Πολλά έχουν λεχθεί γύρω από την εποχή του Υδροχόου, μερικοί την περιμένουμε, άλλοι υποθέτουν ότι έχει πολύ καιρό που μπήκε. Εμείς στηρι­ζόμαστε στα γεγονότα: στις 4 Φεβρουαρίου του 1962 μεταξύ 2 και 3 μ.μ. οι αστρονόμοι όλου του κόσμου έγιναν μάρτυρες κάτι ασυνήθιστου. Όλοι οι πλανήτες σε εκείνη την εποχή έπρεπε να περάσουν από ένα δρομίσκο των κόσμων. Όλοι οι πλανήτες συγκεντρώθηκαν σε συνόδους κάτω από τον αστερισμό του Υδροχόου. Αυτό το γεγονός συμβαίνει μόνο όταν πραγμα­τικά διαδέχεται μία εποχή μία άλλη. Έτσι λοιπόν τα γεγονότα είναι τα γεγο­νότα και μπροστά σε αυτά πρέπει να υποτασσόμαστε.

Δεν κάνουμε ουτοπικές βεβαιώσεις, αυτό που λέμε με έμφαση ήταν σωστά διαπιστωμένο από όλα τα αστεροσκοπεία. Έτσι λοιπόν άρχισε αλη­θινά η εποχή του Υδροχόου, μέσα στην μεγαλοπρέπεια της κεραυνοβόλου σκέψεως.

Πολλοί προφητεύουν μια Χρυσή Εποχή μετά το 2.000. Νομίζουν πραγματικά ότι η εποχή του Υδροχόου θα εκδηλωθεί ολοκληρωτικά, με όλη την μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά της, μετά το 2.000. Πραγματικά, αγα­πητοί μου αδελφοί, αυτές οι προφητείες είναι λανθασμένες, δεν είναι τί­ποτε, παρά απλές σοφιστείες. Και τι πράγμα είναι μία σοφιστεία; Ένας τοί­χος χωρίς θεμέλια, αρκεί ένα απλό σπρώξιμο για να μετατραπεί σε ψιλή άμμο. Αναμφισβήτητα δεν είναι δυνατόν το ψυχολογικό Εγώ του πλήθους να μπορέσει να δημιουργήσει μια Χρυσή Εποχή. Θα ήτανε παράλογο να υποθέσουμε ότι το συλλογικό Εγώ θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εποχή φωτός και ομορφιάς. Μέσα μας βρίσκονται οι παράγοντες της διαφωνίας που προκαλούν τους πολέμους, τον εγωισμό, το μίσος, την βία, την λαγνεία. Όταν ο εγωισμός και η βία εκφράζονται συλλογικά, τότε εμφανίζεται στην σκηνή της ζωής ο πόλεμος. Νομίζετε ότι με αυτές τις συνθήκες θα μπορέσει το Εγώ να δημιουργήσει μια εποχή αδελφότητας και αγάπης; Με τι εργάτες θα κτίσουμε το κτίριο της εποχής του Υδροχόου; Ποια είναι αυτά τα πλήθη που είναι ικανά να εγκαταστήσουν πάνω στην γη την εποχή της μεγαλοπρέ­πειας και της αγάπης;

Εσείς που γνωρίζετε πολύ καλά τους ανθρώπους, που συνδιαλέγεστε με τους συνανθρώπους σας, που ξέρετε τι είναι η μάχη για να κερδίσουμε το ψωμί της ημέρας, που ξέρετε τι είναι η ζήλια, που έχετε υποφέρει και έχετε κάνει να υποφέρουν, θα μπορέσετε να δεχτείτε την θέση ότι οι άν­θρωποι που ζούνε γύρω μας είναι ικανοί να αρχίσουν μια εποχή ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας; Λένε ότι το δέντρο γνωρίζεται από τους καρπούς του. Έτσι λοιπόν συλλογιζόμενοι ειλικρινά, με όλη την καρδιά μας, εκείνοι που προφητεύουν μια εποχή ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας για μετά το 2.000 κάνουν λάθος. Για να μπορεί να δημιουργηθεί κάτι πρέπει να καταστραφεί. Φτάνοντας σε αυτό το σημείο της διάλεξης έρχονται στην μνήμη μου διά­φορες θεοσοφικές, αστρολογικές ιδέες κ.λ.π. Είναι πολλοί και διάφοροι θεωρητικοί που έχουν την ιδέα ότι μια ανατροπή του άξονα της γης είναι αναγκαία και θα γίνει πριν την εποχή του φωτός. Λένε ότι τα νερά θα κατα­λάβουν ένα μέρος της γης και όχι όλη την γη και θα πεθάνουν εκατομμύρια από το νερό. Υποψιάζονται ότι ένα κομμάτι της γης θα εκσφενδονιστεί στο διάστημα και θα μετατραπεί σε καινούρια σελήνη. Νομίζουν ότι από τον μεσημβρινό μέχρι την ανταρκτική θα αποκολληθεί ένα κομμάτι που θα δη­μιουργήσει ένα καινούριο δορυφόρο γύρω από την γη μας. Μετά, λένε, θα έλθει μια εποχή μεγαλοπρέπειας.

Πολύ ωραίες ιδέες και πολύ τραγικές επίσης, αλλά πολύ λανθασμέ­νες. Όλοι αυτοί που σκέπτονται ότι ο μελλοντικός κατακλυσμός θα είναι από το νερό κάνουν λάθος. Διότι αν δεχόμασταν αυτή την θέση τότε θα απορρίπταμε την Β` Επιστολή του Πέτρου προς τους Ρωμαίους και το ευ­αγγέλιο του Ιησού, ειδικά εκείνη την σελίδα της προφητικής διδαχής. Υπάρχουν λεπτομέρειες, που θα μπορούσατε να δείτε στην επιστολή του Πέτρου, ότι η καταστροφή που μας περιμένει τώρα θα είναι από την φωτιά. Ο Πέτρος είπε ότι η γη θα καταστραφεί από την φωτιά και από τα αναμ­μένα στοιχεία και όλα τα έργα που υπάρχουν σε αυτή θα καούν. Έτσι όποιος λοιπόν έχει την πίστη ότι ο επόμενος κατακλυσμός θα είναι από το νερό κάνει λάθος. Αυτό θα ήταν μια επανάληψη της ατλαντικής τραγωδίας και τότε αυτά που οι Προφήτες έχουν πει θα έβγαιναν λανθασμένα, αλλά δεν είναι έτσι.

Πραγματικά τα λόγια του Πέτρου θα πραγματοποιηθούν και αυτό που είπε ο Μωάμεθ θα γίνει επίσης και αυτά που έχουν πει όλοι οι Προφή­τες θα γίνουν. Η καταστροφή που περιμένει τον δικό μας κόσμο θα γίνει από την φωτιά. Ήδη οι Αζτέκοι έχουν πει ότι οι Γιοι του Πέμπτου Ήλιου θα χαθούν από την φωτιά και τους σεισμούς και αρχίζει να εκτελείται η προ­φητεία.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι στο βάθος του ατλαντικού και Ειρηνικού ωκεανού υπάρχουν πολύ βαθιές ρωγμές. Μερικές είναι τόσο βαθιές που επιτρέπουν την επαφή του νερού με την φωτιά του εσωτερικού της γης. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυξάνει η πίεση από στιγμή σε στιγμή και σαν αποτέ­λεσμα από αυτό είναι ότι η γη κουνιέται παντού. Οι πιέσεις θα αυξάνονται έτσι ώστε οι σεισμοί θα εξαπλώνονται παγκόσμια. Είχαμε πριν λίγο σει­σμούς και είδατε τον αριθμό των νεκρών. Θα συνεχισθούν σε όλες τις γω­νιές του κόσμου και οι άνθρωποι θα πεθαίνουνε κατά χιλιάδες και εκατομ­μύρια. Το τελευταίο που θα γίνει (αυτό το είπε επίσης ο Μωάμεθ) θα συμ­βεί όταν η Σελήνη θα διαιρεθεί πολιτικά σε δύο, δηλαδή όταν πολεμάνε σαν τους Τρώες και τους Αχαιούς, αυτό θα είναι το σημάδι του τέλους. Τα βουνά θα πετάνε κονιορτοποιημένα στον αέρα και θα πέφτουν στο έδαφος σαν σκόνη. Οι θάλασσες και τα ποτάμια θα φύγουν από τους πυθμένες τους. Έτσι λοιπόν θα πεθαίνουν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, θα χαθεί όλη η πέμπτη φυλή. Ο Μωάμεθ πραγματικά ανέφερε μία σύγκρουση κόσμων. Το ότι τα βουνά θα πετούν κονιορτοποιημένα, είναι κάτι που μας κάνει να σκεφτόμαστε, δεν μπορεί να συμβεί παρά σε μια σύγκρουση κόσμων. Πραγματικά έρχεται ένας πλανήτης μέσα από το διάστημα, κόκκινο πλα­νήτη τον λένε, ο κρύος πλανήτης. Οι επιστήμονες τον ανάγγειλαν και δεν ήθελαν να μιλάνε για αυτόν για να μην προκαλέσουν μια συλλογική κρίση. Ετοιμάζονται, έχουν τοποθετήσει τις ατομικές μπαταρίες τους προς την κα­τεύθυνση του κόσμου που ταξιδεύει μέσα από το διάστημα και ποθούν να τον απομακρύνουν, αλλά αυτό είναι αδύνατον επειδή πρόκειται για έναν γι­γάντιο κόσμο. Όταν αυτός θα πλησιάσει αρκετά την δική μας τροχιά θα δη­μιουργηθούν τεράστια κύματα που ποτέ πριν δεν είχαν εμφανισθεί. Θα ανα­ταράζουν τις θάλασσες και από τον πυθμένα θα βγαίνει ένας παράξενος θό­ρυβος. Τα ποτάμια δεν θα μπορούν να παραμείνουν στις κοίτες τους και θα ξεχειλίσουν. Η υγρή φωτιά του εσωτερικού της γης, τραβηγμένη από εκείνο τον τεράστιο όγκο, θα ψάχνει έξοδο και θα δημιουργηθούν από εδώ και από εκεί αναρίθμητα ηφαίστεια. Όλα αυτά θα τα συνοδεύουν τρομεροί σεισμοί στην γη και τρομακτικοί σεισμοί στην θάλασσα. Οι πόλεις θα πέ­φτουν κονιορτοποιημένες σαν κάστρα από τραπουλόχαρτα και δεν θα υπάρχει λύση. Οι άνθρωποι θα τρέχουν σαν τρελοί στους δρόμους, τα νο­σοκομεία θα είναι υπερπλήρη, σκηνές που ποτέ δεν είχαμε ξαναδεί. Δεν υπερβάλλω σε αυτά που λέω. Αυτά μπορεί να τα επαληθεύσει οποιοσδή­ποτε φωτισμένος μύστης. Αυτό το βεβαιώνω χωρίς φόβο ότι μπορεί να κάνω λάθος. Είναι εκεί στην περιοχή των φυσικών αιτιών που έχω μελετή­σει αυτά που σας λέω.

Έτσι λοιπόν, αδελφοί, θα είναι σοβαρά εκείνα τα δευτερόλεπτα, εκεί­νες οι στιγμές στις οποίες ο κόσμος που έρχεται για να μας καταβροχθίσει μας πλησιάζει. Οι ακτινοβολίες αυτού του κόσμου θα καίνε οτιδήποτε έχει ζωή και θα υπάρχει μια σκοτεινιά που θα διαρκέσει τρεις μέρες. Η φωτιά θα αναβλύζει από παντού και επίσης θα σκάσει η αποθήκη του γήινου υδρογό­νου. Και τότε όπως έλεγε ο Πέτρος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «Οι ουρανού θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα δε στοιχεία πυρακτούμενα θέ­λουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Την σύ­γκρουση των κόσμων όταν θα συμβεί φυσικά δεν θα την δει κανείς, διότι όταν θα συγκρουσθούν οι δύο μάζες, ήδη όλος ο κόσμος θα έχει πεθάνει. Αυτό που λέω τώρα επίσης το έχουν βεβαιώσει οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει τον πλανήτη που έρχεται. Έχουν κάνει μερικούς υπολογισμούς με τους οποίους δεν συμφωνώ.

Υποθέτουν οι άνθρωποι της επιστήμης ότι το γεγονός αυτό είναι για το 2.400 μ.Χ. Έχω πληροφορηθεί από την Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα ότι είναι για το 2.500. Πολλοί θα πουν: «Μέχρι εκείνη την εποχή εγώ θα έχω πεθάνει, δεν με ενδιαφέρει αυτό». Αυτοί που σκέπτονται έτσι κάνουν λά­θος, γιατί όλοι θα είμαστε μάρτυρες αυτού του ασυνήθιστου κοσμικού γε­γονότος. Ακόμη και οι πεθαμένοι θα το δουν. Μέχρι και οι άνθρωποι που βρίσκονται στην κόλαση, μέσα στα έγκατα της γης, θα το αισθανθούν. Δεν θα υπάρξει κανείς που να μην είναι μάρτυρας του γεγονότος.. Οι περισσό­τεροι θα έχουν επιστρέψει. Θα είναι ενσωματωμένοι σε νέους οργανισμούς και θα πρέπει να υποφέρουν και να περάσουν από αυτήν την μεγάλη τρα­γωδία.

Έτσι λοιπόν η ωμή πραγματικότητα που μας περιμένει στην εποχή του Υδροχόου είναι αυτή. Οι αστρολόγοι δεν ξέρουν να ερμηνεύουν αυτό το ζήτημα, λένε: «Ο Υδροχόος είναι το ζώδιο της επιστήμης, το ζώδιο του αέρα, με το οποίο θα τελειώνουν τα σύνορα. Όλα θα είναι αγάπη».

Τόσο απλά επειδή έφτασε ο Υδροχόος, όλος ο κόσμος θα μετατραπεί χωρίς να δουλέψει, χωρίς καν να προσπαθήσει να κάνει τίποτα; Δηλαδή αυ­τός που ήταν κακός παύει να είναι κακός και γίνεται μια ψυχή του Θεού. Ποτέ πια δεν θα είναι κακός, λες και μπορούμε να μετατρεπόμαστε μηχα­νικά, σαν να μην είχαμε να πολεμήσουμε με τον εαυτό μας για να τελειώ­νουμε με τα ψυχολογικά ελαττώματα. Το να σκεπτόμαστε έτσι είναι παρά­λογο.

Μετά όν αστερισμό του Υδροχόου έχουμε τον Λέοντα που είναι ο αστερισμός της αγάπης. Αυτός δίνει το σκήπτρο στους βασιλιάδες και δη­μιουργεί την αδελφοσύνη. Όλα αυτά είναι καλά, αλλά δεν ξέρουνε την ωμή πραγματικότητα των γεγονότων ότι ο Λέων είναι ο αστερισμός της Φωτιάς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα θα καταναλωθούν από την φωτιά. Ο Λέων θα τε­λειώνει με όλα. Το Λιοντάρι του Νόμου δεν θα αφήσει τίποτε που να έχει ζωή, όλα θα γίνουν στάχτη. Σε αυτή την μεγάλη Βαβυλωνία δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Ο Υδροχόος θα φέρει τον επαναστάτη σε ένα κό­σμο τρομερά επαναστατικό. Σκεφτείτε ότι κυβερνιέται από τον Ουρανό που είναι εκρηκτικός, τρομερός, ατομικός. Τότε ο επαναστάτης πρέπει να περι­μένει την ολική έκρηξη, την κατανάλωση των αιώνων, την ριζική επανά­σταση και το τέλος αυτής της μεγάλης Βαβυλωνίας. Είναι η ωμή πραγματι­κότητα, διότι με ποιόν άλλον τρόπο θα μπορούσαμε να μετατρεπόμαστε; Επειδή έφτασε ο Υδροχόος μηχανικά είμαστε τώρα ψυχούλες του Θεού; Εσείς το πιστεύετε αυτό; Ο Υδροχόος κυβερνάει ήδη από το 1962, μήπως κάποιος από εσάς έχει καλυτερέψει για αυτόν τον λόγο; Νομίζετε ότι κα­ταργήθηκαν τα σύνορα; Όχι, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και θα δείτε σε λίγο πόλεμο και άλλον πόλεμο. Ο τρίτος παγκόσμιος πλησιάζει, εί­ναι ένα γεγονός. Έτσι λοιπόν συνιστάται να συλλογιζόμαστε.

Από την άλλη πλευρά ας δούμε την πραγματικότητά μας. Αυτές τις μέρες πέθανε ένας νέος, καλός γιος, η χαρά της μάνας του, προφανώς με ευγενή αισθήματα. Ερεύνησα γι’ αυτόν στους εσωτερικούς κόσμους και ήθελα να παρακολουθήσω την πορεία του. Τον βρήκα στον 5^ο κύκλο του Δάντη, στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο, στα Ελληνικά Τάρταρα, στο Ινδο­στανικό Αβίτσι, στις υποδιαστάσεις της γης. Ήταν σε καθοδική εξέλιξη στον χρόνο. Όμως είχε καλά αισθήματα, πραγματικά ήτανε καλός γιος. Γιατί; Θα λένε πολλοί. Πως είναι δυνατόν να εισέλθει στα Τάρταρα; Πως είναι δυνατόν να βρίσκεται στην βυθισμένη περιοχή και σε καθοδική εξέ­λιξη;. Όντας τόσο ευγενής και με τόσα καλά αισθήματα του είχε τελειώσει ο χρόνος του, οι 108 ζωές και ποτέ δεν είχε ούτε ένα άτομο πνευματικότη­τας. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί τον πόθο της αυτοπραγμάτωσης του Είναι.. απώθησε ότι είχε πνευματική γεύση, η μόνη θρησκεία του ήταν τα λεφτά. Αφού τελείωσε ο χρόνος του, μετά από 108 ζωές σαν κάθε πλάσμα του κό­σμου μπήκε σε καθοδική εξέλιξη. Θα μπορούσε να καταδικαστεί να ζει εκεί ένα ολόκληρο Μαχανβαντάρα. Το πολύ πολύ θα περάσει σε αυτή την πε­ριοχή 7 ή 8.000 χρόνια μέχρι να φτάσει στον δεύτερο θάνατο. Πήγε στον τάφο αφήνοντας εκεί το πτώμα του. Μέσα στα έγκατα της γης θα πρέπει να αφήσει άλλο ένα πτώμα το Εγώ, το Εμένα, τον εαυτό μου. Η Ουσία στο τέ­λος θα επιτύχει να φύγει για να ξαναρχίσει στην επιφάνεια αυτού του κό­σμου, που μέχρι τότε θα έχει μετατραπεί, μια καινούρια ανοδική εξέλιξη. Θα πρέπει να αρχίσει ή να ξαναρχίσει από το ορυκτό βασίλειο, περνώντας από το φυτικό και συνεχίζοντας στο ζωικό μέχρι να ξανακατακτήσει το επί­πεδο του ανθρωποειδούς που κάποτε έχασε.

Υπάρχει ένα παρόμοιο γεγονός, μόνο που το άτομο δεν έχει πεθάνει. Είναι ήδη στους κολασμένους κόσμους αλλά είναι καλός γιος αγαπάει τους δικούς του, μελετάει κ.λ.π. Θέλει να γίνει κάποιος, να ανέβει αλλά δεν έχει στην καρδιά του ούτε ένα άτομο πνευματικότητας. Θα ζήσει λίγα χρόνια ακόμη και θα πεθάνει. Αλλά αυτό το σώμα που έχει είναι το τελευταίο του. όταν το αφήσει θα καταλάβει ότι είναι κάτοικος της κόλασης. Το περίεργο είναι ότι εκείνοι που εισέρχονται στην βυθισμένη περιοχή των κολάσεων αφυπνίζονται με αρνητικό τρόπο για το κακό και προς το κακό. Το άτομο που ανέφερα ότι πέθανε ήδη έχει αφυπνισθεί αρνητικά. Η αντίδρασή του δεν είναι ευμενής προς την θεϊκότητα, είναι εναντίον της θεϊκότητας.

Αυτός είναι ο ωμός ρεαλισμός για εκείνους που εισέρχονται σε αυτές τις περιοχές. Όπως και εσείς, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ζουν τώρα τελείωσαν ήδη τις 108 ζωές τους ή κοντεύουν να τις τελειώσουν. Είναι απαραίτητο να ασχοληθείτε με την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι πριν να είναι πολύ αργά.

Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να εισερχόμαστε στην καθοδική εξέ­λιξη του ορυκτού βασιλείου. Το να ζούμε στα εντόσθια της γης είναι πολύ οδυνηρό. Οι νόμοι πολλαπλασιάζονται. Στην επιφανειακή περιοχή υπάρ­χουν 96 νόμοι. Στην δεύτερη πολλαπλασιάζονται επί 2, στην τρίτη επί 3 κ.λ.π. οπότε περισσότεροι νόμοι προξενούν μεγαλύτερες δυσκολίες και πόνο. Έτσι λοιπόν η καθοδική εξέλιξη είναι τρομερά οδυνηρή, ζούμε εκεί μια ζωή πολύ πρόστυχη και υλιστική. Η μόνη διέξοδος είναι ο Δεύτερος Θάνατος. Επαναλαμβάνω λέγεται έτσι γιατί ενώ πεθαίνουμε και αφήνουμε στην γη το πτώμα μας, μέσα στα εντόσθια της γης, σε καθοδική εξέλιξη, αφήνουμε ένα δεύτερο πτώμα. Αυτό είναι το Εγώ και γι’ αυτό λέγεται Δεύ­τερος Θάνατος. Μετά η Ουσία μπορεί να ξαναρχίσει καινούριες διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης αλλά πόσο υποφέρουμε σε αυτές τις περιοχές!!! Συμβαίνουν πράγματα ανεκδιήγητα σε αυτή την περιοχή της βίας. Δεν υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο ησυχίας, όλοι κτυπάνε όλους. Οι λέξεις που ακούγονται είναι οι πιο άσκημες, τρομερές συκοφαντίες, οι πίκρες από τα λόγια αυτά είναι ανυπόφορες, ούτε ένα δευτερόλεπτο ησυχίας. Δεν θα ήθελα για σας αυτή την δυστυχία.

Έτσι λοιπόν είναι αναγκαίο να γινόμαστε κάθε φορά πιο συνειδητοί από τον δρόμο στον οποίο βρισκόμαστε. Αντί να χάνουμε τον χρόνο μας ας συλλογιζόμαστε και ας δουλεύουμε, γιατί αυτό το σώμα που έχουμε δεν θα διαρκέσει πολύ. Σε οποιαδήποτε στιγμή το σώμα μας πηγαίνει στο νεκρο­ταφείο. Σας καλώ να σκεπτόμαστε πριν το χάσουμε, πριν συμβεί αυτό το γεγονός που μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Σας καλώ να δουλεύετε γιατί αν κάποιος από εσάς είναι στην τελευταία από τις υπάρξεις του με το να δουλεύει θα του δίνουν καινούριες ευκαιρίες. Αλλά εάν δεν δουλεύετε, εάν δεν ασχολείσθε με την αυτοπραγμάτωση, αυτές οι καινούριες ευκαιρίες δεν θα έλθουν. Έτσι λοιπόν είναι καλύτερο να δουλεύουμε, να μπαίνουμε στον Δρόμο, να μην χάνουμε τον χρόνο μας βλακωδώς.

Κατά την διάρκεια ενός ενταφιασμού κάποιος αναφώνησε: «Δεν έχει πεθάνει, την ημέρα της ανάστασης θα συναντηθούμε όλοι και δεν θα χωρί­σουμε ποτέ». Αυτά τα λόγια θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σαν συμβο­λικά. Εννοώ ότι εκείνη που το είπε ανήκει σε μια από τις ευαγγελικές ή μορμονικές αιρέσεις ή κάτι παρόμοιο. Η πρόταση είναι πολύ «λεπτή» αλλά υποθέτουν πολλοί μυστικιστές και λανθασμένοι ασκητές ότι η ανάσταση εί­ναι σαν να φυσάς και να φτιάχνεις μπουκάλια. Υποθέτουν ότι πάμε στον τάφο και στο τέλος, μια οποιαδήποτε ημέρα, εμφανίζεται το αγγελάκι παί­ζοντας την τρομπέτα και όλος ο κόσμος θα σηκωθεί από τον τάφο γιατί ήδη έφτασε η ώρα.

Όταν κάποιος εισέρχεται στον χώρο της Ερμητικής Σοφίας ξέρει το τι είναι η Ανάσταση μέσα βέβαια από θυσίες. Πράγματι την ανάσταση πρέπει να την δουλεύουμε. Αν κάποιος την επιτύχει πρέπει να είναι εδώ και τώρα. Διότι ο αναστημένος είναι διαφορετικός, διότι κάποιος που αναστήθηκε εδώ και τώρα δουλεύοντας στο Μεγάλο Έργο της Σεξουαλικής Μαγείας αλλάζει και γίνεται διαφορετικός. Μένει τόσο ξύπνιος που μπορεί να ερμηνεύει όλα τα μυστήρια του θανάτου. Είναι εντελώς έτοιμος να πραγματοποιεί οποιου­δήποτε είδους εσωτερικές εξερευνήσεις. Μπορεί να έρθει σε επαφή με όλους τους πεθαμένους που υπάρχουν και θα υπάρχουν, με αυτούς που κα­τοικούν στα βάθη των κολάσεων και αυτούς που κατοικούν στις περιοχές του αστρικού, διανοητικού ή αιτιατού κόσμου. Δεν θα αισθάνεται πια χωρι­σμένος από κανέναν αποσαρκωμένο είτε είναι της οικογενείας του είτε όχι. Από αυτή την σκοπιά μπορούμε να πούμε ότι έχει συναντηθεί με ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά αυτό είναι για τους Αναστημένους. Αυτοί που δεν έχουν αναστηθεί θα συνεχίσουν χαμένοι στην κόλαση και αυτοί που κατοι­κούν στην γη θα συνεχίσουν να περνούν πίκρες. Έτσι λοιπόν η Ανάσταση δεν είναι για όλους αλλά για εκείνον που θα δουλέψει για αυτήν.

-Δάσκαλε η ανθρωπότητα έχει καταδικαστεί να χαθεί ολοκληρωτικά εκτός εκείνων που θα πετύχουν την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι. Τότε τι αξία έχει το να έρθει ο Σωτήρας, δηλαδή ο Χριστός;

-Αυτός ήρθε για να ανοίξει δημόσια τον δρόμο για εκείνους που θέ­λουν να μπουν σε αυτόν, αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι είπε: «Πολλοί είναι οι καλεσμένοι αλλά λίγοι οι εκλεκτοί». Είπε επίσης ο Δάσκαλος: «Θα είναι δύο γυναίκες μαζί. Η μία παραλαμβάνεται η άλλη αφήνεται. Θα είναι δύο στον αγρό. Ο ένας παραλαμβάνεται ο άλλος αφήνεται». Δεν επιτυγχάνουν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα την αυτοπραγμάτωση, γι’ αυτό επίσης στο Βι­βλίο του Κυρίου, στο Μπαγκαβάντ Γκιτά, στο μεγάλο έργο Κρίσνα είναι γραμμένο ότι: «Από όλα τα πλάσματα που έρχονται στον κόσμο πολύ λίγα είναι εκείνα που ψάχνουν την τελειότητα. Από όλους εκείνους που ψάχνουν την τελειότητα πολύ λίγοι είναι εκείνοι που φτάνουν την τελειότητα. Από όσους έχουν φτάσει στην τελειότητα πολύ σπάνιος είναι εκείνος που με γνωρίζει». Έτσι λοιπόν να μην έχουμε αυταπάτες. Η Εσωτερική Αυτοπραγ­μάτωση είναι για λίγους. Ας θυμηθούμε ότι η Μεγάλη Δασκάλα Μπλαβά­τσκι, στο πρώτο της έργο «Η φωνή της σιωπής», έγραψε μία πρόταση που λέει: «Για τους λίγους». Πραγματικά οι 7 Στοές του Μεγάλου Έργου, που ανταποκρίνονται στις 7 μέρες της Δημιουργίας, δεν είναι παρά για τους λί­γους. Σπάνιοι είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να αντέξουν τις δοκιμασίες και πολύ λίγοι τις άντεξαν. Ο Χριστός τους κάλεσε όλους αλλά δεν έφτα­σαν όλοι: «πολλοί θα χτυπάνε όταν ο Κύριος θα είναι στην σάλα. Πολλοί θα χτυπάνε την πόρτα του λέγοντας:Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας. Και τότε θα λέει: δεν σας ξέρω, από πού είστε; Κύριε σε μας έφαγες, στα σπίτια μας μπήκες! Λέω ότι δεν σας ξέρω και θα σας ρίξουν στα εξωτερικά σκοτάδια εκεί που ακούγεται μόνο ο κλαυθμός και ο τρυγμός των οδόντων».

Αυτό το σκοτάδι εκπροσωπεί τα Ελληνικά Τάρταρα, το ινδοστανικό Αβίτσι, τους κολασμένους κόσμους που αναφέρονται στο Βιβλίο των Νε­κρών κ.λ.π. εκεί θα μπαίνει όλη η ανθρωπότητα τελειωτικά.