Δια μέσου της πείρας έχουμε μπορέσει να αποδείξουμε ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΓΑΠΗ, μέχρι να καταλάβουμε με τρόπο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ το πολύ­πλοκο πρόβλημα του ΝΟΥ.

Αυτοί που υποθέτουν ότι ο ΝΟΥΣ είναι το ΜΥΑΛΟ, είναι εντελώς λανθασμένοι. Ο ΝΟΥΣ είναι ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ, λεπτός, μπορεί να ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙ από την ΥΛΗ, μπορεί σε ορισμένες καταστάσεις ύπνωσης ή κατά τη διάρκεια του φυσι­ολογικού ύπνου, να μεταφερθεί σε πολύ απομακρυσμένα μέρη για να δει ή να ακούσει αυτό που συμβαίνει σε αυτά τα μέρη. Στα εργαστήρια της ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ γίνονται αξιόλογα πειράματα με πρόσωπα σε κατάσταση ΥΠΝΩΣΗΣ.

Πολλά πρόσωπα σε κατάσταση ΥΠΝΩΣΗΣ μπόρεσαν να δώ­σουν λεπτομερείς πληροφορίες για γεγονότα, πρόσωπα ή κα­ταστάσεις που κατά τη διάρκεια της ύπνωσης τους συνέβησαν σε απομακρυσμένα σημεία.

Οι επιστήμονες έχουν κατορθώσει να εξακριβώσουν μετά από αυτά τα πειράματα, την αλήθεια αυτών των ΠΛΗΡΟΦΟΡΙ­ΩΝ. Μπόρεσαν να αποδείξουν την αλήθεια των γεγονότων, την ακρίβεια των ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ. Με αυτά τα εργαστηριακά πειρά­ματα της ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ είναι εντελώς αποδεδειγμένο από την παρατήρηση και την πείρα ότι το ΜΥΑΛΟ δεν είναι ο ΝΟΥΣ.

Πραγματικά και με όλη την αλήθεια μπορούμε να πούμε ότι ο νους μπορεί να ταξιδέψει δια μέσου του χρόνου και της διά­στασης, ανεξάρτητα από το μυαλό, για να δει και ακούσει πράγματα που συμβαίνουν σε απόμακρα μέρη.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των υπερ-αντιληπτικών αισθήσεων εί­ναι ήδη ΑΠΟΛΥΤΑ αποδεδειγμένη και μόνο ένας τρελός για δέσιμο ή ένας βλάκας θα μπορούσε να αρνηθεί την πραγματικό­τητα των υπεραντιλήψεων.

Το μυαλό είναι φτιαγμένο για να επεξεργάζεται τη σκέψη αλλά δεν είναι η σκέψη.

Το μυαλό είναι μόνο το εργαλείο του ΝΟΥ, δεν είναι ο νους. Εμείς χρειαζόμαστε να μελετήσουμε σε βάθος το νου αν θέ­λουμε αληθινά να γνωρίσουμε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ αυτό που ο­νομάζεται ΑΓΑΠΗ. Τα παιδιά και οι νέοι, έχουν ελαστικότερο ευέλικτο, ξύπνιο, άμεσο νου κ.λπ.

Πολλά είναι τα παιδιά και οι νέοι που διασκεδάζουν ρωτώντας τους γονείς τους και δασκάλους γι’ αυτά ή εκείνα τα πράγμα­τα, για τα οποία επιθυμούν να μάθουν κάτι παραπάνω, θέλουν να μάθουν γι’ αυτό ρωτούν, παρατηρούν, βλέπουν ορισμένες λεπτομέρειες που οι ενήλικες περιφρονούν ή δεν συλλαμβά­νουν.

Έτσι περνούν τα χρόνια, έτσι προχωρεί η ηλικία, ο νους απο­κρυσταλλώνεται σιγά-σιγά.

Ο νους των υπερήλικων είναι σταθερός, πετρωμένος και πια δεν αλλάζει ούτε με κανονιές.

Οι γέροι είναι πια έτσι και έτσι πεθαίνουν, αυτοί δεν αλλά­ζουν, όλα τα βλέπουν από ένα σταθερό σημείο.

Η «ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ» των γέρων, οι προκαταλήψεις τους, οι μόνιμες ιδέες κ.λπ., μοιάζουν όλα μαζί ένας ΒΡΑΧΟΣ, μια ΠΕΤΡΑ που δεν αλλάζει με κανένα τρόπο. Γι’ αυτό λέει η παροιμία: «Ευφυΐα και φιγούρα μέχρι τον τάφο».

Γίνεται ΕΠΕΙΓΟΝ οι εκπαιδευτικοί που είναι επιφορτισμένοι να διαμορφώσουν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ των μαθητών και μα­θητριών, να μελετούν σε βάθος το νου, έτσι που να μπορούν να προσανατολίζουν με εξυπνάδα τις νέες γενιές.

Είναι πικρό να κατανοείς σε βάθος πώς δια μέσου του χρό­νου απολιθώνεται σιγά-σιγά ο ΝΟΥΣ.

Ο ΝΟΥΣ είναι ο φονιάς του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, του αληθινού. Ο ΝΟΥΣ καταστρέφει την ΑΓΑΠΗ.

Αυτός που φτάνει στα γεράματα δεν είναι ικανός να ΑΓΑΠΑ γιατί ο νους του είναι γεμάτος από πικρές εμπειρίες, προκατα­λήψεις, μόνιμες ιδέες σαν ατσάλινη μύτη, κ.λπ.

Υπάρχουν γέροι καλοστεκούμενοι που πιστεύουν ότι είναι ικανοί ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ, αλλά αυτό που συμβαίνει εί­ναι ότι αυτοί οι γέροι είναι γεμάτοι σεξουαλικά πάθη και μπερ­δεύουν το ΠΑΘΟΣ με την ΑΓΑΠΗ.

Κάθε καλοστεκούμενος γέρος και κάθε καλοστεκούμενη γριά περνάνε από τρομερές λάγνες και παθιασμένες καταστά­σεις πριν να πεθάνουν και αυτοί νομίζουν ότι αυτό είναι αγάπη.

Η ΑΓΑΠΗ των γέρων είναι αδύνατη γιατί ο νους την κατα­στρέφει με την «ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ», τις μόνιμες ιδέες, προκαταλήψεις, ζήλειες, εμπειρίες, αναμνήσεις, σεξουαλικά πάθη, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

Ο ΝΟΥΣ είναι ο χειρότερος εχθρός της ΑΓΑΠΗΣ. Στα ΥΠΕΡΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ κράτη η ΑΓΑΠΗ πια δεν υπάρχει γιατί ο νους των ανθρώπων μυρίζει μόνο εργοστάσια, λογαριασμούς τραπεζών, βενζίνη και ζελατίνη.

Υπάρχουν πολλοί εγκλωβισμοί για τον ανθρώπινο νου και ο νους του κάθε ατόμου είναι καλά μποτιλιαρισμένος.

Μερικοί έχουν το ΝΟΥ μποτιλιαρισμένο στον αποκρουστικό ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, άλλοι τον έχουν μποτιλιάρει στον ανελέητο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν το ΝΟΥ ΜΠΟΤΙ­ΛΙΑΡΙΣΜΕΝΟ στη ζήλεια, στο μίσος, στην επιθυμία να γίνουν πλούσιοι, στην καλή κοινωνική θέση, στην απαισιοδοξία, στην προσκόλληση σε καθορισμένα πρόσωπα στην προσκόλληση στις δικές τους συμφορές, στα οικογενειακά τους προβλήματα κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

Τους ανθρώπους τους ευχαριστεί να μποτιλιάρουν το νου. Είναι ΣΠΑΝΙΟΙ αυτοί που αποφασίζουν να κομματιάσουν το μπουκάλι.

Χρειαζόμαστε να ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΥ, αλλά τους ανθρώπους τους ευχαριστεί η σκλαβιά, είναι σπάνιο να συναντή­σεις στη ζωή κάποιον που να μην έχει το νου καλά μποτιλιαρι­σμένο.

Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να διδάξουν στους μαθητές και μα­θήτριες όλα αυτά τα πράγματα. Πρέπει να διδάξουν στις νέες γενεές να ερευνούν τον ίδιο τους το νου, να τον παρατηρούν, να τον κατανοούν, μόνο έτσι δια μέσου της σε βάθος ΚΑΤΑ­ΝΟΗΣΗΣ θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την αποκρυστάλλω­ση, το πάγωμα, το μποτιλιάρισμα των ανθρώπων.

Το μόνο που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο είναι αυτό που λέγεται ΑΓΑΠΗ, αλλά ο νους καταστρέφει την ΑΓΑΠΗ.

Χρειαζόμαστε να ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ το νου μας, να τον παρατηρήσουμε, να τον ερευνήσουμε σε βάθος, να τον καταλάβου­με αληθινά. Μόνο έτσι, μόνο αν γίνουμε κύριοι του εαυτού μας, του ίδιου μας του νου, θα σκοτώσουμε το δολοφόνο της ΑΓΑ­ΠΗΣ και θα γίνουμε αληθινά ευτυχισμένοι.

Εκείνοι που ζουν ονειρευόμενοι την ΑΓΑΠΗ, εκείνοι που ζουν κάνοντας σχέδια για την ΑΓΑΠΗ, εκείνοι που θέλουν η ΑΓΑΠΗ να λειτουργήσει σύμφωνα με τα γούστα τους, τα σχέ­δια τους και φαντασίες τους, κανόνες και προκαταλήψεις, α­ναμνήσεις και εμπειρίες κ.λπ., ποτέ δεν θα μπορέσουν να μά­θουν πραγματικά το τι είναι αγάπη, εκ των πραγμάτων αυτοί έχουν γίνει εχθροί της ΑΓΑΠΗΣ.

Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε με τρόπο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ποιες είναι οι διαδικασίες του νου σε κατάσταση συσσώρευσης εμπειριών.

Οι εκπαιδευτικοί μαλώνουν πολλές φορές δίκαια αλλά μερι­κές φορές ηλίθια και χωρίς αληθινό λόγο, χωρίς να καταλάβουν ότι κάθε άδικο μάλωμα μένει αποθηκευμένο στο νου των σπου­δαστών, το αποτέλεσμα παρόμοιας λαθεμένης τακτικής συνή­θως είναι το χάσιμο της ΑΓΑΠΗΣ για τον ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ.

Ο ΝΟΥΣ καταστρέφει την ΑΓΑΠΗ και αυτό είναι κάτι που οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ των σχολείων, των λυκείων και πανεπιστημίων δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ.

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε σε βάθος όλες αυτές τις δια­δικασίες του νου που σκοτώνουν την ομορφιά της ΑΓΑΠΗΣ.

ΔΕΝ αρκεί να είσαι πατέρας ή μητέρα οικογένειας, πρέπει να ξέρεις να ΑΓΑΠΑΣ. Οι πατέρες και μητέρες της οικογένειας πιστεύουν ότι αγαπούν τους γιους τους και τις κόρες τους γιατί τους έχουν, γιατί είναι δικοί τους, γιατί τους κατέχουν, όπως κάποιος έχει ένα ποδήλατο, ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι.

Αυτή η αίσθηση ιδιοκτησίας, εξάρτησης, συνήθως συγχέεται με την ΑΓΑΠΗ, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ΑΓΑΠΗ.

Οι εκπαιδευτικοί του δεύτερου μας σπιτικού που είναι το σχολείο, πιστεύουν ότι αγαπούν τους μαθητές τους, τις μαθή­τριες, γιατί τους ανήκουν σαν τέτοιοι, γιατί τους κατέχουν, αλλά αυτό δεν είναι ΑΓΑΠΗ. Το αίσθημα κυριότητας ή εξάρτη­σης δεν είναι ΑΓΑΠΗ.

Ο ΝΟΥΣ καταστρέφει την ΑΓΑΠΗ και μόνο κατανοώντας όλες τις λανθασμένες διεργασίες του νου, τον παράλογο τρό­πο σκέψης μας, τις κακές μας συνήθειες, τα αυτόματα μας έθιμα, μηχανικότητες, τον λανθασμένο τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα κ.λπ., μπορούμε να φτάσουμε στο να βιώσουμε, στο να πειραματιζόμαστε αληθινά αυτό που δεν ανήκει στον χρόνο, αυτό που λέγεται ΑΓΑΠΗ.

Αυτοί που θέλουν η ΑΓΑΠΗ να γίνει ένα εξάρτημα της ρουτινιάρικης μηχανής τους, αυτοί που θέλουν την ΑΓΑΠΗ να κυλά στις λανθασμένες γραμμές των δικών τους προκαταλήψεων, ορέξεων, φόβων, εμπειριών της ζωής, εγωιστικού τρόπου να βλέπεις τα πράγματα, λανθασμένου τρόπου σκέψης κ.λπ., σκο­τώνουν εκ των πραγμάτων την ΑΓΑΠΗ γιατί αυτή ποτέ δεν υποτάσσεται.

Αυτοί που θέλουν την ΑΓΑΠΗ να λειτουργεί σαν ΕΓΩ ΘΕΛΩ, σαν ΕΓΩ ΕΠΙΘΥΜΩ, σαν ΕΓΩ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ, χάνουν την ΑΓΑ­ΠΗ γιατί ο ΕΡΩΣ, ο ΘΕΟΣ της ΑΓΑΠΗΣ, δεν είναι διατεθειμέ­νος ποτέ να αφεθεί σκλάβος του ΕΓΩ.

Πρέπει να σκοτώσουμε το ΕΓΩ, ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ, για να μην χάσουμε το μωρό της ΑΓΑΠΗΣ.

Το ΕΓΩ είναι ένας σωρός από αναμνήσεις, ορέξεις, φοβίες, μίση, πάθη, εμπειρίες, εγωισμούς, ζήλειες, απληστίες, λαγνεί­ες, κ.λπ., κ.λπ.

Μόνο κατανοώντας κάθε ελάττωμα χωριστά, μόνο μελετώ­ντας το, παρατηρώντας το κατευθείαν όχι μόνο στο διανοητικό τομέα, αλλά επίσης σε όλα τα υποσυνείδητα επίπεδα του νου, αρχίζει να εξαφανίζεται κάθε ελάττωμα, αρχίζουμε να πεθαί­νουμε από στιγμή σε στιγμή. Έτσι και μόνο έτσι κατορθώνουμε την αποσύνθεση του ΕΓΩ.

Αυτοί που θέλουν να μποτιλιάρουν την ΑΓΑΠΗ μέσα στην τρομερή μπουκάλα του εγώ, χάνουν την ΑΓΑΠΗ, μένουν χωρίς αυτή, γιατί η ΑΓΑΠΗ δεν μπορεί ποτέ να μποτιλιαριστεί.

Δυστυχώς οι άνθρωποι θέλουν την ΑΓΑΠΗ να συμπεριφέρε­ται σύμφωνα με τις δικές τους συνήθειες, επιθυμίες, έθιμα κ.λπ. Οι άνθρωποι θέλουν η ΑΓΑΠΗ να υποταγεί στο ΕΓΩ και αυτό είναι εντελώς αδύνατο γιατί η ΑΓΑΠΗ δεν υπακούει στο ΕΓΩ.

Τα ζευγάρια των ερωτευμένων ή καλύτερα παθιασμένων υ­ποθέτουν ότι η ΑΓΑΠΗ πρέπει να προχωρά πιστά στις γραμμές των δικών τους επιθυμιών, ορέξεων, λαθών, κ.λπ., και σ’ αυτό κάνουν μεγάλο λάθος. «Ας μιλήσουμε για τους δυο μας!», λένε οι ερωτευμένοι ή παθιασμένοι σεξουαλικά, που αφθονούν σ’ αυτόν τον κόσμο, και μετά αρχίζουν τις συζητήσεις, τα σχέδια, τα όνειρα, και τους αναστεναγμούς. Καθένας λέει κάτι, εκθέτει τα σχέδια του, τις επιθυμίες του, τον τρόπο να βλέπει τα πράγματα της ζωής και θέλει την ΑΓΑΠΗ να κινείται σαν μηχα­νή σιδηροδρόμου στις σιδερένιες γραμμές που χάραξε ο νους. Πόσο λάθος κάνουν αυτοί οι ερωτευμένοι ή παθιασμένοι! Πόσο μακριά βρίσκονται από την πραγματικότητα!

Η ΑΓΑΠΗ δεν υπακούει στο ΕΓΩ, και όταν οι σύζυγοι θελή­σουν να την αλυσοδέσουν και να την υποτάξουν, φεύγει αφή­νοντας το ζευγάρι δυστυχισμένο.

Ο ΝΟΥΣ έχει την κακή ιδέα να συγκρίνει. Ο άνθρωπος συ­γκρίνει μια αρραβωνιαστικιά με μια άλλη. Η γυναίκα συγκρίνει τον άνδρα της με έναν άλλον. Ο εκπαιδευτικός συγκρίνει ένα μαθητή με άλλον, μια μαθήτρια με άλλη, σαν να μην άξιζαν όλοι οι μαθητές την ίδια εκτίμηση. Στην πραγματικότητα κάθε σύ­γκριση είναι ΑΠΕΧΘΗΣ.

Αυτός που θαυμάζει μια ωραία δύση του ήλιου, και την συ­γκρίνει με άλλη, δεν ξέρει πραγματικά να κατανοήσει την ο­μορφιά που έχει μπροστά στα μάτια του.

Αυτός που θαυμάζει ένα ωραίο βουνό και το συγκρίνει με ένα άλλο που είδε χθες, δεν καταλαβαίνει πραγματικά την ο­μορφιά του βουνού που έχει μπροστά στα μάτια του.

Όπου υπάρχει ΣΥΓΚΡΙΣΗ δεν υπάρχει ΑΓΑΠΗ ΑΛΗΘΙΝΗ. Ο πατέρας και η μητέρα που αγαπούν πραγματικά τα παιδιά τους, ποτέ δεν τα συγκρίνουν με κανένα, τα αγαπούν και αυτό είναι όλο.

Ο σύζυγος που πραγματικά αγαπά τη σύζυγο του ποτέ δεν διαπράττει το λάθος να τη συγκρίνει με καμία, την αγαπά κι αυτό είναι όλο. Οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ που αγαπούν τους μαθητές και μαθήτριες τους ποτέ δεν τους διακρίνουν ποτέ δεν τους συγκρίνουν μεταξύ τους, τους αγαπούν αληθινά και αυτό είναι όλο.

Ο νους διαιρεμένος από τις συγκρίσεις, ο νους σκλάβος του ΔΥΑΔΙΣΜΟΥ καταστρέφει την ΑΓΑΠΗ.

Ο νους διαιρεμένος από τη μάχη των αντιθέτων δεν είναι σε θέση να καταλάβει το καινούργιο, απολιθώνεται, παγώνει. Ο ΝΟΥΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΒΑΘΗ, περιοχές, υποσυνείδητα πεδία, κρυψώνες, αλλά το καλύτερο είναι η ΟΥΣΙΑ, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και βρίσκεται στο Κέντρο.

Όταν ο ΔΥΪΣΜΟΣ τελειώσει, όταν ο νους γίνεται ΟΛΟ­ΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ, ΗΡΕΜΟΣ, ΓΑΛΗΝΙΟΣ, ΗΣΥΧΟΣ, ΒΑΘΥΣ, ό­ταν πια δεν συγκρίνει, τότε ξυπνά η ΟΥΣΙΑ, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και αυτό πρέπει να είναι το αληθινό αντικείμενο της ΒΑΣΙΚΗΣ ΕΚ­ΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Ας ξεχωρίσουμε το τι είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ και ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ. Στο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ υπάρχει ξύπνια συνείδηση. Στο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ υπάρχει κοιμισμένη συνείδηση, ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Μόνο η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μπορεί να α­πολαμβάνει την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ.

Η διανοητική πληροφόρηση, που σήμερα παίρνουν οι μαθη­τές και μαθήτριες όλων των σχολείων, λυκείων και πανεπιστη­μίων, είναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ εκατό τοις εκατό.

Η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΓΝΩΣΗ δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Οι μαθητές και μαθήτριες πρέπει να φτάσουν πρώτα στην ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και μετά στην ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗ­ΣΗ. Μόνο από το ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ μπορούμε να φτάσου­με στην ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και στην ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙ­ΚΗ ΓΝΩΣΗ.

Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε το ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΠΡΟ­ΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΝΟΥ αν στ’ αλήθεια θέλουμε να διασχίσουμε το ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Βασική Εκπαίδευση»)