Πρώτα απ’ όλα είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τους Νόμους της Γνωστικής Εσωτερικής δουλειάς αν πραγματικά θέλουμε μια ρι­ζική και συνειδητή αλλαγή.

Στο όνομα της αλήθειας θα πούμε ότι αν από κάτι θα πρέπει να αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας, αυτό θα πρέπει να είναι σε σχέση με τον νου και το συναίσθημα.

Θα ήταν παράλογο να αρχίσουμε να δουλεύουμε με το κινη­τικό κέντρο για παράδειγμα, που όπως ξέρετε εσείς, σχετίζεται με τα έθιμα, συνήθειες και πράξεις από το τάδε όργανο ή από το δείνα κέ­ντρο.

Σαφώς θα ήτανε αυτό σαν να αρχίσουμε με ένα παράλογο φακιρισμό, και επ’ ευκαιρία που μιλάμε για τους φακίρηδες, στην Ιν­δία υπάρχουν φακίρηδες που επί παραδείγματι, σηκώνουν ψηλά ένα τους χέρι και το στηρίζουν για απεριόριστο χρόνο μέχρι που φτάνει να μένει άκαμπτο.

Υπάρχουν άλλοι που μένουν σταθεροί σε ένα μόνο μέρος για 20 και 30 χρόνια, μέχρι να μετατρέπονται σε πραγματικά αγάλματα και μετά από όλο αυτό τι είναι αυτό που κερδίζουν αυτοί οι φακίρη­δες; Να αναπτύσσουν λίγο την δύναμη της θελήσεως και αυτό είναι φανερό, δεν μπορούμε όμως να σκεφτούμε ότι αυτοί θα δημιουργήσουνε το σώμα της συνειδητής θέλησης, είναι καθαρό πως όχι.

Δεν μπορούμε να δημιουργούμε κανένα σώμα, χωρίς την ένατη σφαίρα. Αν θα ήτανε δυνατόν να δημιουργούμε κάποιο σώμα με την απουσία της ένατης σφαίρας, εμείς θα είχαμε γεννηθεί τότε από τον αέρα, σε κάποια λίμνη, μεταξύ ενός βράχου, δεν θα είμαστε γιοι από έναν άντρα και μια γυναίκα, τότε η δημιουργία εκτελείται με την ένατη σφαίρα αυτό είναι φανερό.

Έτσι κανένας φακίρης δεν θα μπορούσε να δημιουργεί το σώμα της συνειδητής θέλησης, χωρίς την Ένατη σφαίρα. Τίποτε δεν κερδίζουν έτσι αυτοί που αφιερώνονται στο φακιρισμό εκτός από το ότι αναπτύσσουν λίγο την δύναμη της θέλησης.

Να αρχίσουμε λοιπόν με το κινητικό κέντρο θα ήτανε παρά­λογο, ακόμα περισσότερο, να αρχίσουμε να δουλεύουμε με το σεξουαλικό κέντρο χωρίς να έχουμε σωστή πληροφόρηση από το σώμα της Γνωστικής διδασκαλίας, είναι δυνατόν;

Διότι αυτός που αρχίζει μ’ αυτές τις συνθήκες δεν ξέρει τι κά­νει, δεν έχει καθαρή συνείδηση της δουλειάς στο σιδηρουργειο των κυκλώπων, μπορεί να πέφτει (είναι φανερό) σε σοβαρότερα λάθη.

Υπενθυμίζουμε ότι πρώτο είναι το διανοητικό κέντρο, δεύ­τερο το συγκινησιακό κέντρο, τρίτο το κινητικό, τέταρτο το ένστι­κτο, πέμπτο το σεξουαλικό. Επίσης υπάρχουν το έκτο που είναι το ανώ­τερο συγκινησιακό και το έβδομο που είναι το ανώτερο διανοη­τικό, αλλά αν αρχίζαμε αλήθεια με τα κατώτερα κέντρα της ανθρώ­πινης μηχανής, θα πέφταμε στο λάθος.

Πρώτα απ’ όλα, σε αυτές τις σπουδές πρέπει να αρχίσουμε με τα κέντρα διανοητικό και συγκινησιακό.

Χρειάζεται στην αλήθεια να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αντιθέτως βαδίζουμε στον δρόμο του λάθους. Σε τι θα μας χρησίμευε, επί παραδείγματι, να έρχεστε εσείς σ’ αυτές τις διαλέξεις αν δεν θα αλλάζατε τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεστε; Εδώ θα σας δώσουμε τις εσωτερικές ασκήσεις, θα σας προσανατολί­σουμε στην διδασκαλία αλλά αν εσείς δεν αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεστε τι θα σας χρησίμευαν όλα αυτά που σας λέμε εδώ;

Σας λέμε ότι πρέπει να διαλύετε το εγώ, πως πρέπει να θυσια­ζόμαστε προς την ανθρωπότητα. Σας λέμε πως πρέπει να δη­μιουρ­γείτε τα ανώτερα υπαρξιακά σώματα του Είναι, αλλά εσείς συνεχί­ζετε να σκέφτεστε όπως πριν, με τα ίδια διανοητικά έθιμα από άλ­λους καιρούς. Σε τι χρησιμεύουν όλα αυτά που ακούτε εδώ; Σας λέμε ότι πρέπει να εκμηδενίζετε το εγώ, αλλά αν συνεχίζετε με τα παλιά διανοητικά έθιμα σας, με τους τρόπους και τα συστήματα πε­παλαιω­μένης σκέψεως, τότε τι σας χρησιμεύει η πληροφορία που σας δίνουμε;

Στην Αγία Γραφή μιλάνε πολύ καθαρά και ακριβώς πάνω σε εκείνο το «παλιό κρασί και το καινούργιο κρασί» που κανένας δεν θα έριχνε, π.χ. λέει ο Χριστός «καινούργιο κρασί σε παλιό ασκό» τότε οι παλιοί ασκοί θα σπάζανε. Για το καινούργιο κρασί λοιπόν χρειά­ζο­νται καινούργιοι ασκοί.

Επίσης λέει ο Μεγάλος Καβίρ Ιησούς ότι κανένας δεν θα μπά­λωνε παλιά ρούχα με κομμάτια, ας πούμε, καινούργιων ρούχων. Εί­ναι άχρηστο, επί παραδείγματι, να χαλάμε ένα καινούργιο κου­στούμι για να μπαλώσουμε ένα άλλο παλιό, αυτό θα ήτανε παρά­λογο, έτσι δεν είναι; Έτσι επίσης η καινούργια αυτή διδασκαλία εί­ναι σαν το «καινούργιο κρασί» χρειάζεται «καινούργιους ασκούς». Ποιος είναι αυτός ο ασκός; Ο Νους.

Αν δεν εγκαταλείπουμε τους πεπαλαιωμένους τρόπους σκέ­ψης, αν συνεχίζουμε σκεπτόμενοι με έθιμα που είχαμε πριν, απλώς θα χάσουμε τον καιρό μας. Χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, για «καινούργιο κρασί» χρειάζεται «και­νούργιος ασκός».

Έτσι λοιπόν χρειάζεται ν’ αλλάξουμε εξ ολοκλήρου τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε με τον σκοπό να λάβουμε αυτήν την διδα­σκαλία. Αυτό είναι το δύσκολο σημείο του ζητήματος, διότι αν λά­βουμε αυτή την διδασκαλία και την προσθέσουμε στους παλιούς τρόπους σκέψεως που είχαμε πριν, στα παλιά διανοητικά έθιμα, δεν κάνουμε τίποτα. Αυτό που κάνουμε είναι να απατούμε τον εαυτό μας.

Να θέλουμε να γαντζώσουμε το «κάρο» της Γνωστικής διδα­σκαλίας στο δικό μας παλιό «κάρο» τόσο χαλασμένο από τον καιρό γεμάτο σκουπίδια και ακαθαρσίες. Είναι παράλογο.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ετοιμάσουμε ένα δοχείο για να λά­βουμε το «κρασί της Γνωστικής διδασκαλίας», αυτό το δοχείο είναι ο νους. Μόνο έτσι, με ένα καινούργιο δοχείο, μεταμορφωμένο, μπο­ρούμε να λάβουμε το κρασί της Γνωστικής διδασκαλίας, και αυτό είναι που θέλω να καταλάβετε. Χρειάζεται οι αρνητικές συγκινήσεις να εκμηδενιστούν από μας, διότι αυτές οι αρνητικές συγκινήσεις δεν επιτρέπουν μια βαθιά αλλαγή.

Είναι αδύνατο να μετατρέπουμε τον εαυτό μας αν ακόμα έχουμε μέσα μας τις αρνητικές συγκινήσεις.

Εμείς πρέπει να εκριζώσουμε από την καρδιά μας τις συγκι­νήσεις του αρνητικού τύπου που πραγματικά είναι επιβλαβείς από όλες τις σκοπιές. Ένας άνθρωπος που αφήνει τις αρνητικές συγκινήσεις να παρασύρουν τον εαυτό του, γίνεται ψεύτικος 100%. Έτσι οι αρνητικές συγκινήσεις κάνουν τον άνθρωπο ψεύτικο.

Έτσι πρέπει να εξαλείψουμε από την φύση μας τις αρνητικές συγκινήσεις. Το ψεύδος πραγματικά είναι μια ψευδής συνάφεια, διότι λιγοστεύει την ενέργεια του πατέρα (τη ζωή του Γέρου των Ημερών) που ρέει από το εσωτερικό βαθύ Είναι μας μέσω της εσω­τερικής κο­σμικής οργάνωσης μέχρι να φτάσουμε στον νου.

Αλλά εμείς αν κάνουμε ψευδή συνάφεια, τότε ήδη δεν μπο­ρεί να ρέει αυτή η ενέργεια, είναι σαν να κόβουμε το ηλεκτρικό σύρμα, οπότε η ηλεκτρική ενέργεια δεν φτάνει στο φακό που θα μας φωτίσει.

Έτσι λοιπόν, το ψεύδος, όπως σας είπα και επαναλαμβάνω εί­ναι μια ψευδής συνάφεια. Όταν είμαστε νέοι γεμίζουμε από αρνητι­κές συγκινήσεις, γινόμαστε ψεύτες, αυτή είναι η ωμή πραγ­ματικό­τητα των πραγμάτων.

Αν εμείς καταλαβαίνουμε πραγματικά όλο αυτό και αρχί­ζουμε να αλλάζουμε τον δικό μας τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε, πολύ γρήγορα αυτό θα αντανακλάται στο πρό­σωπό μας.

Όταν έχουμε αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αισθανόμαστε και αντιδρούμε, τότε είμαστε τελείως έτοιμοι για να αρχίσουμε να δουλεύουμε στα μυστικά του σεξ, μόνο όμως εάν θέ­λουμε.

Θα διαπράξουμε ένα μεγάλο λάθος, αν θα επιτρέψουμε στους ανθρώπους ν’ αρχίσουν κατ’ ευθείαν να δουλεύουν με το Μαϊτούνα στην Ένατη σφαίρα, χωρίς να γνωρίζουν το σώμα της δι­δασκαλίας επειδή αυτό είναι παράλογο. Διότι οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλάξει τον τρόπο σκέψεως, που συνεχίζουν με τα ίδια έθιμα, οι άν­θρωποι που έχουν τον ίδιο τρόπο να αισθάνονται, που είναι θύ­ματα των αρνητικών συγκινήσεων, αν δεν καταλαβαίνουν αυτά τα μυστή­ρια του Είναι χωρίς να τα καταστρέφουν, τότε γιατί δεν επιμένουμε πρώτα στο να γνωρίσουν την επιστήμη και μετά να αρχίσουν να δουλεύουν στην ένατη σφαίρα; Έχει δίκιο ο Παράκελσος.

Ας αρχίσουμε, τότε, να αλλάξουμε τον δικό μας τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε. Πολλοί λαμβάνουν τις εσωτε­ρικές διδασκαλίες, και αφιερώνονται σ’ αυτές, αλλά αν θα συ­νέχιζαν να σκέπτονται όπως πριν, όπως σκέπτονταν πριν 20 χρόνια, τι περι­μένουν τότε; Χάνουν τον καιρό τους.

Αν έχουμε δώσει στους ανθρώπους την διδασκαλία για να κά­νουν την αυτοπραγμάτωση, για να αλλάξουν και συνεχίζουν να σκέ­πτονται σαν πριν, είναι φανερό ότι πάνε πολύ άσχημα.

Ξέρω την περίπτωση μερικών ανθρώπων που έχουν 20 και 30 χρόνια στην Γνωστική διδασκαλία, και ακόμα σκέπτονται όπως σκέ­πτονταν πριν 20 ή 30 χρόνια. Πολύ μορφωμένοι, ναι, χειρίζονται πολύ καλά τις ιδέες, αλλά εάν ένας τους εξετάσει με όλες τους τις συνήθειες, θα δει ότι είναι οι ίδιες που είχαν πριν.

Ξέρω άλλους, πολύ συνετούς, που εκτελούν τα καθήκοντα τους που συνομιλούν πολύ καλά πάνω στην αγάπη, που χειρίζονται το σώμα της διδασκαλίας με καταπληκτικό τρόπο. Αλλά τους έχω παρατηρήσει και τους έχω δει να ενεργούν όπως ενεργούσαν όταν δεν ήταν Γνωστικοί. Ενεργούν όπως ενεργούσαν πριν χρόνια, έχουν τις ίδιες συνήθειες που είχαν όταν δεν ήξεραν τίποτα πάνω ο’ αυτές τις σπουδές, συνεχίζουν με τις ίδιες παλιές συνήθειες.

Τότε τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Σαφώς αυτοί παχαίνουν τον εαυτό τους άθλια, αυτό είναι φανερό.

Έτσι πρέπει ν’ αρχίσουμε να αλλάζουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε και μετά τον τρόπο με τον οποίο αισθανόμαστε. Να έχουμε καινούργιο κρασί, το Γνωστικό κρασί σε καινούργιο ασκό, όχι σε παλιό ασκό.

Ένας υπέργηρος νους, γεμάτος από παλιές συνήθειες από 20 ή 30 χρόνια πίσω, δεν είναι έτοιμος για να λάβει «το κρασί της Γνώ­σης». Ένας νους τέτοιος χρειάζεται αναγκαστικώς να περάσει από μια συνολική αλλαγή, αλλιώς χάνουμε αθλίως τον καιρό.

Στον Ανατολικό κόσμο δεν αγνοούν ότι οι άνθρωποι είναι κοιμισμένοι, κανείς δεν το αγνοεί, αλλά στο Δυτικό κόσμο οι άνθρω­ποι πιστεύουν ότι είναι ξύπνιοι. Όμως κάνουν πράγματα που δεν θέ­λουν να κάνουν, πηγαίνουν στον πόλεμο, αλλά δεν θέλουν τον πό­λεμο, αλλά πάντα πηγαίνουν ακόμα κι’ αν δεν τον θέλουν, γιατί; Διότι είναι υπνωτισμένοι.

Εσείς ξέρετε ότι, εάν έναν υπνωτισμένο άνθρωπο, επί παρα­δείγματι, τον διατάξουμε να πάει να σκοτώσει κάποιον, πηγαίνει και τον σκοτώνει, και αυτό προβλέπεται από τον ποινικό Κώδικα όλων των χωρών της Γης. Επίσης έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους απ’ όλα τα μέρη, είναι υπνωτισμένοι αλλά νομίζουν πως είναι ξύπνιοι. Αν τους πουν ότι έχει φτάσει η ώρα να πάνε στον πόλεμο, πηγαί­νουν στον πόλεμο, δεν θέλουν να πάνε, αλλά πάνε, γιατί; Διότι είναι υπνω­τισμένοι αυτό είναι σοβαρότατο, τρομερά κτηνώδες. Ότι πρέ­πει να βγούμε από το υπνωτικό όνειρο είναι αλήθεια! Αλλά για να δούμε, πώς θα βγούμε από το υπνωτικό όνειρο;

Αν είμαστε ευχαριστημένοι με τα διανοητικά έθιμα μας, με τα συστήματα που κρίνουμε, με τα συναισθηματικά έθιμα μας, με τα έθιμα ή συνήθειες που έχουμε αποκτήσει από κληρονομιά και από την οικογένεια, τότε κι’ αν ακόμα ακούμε την διδασκαλία απλώς θα χάνουμε τον χρόνο μας.

Ρωτείστε τον εαυτό σας γιατί έχετε έρθει; Με τι σκοπό λαμ­βάνετε την διδασκαλία; Αν είστε εδώ μαζεμένοι μόνο από περιέρ­γεια, αξίζει καλύτερα να μην είχατε έρθει εδώ. Αλλά αν πραγματικά σας γεννήθηκε ο πόθος να αλλάξετε, συνεχίζετε όμως πολύ ευχαρι­στημέ­νοι με τους παλιούς τρόπους να σκέπτεστε, απλώς απατάτε τον εαυτό σας.

Αν θέλετε να γαντζώσετε το «κάρο» της Γνωστικής στα δικά σας παλιά αρχαία χειρόγραφα, σκωληκόβρωτα από τον καιρό, και σαπισμένα μέχρι τον μυελό των κοκάλων, τότε κάνετε ένα πολύ βλα­κώδες παιγνίδι, που δεν σας οδηγεί σε τίποτε.

Έτσι λοιπόν, ας μην απατάμε τον εαυτό μας. Εσείς θέλετε να αλλάξετε, το ξέρω. Αρχίστε να αλλάζετε τον δικό σας τρόπο σκέ­ψης.

Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο σκέψεων, και ο καθένας νομίζει ότι ο δικός του τρόπος με τον οποίο σκέπτεται είναι ο πιο σωστός. Στην πραγματικότητα, οι διαφορετικοί τρόποι σκέψεων του καθενός, ή σαν σύνολο, δεν έχουνε τίποτα σωστό, διότι είμαστε υπνωτισμένοι. Πώς μπορεί να σκέπτεται σωστά ένας υπνωτισμένος άνθρωπος; Άλλα εσείς νομίζετε πως σκέπτεται σωστά, να! εκεί είναι το λάθος σας. Τα διανοητικά έθιμα δεν σας χρησιμεύουν.

Αν είναι αλήθεια πως θέλετε να αλλάζετε πραγματικά, εδώ έχετε την καινούργια διδασκαλία, εδώ έχετε το κρασί της Γνώσης, αλλά σας παρακαλώ, φέρτε καινούργιους ασκούς γι’ αυτό το κρασί, όχι παλιούς ασκούς.

Μ’ ενδιαφέρει να δώσω καθαρά την διδασκαλία στους αδελ­φούς, αλλά να την δώσω σοβαρά, και γι’ αυτό σας καλώ να αλλάζετε τον δικό σας τρόπο σκέψεως.

Μήπως έχετε στοχαστεί εσείς το τι είναι η συνείδηση; Μή­πως θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την συνείδηση; Όμως υπάρχει λιγάκι φως που απευθύνεται από ένα μέρος στο άλλο, αυτό είναι φανερό.

Τη Συνείδηση πρέπει να μάθουμε να την επωφελούμαστε εκεί που πρέπει να είναι τοποθετημένη. Όπου είναι η δική μας συ­νείδηση, εκεί θα είμαστε εμείς. Εσείς μ’ ακούτε σ’ αυτή την στιγμή αλλά, είσα­στε σίγουροι ότι η συνείδηση του καθενός από σας είναι εδώ; Μπορεί να είναι στο σπίτι, στο μπαρ, στην αγορά, και τότε εδώ βλέπουμε μόνο την προσωπικότητα του ενός ή του άλλου αδελφού. Τότε εκεί που βρίσκεται η συνείδηση εκεί είμαστε κι εμείς. Αυτό πού πρέπει να μάθουμε είναι να επωφελούμαστε ευφυώς από το πού πρέπει να είναι τοποθετημένη.

Αν τοποθετήσουμε την συνείδησή μας στο μπαρ, θα διαδικάζεται σύμφωνα με το μπαρ. Και αν την τοποθετήσουμε σ’ ένα πορνείο θα διαδικάζεται εκεί. Και αν την τοποθετήσουμε σε μια αγορά, θα έχουμε μια καλή ή κακή αγορά. Εκεί που θα βρίσκεται η συνείδηση, εκεί θα βρισκόμαστε κι εμείς.

Η συνείδηση δυστυχώς, είναι μποτιλιαρισμένη, και ένα εγώ της λαγνείας, θα μπορεί να φέρει την δική μας συνείδηση σ’ ένα πορ­νείο. Ένα εγώ της μέθης θα μπορεί να την φέρει σ’ ένα μπαρ. Ένα εγώ της φιλαργυρίας θα την φέρει σε κάποια αγορά και ένα εγώ της κραι­πάλης θα την φέρει από εκεί στο σπίτι κάποιου φίλου κλπ. Σας φαίνε­ται σωστό να μην ξέρετε να οδηγείτε την συνείδηση; Νομίζω ότι εί­ναι παράλογο να την αφήνουμε οε μέρη που δεν πρέπει να εί­ναι, κι αυτό είναι φανερό.

Δυστυχώς, επαναλαμβάνω, η δική μας συνείδηση τώρα είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στα διάφορα απάνθρωπα στοιχεία που φορτω­νόμαστε στο εσωτερικό μας.

Εμείς χρειαζόμαστε να σπάσουμε όλα τα ανεπιθύμητα στοι­χεία μέσα στα οποία είναι μποτιλιαρισμένη η συνείδηση. Αλλά πέ­στε μου: θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό αν δεν αλλάζαμε τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε, αν είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τα δικά μας παλιά σαθρά και παράκαιρα έθιμα που έχουμε στο νου; Θα απασχολούμασταν μήπως με την αφύπνιση της συνείδησης; Είναι φανερό πως όχι. Αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε πρέπει ν’ αλλά­ξουμε από τώρα, ν’ αλλάξουμε τα διανοητικά έθιμα, τον δικό μας τρόπο σκέψεως. Όταν ένας άνθρωπος αλλάζει πραγματικά, δη­μιουργεί εσωτερικές αλλαγές, όταν αλλάζει τον τρόπο σκέψεως
του μπορεί ν’ αλλάζει εντελώς το εσωτερικό του.

Πώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα προκαλέσουμε μια αλ­λαγή στην εσωτερική συνείδηση αν την αφήσουμε να πηγαίνει εκεί που θέλουν τα εγώ; Εμείς στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε να την χρησιμοποιούμε και αυτό αληθινά είναι λυπηρό. Αν θέλουμε μια αλ­λαγή, αλλά σε βάθος, πρέπει επίσης ν’ αρχίζουμε να μαθαίνουμε τι πράγμα είναι αυτό που το λένε Συνείδηση. Στον Ανατολικό Κό­σμο μας έχουν πει ότι πριν να γεννηθεί ο Μποντισάτβα πρέπει να υπάρ­χει το Μποντισίτα.

Πρώτα απ’ όλα, τί πράγμα είναι αυτό που ονομάζεται Μπο­ντισάτβα; Μερικοί από σας θα ξέρετε και άλλοι δεν θα ξέρετε. Η Μπλαβάτσκι λέει ότι όταν κατέχουμε το διανοητικό, αστρικό και φυ­σικό σώμα είμαστε ένας Μποντισάτβα.

Η Ανθρώπινη ψυχή, η αιτιατή ψυχή, ντυμένη με αυτά τα σώματα είναι ένας Μποντισάτβα. Είναι η ανθρώπινη ψυχή, ενδεδυμένη με τα Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Στο Βου­δισμό του Μαχαγιάνα ή Μαχαγιάνι δεν αναγνωρίζουν σαν Μποντι­σάτβας παρά μόνο εκείνους που έχουν θυσιασθεί προς την ανθρωπό­τητα μέσω διαδοχικών Μαχαμβαντάρας.

Υπάρχουν δύο τάξεις Μποντισάτβα λέει ο Βουδισμός Μαχαγιάνα: Πρώτον, οι Βούδες Πραϊτέκας ή καλύτερα να πούμε, οι δόκιμοι σε Βούδες Πραϊτέκας. Αυτοί ποτέ δεν θυσιάζονται προς την ανθρωπότητα. Ποτέ δεν δίνουν την ζωή τους προς τους αδελφούς, και είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα ενσαρκώσουν τον εσωτερικό Χρι­στό. Οι άλλοι είναι οι πραγματικοί Μποντισάτβας, εκείνοι που έχουν παραι­τηθεί της ευτυχίας του Νιρβάνα, από αγάπη προς την ανθρωπότητα, εκείνοι που σε διαφορετικούς Μαχαμβαντάρας έχουν δώσει το αίμα τους προς την ανθρωπότητα. Το προτίμησαν παρά να μένουν ευτυχι­σμένοι στο ΝΙΡΒΑΝΑ. Έχουν παραιτηθεί από οποια­δήποτε ευτυχία για τους αδελφούς στην γη. Είναι οι μόνοι που πραγ­ματικά μπορούν να ενσαρκώσουν τον Χριστό.

Γυρίζοντας στο θέμα του Μποντισίτα, τι πράγμα είναι το Μποντισίτα; Η συνείδηση ήδη ξυπνημένη, αναπτυγμένη, μετατρεπο­μένη στο Χρυσό Έμβρυο είναι τότε η αληθινή ασημένια πανοπλία που μπορεί να μας προστατεύει από τις δυνάμεις του σκό­τους, που μας δίνει την σοφία και την πείρα.

Πριν να αναβλύσει ο Μποντισάτβα στο εσωτερικό κάποιου αναβλύζει το Μποντισίτα, δηλαδή, η συνείδηση ξύπνια κι αναπτυγ­μένη. Τότε ας δείτε, εσείς πόσο αξίζει αυτό το δώρο που το λένε συ­νείδηση.

Είναι κρίμα η ανθρωπότητα να έχει την συνείδηση μποτιλιαρι­σμένη μέσα στο εγώ, και είναι φανερό ότι ενώ οι άνθρω­ποι συνεχί­ζουν να σκέπτονται όπως σκέπτονται, να αισθάνονται όπως αισθάνο­νται, με τις ίδιες παλιές και απηρχαιωμένες συνήθειες, δεν θα μπορούν να αφυπνίσουν την συνείδηση. Αυτή θα συνεχίζει υπνωτισμένη, και για να ολοκληρώσουμε θα πούμε ότι ποτέ δεν θα αναβλύσει το Μποντισίτα.

Όταν το Μποντισίτα, που είναι η αναπτυγμένη και αφυπνι­σμένη συνείδηση, αναβλύζει σε έναν άνθρωπο, στο δόκιμο, τότε αμέσως εμφανίζεται ο Μποντισάτβα. Βεβαίως ο Μποντισάτβα σχηματίζεται μέσα στο ψυχολογικό περιβάλλον του Μποντισίτα. Εί­ναι καταπληκτικό το Μποντισίτα.

Πραγματικά αγαπητοί μου φίλοι, είναι κάτι μεγάλο όταν ένας άνθρωπος, αληθινά αλλάζει τον τρόπο σκέψεως, διότι τότε και μόνο τότε θα δουλεύει για να αφυπνίσει την συνείδηση. Τότε και μόνο τότε, θα κάνει μια σοβαρή δουλειά που θα τον οδηγήσει στην γέννηση του Μποντισίτα, πριν δεν είναι δυνατόν. Βρισκόμαστε δυ­στυχώς σ’ ένα οδυνηρό κόσμο, όλοι εσείς είστε γεμάτοι πόνο, οδύνη. Ευτυχία δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν είναι δυνατόν. Όσο έχουμε «εγώ» πρέπει να υπάρχει πόνος.

Ενώ συνεχίζουμε με τους δικούς μας παλιούς τρόπους, δεν μπορούμε να είμαστε μακάριοι, ενώ είμαστε θύματα των αρνητικών συγκινήσεων, οποιοδήποτε είδος ευτυχίας γίνεται αδύνατο.

Εμείς χρειάζεται πραγματικά να φθάσουμε την ευτυχία. δεν θα μπορέσουμε να το επιτυγχάνουμε αυτό αν δεν αφυπνίσουμε την συ­νείδηση. Και δεν θα αφυπνίσουμε την συνείδηση αν συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο που τώρα σκεπτόμαστε.

Έτσι συμφέρει να δούμε πώς σκεπτόμαστε, ν’ αλλάζουμε αυ­τόν τον παλιό τρόπο της σκέψης και να ετοιμάζουμε τους καινούρ­γιους ασκούς για το καινούργιο κρασί που είναι η Γνώση, και έτσι θα δουλεύουμε πραγματικά. Αυτός ο κόσμος στηρίζεται στους νό­μους της αιτίας και του αποτελέσματος, που είναι οι νόμοι του Κάρμα. Επίσης τους ονομάζουν: πράξη και συνέπεια. Αυτός είναι ένας κό­σμος αρκετά πολύπλοκος, είναι ένας κόσμος των συνεταιρισμών, πολλαπλοί συνδυασμοί, αδιάκοπες άβυσσοι, μάχη των αντιθέτων κ.λπ.

Μ’ αυτές τις περιστάσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρχει σ’ αυ­τόν τον κόσμο ευτυχία. Ο καθένας από μας πρέπει να πληρώνει το Κάρμα του. Είμαστε γεμάτοι χρέη και το Κάρμα (προφανώς) μας φέρνει πολύ πόνο, πολλή πίκρα, δεν είμαστε ευτυχείς.

Πολλοί σκέπτονται πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην ευτυχία μέσω της μηχανικότητας της εξέλιξης. Είναι ψεύτικη ιδέα, διότι η μηχανικότητα είναι μηχανικότητα. Ο νόμος της εξέλιξης και επίσης της πτώσης συνιστούν τον μηχανικό άξονα αυτής της μηχανής που την ονομάζουμε φύση.

Υπάρχει εξέλιξη στον κόκκο που βλασταίνει, στο φυτό που αναπτύσσεται και στο τέλος δίνει καρπούς. Υπάρχει πτώση στο φυτό που εισέρχεται σε βαθύ γήρας, και στο τέλος μετατρέπεται σε ένα σωρό καυσόξυλα. Υπάρχει εξέλιξη στο παιδί που σχηματίζεται στην μητρική κοιλιά, στο πλάσμα που γεννιέται, που μεγαλώνει, που ανα­πτύσσεται και ζει στο ηλιακό φως. Αλλά επίσης, υπάρχει πτώση στην ανθρώπινη ύπαρξη που γερνάει, που μπαίνει σε βαθύ γήρας και στο τέλος πεθαίνει. Αυτό είναι εντελώς μηχανικό.

Επίσης ο νόμος του Κάρμα είναι μηχανικός, κατά ορισμένο τρόπο, αν τον παρατηρούμε στο φως των δώδεκα Νιντάνας. Αυτό που ακριβώς χρειάζεται είναι να απελευθερωνόμαστε από τον Νόμο του Κάρμα. Χρειάζεται να απελευθερωθούμε απ’ αυτήν την μηχανική κίνηση της φύσης. Χρειάζεται να γίνουμε ελεύθεροι, και αυτό δεν θα ήτανε δυνατόν μέσα στην μηχανική εξέλιξη.

Η μηχανική εξέλιξη διαδικάζεται σύμφωνα με τους νόμους της αιτίας και του αποτελέσματος, με τον νόμο των συνεταιρισμών και πολλαπλών συνδυασμών κ.λπ. Αυτό που είναι μηχανικό είναι μηχα­νικό.

Εμείς χρειαζόμαστε να απελευθερωνόμαστε από τους νό­μους της εξέλιξης, και επίσης της πτώσης, χρειάζεται να κάνουμε ένα με­γάλο άλμα για να πέσουμε στο φωτισμένο κενό. Τότε πραγ­ματικά υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ της θεωρίας της σχετικότητας που κή­ρυξε ο Αϊνστάιν και του φωτισμένου κενού. Το σχετικό είναι σχετικό. Η μηχανή της σχετικότητας λειτουργεί με τον νόμο των αντιθέσεων. στην μάχη των αντιθέσεων υπάρχει πόνος, και αυτό δεν είναι ευτυχία.

Αν θέλουμε την πραγματική ευτυχία πρέπει να εξερχόμαστε από τον νόμο της μηχανής αυτής της σχετικότητας.

Όταν ήμουνα 18 χρονών, όταν ήθελα να κάνω το μεγάλο άλμα, να περάσω πιο πέρα από τον χρόνο και να πραγματοποιήσω αυτό που δεν είναι του χρόνου, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομά­σουμε η πείρα του Πράχνα Παραμίτα στον πιο ωμό ρεαλισμό, δεν περισσεύει να σας πω εμφαντικά, το νέο, ότι αυτές τις εμπειρίες έπρεπε να τις επαναλαμβάνω τρεις φορές.

Στο φωτισμένο κενό δεν υπάρχει δυαδικότης εννοίας από κα­νένα είδος, η μηχανή της σχετικότητας δεν θα λειτουργήσει στο φωτι­σμένο κενό, ο νόμος των αμοιβαίων συνδυασμών, των μηχανι­κών συνεταιρισμών δεν είναι δυνατός στο φωτισμένο κενό.

Όλη η σχετικότης του Αϊνστάιν θα καταστρεφόταν στο φωτι­σμένο κενό. Αναμφίβολα η πείρα του φωτισμένου κενού είναι δυνατή μόνο στην κατάσταση του Σαμάντι ή όπως λένε επίσης στο Ινδοϊστάν του Πράχνα Παραμίτα.

Στο φωτισμένο κενό δεν υπάρχουνε μορφές από κανένα εί­δος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκεί περνάμε πιο πέρα από το σύ­μπαν και τους θεούς.

Στο φωτισμένο κενό θα μπορούσε να υπάρχει μια σωστή απά­ντηση σ’ εκείνο: «Αν η ολότητα ελαττώνεται στην μονάδα, η μο­νάδα σε τι ελαττώνεται; Αυτή η απάντηση δεν είναι δυνατή για τον λογικό νου, ή τουλάχιστον με τον νου που λειτουργεί σύμφωνα με την το­πική λογική. Στο φωτισμένο κενό δεν είναι αναγκαία αυτή η απά­ντηση, αλλά δέχεται μια δυνατή πραγματικότητα στον εαυτό της.

Όλα τα πράγματα ελαττώνονται προς την μονάδα, η μονάδα επίσης ελαττώνεται σε όλα τα πράγματα, και τότε περνάει στην κα­τάσταση του Μάχα Σαμάντι. Ας πούμε μένει σε όλα τα πράγματα, απρόβλεπτη από όλα, και αυτό αποδεικνύει ήδη ότι είναι μέγιστο, υπέροχο και άρρητο.

Το φωτισμένο κενό είναι δυνατόν μόνο μέσω του μεγάλου άλματος και με τον όρο να έχουμε περάσει από την Βουδιστική εξά­λειψη. Αλλοιώς δεν θα ήτανε δυνατό.

Σ’ εκείνη την εποχή που εγώ ακόμα δεν είχα περάσει από την Βουδιστική εξάλειψη, σύμφωνα με το πως πλησίαζα στην Μεγάλη Πραγματικότητα, η Συνείδηση διασκορπιζόταν με έναν τρόπο χωρίς μέτρο. Είναι φανερό ότι σ’ αυτή την κατάσταση ακόμα δεν είχα πε­ράσει από την Βουδιστική εξάλειψη, ένοιωθα ανείπωτο τρόμο, λόγος για τον οποίο γύρισα στο σύμπαν της σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Επαναλαμβάνω, τρεις φορές δοκίμασα το φωτισμένο κενό. Υπάρχει μια διαίσθηση υπέροχου είδους, διότι στο έδαφος της διαί­σθησης ή στον κόσμο της διαισθαντικότητας, υπάρχουν διάφοροι βαθμοί της διαίσθησης.

Αναμφίβολα ο πιο ψηλός βαθμός της διαίσθησης είναι εκεί­νος των νοών φιλοσοφικού-θρησκευτικού ή φιλοσοφικού-μυστικού, είναι το είδος διαίσθησης που αντιστοιχεί στο Πράχνα Παραμίτα. Αυτή η αίσθηση τότε μου επέτρεψε να περάσω πιο μακρυά από το φωτισμένο κενό, στην μεγάλη πραγματικότητα.

Θέλω να σας βεβαιώσω εμφαντικά ότι ο δρόμος της Γνώσης που μας οδηγεί στην μεγάλη πραγματικότητα, είναι πιο μακριά από το σύμπαν της σχετικότητας, πιο πέρα, πολύ πιο μακριά από το φωτι­σμένο κενό.

Όμως για μας είναι, να περάσουμε από μια ανώτατη εξά­λειψη, με σκοπό η συνείδηση μετατραπείσα σ’ ένα Μποντισίτα, τε­λείως αφυπνισμένη, να μπορέσει να κάνει το μεγάλο άλμα προς το φωτισμένο κενό.

Σας λέω ότι πρέπει ν’ αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε τον τρόπο σκέ­ψεως μας για να δουλεύουμε σωστά πάνω στον εαυτό μας.

Δε θα μπορούσαμε να συλλάβουμε εμείς την αφύπνιση της Συνείδησης, την ανάπτυξη του Μποντισίτα, αν πριν δεν έχουμε αλ­λάξει τον δικό μας τρόπο σκέψεως. Είναι απαραίτητο να ξέρουμε να διαλογιζόμαστε, να καταλάβουμε το τι είναι αυτή η τεχνική του δια­λογισμού, το αντικείμενο του διαλογισμού.

Τι είναι αυτό που θέλουμε εμείς μέσω του διαλογισμού. Κα­νείς δεν θα μπορέσει να έχει τον νου του σε Άγια Ειρήνη, μ’ εκείνο τον σαθρό και παράκαιρο τρόπο σκέψεως που φορτώνεται.

Κανείς δεν θα μπορούσε να έχει ειρήνη στην καρδιά του, αν δεν έχει αφαιρέσει προηγουμένως από τον εαυτό του τις αρνητικές και επιβλαβείς συγκινήσεις.

Όταν ένας Άρχατ γνωστικός βυθίζεται στον εαυτό του, δου­λεύει σε αυτές τις στιγμές πάνω σε κάποιο απάνθρωπο στοιχείο που έχει ανακαλύψει μέσω της αυτοπαρατήρηοης.

Ας πούμε ότι ανακάλυψε τον θυμό, θα εισέρχεται τότε στο να καταλάβει το ψυχολογικό επιπρόσθετο του θυμού. Θα μπορεί αργό­τερα να επικαλείται την βοήθεια της θεϊκής Μητέρας Κουνταλίνης, για να τον βοηθάει.

Όταν έχει ανακαλυφθεί το ψυχολογικό επιπρόσθετο αυτή θα καταστρέψει το επιπρόσθετο για να έρθει στην θέση του η αγάπη. Σύμφωνα με την καταστροφή όλων αυτών των απάνθρωπων ψυχολο­γικών επιπρόσθετων που φορτώνουμε στο εσωτερικό μας, η συνεί­δηση θα αφυπνίζεται.

Έχουμε μιλήσει πολύ στην Γνώση πάνω στο Σεξ, αλλά πρέπει πρώτα να αλλάζουμε τον τρόπο σκέψεων μας, για να γίνουμε πιο συνειδητοί της διδασκαλίας. Μόνο έτσι θα δουλέψουμε με επιτυχία στο πυρακτωμένο σιδηρουργείο του Ηφαίστου.