Μελετώντας τις πτυχές της Ψυχολογίας διαπιστώνουμε ότι το ΕΓΩ έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και εκδηλώσεις λόγω της απέραντης πολλαπλότητάς του. Μπορούμε να παρατηρήσουμε σε αυτήν την ανάλυση των ΕΓΩ πως δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο· σχεδόν σαν να ήταν οικογένειες ή κοινωνίες που γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και αναπαράχθηκαν σε διαφορετικά μέρη ή χώρες.

Αυτό προκαλεί στον καθένα μας την παραγωγή των καταστάσεων της ύπαρξης, εκείνο το τρέξιμο από το ένα στο άλλο στην κάθε στιγμή της δραστηριότητας που έχουμε και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας· αυτό του γιου ενάντια στον πατέρα, ο γιος ενάντια στη μητέρα και αντίστροφα.

Βρίσκουμε στο μυαλό μας και στα ένστικτά μας εκείνα τα στοιχεία που ανθίζουν στις καθορισμένες στιγμές και αυτό (αυτά) καθιστά την πράξη διαμετρικά αντίθετη με την καθημερινή συμπεριφορά.

Ο αναγνώστης θα βρει έναν τρόπο να συγχωρήσει αυτές τις απόψεις αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μελέτη του Εγώ είναι μια πτυχή που είναι τόσο περίπλοκη και δύσκολη που στην περίπτωση ενός προσώπου θα μπορούσε να παρουσιαστεί ο ίδιος που δεν έχει καταφερθεί ποτέ ενάντια στη ζωή κανενός, αλλά που φέρνει μέσα στην ψυχική ενέργειά του, το Εγώ του δολοφόνου. Επίσης, θα μπορούσαν να εμφανιστούν αξιοσέβαστες γυναίκες που φέρνουν στο εσωτερικό τους, το Εγώ της απιστίας, μοιχαλίδες. Θα μπορούσε επίσης να συμβεί μεγάλα θρησκευτικά άτομα να φέρνουν μέσα σε τους το Εγώ του σκεπτικιστή· θα μπορούσε επίσης να συμβεί μεγάλοι Άγιοι που δίνονται στην υπηρεσία προς την ανθρώπινη φυλή χωρίς το προφανές ενδιαφέρον, να έχουν μέσα τους την υπερηφάνεια αυτού που κάνουν.

Αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε, όπως ο Α. Δ. Samael Aun Weor είχε πει, ότι η μελέτη του ΕΓΩ απαιτεί βαθύς στοχασμούς και μεγάλες θυσίες. Αν αναλύουμε τις συγκρούσεις του ατόμου και τις συγκρίνουμε με εκείνες του κόσμου, βλέπουμε ότι είναι οι ίδιες. Κάθε πρόσωπο έχει ψυχολογικές ενώσεις που μπορούν να του/την τοποθετήσουν σε πράξεις ή τοποθετήσεις που δεν συμφωνούν με τον τρόπο του ή την συμπεριφορά του.

Αν παρατηρούμε την κακία στον κόσμο, διαπιστώνουμε ότι πόλεμοι, οι συγκρούσεις και οι συνθήκες ειρήνης επιτυγχάνονται από τις ψυχολογικές ενώσεις που μεγάλα άτομα ή αρχηγοί κράτους στην ανθρωπότητα επιδιώκουν και έρχονται σε συμφωνίες; όχι μέσω της συνείδησης, αλλά μέσω της συμβατότητας εκείνων των μακιαβελικών στοιχείων που φέρνουν μέσα στην ψυχική ενέργειά τους.

Συγκρούσεις που μελετώνται μέσω των ψυχολογικών ενώσεων δεν λαμβάνουν υπόψη την απόφαση που λαμβάνεται από τους ανθρώπους, τις οικογένειες ή τις κοινωνίες· ούτε λαμβάνουν υπόψη την ισορροπία ή την δικαιοσύνη· το Εγώ επιβάλλεται απλά και αυτό είναι όλο.

Είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο να κατανοήσει ότι το Eγώ είναι μια ενέργεια που τρέφεται με τις διαφορετικές τροποποιήσεις και εκδηλώσεις που έχει ένα πρόσωπο και αυτό εάν τροποποιεί τη συμπεριφορά μας επάνω στο φυσικό και ψυχολογικό επίπεδο, αυτό το στοιχείο θα γίνεται ισχυρότερο κάθε ημέρα έως ότου έχει το συνολικό έλεγχο των αποφάσεών μας.

Το Εγώ είναι ένα τρίο από Ύλη, Ενέργεια και Συνείδηση και εμείς πρέπει να τοποθετήσουμε καθένα τους στην αντίστοιχη θέση για να είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε και να αποσυνθέσουμε.

Εάν ένα πρόσωπο θέλει να αποβάλει ένα καθορισμένο σύνολο, πρέπει να το καταλάβει σε όλες τις εκδηλώσεις του και έπειτα να μην του δώσει άλλη ενέργεια.

Για να καθορίσει ότι το ΕΓΩ είναι ένα κτήνος που δεν έχει καμία ψυχή (όχι δική του), από τη συνείδηση που έχει είναι δική μας, θα μπορούσαμε να το καθορίσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο· αν του βγάλουμε τον λόγο (την αιτία), αυτό θα σταματήσει να υπάρχει. Στο τέλος θα παραμείνει το σώμα που έχει διαμορφωθεί από το ψυχολογικό φεγγάρι μας, και που μέσω της αυστηρής εργασίας και από την ολοκλήρωση με τη Θεία Μητέρα μας θα αποσυντεθεί.

Αγαπητέ αναγνώστη, έχει έρθει η στιγμή στην οποία το πρόσωπο πρέπει να αποκριθεί για τις πράξεις του. Προσπαθήστε να καταλάβετε ότι έχουμε το παγκόσμιο karma, ένα κοινοτικό karma και ένα προσωπικό karma.

Επίσης, είναι απαραίτητο να παρατηρηθεί ο νόμος της Λιλανθρωπίας· αυτός θα κάνει έναν άνδρα ή μια γυναίκα που δεν έχει οριοθετημένη θέληση από τον ίδιο, να δρα όπως ένα ρομπότ, κάνοντας ότι κάνουν οι άλλοι. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως κοινωνική συμπεριφορά.

Για να ξεπεράσουμε αυτούς τους νόμους πρέπει απαραιτήτως να γίνουμε κύριοι του εαυτού μας· γνωρίζοντας και κατανοώντας τα προβλήματα μας με τον σκοπό να τα αποβάλλουμε, χωρίς να περιμένουμε από τον γείτονα, τη σύζυγο ή τον γιο ή τον πατέρα για να διορθώσουν τα λάθη του/της και να διορθώσουν έπειτα τα δικά μας.

Αυτό θα μας ανάγκαζε από μόνο του για να πέσουμε, όπως ειπώθηκε νωρίτερα, στις ψυχολογικές ενώσεις.

Δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι πρόκειται να είμαστε καλοί ή κακοί επειδή και οι άλλοι είναι; είμαστε οι μόνοι αρμόδιοι για αυτό που είμαστε.

Αυτός που ενεργεί μέσω των ψυχολογικών ενώσεων δεν μπορεί ποτέ να πάρει από το κοινό ή το πλήθος· θα είναι πάντα ο ίδιος· κάνοντας τα ίδια λάθη και το χειρότερο, θα είναι πάντα μια αποτυχία.

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Φως στο Σκοτάδι»)