Για να δημιουργούμε τα εσωτερικά σώματα είναι αναγκαίο ένα μικρό τέχνασμα, που είναι με την σειρά του το μυστήριο των μυστηρίων των αρ­χαίων αλχημιστών. Αυτό το μυστήριο είναι το Αρκάνο Α.Ζ.Φ. το οποίο μπορεί να περιγραφεί συνοπτικά έτσι: «Σεξουαλική επαφή χωρίς εκσπερμά­τωση του Ένς Σέμινις».έτσι μετατρέπεται η δημιουργική ενέργεια.

Πρώτα από όλα ο υδράργυρος δεν είναι παρά η μεταλλική ψυχή του σπέρματος. Στην αλχημεία, το σπέρμα είναι ο ακατέργαστος υδράργυρος. Λέγεται πως με αυτό το μεταποιημένο σπέρμα κατεργάζεται ο υδράργυρος που είναι η μεταλλική ψυχή του σπέρματος. Υπάρχουν τρεις τάξεις υδραρ­γύρου: 1. Ο ακατέργαστος υδράργυρος, δηλαδή το Εξιοχεχάρι ή Ιερό σπέρμα. 2. Η μεταλλική ψυχή του σπέρματος που είναι το αποτέλεσμα της μετατροπής του Λίμπιντο. Αυτή η μεταλλική ψυχή είναι δημιουργική ενέρ­γεια που ανεβαίνει από τα γαγγλιακά κανάλια της σπονδυλικής στήλης μέ­χρι τον εγκέφαλο. 3. Ο τρίτος υδράργυρος είναι ο πιο ανυψωμένος. Είναι αυτός που γονιμοποιήθηκε από το θειάφι. Στην αλχημεία το θειάφι είναι η Ιερή Φωτιά.

Οι ανατολικοί εσωτεριστές πιστεύουν πως όταν τα θετικά και αρνη­τικά ρεύματα του υδραργύρου κάνουν επαφή στο Τριβένι, κοντά στο κό­καλο του κόκκυγα, αφυπνίζουν από ηλεκτρική επαγωγή μια τρίτη δύναμη που είναι η Κουνταλίνη. Η Κουνταλίνη γνωστή μόνο σαν φιδική, δακτυλιο­ειδής φωτιά κοντά στο κόκαλο του κόκκυγα και η οποία αναπτύσσεται μέσα στο σώμα του ασκητή, αφυπνίζεται.

 Η Ιερή Φωτιά ή Θειάφι, αναμειγνύεται με την μεταλλική ψυχή του Υδράργυρου και από αυτό το μίγμα αποτελείται η φωτιά που είναι αυτό που γονιμοποιήθηκε από το Θειάφι. Αυτό το μίγμα από Θειάφι και Υδράργυρο, ανεβαίνει από το νωτιαίο κανάλι μέχρι τον εγκέφαλο, αφυπνίζοντας τα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου.

Το περίσσευμα από αυτόν τον Υδράργυρο, γονιμοποιημένο από το Θειάφι, είναι που θα πρέπει να κάνει την καταπληκτική δημιουργία των ανωτέρων υπαρξιακών σωμάτων του Είναι. Όταν ο υδράργυρος, ο γονιμο­ποιημένος από το θειάφι, κρυσταλλώνεται μέσα στον ψυχισμό και τον ορ­γανισμό μας με τις νότες Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι δημιουργείται το αστρικό σώμα. Κατά τρόπο ώστε το αστρικό σώμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά Υδράργυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι. Όταν δια μέσου μίας δεύτερης οκτάβας Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι κρυσταλλώνεται ο Υδράρ­γυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι, παίρνει την μορφή του διανοητικού σώματος. Έτσι λοιπόν το διανοητικό σώμα είναι επίσης Υδράργυρος, γονι­μοποιημένος από Θειάφι, σε μια δεύτερη οκτάβα. Επίσης ο Υδράργυρος κρυσταλλώνεται σε μια τρίτη οκτάβα με τις νότες Ντο, Ρε, Μι, Φα, Σολ, Λα, Σι σχηματίζοντας το αιτιατό σώμα.

Αφού κάποιος έχει το Φυσικό, Αστρικό, Διανοητικό και Αιτιατό σώμα είναι ένας αληθινός άνθρωπος, δηλαδή με τις ψυχικές και πνευματι­κές αρχές ενός αυθεντικού ανθρώπου. Πριν από όλα αυτά, ήταν ένα διανοη­τικό ζώο αλλά όχι Άνθρωπος.

Ο Υδράργυρος, γονιμοποιημένος από το Θειάφι, ο τρίτος Υδράργυ­ρος είναι ο πιο ραφιναρισμένος και ο πιο σημαντικός. Διότι ο τρίτος Υδράργυρος είναι πολύ σημαντικός, είναι αυτό που θα ονομάσουμε η Αρχή, η Ελληνική Αρχή, η διάσημη Αρχή. Από αυτόν τον τρίτο Υδράρ­γυρο, που είναι η Αρχή, βγαίνουν τα υπαρξιακά σώματα του Είναι. Επίσης συναντάμε την Αρχή στον Μακρόκοσμο, Μακροκοσμική Αρχή. Αυτή η Μακροκοσμική αρχή είναι το νεφέλωμα από το οποίο βγαίνουν οι κόσμοι. Τι είναι το νεφέλωμα; Είναι η Μακροκοσμική Αρχή, ένα μίγμα από Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Το Αλάτι είναι το Πνεύμα.

Το Αλάτι περιέχεται στο Ιερό Σπέρμα και εξυψώνεται με την μετα­βολή, έτσι στην Αρχή του Μικρόκοσμου υπάρχει επίσης Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος.

-Δάσκαλε, εδώ πιο είναι το Αλάτι;

-Το Αλάτι περιέχεται στις σεξουαλικές εκκρίσεις, αλλά συμβαίνει ότι χρειάζονται εξυψώσεις, κατά τέτοιον τρόπο ώστε όταν γίνονται οι μεταβο­λές το Αλάτι επίσης μεταβάλλεται. Στην Αρχή του Μικρόκοσμου, από όπου βγαίνουν τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, υπάρχει Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος. Και στην Αρχή του Μακρόκοσμου υπάρχει επίσης Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρος.

Από το νεφέλωμα, από την Μακροκοσμική Αρχή, βγαίνουν οι κο­σμικές μονάδες, οι Κόσμοι. Εδώ κάτω είναι όπως είναι επάνω. Χρειάζεται το νεφέλωμα για να βγαίνουν οι Κόσμοι και για να συμβεί αυτό χρειάζεται η πρώτη ύλη, που είναι η Αρχή, που είναι το μίγμα από Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Κάτω στον Μικρόκοσμο, πρέπει επίσης πρώτα να υποστεί επε­ξεργασία το νεφέλωμα με Αλάτι, Θειάφι και Υδράργυρο. Έπειτα από αυτό αναβλύζουν τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι, όπως συμβαίνει επάνω όταν αναβλύζουν οι Κόσμοι. Αυτό που ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος έκανε στον Μακρόκοσμο, πρέπει εμείς να το κάνουμε εδώ σε μι­κρό, διότι όπως είναι επάνω είναι κάτω. Με αυτόν τον τρόπο αναβλύζουν τα υπαρξιακά σώματα του Είναι.

Έτσι λοιπόν, χρειάζεται να δημιουργούμε μέσα μας την Αρχή. Η Αρχή είναι το Αλάτι συν Θειάφι συν Υδράργυρος, τόσο πάνω όσο και κάτω. Δημιουργώντας την Αρχή κρυσταλλώνονται εδώ τόσο το Φυσικό, όσο το Αστρικό, το Διανοητικό και το Αιτιατό. Ο Τρίτος Υδράργυρος, που είναι η Αρχή, είναι αυτός με τον οποίο κατασκευάζονται τα ηλιακά σώματα. Εμείς τα μελετάμε από την αλχημιστική σκοπιά, στο φως του αποκρυφι­σμού, για να φτάσουμε στην καλύτερη κατανόησή του.

Αυτός που έχει κατασκευάσει τα σώματα πρέπει μετά να τα τελειο­ποιήσει. Για να τελειοποιούνται αυτά τα σώματα χρειάζεται αναγκαστικά να εξαλείψει τον ξηρό Υδράργυρο που δεν είναι τίποτε άλλο από το εγώ. Αν δεν εξαλείψει τα εγώ, τα υπαρξιακά σώματα δεν τελειοποιούνται, δεν μπορούν να καλυφθούν από τα διάφορα μέρη του Είναι. Για να μπορούν να καλυφθούν τα σώματα από τα διάφορα μέρη του Είναι, θα πρέπει να τε­λειοποιηθούν, να μετατραπούν σε οχήματα από αγνό χρυσό. Αλλά δεν θα μπορούσαν αυτά τα οχήματα να μετατραπούν σε εργαλεία από αγνό χρυσό, αν δεν εξαλείψουμε τον ξηρό Υδράργυρο και το Θειούχο Αρσενικό. Ποιος είναι ο ξηρός υδράργυρος; τα εγώ. Ποιο είναι το Θειούχο Αρσενικό; η σαρ­κική κτηνώδης φωτιά των ατομικών κολάσεων του ανθρώπου. Αυτή η φω­τιά αντιστοιχεί στο βδελυρό όργανο Κουνταρτιγουαδόρ.

Πρέπει να εξαλείψουμε τον ξηρό Υδράργυρο και το Θειούχο Αρσε­νικό, ώστε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, τα οποία έχουν δη­μιουργηθεί από την Αρχή της Αλχημείας, να μπορούν να μετατρέπονται σε οχήματα από αγνό χρυσό της καλύτερης ποιότητας.

Αυτά τα οχήματα από αγνό χρυσό μπορούν να καλυφθούν από τα διάφορα μέρη του Είναι. Στο τέλος όλα αυτά διαπερνώντας το ένα το άλλο χωρίς να ανακατεύονται, χρησιμεύουν σαν ένδυμα για τον δικό μας βασι­λιά, τον δικό μας εσωτερικό Χριστό. Αυτός σηκώνεται από τον τάφο του την στιγμή που υπάρχει ένα ένδυμα αυτής της τάξεως. Καλύπτεται με αυτό το ένδυμα για να εκδηλώνεται εδώ δια μέσου των αισθήσεων και να εργά­ζεται προς την ανθρωπότητα που υποφέρει. Με αυτόν τον τρόπο ο Κύριος έρχεται στην ζωή, ο κοσμικός Χριστός (δηλαδή ο εσωτερικός Μάγκνες της Αλχημείας) αναβλύζει στην ύπαρξη.

Ποια είναι η Φιλοσοφική Πέτρα; Είναι ο εσωτερικός Χριστός ντυμέ­νος με τα σώματα χρυσού. Αυτό το χρυσό περιτύλιγμα αποτελούμενο από τα σώματα, είναι το ηλιακό σώμα, το σώμα Χρυσού του ηλιακού Ανθρώ­που. Όταν κατέχει κανείς την Φιλοσοφική Πέτρα έχει πλήρη εξουσία πάνω σε όλη την Φύση. Η Φύση τον υπακούει, κατέχει το ελιξίριο της μακροζω­ίας και μπορεί να διατηρεί το φυσικό του σώμα επί εκατομμύρια χρόνια. Έτσι λοιπόν αυτός είναι ο δρόμος. Ο δρόμος βρίσκεται στον σπόρο και τί­ποτε άλλο.

Μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγ­ματα. Εφ’ όσον τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του δεν είναι τίποτε άλλο παρά Υδράργυρος γονιμοποιημένος από το Θειάφι, τότε σε αυτά τα σώμα-τα Υδραργύρου πρέπει να εμφανιστεί ο χρυσός. Αλλά ποιος θα μπορούσε να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού στον Υδράργυρο; Δεν θα μπορούσαν να προσκολληθούν παρά με ένα τέχνασμα, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το διάσημο Αντιμόνιο1 της Αλχημείας. Το Αντιμόνιο στην πραγματι­κότητα δεν είναι ένα άγνωστο μέταλλο στην χημεία, αλλά στην Αλχημεία είναι ένα από τα μέρη του δικού μας Είναι. Αυτό το μέρος του δικού μας Είναι ξέρει να προσκολλάει τα άτομα χρυσού στα δικά μας σώματα Υδραρ­γύρου. Έτσι αυτά τα σώματα Υδραργύρου μετατρέπονται σε σώματα αγνού χρυσού της καλύτερης ποιότητας. Όταν έχει κανείς τα σώματα αγνού χρυ­σού, λαμβάνει το σπαθί. Ήδη είναι ένας αρχάγγελος με σπαθί αγνού χρυσού της καλύτερης ποιότητας. Ένα σπαθί που στριφογυρίζει απειλητικά ρίχνο­ντας δυνατές φλόγες. Το σπαθί των αρχαγγέλων.

Έτσι λοιπόν αξίζει τον κόπο να προσκολλάμε τα άτομα χρυσού στον υδράργυρο. Και όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν υπό τον όρο να εξαλεί­φεται ο ξηρός Υδράργυρος και το Θειούχο Αρσενικό. Εάν κάποιος δεν τα εξαλείφει, απλώς δεν πετυχαίνει να τελειοποιήσει τα σώματα και να τα κά­νει από χρυσό της καλύτερης ποιότητας.

Έτσι λοιπόν όλο το μυστήριο του Μεγάλου Έργου είναι στο να ξέ­ρουμε να κατασκευάζουμε τον Υδράργυρο, μέχρι να δημιουργήσουμε την Αρχή, το εσωτερικό και ιδιαίτερο νεφέλωμα από το οποίο θα πρέπει να αναβλύσουνε τα διάφορα σώματά μας.

ΕΡ: Δάσκαλε, τι είναι οι 3 διακαύσεις από το σίδερο και την φωτιά;

ΑΠ: Οι 3 διακαύσεις από την φωτιά και το σίδερο αντιστοιχούν στο πρώτο βουνό, το δεύτερο και σε ένα μέρος του τρίτου. Οι 3 διακαύσεις του Υδραργύρου είναι 3 εξαγνισμοί από σίδερο και φωτιά. Αυτό αντιπροσω­πεύεται στον σταυρό από τα 3 καρφιά. Τα 3 καρφιά συμβολίζουνε τους 3 εξαγνισμούς από σίδερο και φωτιά. Έτσι λοιπόν οι 3 εξαγνισμοί είναι 3 διακαύσεις του Υδραργύρου.

Η πρώτη διάκαυση αντιστοιχεί στο βουνό της μύησης, η δεύτερη αντιστοιχεί στο βουνό της ανάστασης και η τρίτη αντιστοιχεί στα τελευταία 8 χρόνια του μεγάλου έργου. Έτσι λοιπόν όλη η δουλειά του Μεγάλου Έρ­γου συνιστάται στην προετοιμασία του Υδραργύρου: «Δώστε μας τον Υδράργυρο και θα κατορθώσουμε τα πάντα». Σε σύνθεση η δουλειά του Μεγάλου Έργου είναι έτσι.

Αλλά πως φτάνει κανείς στην ανάσταση; Μετατρέποντας τον εαυτό του σε Άνθρωπο πριν να μπει στο βασίλειο των Υπεράνθρωπων. Σχετικά με τον Άνθρωπο ένας κώδικας του Αναχουάκ λέει το εξής: «Οι Θεοί δημιούρ­γησαν τους Ανθρώπους από ξύλο και αφού τους δημιούργησαν τους ένω­σαν με την Θεϊκότητα». Δεν πετυχαίνουν όλοι οι άνθρωποι να ενωθούν με την θεϊκότητα. Πραγματικά ο άνθρωπος ενωμένος με την θεϊκότητα είναι ο Υπεράνθρωπος. Το μεγαλύτερο μέρος των μυημένων φτάνουν στο να μετα­τρέπονται σε Ανθρώπους, αλλά δεν φτάνουν στην κατάσταση του Υπεράν­θρωπου. Για να μετατρέπεται κανείς σε αληθινό Άνθρωπο πρέπει να έχει δημιουργήσει τα σώματα. Τυχαίνει να υπάρχουν πολλοί που πετυχαίνουν να δημιουργούν τα σώματα και φυσικά λαμβάνουν τις ανώτερες πνευματικές και ψυχικές αρχές, δηλαδή έχουν μετατραπεί σε αυθεντικούς Ανθρώπους. Αλλά πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα δεν έχουν εξαλείψει τον ξηρό Υδράργυρο, ούτε το Θειούχο Αρσενικό. Τι έχει συμβεί δηλαδή; Δεν έχουν τελειοποιήσει αυτά τα σώματα. Δεν πέτυχαν να γίνονται αυτά τα σώματα από αγνό χρυσό. Έχουν πετύχει να τα δημιουργήσουνε, αλλά δεν έχουν πε­τύχει να τα μεταβάλλουν σε αγνό χρυσό. Έχουν γίνει Χανασμούσεν, γιατί πραγματικά δεν έχουν εξαλείψει το εγώ. Αυτές είναι αποτυχημένες περι­πτώσεις.

Ο Χανασμούσεν έχει διπλό κέντρο βαρύτητας. Ένα μέρος της συνεί­δησης είναι ο βαθύς εσωτερικός άνθρωπος, το Είναι, ντυμένο με τα σώ­ματα. Το άλλο μέρος είναι η συνείδηση μποτιλιαρισμένη μέσα στα διάφορα εγώ. Μετατρέπεται σε Λευκό και Μαύρο μάγο ταυτόχρονα. Οι Χανασμού­σεν με διπλό κέντρο βαρύτητας είναι αποβολές, αποτυχίες της Κοσμικής Μητέρας. Ο Αντραμελέκ, είναι μία περίπτωση Χανασμούσεν με διπλό κέ­ντρο βαρύτητας. Όταν κάποιος επικαλείται τον Αντραμελέκ στους ανώτε­ρους κόσμους, ανακαλύπτει ότι είναι ένας Θρόνος. Αλλά σε άλλες επικλή­σεις έρχεται ο μαύρος μάγος Αντραμελέκ, ο οποίος είναι πολύ παλιός. Έχει διπλό κέντρο βαρύτητας, είναι ένας Χανασμούσεν.

Ο Χανασμούσεν είναι μία αποτυχία του Μεγάλου Έργου, μια απο­βολή της Κοσμικής Μητέρας. Η Κοσμική Μητέρα είναι το αστρικό σημείο του ιερού σπέρματος. Είναι το λαμπερό αστέρι που αναβλύζει από το βάθος της θάλασσας, από το μεταλλικό χάος του σπέρματος. Η Στέλλα Μάρις, το πυρογενές μέρος του Υδραργύρου μας οδηγεί κατευθείαν στο Μεγάλο Έργο. Είναι αυτή που μας βοηθάει σε όλη την εργασία του Μεγάλου Έρ­γου. Η Στέλλα Μάρις είναι η Παναγία της Θάλασσας, της εσωτερικής θά­λασσας του σπέρματος που φορτωνόμαστε. Είναι από εκεί, από όπου ανα­βλύζει αυτό το γενναιόδωρο αστέρι που είναι το πυρογενές μέρος του σπέρματος. Η Στέλλα Μάρις είναι το συμβολικό αστέρι που οδηγεί τον κάθε Μάγο. Είναι αυτή που κατευθύνει το Μεγάλο Έργο, είναι το αστρικό σημείο του ιερού σπέρματος, η θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη Σάκτι.

Με αυτή πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο, αλλά αν κάποιος δεν εξαλείφει τον ξηρό Υδράργυρο και το θειούχο Αρσενικό δεν πετυχαίνει να ενωθεί με την θεϊκότητα. Εάν δεν υπάρχει θάνατος μετατρέπεται σε μια απο­βολή, σε μια αποτυχία. Έτσι λοιπόν το Έργο πρέπει να γίνεται σωστά.

Το Αντιμόνιο είναι διατεθειμένο να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού στον Υδράργυρο, υπό τον όρο να εξαλείφεται με την βοήθεια της Στέλλα Μάρις ο ξηρός υδράργυρος και το θειούχο αρσενικό. Εάν το κάνουμε έτσι το Αντιμόνιο δουλεύει προσκολλώντας το χρυσό.

ΕΡ: Δάσκαλε, είναι αλήθεια ότι περνάει κάποιος τις πρώτες μυήσεις ασυνείδητα;

ΑΠ: Οι πρώτες μυήσεις των μικρότερων μυστηρίων είναι το δοκιμα­στικό μονοπάτι, το θεμελιώδες σε εμάς είναι οι μυήσεις των Μεγαλυτέρων Μυστηρίων, η εργασία στο Μεγάλο Έργο.

Για να καταλαβαίνει κανείς τα μυστήρια του Μεγάλου Έργου, χρειά­ζεται να έχει λάβει το Ντόνουμ Ντέϊ, δηλαδή την Χάρη του Θεού. Εάν κά­ποιος δεν έχει λάβει την Χάρη του Θεού, για να μπορεί να μπει στην επι­στήμη του Μεγάλου Έργου, ακόμα και αν την μελετήσει δεν την καταλα­βαίνει. Διότι η Χάρη του Θεού συμβαίνει να φτάνει στην συνείδηση και όχι στο διανοητικό. Όλη η επιστήμη του Μεγάλου Έργου πάει στην συνείδηση, ανήκει στις λειτουργίες της συνείδησης. Δείτε ότι στην Αλχημεία μπορούμε να μιλήσουμε για όλο το Έργο.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, τι είναι το Άσπρο και το Κόκκινο χρώμα που τόσο συχνά εμφανίζονται στα κείμενα της Αλχημείας;

ΑΠ: Είναι τα χρώματα που παρουσιάζει ο Υδράργυρος όταν εξατμί­ζει τα σώματα στην Χοάνη. Ποια Χοάνη; Την σεξουαλική Χοάνη. Έτσι πρώτα δίνει ένα μαύρο χρώμα, ένα άσπρο μετά, κατόπιν συνεχίζει με το κί­τρινο και κορυφώνεται με το κόκκινο. Αυτός είναι ο συμβολισμός των τριών μάγων, ο ένας μαύρος, ο άλλος άσπρος και ο άλλος κίτρινος. Λείπει το κόκκινο για να μπορούν όλοι αυτοί οι μάγοι να σηκώνονται. Το αστέρι που τους οδηγεί είναι ακριβώς η Στέλλα Μάρις που μας οδηγεί στην εργα­σία, που είναι αυτή που κάνει όλη την εργασία.

Πραγματικά αν κάποιος θέλει να μετατρέπει, ας πούμε, το αστρικό σώμα σε ένα όχημα από αγνό χρυσό, θα πρέπει να αφιερωθεί στο να εξα­λείφει τον ξηρό Υδράργυρο. Βέβαια όλα αυτά τα εγώ, που είναι βυθισμένα στο αστρικό επίπεδο, αναβλύζουν με μία τρομερά ανατριχιαστική, φρικτή δύναμη. Διαδικάζονται μέσα στην διαφθορά τους και παρ’ όλο που τα δαι­μόνια αυτά επιτίθενται βίαια πρέπει να αποσυντεθούν. Όταν συμβεί αυτό λέγεται ότι έχουμε μπει στο βασίλειο του Κρόνου, έχει αρχίσει η δουλειά της φωτιάς, της μαύρης φωτιάς που αντιστοιχεί στον Κρόνο. Όταν όλα αυτά τα στοιχεία αρχίσουν να καταστρέφονται και να αποσυντίθενται, ο Υδράρ­γυρος του αστρικού σώματος αρχίζει να ασπρίζει. Αλλά παρ’ όλο που ήδη έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος των ανεπιθύμητων στοιχείων. Το άσπρο χρώμα σκεπάζει μόνο επιφανειακά το αστρικό σώμα. Μετά πρέπει να συνεχίσουμε την εργασία με το ίδιο το αστρικό σώμα, δουλεύοντας με τον αστρικό Υδράργυρο, εξαλείφοντας από αυτόν τον Υδράργυρο τον ξηρό Υδράργυρο. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει κάποιος να κατέχει το κίτρινο χρώμα, το χρώμα των μεγάλων μυστηρίων. Συνεχίζοντας την εργασία, θα φτάσει μία στιγμή στην οποία δεν θα έχουμε κανένα ανεπιθύμητο στοιχείο στο αστρικό σώμα, το οποίο έχει ήδη εξατμιστεί. Εφ’ όσον δε το Αντιμόνιο μπόρεσε να προσκολλήσει τα άτομα χρυσού σε αυτόν τον Υδράργυρο, τότε το αστρικό σώμα λάμπει και αποτελείται από αγνό χρυσό. Όταν είναι πλέον από καθαρό χρυσό, το καταβροχθίζει η Θεία Μητέρα Κουνταλίνη και λαμ­βάνουμε την πορφύρα, τον πορφυρό χιτώνα, την πορφύρα των βασιλέων. Ας δούμε τότε τα χρώματα: μαύρο, άσπρο, κίτρινο και μετά το πορφυρό δηλαδή το κόκκινο. Η ίδια διαδικασία γίνεται για το διανοητικό και αιτιατό σώμα.

Δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η ανάσταση του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου ενώ όλα αυτά τα σώματα δεν έχουν μετατραπεί σε οχήματα από αγνό χρυσό. Τα σώματα αυτά περνώντας και διαπερνώντας το ένα στο άλλο χωρίς να μπερδεύονται, δημιουργούν το διάσημο ηλιακό σώμα, το σώμα χρυσού του ηλιακού Ανθρώπου.

Το ηλιακό σώμα χρησιμεύει σαν ένδυμα για τον Κύριο, για τον εσω­τερικό Χριστό που σηκώνεται από τον κρυστάλλινο τάφο του και ξαναέρ­χεται εδώ για να εκδηλωθεί. Αυτός τυλίγεται με το χρυσό σώμα και εκφρά­ζεται στον φυσικό κόσμο σαν ένα Μαχάτμα. Γιατί ο Κύριος έρχεται σε αυ­τόν τον κόσμο; Για να δουλεύει προς την ανθρωπότητα, αυτός είναι ο σκο­πός του. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε ήδη βλέπουμε την σημασία των μάγων και του αστεριού.

Όσον αφορά το παιδί, αυτό είναι ο εσωτερικός Χριστός. Αυτό το παιδί, παιδί που λατρεύουν οι μάγοι, πρέπει να περάσει από όλη αυτή την εργασία. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας της Αλχημείας, ο βαθύς εσωτερικός Κύριος εργάζεται τρομερά. Στο βάθος είναι ήδη ο οδηγητής του μεγάλου έργου, η ίδια η Στέλλα Μάρις εργάζεται κάτω από την διεύθυνσή του. Αυτός είναι ο αρχηγός του έργου.

Έτσι λοιπόν όταν ο βαθύς εσωτερικός Κύριος έχει τελειώσει όλο το μεγάλο έργο, μέσα από τον κρυστάλλινο τάφο, γεννιέται σαν ένα παιδί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Κατά την εσωτεριστική εργασία αυτός πρέπει να αναπτύσσεται, πρέπει να ζει το κοσμικό δράμα μέσα από τον εαυτό μας και να αναλάβει όλες τις διανοητικές, συγκινησιακές και βουλη­τικές διαδικασίες. Με λίγα λόγια γίνεται άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώ­πους και υποφέρει όλους τους πειρασμούς της σάρκας απ’ όλους. Πρέπει να νικήσει και να βγει θριαμβευτής. Όλα τα οχήματά του είναι ήδη από αγνό χρυσό και μπορεί κάποιος να ντύνεται με αυτά τα σώματα και να ζει στον κόσμο της σάρκας σαν αναστημένος Μύστης, θριαμβευτής του σύμπαντος. Ας ξέρουμε τότε ότι ο βαθύς εσωτερικός Κύριος, ο εσωτερικός Χριστός εί­ναι σ’ αυτόν τον κόσμο το ερέθισμα, από όλο το μεγαλείο του Θεού, διότι εί­ναι ο δικός μας αληθινός Σωτήρας.

Αυτή είναι η ουσία του Σωτήρα «Σαλβάντους» από την οποία μας μι­λάει ο Παγκόσμιος Γνωστικισμός. Αυτός είναι ο Σωτήρας αυτού του Μυη­μένου. Αυτός είναι ο Εσωτερικός Σωτήρας, ο Ηγέτης του Μεγάλου Έργου στο εσωτερικό του εργαστηρίου, ο εσωτερικός Μάγκνες της αλχημείας, ο οποίος ντυμένος με τα σώματα χρυσού, είναι η Φιλοσοφική Πέτρα, η αξιό­λογη Πολύτιμη Λίθος, το κόκκινο ρουμπίνι.

Όποιος κατέχει αυτή την Πέτρα, έχει την εξουσία να μετατρέπει τον μόλυβδο σε χρυσό. Αυτή η Πέτρα είναι πολύ εύπλαστη, ελαστική και τέ­λεια. Μπορεί να ρίξει λίπος κανείς σε ένα τηγάνι στην φωτιά και αυτό δεν χάνεται. Έτσι είναι η Φιλοσοφική Πέτρα αν την ρίξουμε στην φωτιά. Μπο­ρεί όμως να χαθεί το μεταλλικό πνεύμα της Πέτρας, που είναι ο Εσωτερικός χριστός. Το μεταλλικό πνεύμα μπορεί να εξατμισθεί. Πότε; Όταν το μέ­ταλλο λιώνει. Πότε λιώνει; Όταν χύνεται το ποτήρι του Ερμή, τότε λιώνει το μεταλλικό πνεύμα στην μεταλλική αντίδραση του χρυσού και είναι αναμφίβολο ότι ο εσωτερικός Μάγκνες φεύγει. Τότε ξέρουμε ότι έχει χάσει την Φιλοσοφική Πέτρα που την έχει διαλύσει στο νερό. Μιλώντας σε άλλη γλώσσα, έξω από το Μεγάλο Έργο, θα έλεγα ότι ο Μποντισάτβα πέφτει. Στην Αλχημεία λέγεται ξεκάθαρα ότι ρίχνεται η Πέτρα στο νερό, ότι διαλύ­εται στο νερό ημέρα Σάββατο. Να εννοήσουμε ότι το Σάββατο είναι ο Κρό­νος, δηλαδή το βασίλειο του Θανάτου. Όποιος διαλύει την Πέτρα του στο νερό τότε χάνει την Πέτρα.

Όλη η Γένεσις σχετίζεται με το Μεγάλο Έργο. Η πρώτη ημέρα της Γένεσης αντιστοιχεί στην εργασία στην άβυσσο και στην πρώτη Σφραγίδα της Αποκάλυψης. Η δεύτερη ημέρα αντιστοιχεί στην εργασία με τα νερά, το ζωτικό σώμα. Η τρίτη ημέρα αντιστοιχεί στο αστρικό. Η τέταρτη στο δια­νοητικό. Η πέμπτη στο αιτιατό. Η έκτη ημέρα αντιστοιχεί στην έκτη Σφρα­γίδα της Αποκάλυψης, στο Βουδικό ή Διαισθησιακό. Μετά η έβδομη ημέρα της Δημιουργίας, η έβδομη Σφραγίδα είναι η ημέρα της ξεκούρασης. Η ερ­γασία γίνεται σε έξι ημέρες ή περιόδους. Στην έβδομη υπάρχει ξεκούραση και στην όγδοη έρχεται η Ανάσταση του Κυρίου. Έτσι λοιπόν η Γένεση και η Αποκάλυψη αλληλοσυμπληρώνονται.

Σε σύνθεση το Μεγάλο Έργο γίνεται σε 8 χρόνια. Το ανώτερο μέρος του Μεγάλου Έργου είναι 8 χρόνια αν και η περίοδος εργασίας και ετοιμα­σίας είναι πολύ περισσότερο. Αλλά η τελευταία σύνθεση, η τελευταία περί­οδος στην οποία τελειώνει το Μεγάλο Έργο είναι 8 χρόνια. Τα 8 χρόνια του Ιώβ, τα 8 καταπληκτικά χρόνια.

Άρα το έργο γίνεται σε χρονικές περιόδους, αλλά όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν σε μία μόνο ύπαρξη εκμεταλλευμένη καλά.

Η Γένεση και η Αποκάλυψη είναι κείμενα Αλχημείας. Η Γένεση είναι για να το ζούμε τώρα στην εσωτερική μας δουλειά, το ίδιο και η Αποκά­λυψη. Η Αποκάλυψη είναι το βιβλίο της Αλχημείας.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, η Αποκάλυψη στις διάφορες μεταφράσεις εί­ναι αλλοιωμένη;

ΑΠ: Αυτό είναι το μόνο που δεν έχει πειράξει κανένας. Κανένας δεν το καταλαβαίνει, κανένας δεν το πειράζει και μπόρεσε να σωθεί από την καταστροφή. Όλο το Μεγάλο Έργο βρίσκεται στην Αποκάλυψη. Αυτό είναι το βιβλίο της Σοφίας, το βιβλίο που βρίσκονται οι Νόμοι της Φύσης. Αλλά ο καθένας έχει την δική του Αποκάλυψη. Υπάρχει η Αποκάλυψη του Πέ­τρου, του Ιωάννη, του Παύλου και υπάρχει επίσης η Αποκάλυψη μέσα σε κάθε ένα από εμάς. Ο κάθε ένας έχει την δική του Αποκάλυψη και υπάρ­χουν δύο τρόποι για να την ζούμε: ή την ζούμε μέσα σε εμάς τους ίδιους κάνοντας το Μεγάλο Έργο ή την ζούμε με την Φύση, με την ανθρωπότητα γε­νικά. Η τωρινή ανθρωπότητα π.χ. έχει ήδη σπάσει την έκτη σφραγίδα, περι­μένει σίγουρα να σπάσει την έβδομη σφραγίδα. Όταν θα γίνει αυτό θα συμ­βεί ένας μεγάλος σεισμός, θα έρθει ο μεγάλος κατακλυσμός, η συνολική καταστροφή της φυλής αυτής. Εάν αυτό το ζούμε μέσα μας είναι τρομα­κτικό και κορυφώνεται με τον αναστημένο Δάσκαλο. Οι επτά Σφραγίδες αντιπροσωπεύουν τα επτά σώματα: φυσικό, αιθερικό, αστρικό, διανοητικό, αιτιατό, βουδικό και ατμικό.

Η Αποκάλυψη είναι βαθιά εσωτερική και πρέπει να την ζούμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Το ίδιο συμβαίνει με τα Ευαγγέλια. Τα 4 Ευαγγέλια του Χριστού είναι αλχημιστικά και είναι για να τα ζούμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Εφ’ όσον ο Χριστός είναι μέσα μας, πρέπει να τον βρούμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτός είναι ο διευθύνων όλης της εργασίας του εργα­στηρίου.

ΕΡ: Δάσκαλε, υπήρξε ο ιστορικός Ιησούς;

ΑΠ: Ο εσωτερικός Ιησούς Χριστός υπάρχει και ο ιστορικός επίσης υπήρξε. Η αξία του είναι ότι έκανε να γίνει γνωστή η διδασκαλία του εσω­τερικού προσωπικού Χριστού του κάθε ένα από εμάς, εκεί είναι η αξία του. Αυτός διέδωσε την διδασκαλία του εσωτερικού Χριστού. Στον Βούδα π.χ. η αξία του έγκειται στο ότι δίδαξε την διδασκαλία του εσωτερικού Βούδα. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ έκανε να γίνει γνωστή η διδασκαλία του εσωτερικού Χριστού του καθένα από εμάς. Τότε αυτός είναι ο Τζέσουα και ο Τζέσουα είναι ο Σωτήρας. Η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνη πριν να γονιμοποιηθεί είναι η Μαύρη Παναγία που βρίσκεται στα υπόγεια όλων των γοτθικών μονα­στηριών. Την τιμούν με κεριά σε πράσινα κηροπήγια, με την ελπίδα ότι κά­ποια μέρα θα αφυπνισθεί το πράσινο λιοντάρι, η φωτιά. Αλλά όταν γονιμο­ποιείται από τον Λόγο είναι η Θεϊκή Μητέρα, η Θεϊκή Σύλληψη με το Παιδί στα χέρια της. Αυτό το Παιδί που κατεβαίνει γίνεται Γιος της Θεϊκής Μη­τέρας του καθενός και περιμένει την στιγμή να μπει στο σώμα μας για να αρχίσει την διαδικασία του Μεγάλου Έργου. Αυτό που μετράει είναι ο Σω­τήρας του καθένα από εμάς, ο εσωτερικός Ιησούς Χριστός, ο εσωτερικός Τζέσουά μας, ο εσωτερικός Σωτήρας μας και ο καθένας από εμάς πρέπει να βρει τον εσωτερικό Σωτήρα του.

ΕΡ: Δάσκαλε, ο Ιησούς ενσάρκωσε τον Χριστό;

ΑΠ: Ο Ιησούς της Ναζαρέτ, ο Μέγας Καμπίρ Ιησούς, έκανε το Με­γάλο Έργο και μίλησε για τον εσωτερικό Ιησού Χριστό που είναι ο Κύριος του Μεγάλου Έργου. Το Κοσμικό Δράμα είναι αυτό που πρέπει να ζήσει ο δικός μας εσωτερικός Κύριος μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα, στην εργασία του Μεγάλου Έργου. Π.χ. οι τρεις προδότες που είναι ο Ιούδας, ο Πιλάτος και ο Καϊάφας είναι τρία δαιμόνια. Ο Ιούδας είναι ο δαίμονας της επιθυμίας και ο καθένας τον φορτώνεται στο εσωτερικό του. Ο Πιλάτος εί­ναι ο δαίμονας του νου και βρίσκει πάντα δικαιολογίες και υπεκφυγές για τα χειρότερα εγκλήματά του. Όσον αφορά τον Καϊάφα είναι ο δαίμονας της κακής θέλησης σε κάθε ένα από εμάς. Ο προδότης που αλλάζει τον Χριστό, ή καλύτερα θα λέγαμε, που πορνεύει την θρησκεία. Ο Καϊάφας είναι ένας ιερέας και τι είναι αυτό που κάνει; Μετατρέπει τον βωμό σε κρεβάτια ηδο­νής, συνουσιάζεται με τις θρησκομανείς, πουλάει τα φορέματά του κ.λ.π. Τελικά ο Ιούδας, ο Πιλάτος και ο Καϊάφας είναι οι τρεις προδότες που προ­δίδουν τον εσωτερικό Χριστό, είναι αυτοί που τον παραδίδουν στον θάνατο και όλα τα εκατομμύρια ανθρώπων που ζητάνε τον θάνατό του είναι τα εγώ του καθενός που φωνάζουν «Σταυρωθήτω, Σταυρωθήτω, Σταυρωθήτω!» Ναι! Ο βαθύς εσωτερικός Κύριός μας στεφανώνεται με στεφάνι από αγκά­θια και τον μαστιγώνουν. Αυτό πρέπει να το δει κάθε μύστης. Στο τέλος τον σταυρώνουν, κατεβαίνει από τον σταυρό και τοποθετείται στον τάφο του. Μετά, με τον θάνατό του σκοτώνει τον θάνατο και ανασταίνεται εκεί ντυ­μένος με τα σώματα χρυσού και κατέχει το ειδικό υγιεινό σώμα του. Να εκεί το μυστήριο της Φιλοσοφικής Πέτρας, μακάριος αυτός που την έχει γιατί είναι ένας αναστημένος δάσκαλος.

Τα μυστήρια του ευαγγελίου είναι για να τα ζούμε μέσα σε εμάς τους ίδιους εδώ και τώρα. Η ζωή, τα πάθη και ο θάνατος του δικού μας Κυρίου Ιησού Χριστού δεν είναι κάτι αυστηρά ιστορικό, όπως πιστεύουν οι άνθρω­ποι. Είναι κάτι άμεσα σημερινό που ο καθένας από εμάς πρέπει να πραγμα­τοποιεί στην δική του δουλειά στο εργαστήριο. Αυτή είναι η ωμή πραγμα­τικότητα του Χριστού. Δεν είναι κάτι από την ιστορία του παρελθόντος που έγινε πριν από 2.000 χρόνια, αλλά είναι κάτι για να το ζούμε τώρα και σας τα διαβεβαιώνω όλα αυτά επειδή όλα αυτά τα έχω ζήσει.

Σε αυτές ακριβώς τις στιγμές ο βαθύς εσωτερικός Κύριός μου είναι στον Άγιο Τάφο του. Στην χρονιά του 1978 ο βαθύτερος εσωτερικός Κύ­ριός μου θα αναστηθεί σε μένα και εγώ σ’ Αυτόν, για να μπορεί να γίνει το γιγάντιο Έργο που πρέπει να κάνουμε προς την ανθρωπότητα. Και θα είναι Αυτός που θα το κάνει και όχι το ασήμαντο πρόσωπό μου που δεν είναι παρά ένα εργαλείο. Αυτός καθ’ εαυτός είναι τέλειος και Αυτός το κάνει γιατί είναι τέλειος. Έτσι λοιπόν εγώ διαβεβαιώνω αυτό που έχω δει, αυτό που έχω ζήσει. Η Γένεση είναι το βιβλίο των Γνωστικών, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

Εγώ τον ενσάρκωσα πριν πολύ καιρό, γεννήθηκε σαν μικρό παιδί σε μένα όταν έλαβα την μύηση του Τιφερέθ. Μετά Αυτός έπρεπε να μεγαλώ­σει και να αναπτυχθεί, έπρεπε να περάσει από όλα τα δράματά του μέσα από τον ίδιο τον εαυτό του. Έτσι λοιπόν όταν μιλάω με αυτόν τον τρόπο εί­ναι επειδή γνωρίζω. Τώρα σε αυτή την στιγμή αφού πέρασα από τον Γολ­γοθά, Αυτός είναι στον ιερό Τάφο του. Εκεί πάω καμιά φορά για να φιλήσω την πλάκα του Τάφου του περιμένοντας την Ανάστασή του. Το 1978 θα αναστηθεί για τρίτη φορά. Και λέω για τρίτη φορά γιατί εγώ έχω κάνει το Μεγάλο Έργο τρεις φορές. Το έκανα στο περασμένο Μαχανβαντάρα, δη­λαδή στην Γη-Σελήνη, πριν να αναβλύσει στην ύπαρξη η γήινη αυτή αλυ­σίδα. Μετά στην Λεμουρία, σε εκείνη την επανάσταση των αγγέλων που έπεσαν στην ζωική γέννηση, στην ήπειρο Μου. Τότε εγώ σαν Ντιάνι Μπο­ντισάτβα επίσης διέπραξα το λάθος να πέσω στην ζωώδη γέννηση. Έχασα την Φιλοσοφική Πέτρα. Αλλά στην ίδια την Λεμουρία την έκανα να ανα­βλύσει. Μετά στο κεντρικό οροπέδιο της Ασίας διέπραξα το λάθος, όπως έκανε ο Κόντε Θανόνι, να πάρω σύζυγο ενώ μου ήταν απαγορευμένο. Τότε ξανα-έριξα την Φιλοσοφική Πέτρα στο νερό. Τώρα σε αυτή την καινούρια ύπαρξη έκανα το Μεγάλο Έργο, κοντεύει να κορυφωθεί για τρίτη φορά η Ανάσταση του Κυρίου… για τρίτη φορά! Έτσι λοιπόν το έχω κάνει ήδη τρεις φορές, τότε έχω εμπειρία, γνωρίζω τον δρόμο, γνωρίζω τον δρόμο.

Αυτό που θέλω να πα είναι μια μεγάλη αλήθεια. Όταν για πρώτη φορά στην σελήνη επεξεργάσθηκα την Φιλοσοφική Πέτρα, η Πέτρα ήταν ισχυρή. Όταν την επεξεργάσθηκα για δεύτερη φορά ήταν πιο δυνατή. Τώρα που την επεξεργάζομαι τρίτη φορά θα είναι ακόμη πιο δυνατή, εξ’ αιτίας της εμπειρίας που απέκτησα. Να εκεί μια έξυπνη αρχή που πρέπει να κατα­λάβουμε. Ένας άνθρωπος μπορεί να μάχεται πολύ για να μετατραπεί μέχρι την ένωση με τον Θεό και μέχρι εκεί προοδεύει. Αλλά μετά που ο άνθρωπος φτάνει στην ένωση με τον Θεό και που ο Θεός εκδηλώνεται σε αυτόν τον άνθρωπο, θα λέγαμε ότι από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία πρόοδος. Εάν αυτός ο άνθρωπος θέλει να προοδεύει, πρέπει να οπισθοδρομήσει δηλαδή να ρίξει την Πέτρα στο νερό. Και τι συμβαίνει με την Πέτρα; Όταν η Πέτρα ξανα-έρχεται στην ζωή, έρχεται πιο ισχυρή, πιο διεισδυτική. Είναι κάτι κα­ταπληκτικό. Υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν μέχρι επτά φορές. Πιο πέρα από επτά φορές είναι επικίνδυνο, μπορεί να πέσει σε κατάρα. Εγώ το έχω κάνει τρεις φορές αλλά, ειλικρινά, δεν θα το κάνω τέταρτη. Δεν θέλω να διακινδυνέψω να χάσω πολλά αν και οι τρεις φορές που το έχω κάνει τα πράγματα μου έχουν βγει όπως έπρεπε. Αρκετά οδυνηρό! Στο κεντρικό οροπέδιο της Ασίας π.χ. όταν για τρίτη φορά έριξα την Πέτρα στο νερό έλεγα για μένα: Πόσο πάλεψα δια μέσου των αιώνων για να ξανασηκωθώ, τι τρομακτικά φορτία, τι τρομερές πίκρες! Μόνο τώρα που έχω υποφέρει πολύ, πάρα πολύ, η Φιλοσοφική πέτρα αναγεννιέται ξανά. Στο 1978 θα έχει αναγεννηθεί. Φορτώθηκα όλη την ιστορία της Άριας φυλής για να την ξα­νασηκώσω. Κατά τέτοιο τρόπο ώστε είναι πολύ οδυνηρό, είναι μια πολύ οδυνηρή διαδικασία.

Υπάρχουν μύστες που θέλοντας να κάνουν πιο διαπεραστική και πιο ισχυρή την Πέτρα, κατεβαίνουν θεληματικά, δεν πέφτουν πλέον, κατεβαί­νουν! Πως κατεβαίνουν; Παίρνουν σύζυγο ενώ δεν τους επιτρέπεται. Αλλά δεν εκσπερματώνουν το σπερματικό λικέρ, δουλεύουν με όλους τους κανόνες του Αρκάνο A.Z.F. υπό την διεύθυνση ενός Γκουρού. Χάνουν τότε την Πέτρα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα της ξαναδίνουν ζωή, κάνουν το Μεγάλο Έργο και η Πέτρα μένει ακόμα πιο δυνατή. Πρέπει να ορίσουμε την διαφορά που υπάρχει μεταξύ μιας πτώσης και μιας καθόδου. Στο κε­ντρικό οροπέδιο της Ασίας διέπραξα το σφάλμα του Κόντε Θανόνι, πήρα σύζυγο. Αυτή είναι η απαγορευμένη ιστορία και αυτό εγώ το έκανα. Μετά από την εμπειρία αιώνων σας λέω ότι έτσι είναι το πώς πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο.

Ας θυμηθούμε τον Φοίνικα. Είναι καταπληκτικό πουλί, στεφανω­μένο με στεφάνι χρυσού και τα πόδια του και τα πέλματά του είναι από αγνότατο χρυσό. Η φύση το λάτρευε. Κουρασμένο με το να ζει, μετά από εκατομμύρια χρόνια, αποφάσισε να κάνει μια φωλιά από σμύρνα, λιβάνι, νάρδο και άλλα αξιόλογα κλαδιά και η αλήθεια είναι ότι Αυτοπυρπολή­θηκε. Η Φύση πάντα είναι έτσι. Αλλά μετά το πουλί Φοίνικας αναγεννή­θηκε από την στάχτη του πιο ισχυρό. Έτσι πρέπει να κάνουμε με το Μεγάλο Έργο, εφ’ όσον η Πέτρα που ρίχνεται στο νερό μένει πνιγμένη.

ΕΡ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τι είναι η ράβδος του Μωυσή, αυτή που μετατράπηκε σε φίδι;

ΑΠ: Έτσι όπως ο Μωυσής μετέτρεψε την ράβδο σε φίδι, έτσι επίσης εμείς πρέπει να μετατρέψουμε την ράβδο σε φίδι. Έτσι όπως ο Μωυσής σή­κωσε το φίδι πάνω στην ράβδο και αυτό μετατράπηκε στην ίδια την ράβδο, έτσι επίσης αυτό που χρειαζόμαστε είναι να σηκώσουμε την ράβδο μέσα σε εμάς τους ίδιους. Ο Γιος της ράβδου είναι ο εσωτερικός Χριστός. Πρέπει να τον σηκώσουμε μέσα σε μας τους ίδιους. Να τον σηκώσουμε σημαίνει να δημιουργήσουμε τα ανώτερα σώματα του Είναι. Πρέπει να τα ζούμε όλα εδώ. Ενσαρκώνοντας τον εσωτερικό Χριστό, έρχεται να ζήσει σε αυτόν τον κόσμο και τον παρακολουθούνε και μεγαλώνει σαν άνθρωπος μεταξύ των ανθρώπων και δέχεται όλους τους πειρασμούς. Πολύ κοπιαστικό. Αυτός πρέπει να αναλάβει όλες τις διανοητικές, βουλητικές, συγκινησιακές, σε­ξουαλικές διαδικασίες και οποιουδήποτε άλλου είδους λειτουργίες. Και με­τατρέπεται σε Άνθρωπο γιατί πετυχαίνει να νικήσει όλα τα σκοτάδια, να εξαλείψει το εγώ και να θριαμβεύσει στον εαυτό του. Αυτός είναι ο άξιος κάθε δόξας, είναι ο Σωτήρας, ο Κύριος. Γι’ αυτό είναι άξιος της κάθε δόξας. Μπροστά σ’ Αυτόν οι 24 Γέροι (τα 24 μέρη του βαθέος εσωτερικού μας Εί­ναι), οι 4 Άγιοι (τα 4 ανώτερα μέρη του Είναι μας που σχετίζονται με τα 4 στοιχεία), όλοι ρίχνουν τα στέμματά τους στα πόδια του Αρνιού, διότι μόνο Αυτός είναι άξιος κάθε δόξας και τιμής. Και το αίμα του (το οποίο είναι η φωτιά) είναι το θυσιασμένο Αρνί, το οποίο θυσιάζεται ζώντας μέσα σε κά­ποιον, θυσιάζεται εντελώς. Γίνεται ένας κανονικός και συνηθισμένος άν­θρωπος και παλεύει με τους πειρασμούς, με τις επιθυμίες, με τις σκέψεις, με όλα. Και κανένας δεν τον αναγνωρίζει μέχρι που θριαμβεύει. Γι’ αυτό λέγε­ται: Αρνί του Θεού που εξαλείφει τις αμαρτίες του κόσμου.

Αυτός είναι ο Γνωστικός Εσωτερικός Χριστιανισμός αλλά καλά εν­νοούμενος. Έτσι λοιπόν Αυτός είναι ο Σωτήρας, Αυτός που μας σώζει. Μας εξαγοράζει από την Φωτιά, διότι Αυτός ο ίδιος είναι το πνεύμα της Φωτιάς και χρειάζεται ένα αλαβάστρινο ποτήρι σαν δοχείο για να εκδηλωθεί. Αυτό το δοχείο είναι τα σώματα αγνού χρυσού που πρέπει να δημιουργούμε. Το να το καταλάβουμε αυτό είναι τρομερό διότι φτάνουμε όπου πρέπει να φτάσουμε, δηλαδή να μετατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους, σε Αληθι­νούς Ανθρώπους, στον Χριστό Άνθρωπο.

Αυτό δεν είναι ζήτημα ανοδικής εξέλιξης, ούτε καθοδικής εξέλιξης. Αυτό είναι ζήτημα βαθιάς εσωτερικής επανάστασης. Αυτό ξεφεύγει από το δόγμα της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης. Αυτό ανήκει στο Μεγάλο Έργο και είναι γι’ αυτόν τον λόγο επαναστατικό.

ΕΡ: Δάσκαλε Σαμαέλ, εξαρτάται από την θέληση;

ΑΠ: Βέβαια, η θέληση! Η γέννηση είναι θέληση, πρέπει να αφιερώ­σουμε τελείως την ζωή μας στο Μεγάλο Έργο, μέχρι να το πετύχουμε, μέ­χρι να μετατραπούμε σε Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό είναι εκείνο που θέλει ο Ήλιος, μια συγκομιδή από Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό είναι εκείνο που τον ενδιαφέρει. Έτσι λοιπόν να συνεργαζόμαστε με τον Ήλιο μέχρι να με­τατρεπόμαστε σε Ηλιακούς Ανθρώπους. Αυτό που θέλει Εκείνος είναι μια συγκομιδή από Ηλιακούς Ανθρώπους, αυτό είναι εκείνο που τον ενδιαφέ­ρει!

1 Σ.Μ. Μέταλλο αργυρόλευκο.