Έχουμε πλησιάσει τον Αξιοσέβαστο Δάσκαλο Samael Aun Weor για να του κάνουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με την Γνω­στική Κίνηση στην Βενεζουέλα.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι η Κουνταλίνη μπο­ρεί να αφυπνισθεί και να ανεβαίνει η Ιερή Φωτιά μέσω της σπονδυ­λικής στήλης μόνο χρησιμοποιώντας το Πραναγιάμα, και χωρίς την πρακτική του Σαάχα Μαϊτούνα θα θέλαμε να ξέρουμε αν αυτό είναι δυνατόν.

ΑΠ: Πολύ ευχαρίστως θα απαντήσω σ’ αυτήν την ερώτηση. Θέλω να καταλαβαίνετε ξεκάθαρα ότι υπάρχουν 3 πρωταρχικές δυ­νάμεις στο σύμπαν και ακόμα κάποιος που έχει σπουδάσει Φυσικές Επιστήμες μπορεί να αναγνωρίσει την πραγματικότητα των μονοε­γκεφάλων οργανισμών, δηλαδή, αυτών που έχουν έναν εγκέφαλο, π.χ. τα οστρακόδερμα, το σαλιγκάρι, τα έντομα που ζουν μόνο ένα καλοκαιρινό απόγευμα κλπ. Σ’ αυτά διαδικάζεται μόνο μία μοναδική δύναμη. Έρχονται μετά τα διεγκέφαλα πλάσματα, αυτά δηλαδή, που έχουνε δύο εγκεφάλους: αετός, άλογο, σκύλος, γάτος, τα ανώτερα ζώα από όλα τα είδη. Σ’ αυτά εκφράζονται δύο δυνάμεις. Μετά έρ­χονται τριεγκέφαλοι οργανισμοί, αυτοί οι τρεις εγκέφαλοι υπάρχουν μόνο στο διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο «ΑΝΘΡΩ­ΠΟΣ». Σ’ αυτούς εκφράζονται οι τρεις δυνάμεις.

Θέλω να σας πω ότι οι μονοεγκέφαλοι οργανισμοί, κατέχουν αίσθηση, οι διεγκέφαλοι αίσθηση και αντίληψη και οι τριεγκέφαλοι κατέχουν αίσθηση, αντίληψη και ιδέα. Πραγματικά μόνο οι τριε­γκέφαλοι οργανισμοί θα μπορούσαν να κρυσταλλώνουν τις 3 δυνά­μεις της Φύσης μέσα από τον εαυτό τους εδώ και τώρα. Αυτές οι τρεις δυνάμεις είναι αντιπροσωπευμένες στην Ινδία από τον Μπράχμα, τον Βισνού και τον Σίβα: Τον Άγιο να Βεβαιώνει, τον Άγιο να Αρνείται και τον Άγιο να Συμφιλιώνει. Για να δημιουργή­σουμε ένα παιδί, χρειάζονται αναγκαστικά και οι τρεις δυνάμεις. Η πρώτη, ο Άγιος να βεβαιώνει, θα ήταν αντιπροσωπευμένη από το αρσενικό στοιχείο. Η δεύτερη, ο Άγιος να αρνείται θα ήταν αντι­προσωπευμένη από το θηλυκό στοιχείο. Κατά την διάρκεια της σε­ξουαλικής ένωσης ο Άγιος να Συμφιλιώνει συμφιλιώνει τις δύο δυ­νάμεις, αρσενική και θηλυκή για να δημιουργεί ένα καινούργιο γιο. Αναμφισβήτητα δεν θα ήταν δυνατή η δημιουργία ενός γιου χωρίς την συνάντηση των τριών δυνάμεων της Φύσης.

Ας περάσουμε τώρα στην Ντέβι Κουνταλίνη. Πραγματικά το πυρογενές φίδι των δικών μας μαγικών εξουσιών ποτέ δεν θα μπο­ρούσε να αναπτύσσεται και να ξεδιπλώνεται σε μια μόνη δύναμη την αρσενική ή θηλυκή. Χρειάζεται πάντα συνάντηση των τριών δυνάμεων: αρσενική, θηλυκή και ουδέτερη: Άγιος να βεβαιώνει, Άγιος να αρνείται και Άγιος να συμφιλιώνει. Το να θέλουμε να αφυπνίσουμε την Κουνταλίνη με μια μόνο δύναμη, είναι εντελώς αδύνατο, αυτό θα ήταν σαν να θέλουμε να αντιλέγουμε στην Τα­ντρική Σοφία. Αν θέλετε να γνωρίζετε τις δικές μας βάσεις, πρέπει να σπουδάζετε τον Ανατολικό Ταντρισμό. να ερευνήσετε τον Τα­ντρικό Βουδισμό, τον Ταντρισμό της Κίτρινης Εκκλησίας, του Θι­βέτ και το Βουδιστικό Ταντρισμό ή Τσάνγκ της Κίνας, κλπ., κλπ. Οποιοσδήποτε άνθρωπος που έχει λάβει μια Ταντρική μύηση, δη­λαδή, που ξέρει τους Τάντρας, που έχει εμβαθύνει στον Εσωτερισμό του Σαάχα Μαϊτούνα, ξέρει πολύ καλά, από προσωπική πείρα, ότι η ανάπτυξη της Κουνταλίνης είναι δυνατή μόνο μέσω της συνάντη­σης των τριών δυνάμεων. Και αυτές οι τρεις δυνάμεις μπορούν μόνο να ενώνονται αληθινά στο Σιδηρουργείο των Κυκλώπων, στην Ενάτη Σφαίρα, με την Σαάχα Μαϊτούνα.

Συμβαίνει ότι πολλοί άνθρωποι που κάνουν το Πρανα­γιάμα, μπορούν να κάνουν να ξεπηδούν σπινθήρες από την φλόγα. Είναι ξεκάθαρο ότι όλοι έχουμε στο βάθος μια πραγματική αναμ­μένη πυρκαγιά, έχουμε εκεί την Ντέβι Κουνταλίνη τυλιγμένη τρεις και μισή φορές. Υπάρχει μια εσωτερική σχέση με την εισπνοή και το σεξ. Είναι δυνατόν να κάνουμε να ξεπηδούν σπινθήρες μέσω της εισπνοή. Αν φυσάτε πάνω σε ένα κάρβουνο μισοαναμμένο θα δείτε ότι μπορούν να ξεπηδούν σπινθήρες. Αλλά αληθινά με το Πρανα­γιάμα το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να ξεπηδούν σπινθήρες. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσε το Πραναγιάμα να αναπτύσσει, να ξε­διπλώνει την φιδική φωτιά που αναπτύσσεται στο σώμα του γνωστι­κού ασκητή. Ποτέ δεν θα μπορούσατε να ανεβάσετε την Κουντα­λίνη από τον νωτιαίο μυελό μέχρι τον εγκέφαλο. Εκείνοι που κάνουν Πραναγιάμα όταν επιτυγχάνουν να κυκλοφορούν μερικοί σπινθήρες από τα Νάντις τους ή κανάλια, νομίζουν ότι έχουν επιτύχει την αφύ­πνιση της Κουνταλίνης, από το γεγονός του ότι είχαν αυτή ή εκείνη την φώτιση, αυτή ή εκείνη την υπέρ-αισθησιακή-αντίληψη. Μετά βε­βαιώνουν με εμφατικό τρόπο ότι γίνεται η αφύπνιση της Κουνταλί­νης μόνο με βάση το Πραναγιάμα. Αυτό είναι εντελώς εσφαλμένο και πηγαίνει εναντίον της Μυήσεως, εναντίον των Τάντρας, που δι­δάσκουν στις εσωτερικές σχολές. Έτσι λοιπόν έχω πει αυτό που εί­ναι, το Πραγματικό. Όποιος θέλει αληθινά, να αφυπνίσει, να ανα­πτύξει και να ξεδιπλώσει την Κουνταλίνη, πρέπει να κατέβει ανα­γκαστικά στην Ενάτη σφαίρα. Να το αρνηθούμε αυτό θα ήταν σαν να πετάμε τα παλιά κείμενα της Αρχαίας Σοφίας, να ελαττώνουμε σε σκόνη την Ιλιάδα του Ομήρου, την Αινειάδα του Βιργιλίου, τον εσωτερισμό των 4 Ευαγγελίων, την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, τον εσωτερισμό του Μπαγκαβάντ Γκιτά και το Κοράνι. Είναι αξιο­θρήνητο να υπάρχουν ακόμα στον κόσμο άνθρωποι που ρίχνουν ιδέες χωρίς βάση, τόσο λανθασμένες.

ΕΡ: Η εσωτερική πραγμάτωση του Είναι εκτελείται το ίδιο στην γυναίκα;

ΑΠ: Δεν θέλω να βάζω την γυναίκα σε ένα δεύτερο επίπεδο. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι η γυναίκα έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άντρα, αυτό είναι φανερό. Πρέπει και αυτή επίσης να κατασκευάζει τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Το ίδιο όπως ο άντρας πρέπει και αυτή να φτάσει να ενσαρκώσει την Ανθρώπινη ψυχή. Πρέπει και αυτή να φτάσει να νυμφεύεται με το δικό της Μπούδι, το Αγαπημένο της. Έτσι λοιπόν δεν ξέρω γιατί θέλουν να εξορίζουν την γυναίκα σ’ ένα δεύτερο επίπεδο. Η ωμή πραγματικότητα των γεγονότων είναι ότι οι γυναίκες που στον φυ­σικό κόσμο είναι γυναίκες, στο αστρικό είναι άντρες, και το αντί­θετο. Οι άντρες εδώ στον φυσικό κόσμο είναι άντρες αλλά στο αστρικό, τους αρέσει ή δεν τους αρέσει, είναι γυναίκες. Έτσι λοιπόν γιατί θέλουν να εξορίζουν εδώ στον φυσικό κόσμο τις γυναίκες σε ένα δεύτερο επίπεδο:

ΕΡ: Σας ικετεύουμε να μας δώσετε ένα κλειδί ή έναν ειδικό τρόπο για να αφυπνίσουμε την συνείδηση,

ΑΠ: Με μεγάλη ευχαρίστηση θα δώσω μερικές εξηγήσεις σχετικά με την αφύπνιση της συνείδησης. Πρώτα απ’ όλα είναι απα­ραίτητο να καταλάβουμε ότι η συνείδηση των ανθρώπινων πλασμά­των είναι κοιμισμένη. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν θέλουν να εννοή­σουν ότι είναι κοιμισμένοι. Όλοι νομίζουν ότι είναι ξύπνιοι, αλλά κοιμούνται. Οι άνθρωποι οδηγούν αυτοκίνητα ονειρευόμενοι, εμπο­ρεύονται ονειρευόμενοι, πηγαίνουν στους δρόμους πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι, αλλά κοιμούνται βαθιά, ονειρεύονται. Μπορούμε να βεβαιώσουμε πώς υπάρχει ένα 97% υποσυνείδητο και ένα 3% συ­νείδησης. Με άλλα λόγια θα λέγαμε ότι ένα 97% της συνείδησης εί­ναι κοιμισμένο. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν φτάνουν το 3% της ξύπνιας συνείδησης, κανονικά φτάνουνε στο 2%, και υπάρχουν εκείνοι που φτάνουν μόνο στο 1%. Αλλά αν το λέγαμε, σ’ αυτούς που είναι κοιμισμένοι, δεν θα το πίστευαν. Μάλλον θα πληγωνό­ντουσαν καταλήγει κουραστικό να λέω στους ανθρώπους ότι κοι­μούνται, διότι δεν με πιστεύουν. Νομίζουν ότι είναι ξύπνιοι ή νομί­ζουν πως τους πληγώνω, πως τους προσβάλλω. Είναι αναγκαίο να αφυπνισθούμε και οι Ιερές Γραφές επιμένουν στην ανάγκη να αφυ­πνισθούμε. Δυστυχώς όμως δεν διδάσκουν, δεν δίνουν το κλειδί, την εξήγηση. Είναι αναγκαίο να εξηγήσουμε, και αυτό είναι που κά­νουμε εδώ ακριβώς, διδάσκοντας τον δρόμο της αφύπνισης. Πρώτα από όλα είναι αναγκαίο να πείσουμε τον εαυτό μας ειλικρινά ότι εί­μαστε, κοιμισμένοι. Όταν κάποιος δέχεται πώς είναι κοιμισμένος εί­ναι σημάδι ή σύμπτωμα ότι θέλει να αφυπνιστεί. Αυτό είναι κάτι παρόμοιο με τον τρελό. Κανένας τρελός δεν δέχεται πως είναι τρε­λός, όλοι οι τρελοί νομίζουν ότι είναι πολύ καλά. Όταν ένας τρελός δέχεται πως είναι τρελός, είναι ένα αναμφίβολο σημάδι πως ήδη κα­λυτερεύει. Μπορείτε να το δείτε αυτό στα τρελοκομεία. Δεν υπάρχει τρελός που δέχεται πως είναι τρελός. Παρατηρήστε εσείς ότι εκείνοι οι τρελοί που είναι έτοιμοι να φύγουν από το τρελοκομείο δέχονται πως είναι τρελοί, καταλαβαίνουν πως είναι. Αυτό είναι ακριβώς ένα αναμφίβολο σημάδι πως ήδη καλυτερεύουν αξιοσημείωτα. Το ίδιο συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν κοιμισμένη συνείδηση. δεν δέχονται ότι είναι κοιμισμένοι. Αλλά όταν ήδη το δεχτούν αυτό εί­ναι ένα αναμφίβολο σημάδι πως θέλουν να αφυπνιστούν ή πως αρ­χίζουν να αφυπνίζουν την συνείδηση. Πώς να επιτύχουμε την αφύ­πνιση; Πραγματικά ήδη ξέρουμε ότι το θεμέλιο είναι στην διάλυση του εγώ, αυτό είναι αναντίρρητο, και αυτό είναι κάτι που εσείς δεν αγνοείτε. Αλλά είναι ξεκάθαρο, ότι πρέπει να βοηθάμε τον εαυτό μας με διαφορετικές μεθόδους, τρόπους όλο αυτό που μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό μας είναι χρήσιμο. Θα σας δώσω μια τεχνική, αλλά θέλω να βάλετε πολλή προσοχή. Είναι αναγκαίο να διαιρούμε την προσοχή σε 3 μέρη:

1)Υποκείμενο. 2) Αντικείμενο ή αντικείμενα, μιλώντας στον πληθυντικό. 3) Τόπος.

Υποκείμενο: Να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας όταν κάποιος ξεχνά τον εαυτό του διαπράττει στην ζωή πολλά σοβαρά λάθη π.χ. αν ξεχάσουμε τον εαυτό μας μπρος σ’ ένα ποτήρι κρασί, τι θα συμβεί; Ότι όχι μόνο πίνουμε το ποτήρι, αλλά μπορεί να πιούμε περισσό­τερο και να μεθύσουμε κατά τέτοιον τρόπο, που θα ήταν σοβαρό να ξεχνάμε τον εαυτό μας μπροστά σ’ ένα ποτήρι κρασί. Τώρα, αν ξε­χάσουμε τον εαυτό μας μπροστά στο άλλο φύλο, τι θα συμβεί; Θα μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι την μοιχεία, αλήθεια; Κατά τέτοιον τρόπο που δεν πρέπει να ξεχνάμε τον εαυτό μας ποτέ. Αν ξεχνάμε τον εαυτό μας, μπροστά σε έναν υβριστή, σίγουρα θα καταλήξουμε επίσης βρίζοντας, μέχρι να δώσουμε ξύλο με τον υβριστή. Έτσι εί­ναι απαραίτητο να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας ποτέ, αλλά είναι πολύ εύκολο να τον ξεχνάμε.

Στον Ουσπένσκι π.χ. προτάθηκε ένα βράδυ να περπατάει ξύ­πνιος στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης. Λέω να περπατάει ξύπνιος για να το ξεχωρίσω με το να περπατάει κοιμισμένος, γιατί αυτό είναι που κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι, έτσι; Αυτό το κάνει, όλος ο κόσμος. Περπάτησε και περπάτησε εκείνος ο άνθρωπος αυ­τοφρουρώντας τον εαυτό του, αυτοπαρατηρώντας τον εαυτό του, ελέγχοντας τον νου και τις αισθήσεις του. Περπάτησε σε όλα τα μέρη, ξαφνικά ήθελε να ετοιμάσει τα τσιγάρα του, γιατί αυτός κά­πνιζε, είδε ένα καπνοπωλείο και μπήκε για να του ετοιμάσουν όχι απλά τσιγάρα αλλά ταμπάκο. Όταν βγήκε από εκεί καπνίζοντας, ήδη δεν θυμόταν την άσκηση που έκανε. Περπάτησε σε πολλούς δρόμους μέχρι να φτάσει στο σπίτι του. Όταν μπήκε στο δωμάτιο του θυμή­θηκε ξανά τον εαυτό του. Τότε με πόνο είδε ότι είχε ξεχάσει την άσκηση, ότι η συνείδηση του είχε κοιμηθεί από τότε που μπήκε σ’ εκείνο το καπνοπωλείο και μετά από αυτό περπάτησε σε πολλά μέρη σαν ένας πραγματικός υπνοβάτης. Ας δείτε εσείς το πόσο δύ­σκολο είναι να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας. Είναι εύκολο να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Όταν λέω να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, σε τι ανα­φέρομαι; Στο να φρουρούμε τις αισθήσεις και τον νου, διότι αν κά­ποιος ελέγχει τις αισθήσεις και τον νου δεν πέφτει σε ύπνο της συνεί­δησης. Αυτοπαρατηρώντας τις συγκινήσεις, τις εσωτερικές ωθήσεις, τις λύπες, τα αισθήματα, τα ένστικτα, τις συνήθειες κλπ δεν πέφτει σε ύπνο της συνείδησης.

Αντικείμενο: Αν κάποιος π.χ. βλέπει ένα όμορφο αντικεί­μενο, ένα φόρεμα, ένα δακτυλίδι, ένα άρωμα, ότι να είναι, μια βι­τρίνα. Εάν κάποιος γοητεύεται με εκείνο το αντικείμενο που βλέπει, το πρώτο που συμβαίνει είναι ότι πέφτει στην ασυνειδησία. Γιατί; Γιατί ξέχασε τον εαυτό του. Στο να βλέπουμε το αντικείμενο υπάρ­χουν διαφορετικά βήματα: Ταύτιση, ξεχνάμε τον εαυτό μας και ταυ­τοποιούμαστε με το αντικείμενο, λέμε: «Τι ωραίο, τι όμορφο που εί­ναι αυτό, αν εγώ είχα λεφτά θα το αγόραζα». Μετά έρχεται η γοη­τεία, μένουμε γοητευμένοι από το αντικείμενο, αν είναι ένα όμορφο κοστούμι λέμε: «τι καλό, την ημέρα που θα έχω χρήματα θα το αγο­ράσω, αυτό το χρώμα είναι πολύ όμορφο». Και η γυναίκα λέει: «Αυτό το φόρεμα είναι πολύ ωραίο θα το αγόραζα». Τελικά θα έρ­θει η γοητεία με εκείνο το αντικείμενο, με εκείνο το φόρεμα, και μετά θα έμπαινε στον ύπνο της συνείδησης.

ΕΡ: Δάσκαλε και η τηλεόραση;

ΑΠ: Ακριβώς έρχεται πολύ κατάλληλη η ερώτηση της τηλε­όρασης. Οι άνθρωποι μπροστά στην τηλεόραση ξεχνάνε τον εαυτό τους και πέφτουν στην γοητεία από εκείνο που βλέπουν, τότε ονει­ρεύονται πολύ. Από τότε που εφευρέθηκε η τηλεόραση χάθηκε η ενότητα των σπιτιών, γιατί π.χ. έρχεται ο άντρας κουρασμένος από την δουλειά. Δεν βγαίνει η γυναίκα να τον συναντήσει με ανοικτά χέρια. Ήδη δεν έχει ο άντρας αυτήν την ευτυχία, διότι η κυρία βλέ­πει τηλεόραση. Μπορεί ο άντρας να την χρειασθεί και αυτή είναι απασχολημένη, βλέπει την νουβέλα, είναι γοητευμένη. Αλλά να μη ρίχνουμε το λάθος μόνο στις γυναίκες, οι άντρες επίσης γοητεύονται με όλο αυτό που βλέπουν εκεί, μέχρι το σημείο που ξεχνούν όλα αυτά που συμβαίνουν στο σπίτι. Αυτό είναι ένα ζωντανό παρά­δειγμα του ύπνου της συνείδησης.

Τόπος: Πρέπει να κοιτάμε όλο το μέρος προσεκτικά ακόμα και αν είναι ένα γνωστό μέρος: η σάλα του σπιτιού, το δωμάτιο, να το κοιτάμε όλες τις ημέρες σαν κάτι καινούργιο. Όπου και αν πηγαί­νουμε το πρώτο που πρέπει να πούμε στον εαυτό μας είναι: «Καλά, γιατί είμαι εγώ εδώ; Τι σχέση έχω εγώ με αυτό το μέρος;». Αυτό εί­ναι απαραίτητο αν θέλουμε να αφυπνίσουμε την συνείδηση. Μου έρ­χεται στην μνήμη αυτή την στιγμή μια βιωμένη εμπειρία πολύ ενδια­φέρουσα. Πριν πάρα πολλά χρόνια έφτασα σε ένα σπίτι, διέσχισα έναν όμορφο κήπο, πέρασα στην είσοδο της σάλας. και τελικά μπήκα σε ένα δικηγορικό γραφείο. Μπροστά στο γραφείο βρήκα μια πολύ κομψή γυναίκα που με βοήθησε. Ξαφνικά συνομιλώντας με αυτήν, είδα πάνω στο γραφείο δύο γυάλινες πεταλούδες, αλλά πολύ όμορφες. Αυτό που περισσότερο μου έκανε έκπληξη είναι ότι εκείνες οι πεταλούδες είχαν ζωή, κουνούσαν τα φτερά και ήταν γυάλινα. Κουνούσαν τις κεραίες τους και ήταν από γυαλί, και ανά­πνεαν σαν τις άλλες πεταλούδες, και ήταν γυάλινες και με πολλά χρώματα. Τότε είπα στον εαυτό μου: «Πώς είναι δυνατόν αυτές οι γυάλινες πεταλούδες να κάνουν όλα αυτά; Να έχουν ζωή;» Πραγμα­τικά, φαινόμενα τέτοιου είδους μπορούν να συμβαίνουν μόνο στον αστρικό κόσμο διότι στον φυσικό κόσμο αυτό είναι εντελώς αδύνα­τον. Κοίταζα γύρω μου και είπα στον εαυτό μου: «Τι κάνω εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτό το δικηγορικό γραφείο;». Παρατηρώντας άλλα αντικείμενα μπόρεσα να δω στην δεξιά γωνιά σε αυτό το γρα­φείο ένα κηροπήγιο με 7 υποδοχές, και στο αριστερό μέρος άλλο κηροπήγιο με 7 υποδοχές. Εκείνη η κυρία συνομιλούσε ευγενικά με εμένα. Αποφάσισα να ζητήσω άδεια στην κυρία για να αποσυρθώ μια στιγμή. Ζήτησα να πάω στο μπάνιο για να φύγω τελικά από εκεί. Βέβαια αυτή ευγενικά μου έδωσε την άδεια για να φύγω από εκεί. Έξω είπα: «θα κάνω ένα πείραμα για να δω». Έδωσα ένα πη­δηματάκι με τον σκοπό να αιωρηθώ στο μέρος που ήταν γύρω μου, και βεβαίως έμεινα μετέωρος. Τότε είπα στον εαυτό μου: «Είμαι με αστρικό σώμα». Γύρισα ξανά, μπήκα σε εκείνο το γραφείο, η κυρία με περίμενε εκεί. και της είπα: «Κυρία, θέλω να ξέρετε ότι σε αυτές τις στιγμές βρισκόμαστε με αστρικό σώμα. Θυμηθείτε κυρία ότι ξα­πλώσατε να κοιμηθείτε πριν μερικές ώρες και το σώμα σας αυτές τις ώρες κοιμάται, αναπαύεται στο κρεβάτι». Εγώ περίμενα κάποια έξυπνη απάντηση από αυτήν την κυρία, αλλά αυτό που είδα σε αυ­τήν ήταν μάτια υπνοβάτη. Πραγματικά είχε την συνείδηση εντελώς κοιμισμένη, δεν κατάλαβε τίποτε από όλα αυτά που εγώ της έλεγα. Καλά, βλέποντας αυτή την κατάσταση του τόσο βαθύ ύπνου που ήταν αυτή η κυρία, τι έκανα; Έφυγα, την χαιρέτησα, έφυγα από εκείνο το γραφείο, πέταξα και πήγαινα αιωρούμενος με το αστρικό σώμα με κατεύθυνση προς την Καλιφόρνια, όπου χρειάστηκε να πάω για να κάνω μερικές έρευνες. στον δρόμο βρήκα έναν άνδρα που είχε πεθάνει καιρό και κουβαλούσε ένα βαρύ δέμα στους ώμους του. Ήταν φορτωτής δεμάτων σε κάποια αγορά. Εκείνος ο δυστυχισμέ­νος είχε πεθάνει πριν πολύ καιρό, αλλά νόμιζε ότι ήταν ακόμα ζω­ντανός. Τον πλησίασα και του είπα: «Φίλε, τι είναι αυτό που σας συμβαίνει; Γιατί φορτώνεστε αυτό το τόσο βαρύ δέμα επάνω στους ώμους σας;» Η απάντηση ήταν: «δουλεύω». «Αλλά τι είναι αυτό που λέτε φίλε. Δεν έχετε καταλάβει ότι ήδη έχετε πεθάνει; Αυτό το δέμα που φορτώνεστε επάνω στους ώμους σας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διανοητική μορφή δημιουργημένη από τον εαυτό σας». Δεν με κατάλαβε, με κοίταξε επίσης με μάτια υπνοβάτη, δεν κατά­λαβε τίποτα απ’ αυτό που του έλεγα. Αποφάσισα να αιωρηθώ γύρω μου και πάνω στο κεφάλι του, για να δω μήπως με αυτόν τον τρόπο με καταλάβαινε, αλλά όλα ήταν άχρηστα δεν καταλάβαινε τίποτα. Ήταν κοιμισμένος. Ο δυστυχής δεν είχε κάνει τίποτα στην ζωή για να αφυπνίσει την συνείδηση, και συνέχιζε κοιμισμένος με την συνείδηση κοιμισμένη. Συνέχισα το ταξίδι μου προς την Καλιφόρνια και έκανα τις έρευνές μου. Ήταν έρευνες πάνω σε μερικές σχολές, κλπ. Μετά γύρισα ξανά στο φυσικό σώμα.

Πέρασαν τα χρόνια 30, 40, κάπου εκεί. Αργότερα έπρεπε να πάω προσωπικά σε ένα πλούσιο χωριό, πολύ πλούσιο σε ορυχεία από ασήμι, που λέγεται ότι από εκεί αποκτάς πολλά αντικείμενα από ασήμι πολύ φτηνά, αλλά πραγματικά δεν είναι και τόσο φτηνά. Αυτό που πραγματικά αφθονεί πολύ είναι ο τουρισμός και είναι πολύ ελκυστικό το μέρος διότι είναι τοποθετημένο σε ένα λόφο και είναι εντελώς αποικιακό με μια ομορφιά και ένα πανόραμα κατα­πληκτικό. Έπρεπε να συναντηθώ εκεί με ένα συγκεκριμένο κύριο τον οποίο εκείνες τις ημέρες τον βοηθούσα για να θεραπεύεται από μια ημιπληγία που είχε πάθει και τον είχε αφήσει παράλυτο από την μισή πλευρά. Εγώ πήγαινα εκεί με τον σκοπό να τον βοηθήσω, και τον βοήθησα. Νομίζω ότι έγινε καλά, θεραπεύτηκε, τον έκανα να περπατήσει με μαγνητική θεραπεία. Επέτυχα να περπατήσει χωρίς μπαστούνι αφού πριν είχε την μισή πλευρά παραλυμένη. Του έδωσα οδηγίες, αλλά τον συμβούλεψα να κινείται αρκετά διότι αυτός περ­νούσε την ημέρα καθισμένος και αυτό τον έβλαπτε στην θεραπεία του, όχι; Για να μη σας κάνω τόσο μεγάλη την ιστορία σας λέω ότι διέσχισα τον κήπο από ένα πολύ όμορφο σπίτι, μετά διέσχισα μια σάλα και αναγνώρισα αμέσως το μέρος που τόσα χρόνια πριν είχα πάει και τελικά μπήκα σε ένα γραφείο. στην σάλα με περίμενε μια κυρία, την αναγνώρισα αμέσως, ήταν η ίδια που είχα δει στο αστρικό τόσα χρόνια πριν και μου είπε: «Συνεχίστε κύριε», και πέ­ρασα στο εσωτερικό που ήταν το δικηγορικό γραφείο. Η μόνη δια­φορά ήταν ότι αυτήν την φορά δεν βρήκα αυτήν μπροστά στο γραφείο παρά τον άντρα της. Ήταν ένας κύριος ώριμης ηλικίας, δικηγόρος, αν και δεν είχε δίπλωμα, αλλά ήταν δικηγόρος. Με έβαλε να καθίσω μπροστά στο γραφείο του μου παρουσίασαν τον άρρωστο που έπρεπε να θεραπεύσω. Μιλήσαμε πάνω στον μαγνητισμό, διότι βέ­βαια εκεί θα χρησιμοποιούσα τον μαγνητισμό για να θεραπεύσω τον άρρωστο, και βέβαια γύρω από το θέμα του μαγνητισμού του Πράνα, τις ψυχικές θεραπείες. Μιλήσαμε επίσης επάνω στα αστρικά ταξίδια ή ξεδιπλώματα και τις θεραπείες από μακριά. Ήταν πολύ εν­διαφέρουσα αυτή η ομιλία. Εκείνος ο κύριος είχε διάθεση, σε αυτού του είδους ψυχολογικές σπουδές. Είχε ορισμένες επιφανειακές πλη­ροφορίες, αν και αυτές ήταν αρκετές για να καταλαβαίνει κάτι επάνω ατό ξεδίπλωμα. Του είπα: «Πριν μερικά χρόνια ήρθα εδώ σε αστρικό σώμα». Τελικά αυτός ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος, κατά­πληκτος, αμήχανος. Του είπα: «Και την κυρία σας επίσης την ξέρω», και του ανέφερα το γεγονός, την ομιλία που είχαμε κλπ. Όταν έφτανε η ώρα του βραδινού φαγητού και ήδη είμαστε καθι­σμένοι όλοι γύρω στο στρογγυλό τραπέζι του δωματίου, η κυρία που ήταν απέναντι από εμένα μου είπε: «Εσάς κύριε σας ξέρω από πολύ καιρό, σας ξέρω, αλλά δεν θυμάμαι το ακριβές μέρος που σας γνώρισα, αλλά ότι σας ξέρω, σας ξέρω, εσείς δεν είστε άγνωστος για μένα». Τελικά του είπα του κυρίου: «Είστε ήδη πεπεισμένος; Έχετε πεισθεί;» και μου είπε: «Είμαι κορεσμένος, απόλυτα πεπεισμένος». Εκείνος ο άνθρωπος είχε αρκετές αποδείξεις, και αν δεν ανήκε σε μια συγκεκριμένη δογματική αίρεση και οι δικοί του ιδιωτικοί θρη­σκευτικοί παιδαγωγοί θα τον συγχωρούσαν, αναμφισβήτητα θα είχε έρθει στην διδασκαλία στην γνώση, γιατί οι αποδείξεις ήταν γι’ αυτόν τελειωτικές. Σας το αναφέρω αυτό, για να καταλαβαίνετε την μέθοδο για να αφυπνίσουμε την συνείδηση και σας το εξηγώ με ζωντανή αφήγηση.

ΕΡ: Την ίδια στιγμή που κάνω την ερώτηση, «τι κάνω εδώ;» πρέπει να δίνουμε απάντηση, π.χ. «Ακούω την διάλεξη;» ή δεν πρέ­πει να δίνω απάντηση;

ΑΠ: Όταν κάνουμε την ερώτηση αντί να δίνω εξηγήσεις στον εαυτό μου, πρέπει να ανοίξω τον εαυτό μου στο καινούριο, και τότε να κάνουμε το πήδημα. Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει το πή­δημα στο μέρος που βρίσκεται ακούγοντας την διάλεξη, τότε ας ζη­τήσει άδεια και ας κάνει ό,τι έκανα εγώ: Να φύγει και να κάνει το πήδημα έξω, ίσως στον δρόμο, ίσως στην αυλή, για να διευκρινίσει αν είναι αστρικό. Αλλά συμβαίνει ότι, πολλές φορές ο άνθρωπος αν και κάνει αυτήν την ερώτηση και κάνει το πήδημα δεν αιωρείται. Ο νους του βάζει ασυνείδητα βάρος, σε αυτό που δεν έχει βάρος, δη­λαδή υποσυνείδητα πιστεύει ότι είναι στο φυσικό και τότε όταν κά­νει το πήδημα του βάζει ένα βάρος που δεν υπάρχει. Και τότε ο άν­θρωπος αυταπατάται λέγοντας: «Είμαι στο φυσικό» και αποτυγχάνει στο πήδημα. Όχι πρέπει να φύγει από την απορία, και αν όταν κάνει το πήδημα δεν αιωρείται, πρέπει να ανεβαίνει επάνω σε κάτι και να πηδάει. Ανεβείτε επάνω σε μια καρέκλα, μια πολυθρόνα ή σε κά­ποιο πράγμα που όταν πηδήξετε να μην κινδυνεύσετε να σπάσετε κανένα πόδι, και τότε θα δείτε ότι, αν είστε στο αστρικό, θα αιωρη­θείτε.

ΕΡ: Όταν ρωτάμε, ποιος είμαι; Πρέπει να απαντάμε ότι είμαι ο τάδε;

ΑΠ: Τότε σε εκείνη την στιγμή αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, αυτό είναι όλο. Χωρίς πολλά πολλά, δεν υπάρχει ανάγκη να ρωτάμε ποιος είμαι ούτε τίποτα από αυτά τα πράγματα. Δηλαδή αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε ποτέ τον εαυτό μας. Αντικείμενο: να παρατηρώ όλα τα αντικείμενα, να δούμε τι παράξενο μπορεί να υπάρχει ή σπάνιο. Τό­πος: γιατί είμαι εδώ; Είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε. Αυτό πρέπει να γίνεται από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό. Στην αρχή χρειάζεται μια δυνατή πειθαρχία για να είμαστε με την προσοχή μοιρασμένη σε τρία μέρη. Μετά δεν υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιούμε πειθαρχία, μετά αυτό γίνεται εντελώς απλό, δου­λεύουμε ας πούμε σχεδόν αυτόματα. Εγώ π.χ. δεν ζω κάνοντας αυτό με υποχρεωτική, ισχυρή πειθαρχία. Είμαι εδώ μιλώντας με σας, και είμαι επάγρυπνος, φρουρός, όχι; Ήδη ξέρω που είμαι. Αν θα ήμουν στο αστρικό ήδη θα ήξερα πως βρίσκομαι στο αστρικό, χωρίς την ανάγκη να συμπεριφέρομαι με αυτήν την δυνατή πειθαρχία, γιατί την έκανα ένστικτη. Μετατράπηκε σε μια λειτουργία του δικού μου έν­στικτου κέντρου. Αλλά για να μετατραπεί σε λειτουργία του ένστι­κτου κέντρου είναι αναγκαίο να περάσει πρώτα από το κόσκινο μιας αυστηρής πειθαρχίας.

ΕΡ: Όταν πάμε να κοιμηθούμε, πρέπει να το κάνουμε με αυ­τές τις ίδιες συνθήκες;

ΑΠ: Την ώρα που πάμε να κοιμηθούμε είναι κατάλληλο να παρατηρούμε το δωμάτιο μας αυστηρά και να λέμε στον εαυτό μας: «Καλά αυτό είναι το δωμάτιο μου». Να δούμε το ταβάνι: «Είναι βαμμένο με αυτό ή εκείνο το χρώμα». Να το παρατηρούμε αυστηρά, να παρατηρούμε όλα τα αντικείμενα του δωματίου και μετά να λέμε στον εαυτό μας: «Εάν βρεθώ στον δρόμο μιλώντας με φίλους, ή στην δουλειά μου, δηλαδή σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνηθίζω πάντα να είμαι ή σε οποιοδήποτε μέρος που δεν συνηθίζω να είμαι, είναι σημάδι πως θα είμαι με αστρικό σώμα και τότε θα θυμηθώ να κάνω το πήδημα με τον σκοπό να αιωρηθώ, αυτό θα κάνω, αυτό θα κάνω, αυτό θα κάνω». Να κάνουμε αυτήν την άσκηση σε διάρκεια μισής ή μιας ώρας πριν κοιμηθούμε. Αν συνδυάζουμε αυτό μαζί με την πρα­κτική της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη: υποκείμενο, αντι­κείμενο, τόπος, είναι εντελώς σίγουρο ότι θα επιτύχουμε την αφύ­πνιση της συνείδησης πολύ γρήγορα. Την ώρα που ξυπνάμε το πρωί από το όνειρο μας πρέπει να μένουμε ακίνητοι. Να μην κουνιόμαστε γιατί με την κίνηση κλυδωνίζεται ο ψυχισμός του ανθρώπου και χά­νουμε τις αναμνήσεις. Πρέπει να μείνουμε ακίνητοι στο κρεβάτι μας, και μετά να κάνουμε μια αναδρομική άσκηση, για να θυμη­θούμε λεπτομερειακά τα μέρη στα οποία πήγαμε, τους ανθρώπους με τους οποίους μιλήσαμε και την κατάσταση στην οποία βρισκό­μασταν, άλλη στιγμή κοιμισμένοι, άλλη στιγμή ξύπνιοι, έξω από το φυσικό σώμα κλπ. Οι ίδιες οι αναμνήσεις που παρατηρούμε θα μας αποδείξουν αν αφυπνιζόμαστε ή όχι, και σε τι βαθμό. Αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε εμείς οι ίδιοι από την δική μας προσωπική προ­σπάθεια.

Τότε λοιπόν σας ξεκαθαρίζω αυτήν την δουλειά της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη: υποκείμενο, αντικείμενο, τόπος πρέπει να την ζούμε δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο, από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, μέχρι να γίνει συνήθεια, μέχρι να μετατραπεί σε ενστικτώδη. Μετά αυτό θα δουλεύει πια σε μας, ας πούμε, ενστι­κτωδώς, αλλά στην αρχή και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είναι αναγκαίο να το εξασκούμε με μια αυστηρή εσωτερική πειθαρχία. Θα συμβεί ότι η άσκηση που εξασκήσαμε επάγρυπνοι, θα τυπωθεί τόσο στο υποσυνείδητο που θα δουλεύει μετά αυτόματα κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου. Εσείς θα έχετε δει ότι πολλές φορές ονειρευόμαστε γεγονότα που μας έχουνε συμβεί στην διάρκεια της ημέρας. Επίσης μπορεί να έχει κάποιος μια μεγάλη απασχόληση και να ονειρεύεται αυτήν την απασχόληση το βράδυ. Έτσι λοιπόν, χρη­σιμοποιώντας αυτήν την άποψη της διάνοιας, αρμόζει να κάνουμε αυτήν την άσκηση εντατικά. Όταν το συνηθίσουμε τότε επαναλαμ­βάνεται αυτόματα κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου και μετά το αποτέλεσμα αρχίζει να είναι η αφύπνιση της συνείδησης. Διότι εάν κάποιος ασκήσει αυτήν την άσκηση σε στιγμές στις οποίες βρί­σκεται έξω από το σώμα, πραγματικά το αποτέλεσμα θα είναι η αφύπνιση της συνείδησης. Διότι όταν κάποιος κάνει το πηδηματάκι αιωρείται και μένει ξύπνιος. Αλλά πρέπει να συνηθίσουμε καλά αυ­τήν την άσκηση σε κατάσταση επαγρύπνησης, για να επαναλαμβά­νεται αυτόματα κατά την διάρκεια του ονείρου. Αρμόζει να ξέρουμε ότι κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου το Είναι, η Ψυχή είναι πάντα έξω από το φυσικό σώμα. Κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου, η Ουσία, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι το ψυχικό υλικό, αν και είναι εμφιαλωμένο μέσα στο Εγώ βρίσκεται έξω από το φυσικό σώμα. Με το Εγώ έξω από το φυσικό σώμα, είναι ξεκάθαρο ότι ζούμε σε εκείνες τις περιοχές όπως ζούμε εδώ στο φυσικό επίπεδο. Εάν σε εκείνες τις στιγμές κάνουμε την άσκηση, τότε το αποτέλε­σμα θα είναι η αφύπνιση της συνείδησης. Όταν πλέον κάποιος ξυ­πνάει πηγαίνει σε οποιοδήποτε μέρος της γης, μπορεί να πάει στους ναούς του μυστηρίου, μπορεί να επικαλεσθεί τα άρρητα πλάσματα, να μιλήσει με αυτούς πρόσωπο με πρόσωπο, να λάβει εκπαίδευση κατ’ ευθείαν από τους μεγάλους δασκάλους κλπ.

ΕΡ: Όλο το όνειρο, είναι ξεδίπλωμα ή ένα αστρικό ταξίδι μπορεί να είναι μια διανοητική προβολή καμιά φορά;

ΑΠ: Κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου το εγώ δεν μπο­ρεί να είναι μέσα στο σώμα, διότι αν το εγώ έμενε μέσα στο φυσικό σώμα κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου τότε το ζωτικό σώμα (ή Λίνγκαμ Σαρίρα) δεν θα μπορούσε να επισκευάσει το φυσικό σώμα. Κανονικά το ζωτικό σώμα ή κατά την ώρα που το εγώ λείπει, φτιάχνει το φυσικό σώμα. Σε αυτές τις ώρες ο θυρεοειδής αδένας εκκρίνει πολλά βιολογικά ιώδια που απολυμαίνουν τον οργανισμό. Το ηλιακό πλέγμα δουλεύει επίσης εντατικά. Το πλέγμα του ήπατος καταπληκτικά συλλαμβάνει κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου την ηλιακή ενέργεια, την περνάει στο ηλιακό πλέγμα. Αυτό την μοι­ράζει σε όλα τα κανάλια του Μεγάλου Συμπαθητικού και έρχεται η επανόρθωση του φυσικού σώματος. Όταν ξαναγυρίζει το Εγώ στο σώμα, ήδη αυτό το σώμα είναι επισκευασμένο και έτοιμο για τις καινούργιες δραστηριότητες της ημέρας. Έτσι αυτό που ζούμε σε ονειρώδη κατάσταση, το ζούμε έξω από το φυσικό σώμα. Το εγώ τριγυρίζει στους ανώτερους κόσμους, στις υπερευαίσθητες επαρχίες της Φύσης και του Κόσμου, και τα όνειρα που έχει το εγώ έξω από το φυσικό σώμα είναι απλές προβολές του Νου. Διότι το εγώ με Νου και όλα τα στοιχεία του -διότι πάνω κάτω το εγώ είναι Νους- τις παίρνει όλες και προβάλλει τα όνειρα του. Όμως υπάρχουν περι­πτώσεις στις οποίες ο ψυχισμός, η Ουσία, μπορεί στιγμιαία να αντι­λαμβάνεται πράγματα που δεν είναι όνειρα. Μπορεί να αντιλαμβάνεται π.χ. αποκαλύψεις των μεγάλων Δασκάλων, λαμβάνει κάποια ειδική φώ­τιση, αλλά αυτό μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Κανονικά οι άνθρω­ποι ζουν σε ένα κόσμο ονείρων, προβάλλοντας τα όνειρά τους και δυστυχώς τα ονειρεύονται. Αν εμείς θέλουμε να αφυπνίσουμε την συνείδηση πρέπει να αφυπνιστούμε εδώ και τώρα. Όποιος ξυπνά εδώ και τώρα ξυπνά σε όλες τις γωνίες του σύμπαντος, εδώ είναι που χρειάζεται να αφυπνιστούμε. Οι άνθρωποι πηγαίνουν τόσο ασυ­νείδητα χωρίς να θυμούνται τον εαυτό τους, διότι εδώ στον φυσικό κόσμο ποτέ δεν θυμούνται τον εαυτό τους. Και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε ειδικά όταν οδηγούμε αυτοκίνητο. Κάποιος μένει έκ­πληκτος όταν βλέπει πως οι άνθρωποι ρίχνονται μπροστά, πέφτουν κάτω από τις ρόδες, αυτό είναι κάτι τρομερό. Όλοι πάνε σαν υπνω­τισμένοι με τις ίδιες τις σκέψεις τους, αλλά κοιμισμένοι και θυμού­νται τον νονό, το εμπόριο, αυτό και εκείνο, αλλά δεν είναι στον εαυτό τους, μπορεί να περνάει ένα αυτοκίνητο και να τους σκοτώσει άθλια.

ΕΡ: Δάσκαλε αν κάποιος βλέπει ένα όνειρο και μετά περνάει σε άλλο όνειρο και θυμάται το προηγούμενο, τι θέλει να πει αυτό;

ΑΠ: Καλά, μπορούμε να ονειρευόμαστε πως είμαστε ξύ­πνιοι, πολλοί άνθρωποι μπορούν να ονειρεύονται πως είναι ξύπνιοι αλλά ακόμα δεν είναι. Να ξυπνήσουμε, να ξυπνήσουμε είναι το ση­μαντικό, να μην ονειρευόμαστε πως είμαστε ξύπνιοι. Ονειρευόμα­στε πως είμαστε ξύπνιοι απλώς όταν στον άνθρωπο του συμβαίνουν αυτού του είδους τα φαινόμενα για τα οποία μιλάμε, διότι στον ξύ­πνιο άνθρωπο, πραγματικά ξύπνιο, δεν του συμβαίνουν αυτού του είδους τα φαινόμενα. Ο ξύπνιος ζει σε μια επαγρύπνηση, εντατική κατά την διάρκεια των στιγμών εκείνων στις οποίες το σώμα είναι στο κρεβάτι.

ΕΡ: Δάσκαλε, αν κάποιος δεν βλέπει το φυσικό σώμα όταν φεύγει και γυρίζει, είναι γιατί είναι κοιμισμένος;

ΑΠ: Ούτε και αυτό είναι ακριβές, διότι εάν τον άνθρωπο δεν τον ενδιαφέρει το σώμα, αν απομακρύνεται και δεν σκέφτεται το σώμα, αν είναι απασχολημένος με άλλα πράγματα του σύμπαντος, του κόσμου, πάει μακριά από εκεί. Δεν έχει σημασία, δηλαδή, μπο­ρεί να είναι ξύπνιος και να μην έχει δει το φυσικό σώμα του στο κρεβάτι.

ΕΡ: Όταν ήμουν ξαπλωμένος προσπαθώντας να κάνω την δουλειά μου, είχα την αίσθηση πως δεν είχα κοιμηθεί. Ήμουν έξω από το φυσικό σώμα μου και ταυτόχρονα με έβλεπα μέσα από το σώμα μου, και είπα: «Αν είμαι κοιμισμένος το δωμάτιο πρέπει να είναι σκούρο». Άνοιξα τα μάτια και είδα φωτεινό το δωμάτιο, προ­σπάθησα να δω τι υπήρχε γύρω μου, και αυτό που έβλεπα ήταν φως.

ΑΠ: Ήταν ένα φαινόμενο της διαίρεσης, ξεχωρισμός της συ­νείδησης. Ένα μέρος από την συνείδηση μπορούσε και έμενε εμφια­λωμένο μεταξύ του φυσικού οχήματος και της προσωπικότητας και άλλο μέρος της συνείδησης έξω από την προσωπικότητα.

ΕΡ: Αν κάποιος φεύγει στο αστρικό και βλέπει ένα όραμα και δεν καταλαβαίνει, τι σημαίνει;

ΑΠ: Καλά, του λείπει η διαίσθηση.