο αδελφός, την κατάσταση της επάγρυπνης αντίληψης. Επαγρύπνηση για το απρόοπτο, το τόσο αναπόφευκτο και τόσο αναγκαίο, για να ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Ο σεβάσμιος γέροντας Γκουρού WAN SHAN του είπε, ότι κατά την διάρκεια των δώδεκα ωρών της ημέρας, είναι απαραίτητο να είναι σε εγρήγορση, όπως μία γάτα, η οποία παραμονεύει ένα ποντίκι, ή όπως μία κλώσα, η οποία επωάζει ένα αυγό, χωρίς να εγκαταλείπει ούτε για μία στιγμή το καθήκον της.
Σε αυτές τις μελέτες δεν υπολογίζονται οι ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ, αλλά μόνον οι ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ. Δεδομένου, ότι δεν είμαστε ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ, οφείλουμε να εργαζόμαστε χωρίς ξεκούραση, όπως ένα ποντίκι, το οποίο ροκανίζει μία σαρκοφάγο.
Εάν εξασκούμαστε με αυτόν τον τρόπο, θα ελευθερωθούμε τελικά από τον νου και θα δοκιμάσουμε με άμεσο τρόπο, εκείνο το στοιχείο, το οποίο, μας μετατρέπει ριζικά, εκείνο που είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Μία οποιαδήποτε ημέρα, μετά από δεκαοχτώ, συνεχείς ημέρες
και νύχτες βαθέως εσωτερικού διαλογισμού, κάθισε να πιει τσάι, και τότε… Ω! τι θαύμα!… κατανόησε την εσωτερική έννοια της χειρονομίας του ΒΟΥΔΑ, καθώς δείχνει το λουλούδι, και την βαθιά σημασία του MAHAKASYAPA, με το αξέχαστο, εξωτικό του χαμόγελο.
Ρώτησε τρεις ή τέσσερις γέροντες σχετικά με μία τέτοια μυστικιστική εμπειρία, αλλά εκείνοι έμειναν σιωπηλοί. Άλλοι, του είπαν να ταυτίσει μία τέτοια, ζωντανή, εσωτεριστική εμπειρία, με το Samadhi της Σφραγίδας του Ωκεανού. Αυτή η σοφή συμβουλή, του ενέπνευσε πλήρη εμπιστοσύνη, στον εαυτό του.
Ο MENG SHAN προχωρούσε θριαμβευτικά στις μελέτες του. Χωρίς αμφιβολία, στην ζωή δεν είναι όλα ρόδινα. Υπάρχουν επίσης και αγκάθια. Τον μήνα Ιούλιο, κατά την διάρκεια του πέμπτου έτους του CHIN DIN (1264), κόλλησε, δυστυχώς, δυσεντερία στην CHUNKING, στην επαρχία του ΣΕΤΣΟΥΑΝ (SZE CHUAN).
Με την ψυχή στο στόμα, αποφάσισε να κάνει την διαθήκη του, και να ξεφορτωθεί τα γήινα αγαθά του. Όταν αυτό έγινε, σηκώθηκε αργά, σε μία καθιστή στάση, έκαψε θυμίαμα και κάθισε σε μία ανυψωμένη θέση. Εκεί, στη σιωπή, προσευχήθηκε στους τρεις Ευλογημένους και στους ΑΓΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, μετανοώντας μπροστά τους, για όλες τις κακές πράξεις, τις οποίες διέπραξε στην ζωή του.
Ωστόσο, θεωρώντας βέβαιο, το τέλος της ύπαρξής του, ζήτησε από τους άφατους, την τελευταία του επιθυμία: «Επιθυμώ, διαμέσου της δύναμης της ΠΡΑΝΑ, και μίας ελεγχόμενης νοητικής κατάστασης, να επανενσαρκωθώ σε έναν ευνοϊκό τόπο, στον οποίο να μπορώ να γίνω ΜΟΝΑΧΟΣ, (SWAMI), σε νεαρή ηλικία». «Εάν, κατά τύχη, αναρρώσω από αυτήν την ασθένεια, θα αρνηθώ τον κόσμο, θα δώσω τους όρκους, και θα προσπαθήσω να μεταφέρω το φως σε άλλους, νέους ΒΟΥΔΙΣΤΕΣ.
Αφού πρόφερε αυτούς τους όρκους, βυθίσθηκε σε βαθύ διαλογισμό, ενώ διανοητικά έψαλλε το μάντραμ ΒΟΥ. Η ασθένεια τον βασάνιζε, τα έντερα τον βασάνιζαν τρομερά, αλλά επέλεξε να μην τους δώσει προσοχή.
Ο MENG SHAN ξέχασε τελείως το ίδιο του, το σώμα. Τα βλέφαρά του ήταν σταθερά κλειστά, και παρέμεινε σαν νεκρός.
Διηγούνται οι κινεζικές παραδόσεις, ότι όταν εισήλθε ο MENG SHAN σε διαλογισμό, μόνον ο ΛΟΓΟΣ, δηλαδή, το μάντραμ ΒΟΥ (ΟΥ… ΟΥ…) ηχούσε στον νου του. Κατόπιν, έχασε την έννοια του εαυτού του.
Αλλά, η ασθένεια; Τι έγινε με εκείνην; Τι συνέβη; Είναι σαφές, διαυγές να κατανοηθεί, ότι οποιαδήποτε κατάθλιψη, ασθένεια, ή πόνος, έχει ως θεμέλιο ορισμένες διανοητικές μορφές. Εάν επιτύχουμε την ριζική και απόλυτη λησμονιά, οποιουδήποτε βασάνου, η διανοητική του βάση διαλύεται, και η οργανική δυσλειτουργία εξαφανίζεται.
Όταν ο MENG SHAN σηκώθηκε από την θέση του, στην αρχή της νύχτας, αισθάνθηκε με άπειρη χαρά, ότι ήδη, κατά το ήμισυ, είχε θεραπευθεί.
Κατόπιν, κάθισε εκ νέου, και συνέχισε βυθισμένος σε βαθύ διαλογι-σμό μέχρι τα μεσάνυχτα. Τότε, η θεραπεία του, ολοκληρώθηκε.
Τον μήνα Αύγουστο, ο MENG SHAN πήγε στην CHIANG NING, και γεμάτος ΠΙΣΤΗ, εισήλθε στην ιεροσύνη. Παρέμεινε ένα έτος, σε εκείνο το μοναστήρι, και κατόπιν, άρχισε ένα ταξίδι, στο οποίο ο ίδιος μαγείρευε την τροφή του, έπλενε τα ενδύματά του, κ.τ.λ. Τότε, κατανόησε με ακέραιο τρόπο, ότι το καθήκον του διαλογισμού πρέπει να είναι επίμονο, ανθεκτικό, ισχυρό, αυστηρό, σταθερό, χωρίς κανείς να κουράζεται ποτέ.
Αργότερα, περπατώντας σε όλες εκείνες τις κινεζικές χώρες, έφθασε στο Μοναστήρι του ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΔΡΑΚΟΥ. Εκεί, κατανόησε βαθειά, την ανάγκη να ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Κατόπιν, συνέχισε το ταξίδι του προς την CHE CHIANG.
Φθάνοντας, έπεσε στα πόδια του δάσκαλου KU CHAN TIEN και ορκίστηκε να μην φύγει από το μοναστήρι, μέχρι να επιτύχει την ΦΩΤΙΣΗ.
Μετά από έναν μήνα, έντονου διαλογισμού, κάλυψε την απωλεσθείσα εργασία, κατά την διάρκεια του ταξιδιού του. Αλλά, στο διάστημα αυτό, το σώμα του γέμισε με φρικτές φουσκάλες. Τις αγνόησε σκόπιμα, και συνέχισε με την εσωτερική πειθαρχία του.
Μία συνηθισμένη ημέρα, δεν έχει σημασία ποια, ωρισμένα πρόσωπα, τον προσκάλεσαν σε ένα ευχάριστο γεύμα. Στον δρόμο πήρε το HUA TOU του, και εργάστηκε με αυτό. Κατά συνέπεια, βυθίστηκε σε βαθύ διαλογισμό. Πέρασε μπροστά από την πόρτα του οικοδεσπότη του, χωρίς να δώσει σημασία. Τότε, κατανόησε, ότι μπορούσε να χειρίζεται την εσωτεριστική εργασία ευρισκόμενος σε πλήρη δραστηριότητα.
Στις έξι Μαρτίου, ενώ διαλογιζόταν με την βοήθεια του μάντραμ ΒΟΥ, ο ηγούμενος του μοναστηριού εισήλθε στην ΑΙΘΟΥΣΑ του ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ, με τον εμφανή σκοπό να κάψει θυμίαμα. Αλλά, συνέβη ότι, χτυπώντας το κιβώτιο του θυμιάματος, παρήχθη ένας θόρυβος, και τότε ο MENG SHAN αναγνώρισε τον εαυτό του, και μπόρεσε να δει και να ακούσει τον CHAO CHOU, έναν σημαντικό Κινέζο Δάσκαλο: «Απελπισμένος, έφθασα στο αδιέξοδο του δρόμου. Κτύπησα το κύμα, αλλά, αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο από ύδωρ. Ω, εκείνος ο σημαντικός γέροντας CHAO CHOU, του οποίου το πρόσωπο είναι τόσο άσχημο!».
Όλοι οι κινέζοι βιογράφοι συμφωνούν, βεβαιώνοντας, ότι το φθινόπωρο ο MENG SHAN συναντήθηκε με τον HSUEH YEN στο LING AN και με τους TUI KENG, SHIΝ KENG, HSU CHOU, και άλλους σημαντικούς γέροντες.
Έχω καταλάβει ότι το KOAN, ή αινιγματική φράση, η οποία ήταν αποφασιστική για τον MENG SHAN, υπήρξε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, εκείνη με την οποία ο WAN SHAN τον ρώτησε:
«Δεν είναι η φράση: “Το φως, το οποίο λάμπει ήρεμα, επάνω στην άμμο της όχθης’’, ένα πεζό σχόλιο, εκείνου του ανόητου του Chang;».
Ο διαλογισμός σε αυτήν την φράση, ήταν αρκετός για τον MENG SHAN, και όταν ο WAN SHAN τον ρώτησε, αργότερα, με την ίδια φράση, δηλαδή, όταν του επανέλαβε την ερώτηση, ο κίτρινος μυστικιστής απάντησε, ρίχνοντας στο έδαφος το στρώμα του κρεβατιού του, σαν να έλεγε: ΕΙΜΑΙ ΗΔΗ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΣ.
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μαγεία των Ρουνών»)
