Η πραγματικότητα (Li στα Κινέζικα) µπορεί να ειδωθεί µε µορφή αιφνίδια, αλλά η ύλη (Shih στα Κινέζικα) πρέπει να καλλιεργηθεί µε µορφή προοδευτική και τακτική.
Με άλλα λόγια, µετά αφού έχεις φθάσει στην έκσταση πρέπει να την καλλιεργήσεις µέχρι την πλήρη ανάπτυξη και ωριµότητα.
Έτσι η εσωτεριστική εργασία συνίσταται σε δύο κύριες απόψεις: Την «ΟΡΑΣΗ» και τη «ΔΡΑΣΗ».
Για να έχουµε µια όραση πρέπει να ανεβούµε µέχρι το πιο ψηλό µέρος του βουνού και να κοιτάξουμε από εκεί, για να αρχίσουµε το ταξίδι πρέπει να κατεβούµε µέχρι το βάθος της αβύσσου και να αρχίσουµε την πορεία από εκεί.
Παρόλο που ο ναός Zen που είναι µια θαυμάσια µορφή του Βουδισμού Mahayana, συγκρατιέται από τις δύο κολώνες της «όρασης» και της «δράσης», είναι φανερό ότι δίνει µεγάλη έµφαση στην πρώτη.
Αυτό το αναγνωρίζει ξεκάθαρα ο µεγάλος Guruji Ι Shan που είπε: «Η όρασή σου και όχι η δράση σου είναι αυτό που µ’ ενδιαφέρει».
Είναι γι’ αυτό που οι Δάσκαλοι Zen, δίνουν όλη την έµφαση, στην έκσταση, στο Samadhi, στο Satori και συγκεντρώνουν όλες τους τις προσπάθειες να οδηγήσουν όλους τους µαθητές ή Chelas κατευθείαν σ’ αυτήν.
Η θιβετιανή σχολή Jinayana είναι διαφορετική και παρόλο που οι δύο κολώνες της είναι επίσης η «Όραση» και η «Δράση» είναι αναμφίβολο ότι δίνει ειδική επισημότητα στη δεύτερη και παλεύει ακούραστα για να οδηγήσει τους ευσεβείς στην ένατη Σφαίρα (Το Σεξ).
Δεν είναι περιττό σ’ αυτό το κεφάλαιο να τονίσουµε ότι οι υποψήφιοι της σχολή Mahayana ποθούν αληθινά και µε ατελείωτη ανυπομονησία την άµεση εμπειρία του φωτισμένου κενού.
Δεν υπερβάλλουμε µε κανέναν τρόπο θεωρίες αν βεβαιώσουμε µε έντονη έµφαση ότι οι µαθητές της σχολής Jinayana εργάζονται εντατικά στο «Σιδηρουργείο των Κυκλώπων» – το σεξ – µε την έξυπνη πρόθεση να επιτύχουν την εσώτερη Αυτοπραγµάτωση του φωτισμένου κενού.
Όταν ο νους είναι ήσυχος, όταν ο νους σιωπά, από µέσα και απ’ έξω και στο κέντρο, επέρχεται η Μυστικιστική πείρα του κενού, όµως είναι προφανές ότι το να Αυτοπραγματοποιηθεί είναι κάτι πολύ διαφορετικό.
Το κενό δεν είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί. Ασφαλώς σας λέω ότι δεν είναι περιγράψιµο ή καθοριστέο.
Η γλώσσα αυτών των ανθρωποειδών που κατοικούν το φλοιό της γης, δημιουργήθηκε για να καθορίζει πράγµατα ή συναισθήματα υπάρχοντα, δεν είναι κατάλληλη για να εκφράσει εκείνα που βρίσκονται πιο πέρα από το σώµα των συγκινήσεων και του νου.
Το φωτισμένο Κενό δεν είναι υπόθεση να γνωρίζεις ή να µη γνωρίζεις, το να το δοκιμάσεις απ’ ευθείας είναι το ενδεδειγμένο.
Ο αφυπνισμένος καλόγερος που ονομαζόταν Tien Jan πήγε να επισκεφτεί το Σεβάσµιο Δάσκαλο Hui Chang.
Φθάνοντας ρώτησε µε µεγάλη ευλάβεια κάποιον ασκητή βοηθό αν ο «Βασιλικός δάσκαλος» ήταν στο σπίτι.
Ο µυστικιστής απάντησε: «Ναι, αλλά δε δέχεται επισκέψεις». Ο Tien Jan είπε: «Ω!, αυτό που λέγεται είναι υπερβολικά βαθύ και παράξενο!»
Ο βοηθός αναχωρητής ανταπάντησε: «Ούτε τα µάτια του Βούδα δε µπορούν να τον δουν».
Τότε αντέταξε ο Tien Jan: «Η θηλυκιά του Δράκοντα γεννά ένα Δρακοντάκι και αυτή του Φοίνικα ένα Φοινικάκι!» Και µετά έφυγε.
Αργότερα, όταν ο Hui Chang βγήκε από τον διαλογισµό που βρισκόταν και έµαθε αυτά που συνέβηκαν στο σπίτι του, χτύπησε το θρησκευόμενο βοηθό.
Όταν ο Tien Jan το έµαθε έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: «Αυτός ο γέρος αξίζει να ονομάζεται ο «Βασιλικός Δάσκαλος».
Την επόµενη µέρα ο Tien Jan ο άνθρωπος µε την αφυπνισμένη συνείδηση επισκέφτηκε πάλι τον Γκουρού Hui Chang.
Σύµφωνα µε τις εξωτικές συνήθειες της ανατολής, όταν είδε τον Γκουρού άπλωσε στο πάτωµα το µανδύα του (σαν να ετοιµαζόταν να καθίσει για να ακούσει τη διδασκαλία του). Ο Hui Chang είπε: «Δεν είναι απαραίτητο, δεν είναι απαραίτητο».
Ο Tien Jan οπισθοχώρησε λίγο και ο Βασιλικός Δάσκαλος είπε µε έµφαση: «Εντάξει, εντάξει».
Όµως µε παράξενο τρόπο, ο Tien Jan προχώρησε ξανά µερικά βήµατα. Τότε ο Βασιλικός Δάσκαλος είπε: «Όχι, όχι».
Ωστόσο ο Tien Jan τα κατάλαβε όλα, έκανε µια συµβολική βόλτα τριγύρω από τον ιεροφάντη και έφυγε.
Αργότερα ο Σεβάσμιος σχολίασε: «Πολύς καιρός έχει περάσει από εκείνες τις µέρες των Μακαρίων. Ο κόσµος είναι τώρα πολύ οκνηρός. Μέσα σε τριάντα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολο να συναντήσεις έναν άνθρωπο σαν αυτόν».
Παράξενες στάσεις! Στιγμιαίες τηλεπαθητικές συνομιλίες! «Διαίσθηση» που απαστράφτει…
Το να εξηγηθούν όλα αυτά θα ήταν σαν να ευνουχίζεις τη διδασκαλία. Οι πολυαγαπημένοι µας αναγνώστες θα πρέπει να συλλάβουν το βαθύ τους νόηµα…
Ο Hui Chang είχε το χρυσό έµβρυο: είναι φανερό ότι είχε πραγματοποιήσει µόνος του «το φωτισμένο κενό».
Ο Tien Jan ήταν επίσης ένας άνθρωπος αφυπνισμένης συνείδησης, κάποιος ο οποίος παρόλο που δεν είχε ακόµη αυτογνωσία του κενού, κατείχε το «FLOR AUREA» (Χρυσό άνθος).
Ο Huang Ρο συνάντησε µια φορά έναν αφυπνισμένο καλόγερο και περπάτησε µαζί του. Όταν έφτασαν σ’ ένα ποτάµι ταραγμένο, που αγριεμένο κυλούσε την κοίτη του ανάµεσα στις πέτρες, ο Huang Ρο έβγαλε ξαφνικά το καπέλο του από µπαµπού και αφήνοντας σε µια µεριά το µπαστούνι του σταμάτησε για να σκεφτεί πώς θα µπορούσαν να περάσουν.
Ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις, ξαφνικά συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο, ο άλλος καλόγερος περπάτησε πάνω στα αγριεμένα νερά του ποταµού χωρίς τα πόδια του να ακουμπήσουν στο νερό και γρήγορα έφτασε στην άλλη όχθη.
Λένε παλιές παραδόσεις που χάνονται στα σκοτάδια των αιώνων ότι όταν ο Huang Ρο είδε το θαύµα, δάγκωσε τα χείλη του και είπε: «Ω! δεν ήξερα ότι μπορούσε να το κάνει αυτό, αν το ήξερα θα τον είχα σπρώξει µέχρι τον πάτο του ποταµού».
Αυτές οι θαματουργές δυνατότητες είναι απλά τα φυσικά παράγωγα της αληθινής φώτισης και τις έχουν οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, αυτοί που ήδη κατασκεύασαν το «χρυσό έμβρυο» στο «αναµµένο Καµίνι του Ηφαίστου». (Το Σεξ).
Ο Chan Chen-Chi µας αφηγείται το παρακάτω διήγηµα: «ο Δάσκαλος Zen Ρυ Huan υπήρξε βοηθός του Lin Chi. Μια µέρα αποφάσισε ότι ήρθε η στιγµή να πεθάνει και τότε κατευθύνθηκε προς την αγορά και ζήτησε από τον κόσµο να του δώσουν από ευσπλαχνία µια φορεσιά. Αλλά, όταν µερικοί του πρόσφεραν τη φορεσιά και άλλα ρούχα, αυτός τα αρνήθηκε και εξακολούθησε το δρόµο του µε το µπαστούνι στο χέρι.
Όταν ο Lin Chi άκουσε αυτό, έπεισε µερικούς να του δώσουν του Ρυ Huan ένα φέρετρο. Έτσι πρόσφεραν ένα φέρετρο στον Pu Huan. Αυτός χαμογέλασε και είπε στους δωρητές: «Αυτό το άτοµο, ο Lin Chi, είναι πραγματικά κακός και τσαρλατάνος».
Μετά δέχτηκε το φέρετρο και ανάγγειλε στον κόσµο: «Αύριο θα βγω από την πόλη από τη δυτική πύλη και θα πεθάνω σε κάποια γωνιά των δυτικών προαστίων».
Την άλλη µέρα πολύς κόσµος από την πόλη, σηκώνοντας το φέρετρο τον συνόδευσαν µέχρι τη δυτική πύλη, αλλά απότοµα αυτός σταμάτησε και φώναξε: «Ω, όχι, όχι, σύµφωνα µε τη γεωμαντεία αυτή η µέρα δεν είναι γουρλίδικη. Καλύτερα είναι να πεθάνω αύριο σε ένα προάστιο νότιο».
«Έτσι την άλλη µέρα, όλοι κατευθύνθηκαν στη νότια πύλη, αλλά ο Pu Huan συνάλλαξε ιδέα και είπε στον κόσµο ότι προτιμούσε να πεθάνει την επόµενη µέρα σε ένα προάστιο της ανατολής».
«Πολύ λιγότεροι άνθρωποι τον συνόδεψαν την επόµενη µέρα. Και ξανά ο Pu Huan άλλαξε γνώµη λέγοντας ότι ανέβαλλε την αναχώρησή του από τον κόσµο αυτόν κατά µία µέρα και ότι θα πέθαινε σε ένα βόρειο προάστιο. Τότε πια οι άνθρωποι κουράστηκαν µ’ αυτήν την υπόθεση και έτσι κανείς δεν τον συνόδευσε την επόµενη µέρα».
«Ο Pu Huan αναγκάστηκε να κουβαλήσει µόνος του το φέρετρό του µέχρι το βόρειο προάστιο. Όταν έφτασε µπήκε µέσα στο φέρετρο πάντα µε το µπαστούνι στο χέρι και περίµενε κανένα περαστικό. Τότε τους ζήτησε να καρφώσουν το φέρετρο µόλις θα πέθαινε. Όταν αυτοί συμφώνησαν αυτός έπεσε και πέθανε».
«Τότε, συνεχίζει να λέει ο Chang Chen-Chi, οι περαστικοί κάρφωσαν το φέρετρο, όπως το είχαν υποσχεθεί».
«Τα νέα γι’ αυτό το γεγονός έφτασαν γρήγορα στην πόλη και ο κόσµος άρχισε να καταφθάνει. Κάποιος υπέδειξε τότε ν’ ανοίξουν το φέρετρο για να ρίξουν µια µατιά στο πτώµα, αλλά κάνοντάς το, προς µεγάλη τους έκπληξη, δε βρήκαν τίποτα».
«Πριν συνέλθουν από την έκπληξή τους άκουσαν, από τον ουρανό, το γνώριµο ήχο από τα κουδουνάκια του µπαστουνιού, που ο Pu Huan είχε σ’ όλη του τη ζωή».
«Στην αρχή το κουδούνισµα ήταν δυνατό, γιατί ήταν κοντά µου, µετά έγινε περισσότερο και περισσότερο αδύναµο, µέχρι που τελικά εξαφανίστηκε εντελώς. Κανείς δεν έµαθε πού πήγε ο Pu Huan».
Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Μυστήριο της Χρυσής Άνθισης»)
